ചാരുലത ടീച്ചർ – 8 14അടിപൊളി  

 

അഹ് അങ്ങനെ പണ…ചുമ്മാ അല്ല പുള്ളിക്കാരൻ ഓരോന്ന് പറഞ്ഞെന്നെ വിഷയം മാറ്റാൻ നോക്കുന്നത്…ആള്ക്കറിയാം ഡൽഹി എന്ന് പറഞ്ഞൊരു പോക്ക് പോയാൽ തിരിച്ചെത്താൻ ദിവസങ്ങൾ പിടിക്കുമെന്ന്…..

 

“അച്ഛാ ഞാൻ പോയിട്ട് കല്യാണവും കൂടി ഠപ്പേന്ന് പറഞ്ഞിങ് പോരുമെന്നേ…അവിടെ കറങ്ങി നടക്കാൻ ഒന്നും നിൽക്കുകേല…. അമ്മയോട് പറയാതെ ആദ്യമേ അച്ഛന്റടുത്തു വന്നു പറഞ്ഞത് എന്തിനാ…?

 

“ഞാൻ സമ്മതിക്കുമെന്ന് അറിയാവുന്നോണ്ട്.. അല്ലേലും രണ്ടു പഞ്ചാര വർത്തമാനം പറഞ്ഞാൽ ഞങ്ങളു രണ്ടുപേരെയും വീഴ്ത്താമെന്ന് വേറെയാരേക്കാളും നിനക്കറിയാം…. ഹ്മ്മ് ഏതായാലും കല്യാണം ഒക്കെ കൂടി ഒരു രണ്ടു ദിവസം ഡൽഹിയൊക്കെ കറങ്ങിയിട്ട് പോരെ…. പണ്ട് ഞാനും കൊറേ കറങ്ങി നടന്നതാ അവിടെയെല്ലാം…”

 

പണ്ടത്തെ കാര്യങ്ങൾ ഒക്കെ ഓർത്തുകൊണ്ടച്ചൻ പറഞ്ഞു…ഏതായാലും ഇവിടുന്ന് സമ്മതം കിട്ടി…ഇനിയുള്ളത് അമ്മയാണ്…അതോടെ അച്ഛന്റെ പെടലിക്ക് വെക്കാം…. അല്ലാണ്ട് എന്നെകൊണ്ട് ഒറ്റക്ക് താങ്ങൂല…

 

“അമ്മയോട് കൂടെ ഒന്ന്…. “

 

പിള്ളേര് കൊഞ്ചി പറയുന്നത് പോലെയൊന്നു ഞാൻ പറഞ്ഞു…കിട്ടിയാലൂട്ടി…

 

“ഹ്മ്മ്…അത് ഞാൻ പറഞ്ഞേക്കാം…നിനക്ക് അവിടെ ചെന്നിടാൻ പുതിയ ഡ്രസ്സ്‌ വല്ലതും എടുക്കണോ…. അവിടെയുള്ളവരുടെ കല്യാണം എന്നൊക്കെ പറയുമ്പോ കൊറച്ചു മെനയായി നടക്കണ്ടേ…നിന്റെയാ കീറപ്പാന്റും ഇട്ടോണ്ട് പോകാൻ ആണോ ഉദ്ദേശം…?

 

“ഏയ്യ് അല്ലല്ല…ഡ്രെസ്സെല്ലാം അവരുടെ ചിലവാ…ഞാൻ വെറുതെയൊന്നവിടെ ചെന്ന് നിന്നാൽ മതി…”

 

പാവം ചാരു…എന്റെ കാര്യം നോക്കി നോക്കി അക്കൗണ്ട് കാലിയാവും മിക്കവാറും…..

ഏകദേശം പോക്കിന്റെ കാര്യമൊക്കെ തീരുമാനമായതോടെ ഞാൻ മെല്ലെ അകത്തേക്ക് വലിഞ്ഞു…..

 

രാത്രി ഭക്ഷണം കഴിക്കാൻ വന്നിരുന്നപ്പോളാണ് അമ്മയുടെ വക ചോദ്യങ്ങൾ എത്തിയത്…എപ്പോ പോകും എങ്ങനെ പോകും തിരിച്ചെന്ന് എത്തും എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞൊരുലോട് ചോദ്യങ്ങൾ…അറിയാവുന്ന കാര്യങ്ങളും പിന്നെങ്ങനെ വീണാലും നാലു കാലിൽ വീഴുന്ന സ്വഭാവവും ഉള്ളത് കൊണ്ട് തന്നെ അമ്മയുടെ ചോദ്യങ്ങളെയും ഞാൻ മതിയായ ഉത്തരങ്ങൾ കൊണ്ട് തടഞ്ഞു നിർത്തി…. പിറ്റേന്നും വലിയ മാറ്റമില്ലാതെ കടന്നു പോയി………

 

—————————————

 

“കുട്ടാ എല്ലാം എടുത്തു വച്ചില്ലേ….?

