അരളിയും മറ്റ് പൂക്കളും കൊണ്ട് അതിന്റെ കീഴിൽ ഇട്ടേക്കുന്നു.. ഒന്ന് തൊഴുതുകൊണ്ട് അവൾ അതിന്റെ അടുത്തേക്ക് പോയി…
ശിവലിംഗത്തിന്റെ താഴെ ആ മോതിരം അവൾ കൊണ്ട് വെച്ചു… എന്നിട്ട് അവൾ ശിവലിംഗത്തിന്റെ മേലേക്ക് കൈ വെച്ച്കൊണ്ട് കുറച്ചുറക്കെ എന്നാൾ അതികമാരും കേൾക്കാത്ത രീതിയിൽ പറഞ്ഞു…
” മഹാദേവനെ തൊട്ട് ഞാൻ സത്യം ചെയ്യുന്നു… ഈ ഭൂമിലോഖത്തിൽ ഞാൻ കല്യാണം കഴിക്കുവാണേൽ അത് അഖിലേട്ടനെ ആയിരിക്കും… മറ്റൊരാളെ ഞാൻ ജീവിതത്തിൽ സ്വീകരിക്കില്ല… ചേട്ടൻ എനിക്ക് തന്ന ഈ മോതിരം ഇന്ന് മുതൽ എപ്പോഴും എന്റെ കൈയിൽ ഉണ്ടാകും… ഇത് എങ്ങനെ എന്റെ കൈയിൽ എന്റെ വിരലുകളോട് ചേർന്ന് കിടക്കുന്നുവോ.. അത് പോലെ എന്നെയും അഖിലേട്ടനെയും ഒരുമിപ്പിക്കണം.. എന്ത് കുഴപ്പം ഉള്ള ആളാണേലും പ്രശ്നം ഇല്ല.. ഞാൻ മനസ്സ് കൊണ്ട് അഖിലേട്ടനെ സ്വീകരിച്ചു കഴിഞ്ഞു… എന്റെ ചേട്ടന് മറ്റൊരു ആപത്തും വരുത്താതെ ദീർഘായുസ്സോടെ എനിക്ക് തരണം… ” ഇത്രയും പറഞ്ഞപ്പോൾ അവളുടെ കണ്ണിൾനിന്നും കണ്ണുനീർ പുറത്ത് ചാടി… അവൾ ഇറ്റിറ്റ് വീഴുന്ന കണ്ണ്നീർ ശിവലിംഗത്തിന്റെ മുകളിലേക്ക് വീഴ്ത്തി… കണ്ണ്നീർതുള്ളികൾ വീണ് ശിവലിംഗത്തിന്റെ വശങ്ങളിലൂടെ താഴേക്ക്‌ ഒലിച്ചു…
അതിന്റെ മുന്നിൽ ഇരുന്ന് കൊണ്ട് അവൾ പറഞ്ഞു.. ” ഈ കണ്ണ്നീർ സാക്ഷി നിറുത്തി ഞാൻ മോതിരം അണിയുവാൻ പോകുവാണ്.. എന്റെ ആഗ്രഹം മഹാദേവൻ സാധിച്ചു തരണം… ” ഇത്രയും പറഞ്ഞു തൊഴുതു കൊണ്ട്.. അവൾ ആ മോതിരം എടുത്ത്‌ ശിവലിംഗത്തിൽ ചേർത്ത് വെച്ചിട്ട് മോതിര വിരലിലേക്ക്‌ അണിഞ്ഞു…
അത് കൂടി ഇട്ടപ്പോൾ അവൾക്കു തെല്ലൊരു സമാധാനം തോന്നി….തിരികെ കോളേജ് എത്തിയപ്പോൾ പത്തേമുക്കാൽ ആയി..
വിനീത മിസ്സ്‌ പഠിപ്പിക്കുന്ന സമയത്തും ഇടയ്ക്കിടെ അനാമിക അഖിൽ സാധാരണ ഇരിക്കുന്ന സീറ്റിലേക്ക്‌ നോക്കും.. ‘അവൻ എന്താ ഇത്രയും സമയം ആയിട്ടും വരാത്തത്.. ശാന്തിയുമായി പ്രണയത്തിൽ ആയതിന് ശേഷം അവളുടെ കൂടെ സംസാരിച്ച് കൊണ്ട് അവൻ ഒമ്പതര ആകുമ്പോഴേ കെമിസ്ട്രി ഡിപ്പാർട്ട്മെന്റിൽ എത്തുമായിരുന്നു.. എന്നിട്ട് ക്ലാസ്സിന്റെ പുറത്ത് ഇരുവരും സംസാരിച്ചു നിൽക്കും.. മിക്കപ്പോഴും ഞാനും കൂടെ കാണും.. കോളേജ് തുടങ്ങി രണ്ടാം വർഷമാണ്‌.. ഇന്ന് വരെ അവൻ ക്ലാസ്സിൽ വാരതെ ഇരുന്നിട്ടില്ല… എന്തോ പറ്റിയിട്ടുണ്ട് അവന്.. വിളിച്ചിട്ടും എടുക്കുന്നില്ല.. ‘ അനാമികയുടെ ചിന്ത കാട് കയറി… മറ്റ് കുട്ടികളുടെയും അവസ്ഥ അതായിരുന്നു..
