അവളുടെ പിന്നാലെ നടക്കാൻ എപ്പോഴും ഒരു ഗ്യാങ്ങ് തന്നെ ഉണ്ട് ..സൈക്കിളിലും ,നടന്നുമായി അവൾക്ക് സംരക്ഷണം തീർത്തുകൊണ്ട് അവർ ഉണ്ടാവും…..
ചിലപ്പോഴൊക്കെ ആ കണ്ണുകളുമായ് തന്റെ
കണ്ണുകൾ കോർക്കാറുണ്ട്…അപ്പോൾ ആദ്യം
താഴ്ന്നുപോകുന്ന കണ്ണുകൾ തന്റെയാവും…
പഠിക്കുന്നതിലും മിടുക്കി ആയതിനാൽ
ക്ലാസ് ലീഡറും അനു ആയിരുന്നു…
ടീച്ചേർസ് ഇല്ലാത്തെ പീരിയഡുകളിൽ ക്ലാസിൽ സംസാരിക്കുന്നവരുടെ പേരുകൾ എഴുതുമ്പോൾ ഇന്നേവരെ തന്റെ പേര് ഉയർന്ന്, വന്നിട്ടില്ല….
സംസാരിക്കാത്തതോ,അതോ ക്ലാസ് ലീഡർ അനു
മനപൂർവ്വം ഒഴിവാക്കുന്നതാണോ എന്ന് പലപ്പോഴും സംശയം തോന്നിയിട്ടുണ്ട്….
കുട്ടിക്കൂറാ പൗഡറിന്റ സുഗന്ധം…..
അനു അരികിലെത്തി എന്ന് മനസ്സിലായപ്പോൾ
മുഖമുയർത്തി….
അവൾ നാലായ് മടക്കിയ രണ്ട് പേപ്പർതുണ്ട് തന്റെ മടിയിലേയ്ക്കിട്ടു….
” ഒന്നു വായിച്ചു നോക്കൂ”….
എളിയിൽ കൈ കുത്തി അവൾ മുന്നിൽനിന്നു….
പേപ്പറുകൾ രണ്ടും തുറന്നു നോക്കിയപ്പോൾ തന്നെ, തന്റെ കയ്യക്ഷരംകണ്ടു കാര്യം മനസ്സിലായി…
ഞാൻ ആർക്കോ എഴുതിക്കൊടുത്ത ലൗലെറ്ററുകൾ…
നെറ്റിയിൽ പൊടിഞ്ഞ വിയർപ്പ് അവൾ കാണാതെ തുടച്ചു….
“ഇത് രണ്ട് ചേട്ടന്മാർ എനിക്ക് തന്നതാണ്. പക്ഷെ,
കയ്യക്ഷരം രണ്ടും ഒന്ന് …ആര് എഴുതിയതാണ് എന്ന് മനസ്സിലായി ….
ഇത് ഞാൻ ഹെഡ്മാസ്റ്ററെ കാട്ടിയാൽ ചിലപ്പോൾ
എഴുതിയവനെയും പൊക്കുമായിരിക്കും ..
അവൾ തലചൊറിഞ്ഞു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു….
അയ്യോ ,ചോദിച്ചപ്പോൾ
എഴുതിക്കൊടുത്തന്നേയുള്ളൂ. അല്ലാതെ എനിക്കൊന്നും അറിയില്ല…
തന്റെ നിരപരാധിത്വം അറിയിച്ചു….
“ശരി ,ഇനി ആർക്കെങ്കിലും ലൗ ലെറ്റർ
എഴുതിക്കൊടുക്കുമ്പോൾ പെൺകുട്ടിയുടെ
പേര് ചോദിക്കണം..കാരണം എനിക്കാണെങ്കിൽ
വേണ്ട .. എനിക്ക് വെറെ ആളുണ്ട് അതാണ്.. ”
അനു ചെറിയ ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു….
അതു കേട്ടപ്പോൾ സത്യത്തിൽ ആശ്വാസമല്ല, മറിച്ച് ഉള്ള് നീറുന്ന പോലെ തോന്നി….
ശരി ,ഇതോടെ ലൗ ലെറ്റർ എഴുത്ത് നിർത്തി ..
ഒരു ദീർഘനിശ്വാസത്തോടെ തുറന്നു പറഞ്ഞു..
“”ഒരുകാര്യം തുറന്നു സമ്മതിക്കാതിരിക്കാനാവില്ല
കേട്ടോ, തന്റെ എഴുത്ത് വായിക്കുന്ന ഏത് പെണ്ണും വീണുപോകും ഉറപ്പ്..
