“വാസു ഇരി..” തന്റെ ചാരുകസേരയിലേക്ക് ഇരുന്നുകൊണ്ട് അച്ചന്‍ മറ്റൊരു കസേര ചൂണ്ടി അവനോടു പറഞ്ഞു. പക്ഷെ അവന്‍ അതില്‍ ഇരിക്കാതെ നിലത്തിരുന്നു.
“ഇനി പറ..വാസു എന്തിനാ എന്നെ കാണാന്‍ വന്നത്?” അച്ചന്‍ ചോദിച്ചു.
“ചുമ്മാ വന്നതാ..അതിലെ പോകുമ്പോ അച്ചന്റെ പ്രസംഗം കേട്ടു..മാതാപിതാക്കള്‍ ഉപേക്ഷിച്ചാലും ആരോ നമ്മളെ സ്നേഹിക്കുമെന്നോ മറ്റോ അച്ചന്‍ പറഞ്ഞത് കേട്ടു വന്നതാണ്‌..എനിക്കും അച്ചനോ അമ്മയോ ഇല്ലച്ചാ..അതുകൊണ്ട് അങ്ങേരെ ഒന്ന് കണ്ടിട്ട് പോകാമെന്ന് കരുതി കേറിയതാ..”
വാസു അലസമായി പറഞ്ഞ ആ വാക്കുകള്‍ അച്ചനെ ചിരിപ്പിച്ചെങ്കിലും അത് അദ്ദേഹത്തിന്റെ മനസിനെ സ്പര്‍ശിച്ചു. അവനൊരു അനാഥനാണ് എന്നദ്ദേഹം വിദൂരതയില്‍ പോലും ഊഹിച്ചിരുന്നില്ല. അദ്ദേഹത്തിന്റെ മങ്ങിയ കണ്ണുകളില്‍ നനവ് പടരുന്നത് വാസു കണ്ടു. അച്ചന്‍ വേഗം തന്നെ കണ്ണുകള്‍ ഒപ്പി.
“മോന്‍ എവിടാ താമസിക്കുന്നത്?” അച്ചന്‍ അനുകമ്പയോടെ അവനോടു ചോദിച്ചു. വാസു അവന്റെ ജീവചരിത്രം ചെറിയ വാക്കുകളില്‍ അച്ചനെ അറിയിച്ചു.
“ങാഹാ..അത് ശരി..മോനെ ജീവനുതുല്യം സ്നേഹിക്കുന്ന ഒരു അമ്മ ഉണ്ടായിട്ടാണോ എനിക്കാരുമില്ല എന്ന് പറഞ്ഞത്..?” അവന്‍ സംസാരിച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ അച്ചന്‍ ചോദിച്ചു.
“പക്ഷെ ആ അമ്മയും എന്നെ പ്രതി ഒരുപാട് സഹിക്കുന്നുണ്ട് അച്ചാ..പാവമാണ് എന്റെ അമ്മ..അവരില്ലായിരുന്നെങ്കില്‍ ഞാന്‍ എങ്ങോട്ടെങ്കിലും എന്നെ പോയേനെ..” ദൂരേയ്ക്ക് നോക്കി വാസു പറഞ്ഞു.
“മോനെ വാസു..ജീവിതം നമുക്ക് ദൈവം തരുന്ന ദാനമാണ്..അത് കിട്ടുന്നതുപോലെ സ്വീകരിച്ചു സന്തോഷത്തോടെ നമ്മള്‍ ജീവിക്കണം. സന്തോഷിക്കാന്‍ എന്തുണ്ട് എന്നതായിരിക്കണം നമ്മുടെ നോട്ടം; അതല്ലാതെ ദുഖിക്കാന്‍ എന്ത് കാരണമുണ്ട് എന്നായിരിക്കരുത്. നിനക്ക് നല്ലൊരു അമ്മയുണ്ട്; കിടക്കാനൊരു വീടുണ്ട്. പേരിനാണ് എങ്കിലും ഒരു അച്ഛനും പെങ്ങളും ഉണ്ട്..നല്ല ആരോഗ്യമുണ്ട്..പിന്നെന്ത് വേണം? നീ ജീവിക്കണം. ആരെയും ഭയക്കാതെ, ആരെയും ദ്രോഹിക്കാതെ നല്ലവനായി സമൂഹത്തിനു ഗുണമുള്ളവനായി ജീവിക്കണം. നിന്റെ അമ്മയുടെ മനസ് നീ കാരണം എന്നും സന്തോഷിക്കണം..നീ വലിയ ഉയരങ്ങള്‍ കീഴടക്കണം…അത് കണ്ടു നിന്നെ എടുത്തു വളര്‍ത്തിയ അമ്മ സന്തോഷിക്കും..” അച്ചന്‍ അവനെ നല്ല വാക്കുകള്‍ നല്‍കി ഉപദേശിച്ചു.
