“”ഞാൻ ഒരു കാര്യം ചോദിക്കട്ടെ നിന്നോട് “”
“”ഉം ചോദിക്ക് “” ഫോണിൽ നോക്കികൊണ്ട് ഞാൻ പറഞ്ഞു.
“”നിന്റെ ജീവിതത്തിൽ ഞാനല്ലാതെ ഒരു പെണ്ണ് ഉണ്ടാവില്ലെന്നു എനിക്ക് സത്യം ചെയ്തതാ “”
ഞാനൊന്നു പകച്ചു.. എങ്ങനെ സത്യം ചെയ്യും..
“”ഓഹോ അങ്ങനെ സത്യം ചെയ്താൽ മാത്രമേ നീ വിശ്വസിക്കൂ.. അങ്ങനെ ആണെങ്കിൽ നീ വിശ്വസിക്കണ്ട “” ഞാൻ ദേഷ്യപ്പെടുന്നത് പോലെ കാണിച്ചു.
“”അയ്യോ അല്ലേടാ എനിക്ക് സമാധാനത്തിനു വേണ്ടി ചോദിച്ചതാ. നീ അത് വിട്. ദേഷ്യപ്പെടല്ലേ…””
ഞാനൊന്നു പിണങ്ങിയത് പോലെ കാണിച്ചു. അപ്പോൾ അവൾ മിയ പുറത്തു നിന്നും വരുന്നുണ്ടോന്നു നോക്കി. ഇല്ല എന്നുറപ്പു വരുത്തിയതിനു ശേഷം പുറകിലൂടെ എന്നെ കെട്ടിപിടിച്ചു എന്റെ പുറത്തു ഉമ്മവച്ചു. എന്നിട്ട് പെട്ടെന്ന് വിട്ടു മാറി. ഞാൻ പേടിച്ചു മിയ വരുന്നുണ്ടോന്നു നോക്കി. ഭാഗ്യം വന്നിട്ടില്ല.. ഞാൻ അവളെ കണ്ണുരുട്ടി നോക്കി. നിമിഷങ്ങൾക്കകം മിയ വന്നു..
“”ആരാടീ ഫോണിൽ “” മിയ അവളോട്‌ ചോദിച്ചു.
“”അത് ഞാൻ അന്ന് പറഞ്ഞില്ലേ വല്യച്ഛന്റെ ബന്ധത്തിലുള്ള. രാജീവ്‌. അവൻ അടുത്ത ആഴ്ച വരും. ഇനി അവനു ഒരു റൂം കണ്ടെത്തണം. പിന്നെ ഒരു ജോലിയും “”
“”ആദ്യം റൂം കണ്ടെത്തു. എന്നിട്ട് ജോലി നോക്ക് “” മിയയോട് ഞാൻ പറഞ്ഞു.
അടുത്ത ദിവസം എല്ലാവരും ഓഫീസിൽ എത്തിയപ്പോൾ മാഡം വന്നു മുന്നിൽ നിന്നു. എല്ലാവരും അങ്ങോട്ടുനോക്കി. ഇനിയെന്താണാവോ.. എല്ലാവരും ചിന്തിച്ചു. എല്ലാവരും ചെവിയോർത്തിരുന്നു..
“”വല്ല പ്ലാൻ വരയ്ക്കാൻ ആവുമോ കർത്താവെ.. എനിക്ക് ഉറക്കമൊഴിക്കാൻ വയ്യാ “”
ഞാൻ വാ തുറക്കാതെ പറയുന്നത് കേട്ടു ആവണി തന്റെ ഉള്ളിൽ ചിരിക്കുന്നത് കണ്ടു.
“”അന്ന് എംഡി മീറ്റിങ്ങിൽ പറഞ്ഞത് പ്രകാരം ബ്രാഞ്ചിനുള്ള വലിയ ഗിഫ്റ്റ് എന്താണെന്നു അവർ മെയിൽ ചെയ്തിരിക്കുന്നു “”
അത്രെയും നേരം എന്തോ പണികിട്ടുമെന്ന് വിചാരിച്ചിരുന്ന എല്ലാവരും ശ്വാസം നേരെ വിട്ടു. മുഖത്തു പുഞ്ചിരി വരുത്തി. അടുത്ത വാക്കുകൾക്കായി കാതോർത്തു.
