അടുത്ത ദിവസം കുറെ വൈകിയാണ് ദിവ്യ ഉണര്‍ന്നത്. രാത്രി ഉറങ്ങാതെ വാസുവിന്റെ മുറി പരിശോധിച്ചതിന്റെ ക്ഷീണം അവള്‍ക്കുണ്ടായിരുന്നു. പത്തുമണിയോടെ ഉണര്‍ന്ന ദിവ്യ കുളിച്ചു വേഷം മാറി പ്രഭാത ഭക്ഷണം കഴിച്ചു. മധ്യവേനല്‍ അവധി ആയിരുന്നതിനാല്‍ അവള്‍ക്ക് സ്കൂള്‍ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. അവളുടെ പത്താം ക്ലാസ് പരീക്ഷ കഴിഞ്ഞുള്ള മധ്യവേനല്‍ അവധിക്കാലം ആയിരുന്നു അത്. പ്രാതല്‍ കഴിക്കുമ്പോഴും ദിവ്യയുടെ മനസ്‌ അശാന്തമായിരുന്നു. നഷ്ടമായ ആ മെമ്മറി കാര്‍ഡ് അവളെ വല്ലാതെ അലട്ടി.
“എടി പെണ്ണെ..നിന്റെ മുറിയിലെ ബെഡ് ഷീറ്റും കര്‍ട്ടനും എല്ലാം എടുത്ത് ഒന്ന് കഴുകി ഇട്..അവധിയാണെങ്കിലും യാതൊരു പണിയും ചെയ്യരുത് കേട്ടോ..” പ്രാതല്‍ കഴിച്ചിട്ട് പാത്രം കഴുകിക്കൊണ്ട് നിന്ന ദിവ്യയോട് രുക്മിണി പറഞ്ഞു.
“കഴിഞ്ഞ മാസോം കഴുകിയതല്ലേ..എന്തിനാ എപ്പോഴും ഇങ്ങനെ കഴുകുന്നത്?” ജോലിക്കള്ളി ആയ ദിവ്യ ചോദിച്ചു.
“നാണം ഉണ്ടോടി പറയാന്‍? കഴിഞ്ഞ മാസമാണ് അവള്‍ കിടക്കുന്ന വിരി കഴുകി ഇട്ടത്..നീ ഒരു പെണ്ണാണ്‌..ഒരാഴ്ചയില്‍ ഒരിക്കല്‍ ഇതൊക്കെ കഴുകണം..ചെല്ല്..വേഗം കഴുകി ഇട്..” രുക്മിണി സ്വരം കടുപ്പിച്ചു.
“ഹും..”
ദിവ്യ ചുണ്ട് മലര്‍ത്തി നിതംബങ്ങള്‍ ഇളക്കി മുറിയിലേക്ക് പോയി. അവള്‍ക്ക് ഇതൊന്നും ഇഷ്ടമുള്ള കാര്യമല്ല. മനസ്സിലെ ഏകചിന്ത സുഖിക്കണം എന്നത് മാത്രമാണ്. രതീഷുമായുള്ള രതികേളി മുറിഞ്ഞതിന്റെ ടെന്‍ഷനില്‍ ആയിരുന്നു അവള്‍. മെമ്മറി കാര്‍ഡ് കണ്ടുകിട്ടിയാല്‍ ആരെയെങ്കിലും തന്റെ ആഗ്രഹ പൂര്‍ത്തീകരണത്തിനു വിധേയനാക്കണം എന്നവള്‍ തീരുമാനിച്ചിരുന്നു.
“നാശം..ഇനി കഴുകി ഇട്ടില്ലെങ്കില്‍ അതുമതി..” പിറുപിറുത്തുകൊണ്ട് അവള്‍ കട്ടിലില്‍ നിന്നും ബെഡ്ഷീറ്റ് വലിച്ചെടുത്തു. പെട്ടെന്ന് എന്തോ നിലത്ത് വീണ ശബ്ദം കേട്ട് അവള്‍ ഷീറ്റ് മാറ്റി നോക്കി. ദിവ്യയുടെ കണ്ണുകള്‍ സന്തോഷം കൊണ്ട് വിടര്‍ന്നു വികസിച്ചു. അവള്‍ക്ക് ഒന്നുറക്കെ ചിരിച്ചു മറിയണം എന്ന് തോന്നി. അത്രയ്ക്ക് ആഹ്ലാദവും ആശ്വാസവും നല്‍കിയ കാഴ്ച ആയിരുന്നു അത്. അവള്‍ ഇന്നലെമുതല്‍ തേടിക്കൊണ്ടിരുന്ന മെമ്മറി കാര്‍ഡ് അവളുടെ കാല്‍ച്ചുവട്ടില്‍ കിടപ്പുണ്ടായിരുന്നു. ദിവ്യ വേഗം അതെടുത്ത് നോക്കി.