“അഞ്ചാം ക്ലാസില്‍ പഠിത്തം നിര്‍ത്തിയ ഞാന്‍ എന്ത് ഉയരം കീഴടക്കാനാ അച്ചാ….കൂലിപ്പണി അല്ലാതെ എനിക്ക് എന്ത് തൊഴില്‍ കിട്ടാനാണ്? അങ്ങനത്തെ വല്യ ആഗ്രഹം ഒന്നും എനിക്കില്ല..ജീവിതം വരുന്നത് പോലെ ജീവിക്കും…പക്ഷെ എനിക്കിപ്പോള്‍ അച്ചനെ കണ്ടപ്പോള്‍ എന്നെ സ്നേഹിക്കാന്‍ ഒരാള്‍ കൂടി ഉണ്ടല്ലോ എന്ന തോന്നല്‍ ഉണ്ടായി..ഞാന്‍ വല്ലപ്പോഴും അച്ചനെ വന്നു കണ്ടോട്ടെ..”
“എന്റെ പൊന്നുമോനെ നിനക്ക് ഏതു സമയത്തും ഇവിടെ വരാം..ഇവിടെ തനിച്ചു കഴിയുന്ന എനിക്ക് നിന്റെ വരവ് വലിയ ഒരു ആശ്വാസമായിരിക്കും.. നിന്റെ സന്തോഷവും ദുഖവും നിനക്ക് ഞാനുമായി പങ്കു വയ്ക്കാം..നിന്റെ ഉയര്‍ച്ചയ്ക്കും സന്തോഷത്തിനും വേണ്ടി ഞാന്‍ എന്നും പ്രാര്‍ഥിക്കാം..ദൈവം നിന്നെ അനുഗ്രഹിക്കും..” അച്ചന്‍ നിറഞ്ഞ മനസോടെ പറഞ്ഞു.
“എന്നാ ഞാന്‍ പോട്ടെ അച്ചാ..സമയം കിട്ടുമ്പോള്‍ ഇനീം വരാം” വാസു യാത്ര പറഞ്ഞിറങ്ങി.
അതിനു ശേഷം വാസു പല തവണ അവിടെ പോയി അച്ചന്റെ കൂടെ സംസാരിച്ചിരുന്നിട്ടുണ്ട്. ഓരോ അടിപിടിക്കേസുകള്‍ ഉണ്ടാകുമ്പോഴും വീട്ടില്‍ ശങ്കരനും ദിവ്യയും അവനെ മാനസികമായി വല്ലാതെ തകര്‍ക്കുമ്പോഴും അവന്‍ അച്ചനെ കാണാന്‍ പോകും. അച്ചന്‍ ഒരിക്കലും അവനില്‍ കുറ്റം കണ്ടില്ല. അതുകൊണ്ട് തന്നെ അവന്റെ ചെയ്തികളെ അച്ചന്‍ അംഗീകരിച്ച് അവനെ അഭിനന്ദിക്കുക മാത്രമേ ചെയ്തിട്ടുള്ളൂ. അതോടെ വാസു മാനസികമായി ശക്തി പ്രാപിച്ചു.
ഇന്ന് ദിവ്യയുമായി ഉണ്ടായ പ്രശ്നം അവനെ മാനസികമായി അനല്‍പ്പമായി ഉലച്ചതിനാല്‍ അച്ചനെ ചെന്നൊന്നു കാണണം എന്നവനു തോന്നി. അവള്‍ പൂര്‍ണ്ണ നഗ്നയായി നിന്ന ചിത്രവും രതീഷ്‌ അവളുടെ തുടയിടുക്ക് നക്കിക്കൊണ്ടിരുന്ന കാഴ്ചയും മനസിലേക്ക് എത്തുന്നത് അവനെ വീണ്ടും വീണ്ടും അസ്വസ്ഥനാക്കി. ആ കാഴ്ച മനസ്സില്‍ നിന്നും പറിച്ചു കളയാന്‍ അവന്‍ വൃഥാ ശ്രമിച്ചു. ശ്രമിക്കുന്തോറും അതിന്റെ ശക്തി വര്‍ദ്ധിക്കുന്നത് വാസു ആശങ്കയോടെ തിരിച്ചറിഞ്ഞു.
അവന്‍ ചെല്ലുമ്പോള്‍ അച്ചന്‍ വരാന്തയില്‍ തന്നെ ഉണ്ട്.