“”കഴിഞ്ഞ പ്രാവിശ്യത്തെ പോലെ ഈ പ്രാവിശ്യവും ടൂർ ആണ് കിട്ടിയിരിക്കുന്നത്. പക്ഷെ അതിനൊരു പ്രത്യേകത ഉണ്ട് “”
എല്ലാവരുടെയും മുഖത്തു ആകാംഷ. ചിലർക്ക് ഇപ്പോൾ കേട്ടില്ലെങ്കിൽ ശ്വാസം മുട്ടുമെന്ന പോലെ ആയി..
“”ഈ ടൂർ പോകുന്നത് കാശ്മീരിലേക്കാണ്. 3 ഡേയ്‌സ് ടൂർ ആണ്. അതും ഫ്ലൈറ്റിൽ. പിന്നെ കൂടെ എംഡി യും ഫാമിലിയും ഉണ്ട് “”
അത് കേട്ടത്തോടെ എല്ലാവരും ഒരുപാടു സന്തോഷിച്ചു.. കയ്യടിച്ചു.
“”ഇങ്ങനെയൊരു അവസരം കിട്ടാൻ കാരണമായ മിയക്കും ആവണിക്കും ഒരു വലിയ നന്ദിയും കൂടെ അഭിനന്ദനങ്ങളും””
എല്ലാവരും സന്തോഷത്തോടെ വീണ്ടും ഓരോന്ന് സംസാരിക്കാൻ തുടങ്ങി. അടുത്ത ആഴ്ച പോകുമെന്നും തീരുമാനിച്ചു. മിയയും ആവണിയും വന്നു എന്നോട് സംസാരിച്ചു പോയി.
വൈകുന്നേരം റൂമിൽ ടൂർ പോകുമ്പോൾ വാങ്ങേണ്ട ജാക്കറ്റ് ഡ്രെസ്സുകൾ അവിടെ ചെന്ന് ഫോട്ടോ എടുക്കുന്ന കാര്യങ്ങൾ എന്നിവയായിരുന്നു സംസാരം. അവർ രണ്ടുപേരും വളരെയധികം സന്തോഷത്തിലായിരുന്നു.. എനിക്കും.. ഞാനും ആദ്യമായിട്ടാണ് കശ്മീരിൽ പോകുന്നത്. കുറച്ചു ദൂരം ഫ്ലൈറ്റിലും പിന്നെ ട്രെയിനിന്നുമാണ് യാത്ര ചെയ്യേണ്ടത്. നല്ല ഫീൽ ആയിരിക്കും.
അങ്ങനെ ഇരിക്കെ.. രണ്ടു ദിവസങ്ങൾക്കു ശേഷം ഞങ്ങൾ ഓഫീസിൽ നിന്നും വരുന്ന വഴിയാണ്. അമ്മയോടൊപ്പം കൈപിടിച്ച് നടന്നു വരികയായിരുന്നു 4 വയസ്സ് തോന്നിക്കുന്ന ഒരു പെൺകുട്ടി.. അവളുടെ കുസൃതികൾ എന്റെ മനസിന്‌ വളരെ സന്തോഷം നൽകി..
പെട്ടെന്ന് വളരെ വേഗത്തിൽ വന്ന ഒരു കാർ ആ അമ്മയുടെയും കുട്ടിയുടെയും അടുത്ത് നിർത്തുകയും അതിൽ നിന്നിറങ്ങിയ ഭീകരരെ പോലെ തോന്നിക്കുന്ന രണ്ടു പേർ ആ കുട്ടിയെ വലിച്ചു കാറിൽ കയറ്റാൻ ശ്രമിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. എന്നാൽ കരഞ്ഞു നിലവിളിച്ച അമ്മ അവരെ തടയാൻ ശ്രമിക്കുന്നു.. ഇത് കണ്ടു പേടിച്ചു നിൽക്കുകയാണ് ആവണിയും മിയയും. അവിടെ ഉള്ളവരെല്ലാം ഒരു നിമിഷം കല്ല് പോലെ നിന്നു.. ആരും പ്രതികരിക്കുന്നില്ല.