“ദൈവമേ..രക്ഷപെട്ടു..ഹാവൂ ..എന്തൊരാശ്വാസം..” അവള്‍ നെഞ്ചില്‍ കൈ വച്ചുകൊണ്ട് മനസില്‍ പറഞ്ഞു. അവളുടെ സന്തോഷത്തിന് അതിരുകള്‍ ഇല്ലായിരുന്നു. വേഗം അവള്‍ തന്റെ മൊബൈല്‍ എടുത്ത് അതിന്റെ കാര്‍ഡ് മാറ്റിയിട്ട് അതിലേക്ക് ഇതിട്ടു. തങ്ങള്‍ ചെയ്തതിന്റെ ദൃശ്യങ്ങള്‍ കാണാന്‍ അവളുടെ കാമാര്‍ത്തി പൂണ്ട മനസും ശരീരവും വെമ്പി. തന്റെ ശരീരം ചെറുതായി വിറയ്ക്കുന്നത് ദിവ്യ അറിഞ്ഞു. അവളുടെ വെണ്ണത്തുടകളുടെ ഇടയില്‍ തുടുത്ത പിളര്‍പ്പിലേക്ക് മദജലം ഊറിയെത്തി.
“എടീ നീ പിന്നേം കിടന്നോ? തുണി കഴുകി ഇടെടി അസത്തെ” രുക്മിണി കോപത്തോടെ വിളിച്ചു പറഞ്ഞത് കേട്ടു ദിവ്യ അസഹ്യതയോടെ മൊബൈല്‍ മാറ്റിവച്ചു.
“നാശം പിടിച്ച തള്ള..ഒരു സമാധാനവും തരില്ല..”
കോപത്തോടെ പിറുപിറുത്തുകൊണ്ട് അവള്‍ തുണികള്‍ വാരിയെടുത്ത് പുറത്തേക്ക് നടന്നു. അവളുടെ കൊഴുത്ത നല്ല ഉരുണ്ട മസിലുള്ള കണംകാലുകള്‍ പാവാടയുടെ താഴെ പൂര്‍ണ്ണ നഗ്നമായിരുന്നു.
വാസു അതിരാവിലെയും ശങ്കരന്‍ അതിനു ശേഷവും പോയിക്കഴിഞ്ഞതിനാല്‍ വീട്ടില്‍ രുക്മിണിയും ദിവ്യയും മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ. രുക്മിണി ഉച്ചയ്ക്ക് കഴിക്കാനുള്ള ചോറൊക്കെ വച്ചിട്ട് ഒരു തോരന്‍ ഉണ്ടാക്കാനായി വരാന്തയില്‍ വന്നിരുന്ന് പച്ചക്കറി അരിയുന്ന സമയത്താണ് ദിവാകരന് ഒരു സ്കൂട്ടറില്‍ അവിടെ എത്തിയത്. രുക്മിണി അനിഷ്ടത്തോടെ അയാളെ നോക്കി.
“ങാ ചേച്ചിയെ..എന്താ രാവിലെ പരിപാടി..കറിക്ക് അരീവാണോ?’ പല്ലുകള്‍ മൊത്തം കാട്ടി രാഷ്ട്രീയക്കാരെപ്പോലെ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് ദിവാകരന് ചോദിച്ചു.
“ഉം..കേറി വാ ദിവാകരാ..” മനസില്ലാമനസോടെ രുക്മിണി പറഞ്ഞു. അവള്‍ സാരി കൊണ്ട് തന്റെ പുറത്തേക്ക് കണ്ടിരുന്ന വയറും മുലകളും നന്നായി മറച്ചു.
“ചേട്ടന്‍ പോയിക്കാണും അല്യോ…” ഒരു വികൃതമായ ചിരിയോടെ ദിവാകരന് വരാന്തയില്‍ കിടന്ന മറ്റൊരു കസേരയില്‍ ഇരുന്നുകൊണ്ട് ചോദിച്ചു.
“ദിവാകരന് അറിയത്തില്ലേ ചേട്ടന്‍ പോകുന്ന സമയം..പിന്നെന്തിനാ ഈ ചോദ്യം?”