“ങാ..വാസുവോ..നീ ഇന്ന് വരും എന്നെനിക്ക് അറിയാമായിരുന്നു” അവനെ കണ്ടപ്പോള്‍ അച്ചന്‍ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“അതെന്താ അച്ചാ..അച്ചനു ദിവ്യശക്തി വല്ലോം ഉണ്ടോ ഇതൊക്കെ മുന്‍കൂട്ടി അറിയാന്‍?”
“ഇല്ലടാ..പക്ഷെ ഇന്നലെ ഞാന്‍ നിന്നെ സ്വപ്നം കണ്ടിരുന്നു..നീ ഏതോ വലിയ ഒരു കെണിയില്‍ അകപ്പെട്ടതായാണ് ഞാന്‍ കണ്ടത്..വാ ഇരി…”
വാസു ചെന്നു നിലത്തിരുന്നു.
“എന്ത് കെണിയിലാ അച്ചാ ഞാന്‍ പെട്ടത്?” വാസു ചിരിച്ചുകൊണ്ട് ചോദിച്ചു.
“അതൊന്നും അറിയില്ല..പക്ഷെ നീ ഏതോ വലിയ ഒരു കുരുക്കില്‍ അകപ്പെട്ടത് പോലെയാണ് ഞാന്‍ കണ്ടത്…ഊരാന്‍ ശ്രമിക്കുന്തോറും മുറുകിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന ചിലന്തിവല പോലെയുള്ള ഭീകരമായ എന്തോ ഒന്ന്….ങാ അതുപോട്ടെ…സ്വപ്നമല്ലേ….നിനക്ക് ചായ വേണോ..”
“വേണ്ടച്ചാ..ഞാന്‍ അച്ചനെ കാണാന്‍ വന്നത് ഒരു കാര്യം പറയാനാ…പക്ഷെ അത് അച്ചനോട് എങ്ങനെ പറേം എന്ന ശങ്കേലാ ഞാന്‍..”
“നീ പറേടാ..ഞാന്‍ നിന്നോട് പറഞ്ഞിട്ടില്ലേ..മനസിന്‌ ഭാരം തോന്നുന്ന എന്ത് വിഷയം ഉണ്ടായാലും എന്നോട് പറയാന്‍ മടിക്കരുതെന്ന്? നീ എന്നോട് പറയുന്ന യാതൊന്നും മറ്റൊരാള്‍ അറിയില്ല..അങ്ങനെ പറയാന്‍ ഒരു പുരോഹിതന് ധാര്‍മ്മികമായി പറ്റില്ല…അത് ദൈവത്തോട് മാത്രമേ ഞങ്ങള്‍ പറയൂ..”
അച്ചന്റെ വാക്കുകള്‍ വാസുവിന് ധൈര്യം പകര്‍ന്നു. ലേശം മടിച്ചാണ് എങ്കിലും അവന്‍ അന്ന് നടന്ന കാര്യങ്ങള്‍ അതേപടി അച്ചനോട് പറഞ്ഞു. ഞെട്ടലോടെയാണ് അച്ചന്‍ അത് കേട്ടിരുന്നത്. അവന്‍ സംസാരിച്ചു കഴിഞ്ഞിട്ടും അച്ചന്‍ അതിന്റെ ഞെട്ടലില്‍ ആയിരുന്നു. വാസു ദിവ്യ തുണിയില്ലാതെ നിന്ന് രതീഷിനെക്കൊണ്ട് നക്കിച്ച ഭാഗമൊന്നും അവന്‍ പറഞ്ഞില്ല. രണ്ടുപേരെയും അരുതാത്ത രീതിയില്‍ കണ്ടു എന്ന് മാത്രമേ പറഞ്ഞുള്ളൂ. പക്ഷെ അച്ചന്‍ എല്ലാം മനസിലാക്കിയിരുന്നു.
“അവരെ അങ്ങനെ കണ്ടപ്പോള്‍ മുതല്‍ മനസിനൊരു വല്ലായ്മ. മുന്‍പൊരിക്കലും ഉണ്ടായിട്ടില്ലാത്ത എന്തൊക്കെയോ എന്റെ മനസിനു പറ്റിയപോലെ….അതുകൊണ്ടാണ് അച്ചനെ കണ്ടു സംസാരിക്കാന്‍ ഞാന്‍ വന്നത്…..”
ഗഹനമായി ചിന്തിക്കുന്ന അച്ചനെ നോക്കി വാസു പറഞ്ഞു. അച്ചന്‍ അവനെ നോക്കാതെ ചിന്തയില്‍ മുഴുകി കസേരയില്‍ പിന്നോക്കം ചാരിയിരുന്നു. വാസു അച്ചനെ ചിന്തിക്കാന്‍ വിട്ടുകൊണ്ട് തൂണിലേക്ക് ചാരി.
