ഹ്മ്മ്…. ഇനി വേണേൽ ഞാനൊന്ന് വിശദീകരിച്ചു തരാം ഇപ്പോളത്തെ അവസ്ഥയെക്കുറിച്ച്……. ഒരൊറ്റ പുതപ്പിനുള്ളിലാണ് ഞാനും ചാരുവുമിപ്പോ കിടക്കുന്നെ…അതിനെന്താ ഇത്ര പ്രത്യേകത എന്ന് ചോദിച്ചാൽ.. ഒന്നൂഹിച്ചു നോക്കിയാൽ മനസിലാവുന്നതേയുള്ളെടാ പിള്ളേരെ…
പക്ഷേ ഞാൻ പറയാൻ വന്നതിതൊന്നുമല്ല…എന്റെ ചാരുവിന് മാത്രമുള്ളൊരു മണമുണ്ട്…. ഒരല്പം വിയർപ്പിന്റെയും വിലകൂടിയയേതോ പെർഫ്യൂമിന്റെയും ഒക്കെക്കൂടിച്ചേർന്നൊരു സുഖമുള്ള ഗന്ധം…. പുതപ്പിനുള്ളിലാ മണമിങ്ങനെ തങ്ങിനിൽക്കുവാണ്…. ഇടക്കെപ്പോഴോ രണ്ടു കൈകളെന്നെ വന്നു ചുറ്റുന്നതും ഞാനറിഞ്ഞു…..പതിവിലും സമാധാനത്തോടെയൊരു പ്രത്യേക താളത്തിൽ പുറത്തേക്ക് വരുന്ന ചാരുവിന്റെ ഹൃദയമിടിപ്പ് പതിയെ പതിയെ എന്നിലേക്കും പടർന്നു പിടിക്കാൻ തുടങ്ങി…പ്രാണന്റെ മറുപാതിയുടെ താളത്തിനൊപ്പമിടിക്കാൻ എന്റെ ഹൃദയവും ശ്രമിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു……ഇടക്കെപ്പോഴോ ചാരുവിൻറെ കൈകളുടെ മുറുക്കമൊന്ന് കൂടിയതും എന്റെ മുഖമവളുടെ കഴുത്തിനിടയിലേക്ക് അല്പം കൂടി ഞാൻ ചേർത്തു വച്ചു…….
“ചാരു…നിന്റെ കഴുത്തിനെന്താ ഇത്രയും സുഖമുള്ള മണം….?
മറ്റാർക്കും കേൾക്കാൻ പറ്റാത്ത വിധമെന്റെ ശബ്ദം അവളുടെ ചെവിയിൽ മുഴങ്ങി……..
“അത് ബോഡി ലോഷൻന്റെയാ…. “
മറുപടി തന്നതും കൊച്ചു പിള്ളേരെ മാറോടണക്കി കിടത്തി പുറത്തു തട്ടിയുറക്കും പോലെ എന്റെ പുറത്തും മെല്ലെ തട്ടികൊണ്ടിരുന്നു……
“നീ ഉറങ്ങാൻ പോവാണോ…?
വീണ്ടും സംശയം തോന്നിയ ഞാൻ ചോദിച്ചു….
“ഹ്മ്മ്…. നീയും ഉറങ്ങിക്കോട്ടോ…!!!!
പറഞ്ഞു തീർത്തതും എന്റെ നെറ്റിയിലൊരുമ്മ തന്നതും സെക്കൻഡുകൾ കൊണ്ടു നടന്നിരുന്നു
പതിയെ പതിയെ എന്റെ കണ്ണുകളിലും ഉറക്കം വന്നു നിറയുന്നത് ഞാനറിഞ്ഞിരുന്നു…പിന്നീടെപ്പോളോ ഞാനും ഉറങ്ങിപ്പോയി….
——————————-
തലക്ക് മുകളിലേക്ക് സൂര്യപ്രകാശമടിച്ചു കേറിയപ്പോളാണ് ഞാൻ കണ്ണുകൾ തുറന്നത്…. പെട്ടെന്നിത് എവിടെയാണ് കിടക്കുന്നതെന്ന് ഓർമ്മയിലേക്ക് വരാതിരുന്നതോണ്ട് ഞാനൊരു പേടിയോടെ ചാടിയെണീറ്റ് ചുറ്റിനും നോക്കി…
“ഓഹ് ട്രെയിനിലായിരുന്നോ….!!!