അഖിൽ ഇല്ലാത്ത ക്ലാസ്സ്‌ ഉറങ്ങിയത് പോലെ ആയി…
“അഖിലിന്ന്‌ വന്നില്ല അല്ലേ.. പനി വല്ലോം ആണോ അവന്.. ” ഇങ്ങനെ വിനീത മിസ്സും ഇടയ്ക്കിടെ ചോദിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
ബെല്ലടിച്ചപ്പോൾ അവൻ എന്തായാലും വരും എന്ന് പറഞ്ഞ് അവർ അഖിലിന് അറ്റന്റൻസിട്ടു..
ഇടയ്ക്കിടെ ഓരോ ഡിപ്പാർട്ട് മെന്റിൽ നിന്നും ഒരുപാട് കുട്ടികൾ വന്നു അഖിലിനെ തിരക്കിയിട്ട് പോയി…
ഉച്ചക്ക് കഴിക്കാൻ നേരം.. അനാമികയും ശാന്തിയും എന്നും ഇരിക്കാറുള്ള സ്ഥലത്ത് വന്നിരുന്നു.. എപ്പോഴും അവർ ഒരുമിച്ചാണ് ഫുഡ്‌ കഴിക്കുന്നത്‌…
അഖിലിന് ക്ലാസ്സിൽ ഇരുന്ന് ആഹാരം കഴിക്കുന്നത്‌ ഇഷ്ടമില്ലാത്തത് കൊണ്ട്.. അവർ ഒരുമിച്ച് ലൈബ്രറിയുടെ പിന്നിലുള്ള പുൽമൈദാനിയിൾ ഇരുന്നാണ് കഴിക്കുന്നത്‌.. പ്രകൃതി ഭംഗിയുള്ള സ്ഥലമാണ്‌.. നല്ല കാറ്റും, തണലുമൊക്കെയുള്ള സ്ഥലം… അവിടെ ചെന്നിരുന്ന ശാന്തി കരയാൻ തുടങ്ങി…
” എന്തിനാ കരയുന്നെ ശാന്തി.. അവൻ വരും.. എന്തോ അത്യാവശ്യം ആയിപ്പോയതാ.. ഫോൺ കൈയിൽ കാണില്ല അതാണ്.. ഫോൺ എടുക്കാത്തത്… ” അനാമിക അവളെ ആശ്വാസിപ്പിച്ചു.. ഏങ്ങിക്കരയുന്ന ശാന്തിയെക്കണ്ട് അനാമികക്കും കരച്ചിൾ വന്നു..
” മോളേ കരയല്ലേ.. ഇങ്ങനെ അയാൾ എങ്ങനാ.. ഒരു ദിവസം പോലും അവനെ കാണാതെ ഇരിക്കാൻ പറ്റാതെ ആയോ.. ഇനി വെക്കേഷൻ ഒക്കെ എന്ത് ചെയ്യും.. നീ ആഹാരം കഴിച്ചേ.. “
” എനിക്ക് വേണ്ട ചേച്ചീ.. ചേച്ചി കഴിക്ക്.. ” ശാന്തി കണ്ണ് തുടച്ചു കൊണ്ട് എഴുന്നേറ്റു…
” നിങ്ങൾ രണ്ടാളും ഇല്ലാതെ ഞാൻ എന്ത് കഴിക്കാനാണ്.. ” അതും പറഞ്ഞ് അനാമികയും എഴുന്നേറ്റു..
ഇരുവരും മുഖമൊക്കെ കഴുകി നേരെ ക്ലാസ്സിലേക്ക് പോയി..
ഇതേ സമയം വീട്ടിൽ കിടക്കുകയായിരുന്നു അഖിൽ.. ശാന്തിയെ കാണാത്തത് കൊണ്ട് അവനും അസ്വസ്ഥൻ ആയിരുന്നു.. ആദ്യമായിട്ടാണ് അവളുടെ മെസ്സേജിനും കാളിനുമൊന്നും മറുപടി കൊടുക്കാതെ ഇരിക്കുന്നത്… അവളെ കാണാൻ കൊതി ആയി വയ്യായിരുന്നു… കോളേജിൽ പോകാൻ പറ്റാത്ത ഒരു വിഷമവും അവനുണ്ടായിരുന്നു… അനാമിക വിളിച്ചപ്പോഴും ഫോൺ എടുത്തിരുന്നില്ല..