 

ഐപാഡ് എടുത്തു ബാഗിൽ വെക്കുന്നതിനിടയിലായാണ് അമ്മയുടെ ചോദ്യം….

 

“ആഹ് വെച്ചു….പിന്നേയ് ഞാനില്ലെന്ന് കരുതിയാ പാവം മനുഷ്യനെ ഒന്നും ചെയ്തേക്കല്ല്…”

 

“ഒന്ന് പോയെടാ…. എല്ലാം കഴിഞ്ഞെങ്കിൽ വേഗം താഴേക്ക് വാ ആ ചെക്കനവിടെ വന്നു നിൽക്കാൻ തുടങ്ങിയിട്ട് കൊറേയായി…”

 

അഹ് സ്റ്റേഷനിൽ കൊണ്ടു ചെന്നാക്കാൻ അജയനെ വിളിച്ചു വരുത്തിയായിരുന്നു…ഒന്നരക്ക് മുൻപേ സ്റ്റേഷനിൽ എത്തണമെന്നാണ് ടീച്ചറുടെ ഓർഡർ…ഡ്രെസ്സെല്ലാം പാക്ക് ചെയ്ത ചെറിയ സൈഡ് ബാഗും എടുത്തു ഞാനമ്മയുടെ പിറകെ നടന്നു…ഉമ്മറത്തേക്ക് ഇറങ്ങിയതേ കണ്ടു അജയനെയും ഉപദേശിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന അച്ഛനെ…. മൂപര് പിന്നെങ്ങനെയാണ് അജയനെ എപ്പോ കണ്ടാലും പിടിച്ചു നിർത്തി ഉപദേശിക്കും…വല്യ കാര്യമൊന്നുമില്ല എന്നാലും അവനതും കേട്ടങ്ങനെ നിക്കണത് കാണാം…ചിലപ്പോ ബഹുമാനം കൊണ്ടാവും…

 

“ആഹ് വന്നോ…സമയം കളയാൻ നിൽക്കണ്ട എന്നാൽ…അജയാ വണ്ടി നോക്കി ഓടിച്ചാൽ മതി തിരക്ക് കൂടുതൽ ആവും ടൗണിലേക്ക്…”

 

അവസാനതരി ഉപദേശം കൂടി കൊറച്ചു വെള്ളത്തിൽ കലക്കി ഒഴിച്ച ശേഷം അച്ഛനൊരു സൈടായി…

 

“അഹ് പിന്നേയ് കൊറച്ചു പൈസ നിന്റെ അക്കൗണ്ടിലേക്ക് ഇട്ടിട്ടൊണ്ട് അച്ഛൻ…ഏതായാലും കല്യാണത്തിന് പോകുവല്ലേ ആ കൊച്ചിനെന്തെങ്കിലും ഗിഫ്റ്റ് കൂടെ വാങ്ങി കൊടുക്കണേ…”

 

അരഭിത്തിയിൽ ചാരിയിരുന്നുകൊണ്ട് അമ്മ പറഞ്ഞു…

 

ഞാൻ രണ്ട് പേരെയും ഒന്ന് നോക്കി…ഹ്മ്മ്…ചെറിയൊരു മങലുണ്ട് രണ്ടിന്റെയും മുഖത്ത്….

 

“അതൊക്കെ ഞാൻ നോക്കിക്കോളാം…പിന്നേയ് രണ്ടാളും വല്യ അടിപിടിയൊന്നും കൂടാതെ ഇരുന്നോണം…”

 

“ഒന്ന് പോയെടാ…അവനൊരു വല്യ കാർന്നോരു വന്നേക്കുന്നു…”

 

ആഹ് ബെസ്റ്റ്…ഒന്ന് ആശ്വസിപ്പിച്ചു പോകാമന്ന് വെച്ചപ്പോ അവിടെയും എനിക്കിട്ട് ഊക്കോ….

