യാതൊരു ദാക്ഷീണ്യവും കൂടാതെ എന്റെ ചുണ്ട് കടിച്ചീമ്പി വലിച്ചുകൊണ്ട് ഒന്നു കുതിച്ചുയര്‍ന്നു കൊണ്ട് മറ്റേ കാലും എന്റെ അരക്കെട്ടിലേക്ക് കോര്‍ത്തു പിടിച്ചു. ആ മാദകമേനിയുടെ ഭാരം മൊത്തം എന്നിലേക്ക് സമര്‍പ്പിച്ച് ഇരുകൈകളും എന്റെ കഴുത്തില്‍ ചുറ്റിപ്പിടിച്ചു തൂങ്ങിക്കിടന്നുകൊണ്ട് അവരെന്റെ മുഴച്ചു കുത്തി നില്‍ക്കുന്ന കൊലകൊമ്പനിലേക്ക് നാഭീപ്രദേശം ഇടിച്ചുകുത്തിയുരച്ചു.
ആ കൊഴുത്ത വെണ്ണക്കുണ്ടിയില്‍ കൈകള്‍ കോര്‍ത്ത് അവരുടെ മാദകമേനി കണിവെള്ളരി തൂക്കിയിടുന്നതുപോലെ ഞാന്‍ താങ്ങിപ്പിടിച്ച് നിര്‍ത്തി.
പെട്ടെന്ന് ഒരു ഞെട്ടലും പിടയലുമായിരുന്നു…!!
ഒരു വല്ലാത്ത മുരളലോടെ സകല ശക്തിയോടെയും അവരെന്നിലേക്ക് അമര്‍ന്നു ചേര്‍ന്നു. ആ അരക്കെട്ട് പലവട്ടം കുത്തിക്കുത്തിയിടിച്ചുയര്‍ന്നു. തുടുത്ത് കൂമ്പിയ മാല്‍ഗോവ മുലകള്‍ ചമ്മന്തിയരയ്ക്കുന്നപോലെ നെഞ്ചിലിട്ടുരച്ചുടച്ചു. ഒപ്പം എന്റെ ചുണ്ട് മോചിപ്പിച്ചു കൊണ്ട് ഉമിനീരില്‍ മുങ്ങിയ ആ ചുണ്ടുകള്‍ എന്റെ കവിളിലും കഴുത്തിലുമൊക്കെ ഒഴുകി നടന്നു.
നാലഞ്ച് മിനിട്ടോളം ആ പ്രവൃത്തി തുടര്‍ന്നപ്പോഴേക്കും പയ്യെപ്പയ്യെ ആ ശരീരം ദുര്‍ബലമായിത്തുടങ്ങി..കോര്‍ത്തു പിടിച്ചിരുന്ന കൈകള്‍ അയഞ്ഞു. ഇരുകാലുകളും എന്റെ അരക്കെട്ടില്‍ നിന്നും ഊര്‍ന്ന്‍ താഴ്ന്നു. പുറത്ത് അള്ളിപ്പിടിച്ചിരുന്ന വിരലുകള്‍ ശക്തി ക്ഷയിച്ച് തളര്‍ന്ന ഒരു തഴുകലായി മാറി.
കാലുകള്‍ നിലത്തൂന്നി എന്റെ നേരെ ഒരു തളര്‍ന്ന മന്ദഹാസം പൊഴിച്ച ശേഷം അവരെന്റെ ഇരു കക്ഷങ്ങളിലെക്കും കൈകള്‍ കടത്തി മുറുകെ
പുണര്‍ന്നുകൊണ്ട് തോളിലേക്ക് തല ചായ്ച്ചു.
വെട്ടി വെട്ടി വിറയ്ക്കുന്ന കുണ്ണയ്ക്ക് ഒരു ആശ്വാസം കണ്ടത്താന്‍ കഴിഞ്ഞില്ലെങ്കിലും മായേച്ചിയുടെ ആ രതിമൂര്‍ച്ച എനിക്ക് മതിയേറുന്നൊരു വിരുന്നു തന്നെയായിരുന്നു. വെറുമൊരു കെട്ടിപ്പിടുത്തം കൊണ്ട്.., ഒരു ചുംബനം കൊണ്ട് ഒരു ഒത്ത സ്ത്രീ അവളുടെ ഉള്‍നാഭിയില്‍ സ്ഫോടനം തീര്‍ത്തിരിക്കുന്നു..!
ഒരു സംഭോഗം നടന്നില്ല…ആ പൂറില്‍ ഒന്ന് തോടുക പോലും ചെയ്തില്ല…,ആ മുലയിലൊരു പിടുത്തം പോലുമിട്ടില്ല…എന്നിട്ടും അവര്‍ക്കത്‌ സംഭവിച്ചിരിക്കുന്നു..!!