“ഓ..അറിയാം..എന്തേലും ചോദിക്കണമല്ലോ എന്ന് കരുതി ചോദിച്ചതാ”
“ചായ എടുക്കട്ടെ”
“ഓ വേണ്ട ചേച്ചി..ഞാന്‍ കുടിച്ചതാ..ചേച്ചിക്ക് എന്താ ഈയിടെയായി ഒരു ക്ഷീണം പോലെ? മുഖത്തെ ആ ശ്രീത്വം ഒക്കെ കുറഞ്ഞത് പോലെ..” രുക്മിണിയെ അടിമുടി നോക്കി കണ്ണുകള്‍ കൊണ്ട് ഉഴിഞ്ഞു ദിവാകരന് ചോദിച്ചു.
“പ്രായമായാല്‍ അങ്ങനെയാ ദിവാകരാ…എന്നും കുഞ്ഞായിട്ടിരിക്കാന്‍ പറ്റുമോ?”
“ഓ പിന്നെ..ചേച്ചിക്ക് എന്നാ പ്രായം ഒണ്ടെന്നാ..ഇപ്പം കണ്ടാലും ഒരാളും പറയില്ല കെട്ടിക്കാന്‍ പ്രായമായ ഒരു പെണ്ണിന്റെ തള്ള ആണെന്ന്…”
അയാളുടെ കണ്ണുകള്‍ തന്നെ കൊത്തി വലിക്കുന്നുണ്ട് എന്ന് മനസിലാക്കിയ രുക്മിണി മെല്ലെ എഴുന്നേറ്റു.
“ദിവാകരന് ഇരിക്ക്.എനിക്ക് അടുക്കളേല്‍ അല്പം പണിയുണ്ട്..”
“ചേച്ചി ചെല്ല്..ഞാന്‍ വല്ലോം സഹായിക്കണേല്‍ പറയണേ..”
അവളുടെ നിതംബങ്ങളിലേക്ക് നോക്കി വിടാനായ ദിവാകരന് പറഞ്ഞു. രുക്മിണി ഒന്നും പറയാതെ ഉള്ളിലേക്ക് പോയി. ശങ്കരന്റെ ഇളയ സഹോദരന്‍ ആണ് ദിവാകരന്. പ്രായം മുപ്പത്തിയഞ്ചായി. വിവാഹം കഴിച്ചിട്ടില്ല. കാണാന്‍ കൊള്ളാവുന്ന ഏതു പെണ്ണിനെ കണ്ടാലും അവളെ വീഴ്ത്താന്‍ ദിവാകരന് ശ്രമിക്കും. പെണ്ണുങ്ങളോട് വലിയ വിധേയത്വമാണ്. പെണ്ണ് സുന്ദരി ആണേല്‍ പറയുകയും വേണ്ട; അവള്‍ക്ക് വേണ്ടി എന്തും ചെയ്യും. രുക്മിണിയെ വശത്താക്കാന്‍ അവന്‍ കുറെ നാളായി ശ്രമിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ദിവ്യയുടെ മേലും ഉണ്ട് ഒരു കണ്ണ്. പക്ഷെ രുക്മിണി അവനോടു അധികം സംസാരിക്കാന്‍ നില്‍ക്കില്ല. അവള്‍ക്ക് അവനെ തീരെ ഇഷ്ടമായിരുന്നില്ല. ഒരിക്കല്‍ അവന്റെ സംസാര രീതിയെ കുറിച്ചും സ്വഭാവത്തെ കുറിച്ചും ശങ്കരനോട് അവള്‍ സൂചിപ്പിച്ചതാണ്. അതിനു ശങ്കരന്‍ നല്‍കിയ മറുപടി ഇതായിരുന്നു.
“നിനക്ക് ആ പെഴച്ചു പെറ്റവന്‍ അല്ലാതെ വേറെ ആരെയും കണ്ണില്‍ പിടിക്കില്ല. എന്റെ അനുജന്‍ നല്ല തറവാട്ടില്‍ ജനിച്ചവനാണ്. നിന്നെക്കാള്‍ നന്നായി അവനെ എനിക്കറിയാം..അല്പം ആത്മാര്‍ത്ഥമായി അവന്‍ നിന്നോട് സംസാരിച്ചിട്ടുണ്ടെങ്കില്‍ അത് ഈ വീടിനോടുള്ള അവന്റെ സ്നേഹം മൂലമാണ്..നിനക്ക് അല്ലേലും എന്റെ ആള്‍ക്കാരെ ഇഷ്ടമല്ലല്ലോ….”
രുക്മിണി പിന്നെ ഒന്നും പറയാന്‍ പോയില്ല. തറവാടികളെ ആര്‍ക്കും ഒന്നും പറഞ്ഞു മനസിലാക്കാന്‍ സാധിക്കില്ല എന്നവള്‍ക്ക് അറിയാമായിരുന്നു.