ഉറക്കം വിട്ടു മാറാത്ത കണ്ണുകളെ ഒന്നൂടെ ഞെക്കി തിരുമ്മി കാഴ്ചയുടെ ഫോക്കസ് ഒന്ന് അഡ്ജസ്റ്റ് ചെയ്തു…. മറന്ന് പോയതാണെന്നേ ഇന്നലത്തെ ഉറക്കം ട്രെയിനിൽ ആയിരുന്നെന്നു….
നേരെ അപ്പുറത്തുള്ള സീറ്റിലെ ഫാമിലി രാവിലെ തന്നെയേ എണീറ്റിട്ടുണ്ട്…ചാരു എവടെ…
ഞാനിപ്പോ അവളുടെ സീറ്റിലാണ് കിടക്കുന്നതെന്ന് ഓർമ്മ വന്നതും ഇടം വലമൊന്ന് നോക്കി.. ഇല്ല ചാരുവിനെ കാണുന്നില്ല…..
“ഈ മിസ്സിത് എവിടെപ്പോയി…?
രാവിലത്തെ ഞെട്ടിയെഴുന്നേക്കലിൽ ചവിട്ടി തെറിപ്പിച്ചു പുതപ്പും തലയണയും ഒരു സൈഡിലേക്ക് നല്ല വൃത്തിയായി മടക്കി വെച്ചു…പോക്കറ്റിൽ കിടന്ന ഫോണെടുത്തു നോക്കിയപ്പോ സമയം ഏഴ് മണി കഴിഞ്ഞതേയുള്ളൂ….
സീറ്റിനടിയിൽ വച്ചയെന്റെ സൈഡ് ബാഗിൽ നിന്നും ബ്രെഷും കോൾഗേറ്റും എടുത്തുഞാൻ പുറത്തേക്ക് നടന്നു…. ഒന്ന് പല്ല് തേക്കണം പറ്റിയാൽ ഏതെങ്കിലും ചായ വിൽക്കുന്ന ആളെയും കണ്ടുപിടിച്ചൊരു ചായയും കുടിക്കണം അതാണ് ലക്ഷ്യം…..
മുൻപിലേക്കുള്ള ഓരോ സീറ്റും നോക്കിനോക്കി ഞാൻ മെല്ലെ നടന്നു…ഓടിച്ചാടി പോയിട്ട് വല്യ പണിയൊന്നുമില്ലല്ലോ…ആകെ കൊറച്ചു പേരെ എണീറ്റിരിപ്പുള്ളു ബാക്കിയെല്ലാം മൂടിപ്പുതച്ചു കിടന്നുറക്കമാണ്….
പല്ല് തേക്കാനും മുഖം കഴുകാനുമുള്ള ബേസിനിടുത്തുള്ള ഡോർ തുറന്നതേ കണ്ടു പുറത്തേക്കുള്ള ഡോറിനരികിലായി ചാരി നിന്ന് വെളിയിലേക്ക് തന്നെ നോക്കിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന മിസ്സിനെ….
“ഓഹ് അപ്പോ ഇവിടെയിരിക്കാൻ മാത്രമേ പേടിയുള്ളല്ലേ….!
ബ്രെഷെടുത്തു പല്ലിനിടയിലേക്ക് തിരുകികൊണ്ട് ഞാൻ ചോദിച്ചു…..
“എണീറ്റോ നീ….?
എന്നെ കണ്ടതെ എന്നുമുള്ളയതേ ചിരിയോടെ ചാരുവെന്നേ തിരിഞ്ഞു നോക്കി
“ഏയ്‌ ഇല്ല.. ഇപ്പോളും ഉറക്കത്തിലാ…””
രാവിലെ തന്നെ മിസ്സിന്റെ വായിലിരിക്കുന്നത് കേൾക്കാൻ വേണ്ടി ഞാൻ ഓരോന്ന് പറഞ്ഞു.. പക്ഷേ എന്റെ സംസാരവും കേട്ടോണ്ട് അതേ ചിരിയോടെ തന്നെ നിൽകുവാണ് ചാരു……. ഒടുക്കമെന്റെ വായിലെ വെള്ളം വറ്റത്തെയുള്ളെന്ന് മനസിലായതും കൊണയടി നിർത്തി വന്ന പണി ചെയ്യാൻ തുടങ്ങി….. നല്ലസ്സലായി പല്ല് തേച്ചു കഴിഞ്ഞതും അങ്ങേ തലക്കൽ നിന്നൊരു ചേട്ടൻ ചായയുടെ തൂക്കു പാത്രവും പിടിച്ചു വരുന്നത് കണ്ടു…
“മിസ്സേ കയ്യിൽ പൈസയുണ്ടോ..?