അപ്പൊ ലിസിച്ചേച്ചിയ്ക്ക് കൊടുത്തപോലൊരു മാരക പണ്ണല്‍ കൊണ്ട് ഇവര്‍ എത്ര തവണ ആ സുഖം അനുഭവിക്കും..!!! ഈ ശരീരത്തില്‍ ഇനി ഏതൊക്കെ അവയവങ്ങളില്‍ എന്തൊക്കെ ചെയ്യാന്‍ കിടക്കുന്നു…അപ്പോള്‍ എന്തായിരിക്കും ഈ മദനമോഹിനിയുടെ അവസ്ഥ..!!
ആ വാടിത്തളര്‍ന്ന ദേഹം മെല്ലെ എന്നില്‍ നിന്നും വിട്ടുമാറി ചുമരിലേക്ക് ചാരി നിന്നു. അഴിഞ്ഞുലഞ്ഞു പോയ മുടി അലസമായൊന്നു മാടിക്കൊണ്ട് ലാസ്യത മുറ്റിയ ആ നീള്‍മിഴികള്‍ എന്നിലേക്ക് ക്ഷീണിതമായൊരു നോട്ടമെറിഞ്ഞു. ഞാന്‍ ചപ്പിച്ചുവപ്പിച്ച ആ തിണര്‍ത്ത ചുണ്ടുകളുടെ കോണില്‍ പയ്യെ ഒരു ഇളം പുഞ്ചിരി ഉദിച്ചു വന്നു.
കൈ നീട്ടി എന്റെ കവിളും കഴുത്തിലുമൊക്കെ പറ്റിപ്പിടിച്ചിരുന്ന ഉമിനീര്‍ തുടച്ച ശേഷം അവരല്പം മുന്നോട്ടാഞ്ഞ്‌ കവിളില്‍ അമര്‍ത്തിയൊരുമ്മ തന്നു.
“മറക്കില്ല മായേച്ചി…ഈ ദിവസവും ഈ മുഖവും..!”
ആ രണ്ടേരണ്ടു വാക്കുകളില്‍ എല്ലാമുണ്ടായിരുന്നു..! പരിക്ഷീണമായ ആ കണ്ണുകള്‍ അതിലും കൂടുതലെന്തൊക്കെയോ പറയുന്നുമുണ്ടായിരുന്നു.
ഞാനൊരു നിര്‍വൃതിയോടെ അവരെ മെല്ലെ അണച്ച് ചേര്‍ത്തു. ആ തുടുത്ത് നിന്ന കവിളില്‍ മെല്ലെ ചുണ്ടുകള്‍ ചേര്‍ത്തു.
“മറക്കാന്‍ പറ്റാത്തത് ഇതുവരെയും ഞാന്‍ തന്നില്ലല്ലോ..എന്റെ മായേച്ചിയ്ക്ക്..!!”
ഞാനാ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കി അര്‍ത്ഥവത്തായ ഒരു പുഞ്ചിരി സമ്മാനിച്ചു.
ഒരു നിമിഷം എന്നില്‍ത്തന്നെ തറഞ്ഞു നിന്ന ആ കണ്ണുകള്‍ ഒരു നാണത്തില്‍ പൊതിഞ്ഞ പുഞ്ചിരിയോടെ മെല്ലെ പിടഞ്ഞു താഴ്ന്നു.
പെട്ടെന്ന് മുറ്റത്തെന്തോ ശബ്ദമുയര്‍ന്നു.
മായേച്ചി പൊടുന്നനെ എന്നില്‍ നിന്നും വിട്ടുമാറി.
“മോളാ….!”
അത് പറഞ്ഞു തീര്‍ന്നതും മായേച്ചിയുടെ മകള്‍ അകത്തേക്ക് വന്നു.
“ദേ..ഭക്ഷണം വല്ലതും കഴിച്ചിട്ടേ കൊടുക്കാവൂ കേട്ടോ…കുറച്ച് സ്ട്രോങ്ങുള്ള ടാബ്ലേറ്റാ..!”
നിലത്തു കിടന്ന ‘ഡോളോ സ്ട്രിപ്’ എടുത്ത് മായേച്ചി വളരെ സാധാരണമായ ഭാവത്തില്‍ എനിക്ക് നേരെ നീട്ടി.
ശേഷം മകളുടെ നേരെ തിരിഞ്ഞു.
“മോള്‍ക്കറിയില്ലേ ഹേമാന്റിയെ…പാവം, അവര്‍ക്ക് പനിയാത്രേ..അമ്മ ഗുളിക കൊടുത്ത് വിടുവാ..!”
കുട്ടിയുടെ മുഖത്തു മേമയെ അടുത്ത് പരിചയമുള്ള പോലൊരു ഭാവം വിരിഞ്ഞു.