എവിടുന്ന് കിട്ടുന്നെടോ തനിക്ക്
ഈ വാക്കുകളെല്ലാം? ..””
അവളുടെ കണ്ണുകളിൽ നിറഞ്ഞ അതിശയം
വാക്കുകളിലും തെളിഞ്ഞു കണ്ടു…
അനു പോയ് മറഞ്ഞിട്ടും അവൾ ഇട്ട് പോയ കുട്ടിക്കൂറാ ടാൽക്കം പൗഡറിന്റെ സുഗന്ധം തന്നെ ചുറ്റിവരിഞ്ഞു നിന്നിരുന്നു…
അനുവിനോട് ഇനി എഴുതില്ലെന്ന് പറഞ്ഞെങ്കിലും പിന്നെയും എഴുതി കൊണ്ടേയിരുന്നു.
പക്ഷെ പെൺകുട്ടിയുടെ പേര്
ചോദിച്ചറിഞ്ഞ ശേഷം മാത്രമാക്കി….
പ്രണയം രണ്ട് മനസ്സിലും തോന്നിക്കഴിഞ്ഞാൽ തല പോയാലും എഴുതിച്ചവൻ ഒരിക്കലും എഴുതിയവന്റെ പേര് പറയില്ലെന്നതിനാൽ പെൺകുട്ടികളാരും അറിയാതെ തന്റെ
എഴുത്ത് തുടർന്നു …..
അന്നും എന്നത്തേയും പോലെ പൈപ്പ് വെള്ളവും കുടിച്ച് അരളിമരച്ചോട്ടിലെത്തി..
കുട്ടിക്കൂറാ പൗഡറിന്റെ സുഗന്ധം
വീണ്ടും അടുത്തെത്തി…..
ഇന്ന് എന്റെ ബെർത്ത് ഡേ ആയിരുന്നു അച്ചൂ..
ഇതാ ..അവൾ ചെറിയവട്ട പാത്രം തന്റെ നേരെ നീട്ടി…
“ആഹാ .. ഹാപ്പി ബർത്ത് ഡേ .. അനൂ”
നിറഞ്ഞ ചിരിയോടെ ഞാൻ പറഞ്ഞു..
“താങ്ക്സ് ..ഇത് മുഴുവൻ നിനക്കാണ്. പാത്രം വൈകീട്ട് തന്നാൽ മതി .”
എന്തെങ്കിലും പറയാൻ തുടങ്ങും മുന്നെ അവൾ
നടന്നു നീങ്ങി..
പതിയെ പാത്രം തുറന്നു ചെറിയ പാത്രത്തിൽ
കുത്തിനിറച്ച് ഉപ്പുമാവ്….
കുറച്ച് എടുത്തു വായിൽ വച്ചു. സ്വാദ് കാരണമോ,
അതോ വിശപ്പോ വീണ്ടും പാത്രത്തിലേയ്ക്ക് കൈ
നീണ്ടത് അറിഞ്ഞില്ല…
പാത്രംകാലിയായത് പെട്ടെന്നായിരുന്നു….
ഒരേമ്പക്കത്തോടൊപ്പം അറിയാതെ രണ്ടു തുള്ളിക്കണ്ണീരും അടർന്നു വീണത് അപ്പോൾ വീശിയകാറ്റ് പോലുമറിഞ്ഞില്ല …!
വെള്ളിക്കൊലുസ്സിന്റെ ചിണുങ്ങൽ അടുത്ത ദിവസവും തന്നെ തേടി എത്തി…
വീണ്ടും പാത്രം തന്റെ നേർക്ക് നീണ്ടു..
അന്ന് അനുവിന്റെ, അമ്മയുടെ ജന്മദിനമായിരുന്നു…..
ഇത് പതിവായി മാറി..അനുവിന്റെ അയൽവീട്ടിലെ
പശുവിന്റെ വരെ ജന്മദിനത്തിന് ഭക്ഷണംവന്നു..
“എന്താ അനു ഇത് ?”
ഒരിക്കൽ തുറന്നു തന്നെ ചോദിച്ചു..
“ആട്ടെ, എല്ലാവർക്കും ലൗ ലെറ്റർ എഴുതികൊടു
ക്കുന്ന ഇയാൾക്കു ഇതുവരെ ആരോടും ഇഷ്ട്ടം
തോന്നിയിട്ടില്ലെ ..?”
തന്റെ ചോദ്യത്തെ മറ്റൊരു ചോദ്യംകൊണ്ടവൾ
തടഞ്ഞു….
“ഇല്ല ആരോടും അങ്ങിനെയൊന്നും തോന്നിയിട്ടില്ല…
എന്റെ പ്രണയം എന്നും..”