അവൻ ഫോണിൽ ശാന്തിയുടെ ഫോട്ടോയും നോക്കി കിടക്കുവായിരുന്നു.. എങ്ങനേലും അവളെക്കൊണ്ട് സെക്സ് സംസാരിക്കണം അത്രയേ അവൻ ആലോചിച്ചുള്ളൂ… അങ്ങനെ കിടക്കുമ്പോൾ ആണ് ഫോണിൽ മറ്റൊരു ടെക്സ്റ്റ്‌ മെസ്സേജ് വന്നത് അവൻ കണ്ടത്.. ശാന്തിയുടെ മെസ്സേജ് ആണെന്ന് വിചാരിച്ച് അവൻ വേഗം ഓപ്പൺ ചെയ്തു… അനാമിക അയച്ച മെസ്സേജ് ആയിരുന്നു..
ശാന്തി അല്ലാന്ന്‌ കണ്ട്‌ അവന്റെ മുഖം മങ്ങിയെങ്കിലും.. അവൻ മെസ്സേജ് വായിച്ചു…
” ടാ നീ എവിടെ ആണെന്ന് അറിയില്ല പക്ഷേ ശാന്തിയെ കണ്ടിട്ട് സഹിക്കാൻ പറ്റുന്നില്ല.. അവൾ നല്ലത് പോലെ കരയുന്നുണ്ട്… നീ ആരും കാണാതെ ഇടാൻ കൊടുത്ത മോതിരം അവൾ കോളേജിൽ ഇട്ടോണ്ട് നടക്കുവാ… അവൾ ഉച്ചയ്ക്ക് ആഹാരം കഴിച്ചിട്ടില്ല.. അവളുടെ കരച്ചിലും മറ്റും കാണുമ്പോൾ നീ അവളോട്‌ പിണങ്ങുകയൊ മറ്റോ ചെയ്തോ എന്നൊരു സംശയം എനിക്കുണ്ട്.. നിന്റെ കാര്യം ആയത് കൊണ്ടാകും അവൾ എന്നോട് ഒന്നും ഷെയർ ചെയ്യാത്തേ… ” ഇത്രയും ആയപ്പോൾ ആ മെസ്സേജ് തീർന്നു.. അവൻ വീണ്ടും വീണ്ടും ആ മെസ്സേജ് വായിച്ചു.. അവന്റെ കണ്ണ് അറിയാതെ നിറഞ്ഞു പോയി.. ഇങ്ങനെ ചെയ്യേണ്ടി ഇരുന്നില്ല.. അവന്റെ മനസ്സിൽ കുറ്റബോധം അലയടിച്ചു.. അപ്പോൾ മറ്റൊരു മെസ്സേജ് വീണ്ടും വന്നു..
അവനത് ഓപ്പൺ ചെയ്തു.. ” അത് പോലെ അവളുടെ ഫോണിന്റെ വാൽപേപ്പർ നിന്റെ ഫോട്ടോയാണ്.. അവൾ ഇങ്ങനെ ആകുവാണേൽ അവളുടെ മാനസിക നില തെറ്റും.. അവളുടെ വീട്ടിലും, ടീച്ചർമാരും ഒക്കെ ഇത് അറിയും… എങ്ങനെ എങ്കിലും അവളെ വിളിക്കുകയോ.. നേരിൽ കാണുകയോ ചെയ്യ്.. പിന്നെ ഒരു കാര്യം ഞാൻ പറയാം അവൾക്ക് നിന്നെ ഒരുപാട് ഇഷ്ടമാണ്.. നിന്നെ നല്ലത് പോലെ ആഗ്രഹിക്കുന്നു അവൾ.. നിന്നോട് ഒന്നേ പറയാനുള്ളൂ.. അവളെ വിഷമിപ്പിക്കരുത്.. നിന്നിൽ നിന്നുമുള്ള വിഷമം അവൾക്കു താങ്ങാൻ പറ്റില്ല അതാണ് അവൾ ഇങ്ങനെ ആകുന്നത്… എനിക്ക് തോന്നിയത് കൊണ്ട് പറഞ്ഞതാണ്.. നീ എന്തേലും ആവശ്യത്തിൽ ആയിരിക്കും എന്ന് എനിക്കറിയാം.. അറിഞ്ഞുകൊണ്ട് നീ ആരെയും വിഷമിപ്പിക്കില്ല എന്ന് എനിക്ക് അറിയാം..” അനാമികയുടെ ഈ മെസ്സേജ് കണ്ട അഖിലിന്റെ ഉള്ളിൽ വല്ലാത്തൊരു മുറിവുണ്ടായി..