“എന്നാ ഞാന്‍ പോട്ടെ മായേച്ചീ…മേമ ഗുളികയ്ക്ക് കാത്തിരിക്കുന്നുണ്ടാവും..!”
ഞാനൊരു ധൃതി നടിച്ചു കൊണ്ട് ഉമ്മറത്തേക്ക് നീങ്ങി. പോകുന്ന പോക്കില്‍ കുട്ടിയേ നോക്കി ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു. അവളും തിരികെ ചിരിച്ചപ്പോള്‍ എനിക്ക് ആശ്വാസമായി. ഭാഗ്യം…അകത്ത് നടന്നതൊന്നും അവളറിഞ്ഞിട്ടില്ല..!
വണ്ടിയെടുക്കാന്‍ നേരം ആ അയല്‍വാസി നാറി തലേന്ന് കണ്ട അതേ സ്പോട്ടില്‍ ഇരിക്കുന്നത് കണ്ടു. മൈരന്റെ കണ്ണുകള്‍ എന്നിലേക്ക് തന്നെ തറഞ്ഞിരിപ്പാണ്.
ഇതുപോലുള്ള നാറികള്‍ കാരണമാണ് നാട്ടില്‍ ‘ഒളിവെട്ട് എന്ന കലാരൂപം അന്യം നിന്നു പോകുന്നത്. പിടിച്ച് വല്ല സെമിത്തേരിയിലും കൊണ്ടുപോയി കെട്ടിയിടണം…മൈരന്മാരെ.!
സീറ്റ് തുറന്ന് ഗുളിക ഡിക്കില്‍ ഇട്ടടച്ച് കൊണ്ട് മായേച്ചിയുടെ വീടിനു നേരേ ഒന്ന് കൂടെ നോക്കിയ ശേഷം ഞാന്‍ വണ്ടി എടുത്തു.
അവിടുന്ന് അഞ്ചു മിനിറ്റ് ഓടാനുള്ള ദൂരമേയുള്ളൂ മേമയുടെ വീട്ടിലേക്ക്.. കഷ്ടി ഒരു കിലോമീറ്റര്‍.
മുറ്റത്തെ മാവിന്‍ ചുവട്ടിലേക്ക് വണ്ടി നിര്‍ത്തിയ ശേഷം ഞാന്‍ പൊതിയും ഗുളികയും പാത്രങ്ങളുമായി അടുക്കള മുറ്റത്തേക്ക് നടന്നു.
പാത്രങ്ങള്‍ തിണ്ണയില്‍ വച്ചശേഷം അടുക്കളയിലേക്ക് കയറി പൊതി അതേപോലെ ഒരു കാസറോളില്‍ അടച്ചു വച്ചു.
“ങ്ഹാ..മോന് വന്നോ..?!”
അമ്മമ്മ അടുക്കളയിലേക്ക് ഒന്ന് എത്തി നോക്കി.
“ചായയൊക്കെ ലിസിപ്പെണ്ണ്‍ തിളപ്പിച്ച്‌ വച്ചിട്ടുണ്ട്..എന്തോ കറിയും..! മോന് എന്തെങ്കിലും കിട്ടിയോ..?”
അവര്‍ പ്രതീക്ഷ നിറഞ്ഞ കണ്ണുകളോടെ എന്നെ നോക്കി.
എനിക്കാ ഭാവം കണ്ടപ്പോള്‍ ചിരി വന്നു. പാവം..വിശപ്പിന്റെ അസുഖമുള്ളവരല്ലേ..!
“അവിടെ വെള്ളപ്പം മാത്രേ ഉള്ളൂ അമ്മമ്മേ…ഞങ്ങള്‍ വൈകിപ്പോയില്ലേ..!”
അമ്മമ്മയുടെ കണ്ണുകളൊന്ന് പ്രകാശിച്ചു.
“എന്നാ മോന് വേഗം ച്ചിരി ചായേം അതീന്നു രണ്ടെണ്ണോം താ…വിശന്നിട്ട് നിക്കാന്‍ വയ്യ…!”
അതും പറഞ്ഞ് അമ്മമ്മ ധൃതിയില്‍ ഡൈനിംഗ് ടേബിളിനു നേരെ നടന്നു.
അരയില്‍ നിന്നും മൊബൈല്‍ എടുത്ത് ഗുളികയോടൊപ്പം സൈഡിലെ ഷെല്‍ഫിനു മുകളില്‍ വച്ച ശേഷം ഞാന്‍ കാസറോളും പ്ലേറ്റുമെടുത്ത് പിന്നാലെ ചെന്നു. നോക്കുമ്പോള്‍ അമ്മച്ചനും മേശയ്ക്ക് മുന്നില്‍ റെഡിയായി ഇരിപ്പുണ്ട്.