അത് കണ്ടു നിൽക്കാൻ കഴിയാത്ത ഞാൻ എന്റെ ബാഗ് ആവണിയുടെ കയ്യിൽ കൊടുത്തു. വളരെ വേഗത്തിൽ അവരുടെ അടുത്തെത്തി കുട്ടിയെ കൈ പിടിച്ചു വലിക്കുന്ന ഒരുത്തന്റെ മുഖത്തു നോക്കി കൈ മുഷ്ടി കൊണ്ടു കനത്തിലൊരു ഇടി കൊടുത്തു.. അവൻ കുട്ടിയുടെ കൈ വിട്ടു തലയൊന്നു കുടഞ്ഞു.. മറ്റവന് ചിന്തിക്കാൻ സമയം കിട്ടുന്നതിന് മുന്നേ അവനും കൊടുത്തു ഒരെണ്ണം. എന്നിട്ട് കുട്ടിയെ എടുത്തു അമ്മയുടെ കയ്യിൽ കൊടുത്തു.. എന്റെ പ്രകടനം കണ്ടു കുളിരുകോരി നിൽക്കുകയാണ് ആവണിയും മിയയും. പിന്നെ ഞാൻ അവരുടെ നേരെ തിരിഞ്ഞു. Insade അഴിച്ചു. തല്ലാൻ വന്ന അവരും ഞാനും നല്ല fight തന്നെ നടന്നു.. അവസാനം അവർ എങ്ങനെയോ കാറിൽ കയറി രക്ഷപെട്ടു.. കൈ തുടച്ചു ആ അമ്മയെയും കുട്ടിയേയും നോക്കി ഞാൻ തിരിഞ്ഞു.. ആവണിയും മിയയും എന്റെ അടുത്തേക്ക് ഓടി വന്നു.. പൊടുന്നനെ ഒരു കാർ വേഗത്തിൽ വന്നു എന്നെ ഇടിച്ചു തെറിപ്പിച്ചു!!!!!!. ആ വന്ന കൂട്ടത്തിലുള്ള ആളുകളുടെ കൂട്ടത്തിലുള്ളവർ ആയിരുന്നു അത്.. ദൂരത്തേക്ക് തെറിച്ചു വീണ എന്നെയും താണ്ടി ആ കാർ കുതിച്ചു പാഞ്ഞു.. ആളുകൾ ഓടിക്കൂടി.. മിയയും ആവണിയും ആർത്തു നിലവിളിച്ചു കൊണ്ടു ഓടിവന്നു.!!!
ബോധം തെളിയുമ്പോൾ ഹോസ്പിറ്റലിലെ ഏതോ ഒരു മുറിയിൽ ആയിരുന്നു ഞാൻ. എന്റെ ദേഹത്ത് ഒരു പച്ചതുണി മാത്രം. കയ്യിൽ ട്രിപ്പ്‌ ഇട്ടിട്ടുണ്ട്.. കയ്യും കാലും അനക്കാൻ വയ്യ.. നല്ല വേദന…. പയ്യെ പയ്യെ എന്റെ മനസിലേക്ക് നടന്ന കാര്യങ്ങൾ ഓർമ്മ വന്നു. ഞാൻ ഞെട്ടി എഴുനേറ്റു!!!!.
മുന്നിൽ കരഞ്ഞു അവശയായ ആവണിയും മിയയും. അവരെ വ്യക്തമായി കാണുന്നില്ല കണ്ണിൽ ഒരു മൂടൽ അനുഭവപ്പെടുന്നു. ചിലപ്പോൾ മരുന്നിന്റെയാവാം. ഞാൻ എണീക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. പക്ഷെ കഴിയുന്നില്ല. അത് കണ്ടിട്ട് രണ്ടു പേരും വന്നു എന്റെ അടുത്ത് നിന്നു.. രണ്ടു പേർക്കും എന്തൊക്കെയോ പറയണമെന്നുണ്ട്.. പരസ്പരം കേൾക്കുമെന്ന ഭയം അവരെ തടഞ്ഞു.. ആവണി ഒരു ഗ്ലാസ്‌ വെള്ളം എടുത്തു തന്നു.
“”നിന്റെ ഫോണിന്റെ ലോക്ക് പറഞ്ഞു താ. ഞാൻ വീട്ടിൽ വിളിച്ചു പറയാം “” ശബ്ദം ഇടറി കൊണ്ടു മിയ പറഞ്ഞു..
വേണ്ടെന്നു ഞാൻ തലയാട്ടി. എനിക്ക് സംസാരിക്കാൻ പ്രയാസമുണ്ടെന്നു മനസിലാക്കിയ അവർ അടുത്തിരുന്നു കൈകളിൽ പിടിച്ചു സമാധാനിപ്പിച്ചു.. കുറച്ചു കഴിഞ്ഞു ഡോക്ടർ വന്നു..