 

“അപ്പൊ ശെരി…അജയാ വാടാ…ഇനിയും നിന്നാൽ ചെലപ്പോ എന്നെ ഫ്‌ളൈറ്റിൽ അയക്കും ഇവർ…”

 

അജയനെയും കൂട്ടി ബൈക്കിൽ കേറിയിരുന്നു ഞാൻ ഒന്നൂടെ പിറകിലേക്ക് നോക്കി…. ഓഹ് രണ്ടിനും ഒരു മാറ്റവും ഇല്ല…ഇതിപ്പോ എന്നെപ്പറഞ്ഞു വിട്ടിട്ട് ഇതുങ്ങൾക്ക് വേറെ വല്ല പ്ലാനുമുണ്ടോ…. മാറിനിന്നു പരസ്പരം എന്തൊക്കെയോ പറഞ്ഞു ചിരിക്കുന്ന അച്ഛനെയും അമ്മയെയും നോക്കി ഞാൻ കൈ വീശി കാണിച്ചു…

 

“റ്റാറ്റാ…. ഞാൻ പോയി മരുമോളെ കൂട്ടികൊണ്ട് വരാം…. “

 

എന്ന് വിളിച്ചു പറഞ്ഞതും അജയൻ വണ്ടി മുൻപോട്ടെടുത്തു….. അല്ലെങ്കിൽ എന്ത് സംഭവിക്കുമെന്ന് അവനറിയാം…

 

“മൈരേ നിനക്ക് പ്രാന്താണോ…?

 

വീടിന്റെ ഗേറ്റ് കടക്കാനായതും അജയന്റെ ചോദ്യമെത്തി…. ഞാനതിനൊരു ചിരിയോടെ അവനോട് ഫ്രണ്ടിലെ കണ്ണാടിയിൽ നോക്കാൻ പറഞ്ഞു…..

 

എനിക്ക് നന്നായിട്ടറിയാം പിറകിലുള്ളവരുടെ റിയാക്ഷൻ എന്താണെന്ന്…അച്ഛൻ അമ്മയോട് എന്തോ പറഞ്ഞു ചിരിക്കുന്നതാണ് കണ്ടത്….

 

“അല്ലമോനെ.. നീ ശെരിക്കും കല്യാണത്തിന് പോണതാണോ അതോ മിസ്സിന്റെ കൂടെ ഒളിച്ചോടി പോകുവാണോ…?

 

സിഗ്നല് കാത്തു നിൽകുമ്പോളാണ് അജയന്റെ ചോദ്യം…..

 

“ഏയ്‌.. അങ്ങനെ ഒളിച്ചോടാൻ പ്ലാനൊന്നുമില്ല…ഭാവിയിലേക്ക് ചിലപ്പോ പ്ലാൻ ചെയ്യേണ്ടി വന്നേക്കാം…അങ്ങനെ നോക്കുമ്പോ ഇതൊക്കെ ഒരു ട്രെയിനിങ് ആയി കണ്ടാ മതിയല്ലോ…”

 

ഞാനവന്റെ തോളിൽ തട്ടിക്കൊണ്ടു പറഞ്ഞു…

 

“ഉഫ്…നല്ല മൂഞ്ചിയ പ്ലാനിങ്…”

 

“ഏഹ്…സത്യം പറ മൈരേ അച്ഛനെന്താ നിന്നോട് പറഞ്ഞെ…ട്രെയിൻ കേറ്റി വിടുന്നവരെ എന്നെ നിലം തൊടീക്കല്ലെന്ന് വല്ലോം പറഞ്ഞൊ…”

 

“പിന്നേ പിന്നേ…മോനെ ആദി ഞാനൊരു കാര്യം പറഞ്ഞാ നിനക്ക് വിഷമം തോന്നല്ല്…നിന്റെ ചെല നേരത്തെ കൊണയടി കേട്ടാൽ ഞാനെന്നല്ല ചെലപ്പോ പെറന്നു വീണ പൊടി കുഞ്ഞു പോലും നിന്നെ ഊക്കി പോകും…. “

 

ഓഹ്…തല്ക്കാൻ മിണ്ടാതിരിക്കാം…അതാവും ആരോഗ്യത്തിനു നല്ലത്…………. കോഴിക്കോട് അങ്ങാടിയിലെ തിക്കിനും തിരക്കിനും ഇടയിലൂടെ മുക്കിമുള്ളി ഒരുവിധം അജയനെന്നെ റെയിൽവേ സ്റ്റേഷനിൽ കൊണ്ടാക്കി….

 

“അപ്പൊ ശെരി……പിന്നേയ് അവിടെ ചെന്ന് ഇടക്ക് വിഡിയോ കാൾ ചെയ്യണേ…ബീഹാറിൽ നല്ല പാലിന്റെ നിറമുള്ള പെണ്ണുങ്ങൾ ഒണ്ടെന്ന കേട്ടത്.. “

 

ചുണ്ടൊന്ന് നനച്ചുകൊണ്ട് അജയൻ പറഞ്ഞു…ഈശ്വരാ മൈരന്റെ മുഖത്തും നാണമോ….

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *