മഴപെയ്തനേരം

“സ്സ്… ഹൂ…”

നന്ദന സുഖം കൊണ്ട് നടുവ് വളച്ച് മുകളിക്കുയർന്നു അവന്റെ മുടിയിൽ മുറുകെ പിടിച്ചു…

അപ്പു നാക്ക് കുർപ്പിച്ച് അവളുടെ കന്തിൽ ഒന്ന് കുത്തി… പിന്നീട് ഇതളുകൾക്കിടയിലൂടെ ആ കന്തിനെ പതിയെ നുണഞ്ഞു…

ആ കന്ത് അവന്റെ പ്രവർത്തിയിൽ ചുവന്നു വീർത്തു,

നന്ദന സുഖം കൊണ്ട് എന്തൊക്കയോ പിറുപിറുക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു, അവൾ തലയിട്ടുരുട്ടി അവന്റെ മുടിയിൽ ഇറുക്കെപിടിച്ചു… അവളുടെ കഴുത്തിലെ ഞരമ്പുകൾ തെളിഞ്ഞു വന്നു…

അവൾ കണ്ണടച്ച് പിടിച്ചു എന്തെക്കെയോ ഉരുവിട്ടുകൊണ്ടിരുന്നു…

“അന…ന്തൂ… ഉഉഹ്… ഞാനിപ്പോ ചത്തുപോകും… എനിക്ക്… എനിക്ക്… വരാംപോണൂ… നല്ലപോലെ… ചെ…യ്യ്… ആഹ്…”

രതിമൂർച്ഛ അടുക്കാറായപ്പോൾ തന്റെ അരക്കെട്ട് മുകളിലേക്കുയർത്തി അവനെ ചേർത്തുപിടിച്ചുകൊണ്ട് അവൾ അലറി വിളിച്ചു

താമസിക്കാതെത്തന്നെ ആ ഉറവ പൊട്ടിയൊലിച്ചു… അത് അവന്റെ മുഖം മുഴുവൻ നിറഞ്ഞു, അവൾ അവനെ തന്റെ പൂറിലേക്ക് ചേർത്ത് പിടിച്ചുകൊണ്ട് വെട്ടി വിറച്ചു, പിന്നീടത് ചെറിയ വെട്ടലുപോലെ ആയി അവളുടെ കയ്യയഞ്ഞു അവൾ പതിയെ കിടക്കയിലേക്ക് വീണു…

ആ രതിമൂർച്ഛയിൽ അവൾ തളർന്നു പോയി…

അവൾ പതിയെ കണ്ണ് തുറന്ന് അവളെത്തന്നെ പുഞ്ചിരിയോടെ നോക്കിയിരിക്കുന്ന അപ്പുവിനെ നോക്കി

അവളെ കട്ടിലിലേക്ക് കിടത്തി അവന്റെ കുണ്ണ അവളുടെ പൂർകാവടത്തിൽ ഒന്നുരച്ചു… അവൾ വിവശയെപ്പോലെ അവനെ നോക്കി…

അവൻ പതിയെ അവന്റെ കുണ്ണയെ അവളിലേക്കാഴ്ത്തി…

ആദ്യം ഒന്ന് ബലം പിടിച്ചെങ്കിലും പിന്നീട് അത് വലിയ പ്രശ്നം കൂടാതെ ഉള്ളിലേക്ക് ആഴ്ന്നിറങ്ങി

“ആഹ്…”

നന്ദന സുഖത്താൽ വിളിച്ചു

അപ്പു പതിയെ അടിച്ചുതുടങ്ങി

ഒരേ താളത്തിൽ അവന്റെ കുണ്ണ പൂറിലേക്ക് കയറിയിറങ്ങി…

അവരുടെ സിൽകാരവും ശരീരങ്ങൾ തമ്മിൽ കൂട്ടിയിടിക്കുന്ന ശബ്ദവും ആ മുറിയിൽ അലയടിച്ചു

പൊസിഷനുകളും അവർ പരീക്ഷിച്ചു… ഒടുവിൽ ആർക്കും വിജയവും പരാജയവുമില്ലാതെ അവർ ഒന്നായി, അവന്റെ ബീജം അവളുടെ ഗർഭപാത്രത്തിലേക് ഊളിയിട്ടു…