പാതിയിൽ നിർത്തി……
വിശന്നിരിക്കുന്നവന് പ്രണയമെന്നും രുചിയുള്ള ഭക്ഷണത്തോട് ആണ്,
മൗനം വാക്കുകളെ ഉമ്മവച്ചു ….
എത്ര വിലക്കിയിട്ടും അനു എന്നും തന്നെ തേടി എത്തി …
തന്റെ എതിർപ്പുകളെ ഒരു ചിരിയാൽ
നിസ്സഹായനാക്കി.. താൻ ആർക്കും ഒരു ഭാരം
ആവരുത് എന്ന ചിന്തയാൽ അരളിച്ചോട്ടിൽ നിന്നും ഇരുപ്പ് മാറ്റി…
പക്ഷെ അനു തേടിപ്പിടിച്ചു തന്റെ അടുത്തെത്തി.. ഭക്ഷണപാത്രം നിർബന്ധിച്ചു തന്നെ എൽപ്പിച്ച ശേഷമേ അവൾ മടങ്ങൂ..
അങ്ങിനെ ദിവസങ്ങൾ കഴിഞ്ഞു….
അന്ന് അവസാന പീരിയഡിൽ പ്യൂൺ ശങ്കരേട്ടൻ
ക്ലാസിൽ എത്തി ഹെഡ്മാസ്റ്റർ, റൂമിലേയ്ക്ക് എത്താൻ തന്നോട് ആവിശ്യപ്പെട്ടു….
എന്തോ അപകടം മണത്തു. അല്ലാതെ ഹെഡ്മാസ്റ്റർ തന്നെ മാത്രം ഓഫീസിലേയ്ക്ക് വിളിക്കില്ല…
നെഞ്ചിടിപ്പോടെ ഹെഡ്മാസ്റ്റർ റൂമിന്റെ മുന്നിലെത്തി.. അകത്ത് ഹെഡ്മാസ്റ്റർ ആരോടൊ
കയർത്തു സംസാരിക്കുന്നത് കേട്ടപ്പോൾ ഭയം
കൂടി വന്നു…
അകത്തിരിക്കുന്നവർ ഇറങ്ങുന്നത് വരെ കാത്തിരുന്നു..
ഓഫീസിൽ വന്നു മടങ്ങുന്നവർ ,തടവ് ചാടി പിന്നെയും പിടിക്കപ്പെട്ട ഒരു
കുറ്റവാളിയെന്നപോലെ തന്നെ ഉറ്റ്‌
നോക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു…
എന്തിനായിരിക്കും തന്നെ കാണാൻ സാർ
ആവിശ്യപ്പെട്ടത്. എന്ത് തെറ്റാണ് താൻ ചെയ്തത് ?
ഒരു കാര്യവുമില്ലാതെ എന്തായാലും ഹെഡ്മാസ്റ്റർ ആരെയും ഓഫീസിലേയ്ക്കു വിളിക്കില്ല ..
അകത്തിരുന്നവർ ഇറങ്ങിയപ്പോൾ പതിയെ
ഓഫീസിലേയക്ക് കയറി…
തന്നെ കണ്ട് സാർ ഒന്നു ചിരിച്ചു….
ആ ചിരി കണ്ടപ്പോൾ മനസ്സ് ഒന്നു തണുത്തു ..
“വിനയകുമാർ ഇരിക്കൂ ..”
മുന്നിലെ കസേര ചൂണ്ടി സാറ് പറഞ്ഞപ്പോൾ അത് തന്നോട് തന്നെ ആണോ എന്ന് സംശയം തോന്നി…
തന്റെ യഥാർത്ഥ പേര് അങ്ങിനെ ആരും വിളിക്കാറില്ല…
എല്ലാവർക്കും താൻ ‘അച്ചു’ ആണ്…
വിനയകുമാർ എന്ന പേര് താൻ പോലും മറന്നു തുടങ്ങി….
“വേണ്ട സാർ,നിന്നോളാം..” വിനയത്തോടെ പറഞ്ഞു…..
“എന്നെ വിളിപ്പിച്ചത് ..”
സാർ ശബ്ദം നേരെയാക്കിയ ശേഷം തുടർന്നു ..
തന്റെ പേരിൽ ഒരു പരാതി കിട്ടിയിട്ടുണ്ടല്ലോ
വിനയാ…
അത് കേട്ട് ഞാൻ ഞെട്ടിപ്പോയി….
“എന്ത് പരാതി സാർ ,ആരാണ് സാർ..?” പരിഭ്രമത്തോടെ
ചോദ്യങ്ങളുടെ കെട്ടഴിച്ചിട്ടു….