നനഞ്ഞ ബ്രഷൊന്ന് കുടഞ്ഞുകൊണ്ട് ഞാനവളെ നോക്കി…നിനക്കിത് എന്നാത്തിനാ ഉറക്കമുണർന്നതേ പൈസയുടെ അത്യാവശ്യമെന്ന ഭാവത്തിൽ എന്നെത്തന്നെ നോക്കി നിക്കുവാണ് പെണ്ണ്…
“നീയിങ്ങനെ നോക്കി പേടിപ്പിക്കല്ലേ…ഒരു ചായ കുടിക്കാനാ…എന്റെ ബാഗ് അകത്താ…”
കേറി ചെന്ന് പൈസയെടുത്തുകൊണ്ട് വരാനുള്ള മടിയിൽ ഞാനൊന്ന് ചാരുവിനെ നോക്കി….
ഞാൻ പറഞ്ഞു തീർന്നപ്പോളാണ് ചാരുവും ചായ കൊണ്ട് വരുന്ന മൂപ്പിലാനെ കാണുന്നത്..
“നീ വാ…!
എന്നും പറഞെന്റെ കയ്യും പിടിച്ചുവലിച്ചോണ്ട് ചാരു അകത്തേക്ക് നടക്കാൻ തുടങ്ങി
“എനിക്ക് ചായ വേണം….!!!!!
“ദേ കുട്ടാ രാവിലെ തന്നെ കളിക്കാൻ നിക്കല്ലേ…അയാളും ഇത് വഴി തന്നെയാ പോണത്…?
മിസ്സിന്റെ തനി മൂശേട്ട സ്വഭാവം പുറത്തെടുത്തതെ ഞാനൊന്നും പിന്നെ പറയാൻ പോയില്ല…ചെലപ്പോ ഇവളെന്നെ ഇത്രയും ആളുകളുടെ മുൻപിലിട്ട് ചെവി പിടിച്ചു തിരിച്ചു കളഞ്ഞെന്നും വരും….
സീറ്റിൽ വന്നിരുന്നതേ ചായയുമായി മുൻപേ കണ്ട പുള്ളിക്കാരനുമെത്തി….
“ഭയ്യാ ദോ ചായ്…!!
പേഴ്സിൽ നിന്ന് പൈസയെടുത്തുകൊണ്ട് ചാരു പറഞ്ഞു….
“ഏഹ് ഹിന്ദിയോ…. ചാരു ഇതിപ്പോ നമ്മളെവിടെയെത്തി…?
സൈഡിലെ കണ്ണാടി ജനലിലൂടെ പുറത്തേക്ക് നോക്കികൊണ്ട് ഞാൻ ചോദിച്ചു…ഒന്നുറങ്ങി എണീറ്റപ്പോളേക്കും രാജ്യം മാറിയോ….
നാട്ടിലെ പോലെ തെങ്ങും കവുങ്ങും പാടമൊന്നും പുറത്തു കാണാനില്ല…കൊറേ കുന്നുകളും പാറക്കെട്ടും ഉണങ്ങി വരണ്ട കുറച്ചധികം തരിശു ഭൂമിയും മാത്രം…
“എന്നാ ചായ…!
പുറത്തെ കാഴ്ചകൾ കണ്ടന്തം വിട്ടിരുന്ന എന്റെ തോളിൽ തട്ടിക്കൊണ്ടവളൊരു പേപ്പർ ഗ്ലാസ്സിൽ ചായ തന്നു…..
ഞാനത് വാങ്ങിയൊരു സംശയത്തോടെ ചാരുവിനെ നോക്കി….. ഇനിയിപ്പോ എവിടെയെത്തിയെന്ന് ഇവൾക്കും അറിയില്ലേ….
“നീയിങ്ങനെ നോക്കുവൊന്നും വേണ്ട…കൊറച്ചു മുന്നെയാ മഹാരാഷ്ട്രയിലേക്ക് കയറിയത്…. “