പിന്നെടുണ്ടായ ക്ഷീണത്തിൽ രണ്ടു ശരീരങ്ങളും പരസ്പരം കെട്ടിപ്പുണർന്ന് ഉറക്കത്തിലേക്ക് വഴുതി വീണു

എപ്പോഴോ അപ്പു ഉണർന്നപ്പോൾ നന്ദന അരികിലുണ്ടായിരുന്നില്ല, അവൻ വസ്ത്രം ധരിച്ചു ബാൽക്കണിയിൽ നന്ദനയുടെ ശബ്ദം കേട്ട് അവിടേക്ക് ചെന്നു, അവൾ ഫോണിലാരോടോ സംസാരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു,

“വിവേക്, എനിക്ക് പറ്റില്ല… എന്നെ വിട്ടേക്ക്… താനുമായുള്ള ഒരു റിലേഷൻഷിപ്പിന് ഇനി എനിക്ക് താത്പര്യമില്ല… ഇതിപ്പോ തന്റെ ഭാഗത്തുനിന്നും നോക്കിയാൽ തനിക്ക് നഷ്ട്ടൊന്നുമില്ലല്ലോ… പിന്നെന്താ…”

“……”

“ഇല്ല… പറ്റില്ല… ഇനി മേലാൽ എന്നെ വിളിക്കരുത്…”

അവൾ ഫോൺ കട്ട്‌ ചെയ്ത് തിരിഞ്ഞതും നെറ്റി ചുളിച്ച് അവളെ നോക്കി നിൽക്കുന്ന അപ്പുവിനെക്കണ്ട് അവളൊന്ന് പതറി

“ആരായിരുന്നു ഫോണിൽ…? എന്താ പ്രശ്നം…?”

നെറ്റി ചുളിച്ച് സംശയത്തോടെ അപ്പു ചോദിച്ചു

അവളൊന്ന് പതറി

“അത്… അനന്തു… ഞാൻ…”

അവൾ നിന്ന് വിക്കി

അപ്പു മാറിൽ കൈ പിണച്ച് അവളെ തന്നെ നോക്കി നിന്നു.

അവളെന്തോ ഒളിക്കുന്നത് പോലെ അപ്പുവിന് തോന്നി, അവൻ അവളുടെ മുഖത്തുനിന്നും കണ്ണെടുക്കാതെ,

നന്ദന ഒരു നിമിഷം ഒന്ന് പതറിയെങ്കിലും പെട്ടെന്ന് തന്നെ അവൾ അപ്പുവിനെ ഇറുകെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചുകൊണ്ട് പൊട്ടിക്കരഞ്ഞു,

എന്താണ് സംഭവിക്കുന്നതെന്നറിയാതെ അപ്പു ഒരു നിമിഷം നിന്നു, പിന്നീട് അവളുടെ പുറത്ത് പതിയെ തലോടി, അപ്പോൾ നന്ദനയുടെ ചുണ്ടിൽ ഒരു ഗൂഢമായ പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞു

“എന്താ നന്ദൂട്ടി…? എന്താ കാര്യം…? ആരാ വിളിച്ചത്…?”

അവൻ അവളോട് ചോദിച്ചു

“പറയാം… എല്ലാം പറയാം…”

നന്ദന കണ്ണുകൾ തുടച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു തുടങ്ങി,

“വിവേക്… എന്റെ അച്ഛന്റെ കൂട്ടുകാരന്റെ മകനാണ്… അച്ഛൻ ബിസിനസിന്റെ ആവശ്യത്തിനായി വിവേകിന്റെ അച്ഛന്റെ കയ്യിൽ നിന്നും പണം കടം വാങ്ങിയിരുന്നു, അതിപ്പോ വലിയൊരു തുകയായി, അത് തിരികെ കൊടുക്കാൻ കഴിയാതെ വന്നപ്പോൾ വിവേകിന്റെ അച്ഛൻ മുന്നോട്ട് വച്ച ആശയമായിരുന്നു എന്റേം വിവേകിന്റേം വിവാഹം, അച്ഛന് വേറെ വഴിയില്ലാതെ അത് സമ്മതിച്ചു, പക്ഷേ എനിക്കിഷ്ടമല്ല അവനെ, കള്ളും കഞ്ചാവും പെണ്ണുമായി നടക്കുന്ന ഒരു വൃത്തികെട്ടവനാ അവൻ, എനിക്ക് അവനെ വിവാഹം കഴിക്കാൻ പറ്റില്ലെന്ന് പറഞ്ഞതിന് അവന്റെ ശല്യം കൂടി വരുകയാണ്, ഞാനീ വിവാഹത്തിന് സമ്മതിച്ചില്ലെങ്കിൽ എന്റച്ഛനെ ജയിലിലാക്കും എന്നാണ് പറയുന്നത്, മാത്രമല്ല ഞങ്ങൾക്ക് ഉള്ളതെല്ലാം പോകും, പൊയ്ക്കോട്ടേ എല്ലാം പൊയ്ക്കോട്ടേ പക്ഷേ എന്റച്ഛൻ…”

അവൾ വിതുമ്പി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു, അല്പം കഴിഞ്ഞ് അവൾ ഒളികണ്ണാൽ അവനെ നോക്കി, എന്തോ ആലോചിച്ചുകൊണ്ട് നിൽക്കുന്ന അപ്പുവിനെ കണ്ടപ്പോൾ തന്റെ കഥ അവൻ വിശ്വസിച്ചപോലെ തോന്നി, അവളുടെ ചുണ്ടുകളിൽ ഒരു പുഞ്ചിരി മിന്നി മാഞ്ഞു

“അനന്തൂന് ഞങ്ങളെ സഹായിക്കാൻ പറ്റോ…? ഒരു കടമായിട്ട് മതി, എന്റച്ഛൻ തിരികെത്തരും…”

അവൾ പെട്ടെന്ന് അവനോട് ചോദിച്ചു

അപ്പു ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല, അത് കണ്ട് അവളുടെ കണ്ണുകൾ കുറുകി

“അല്ലേലും ഇത്രേം പണം തന്ന് സഹായിക്കാൻ ഞങ്ങളാരാ… ല്ലേ…? അനന്തു തരുമെന്നുള്ള പ്രതീക്ഷ കൊണ്ട് ചോദിച്ചതാ സോറി…”

അവൾ അടുത്ത നമ്പറിട്ടു

അപ്പു അവളെ സകൂതം നോക്കി

“അങ്ങനെയാണോ എന്നെ നന്ദൂട്ടി കണ്ടിരിക്കുന്നേ…? നന്ദൂട്ടി എന്റെയല്ലേ, പിന്നെന്താ എനിക്ക് സഹായിച്ചാൽ, എത്രയാ വേണ്ടത്, അത് നാളെ ടൗണിൽ എന്റെ അക്കൗണ്ടന്റിന്റെ കയ്യീന്ന് വാങ്ങിച്ചോളാൻ അച്ഛനോട് പറഞ്ഞേക്ക്, അഡ്രെസ്സ് ഞാൻ തരാം…”

അവൻ അവളെ നെഞ്ചോട് ചേർത്തുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു, അവൾ ഗൂഢമായ ചിരിയോടെ അവന്റെ നെഞ്ചിൽ ചേർന്ന് നിന്നു

(കഥ തുടരും….)

തുടരണോ…..???

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *