മെത്തയിലേക്ക് കമഴ്ന്നു കിടന്നു, ഒരു തലയിണ കാലിന്റെ ഇടയിൽ ഇറുക്കിപിടിച്ചുകൊണ്ട് അജയൻ മനസ് നിറഞ്ഞു ചിരിച്ചു, എപ്പോഴോ ഉറക്കത്തെൾക്ക് മയങ്ങി വീണവൻ, നേരം പുലർന്നതറിയാതെ കിടക്കുമ്പോ, രാധിക പുതുപ്പെണ്ണിന്റെ നാണത്തോടെ കണ്ണ് പയ്യെ തുറന്നു. അവൾ വിശ്വനെ തട്ടി എണീപ്പിച്ചു. കക്ഷം കാണിച്ചുകൊണ്ട് രാധിക മുടി മാടി കെട്ടുമ്പോ മെത്തയിൽ പൂച്ചമയക്കത്തിൽ കിടക്കുന്ന വിശ്വൻ രാധികയുടെ അഭൗമ സൗന്ദര്യത്തെ നോക്കി, അവളെ വയറിൽ ചുറ്റിപിടിച്ചുകൊണ്ട് അവന്റെ നെഞ്ചിലേക്കമർത്തി.
“ഇന്നലെ തന്നതൊന്നും പോരെ എന്റെ കുട്ടന് ….” രാധിക തെല്ലുനാണത്തോടെ വിശ്വനെ നോക്കിചിരിച്ചു.
“അജയൻ വന്നോ ….”
“അറിഞ്ഞൂടാ …വന്നു കാണും.”
“നീയെന്തേ വാതിൽ അടക്കാഞ്ഞേ …അവൻ കണ്ടിട്ടുണ്ടാകില്ലേ….” രാധികയുടെ മേനിയിലൂടെ വിരലൊടിച്ചുകൊണ്ട് അവളുടെ നിറമാറിനെ പിടിച്ചു കശക്കികൊണ്ട് വിശ്വൻ ചോദിച്ചു. കുശുമ്പിയെപ്പോലെ രാധിക അതിനു മറുപടി പറയാൻ വിശ്വന്റെ മാറിലേക്ക് അവളുടെ മുലകളെ ഒന്നുടെ അമർത്തി.
“കണ്ടോട്ടെ ….എന്നോടത് കാണാൻ കൊതിയുണ്ടെന്നു പറഞ്ഞിരുന്നു…..”
“അവനോ ….” നാണത്തിൽ പൊതിഞ്ഞ ചിരിയോടെ തന്റെ കണ്ണിലേക്ക് നോക്കി രാധിക പറയുമ്പോ അവളുടെ വലം കൈ വിശ്വന്റെ കുണ്ണയെ അമർത്തി ചുറ്റിപിടിച്ചു.
“ഉം ….”
“ശേ …അവനെന്നോട് പെണ്ണ് കെട്ടാൻ പറഞ്ഞിട്ടിപ്പോ, അവന്റെ വേളിയെത്തന്നെ….” വിശ്വൻ നീരസപ്പെട്ടുകൊണ്ട് നോട്ടമൊന്നു മാറ്റി.
“എനിക്കിഷ്ടമുണ്ടായിട്ടല്ലേ ….അല്ലാതെ, കട്ടെടുത്തതല്ലാല്ലോ….”
“എന്നാലും, ഇപ്പൊ എന്തോ പോലെ ….”
“എന്റെ പൊന്നുമോൻ വിഷമിക്കണ്ടാ ട്ടോ …. ഞാൻ പോയി കുളിച്ചേച്ചും വരാം….”
രാധിക ഇന്നലെ ഊരിയെറിഞ്ഞ അടിപ്പാവാടയും മറ്റും ഓരോ കൈകൊണ്ടു പെറുക്കി എടുത്തു, അവൾ ദേഹത്തെക്കണിഞ്ഞു. പതിയെ ഒന്നുടെ വിശ്വന്റെ കവിളിൽ അമർത്തി കടിച്ചുകൊണ്ട് രാധിക പുറത്തേക്കിറങ്ങി. തോർത്തു എടുക്കാൻ തന്റെ അപ്പുറത്തുള്ള ബെഡ്റൂമിലേക്ക് കയറിപ്പോൾ അജയൻ അവിടെ കമിഴ്ന്നു കിടക്കുന്നു. രാധിക അജയനെ ഉണർത്താതെ അവനെ നോക്കി നാണിച്ചൊരു ചിരി ചിരിച്ചിട്ട്, താഴെ കുളിമുറിയിലേക്ക് നടന്നു. കിണറ്റിൽ നിന്നും കോരിയ കുളിർമയുള്ള വെള്ളത്തിൽ രാധിക കുളിക്കുമ്പോ രണ്ടുപേരെയും മാറി മാറി അവൾ മനസ്സിലോർത്തു. അജയേട്ടനോടുള്ള ഇഷ്ടം പോലെ തന്നെ മനസ്സിൽ വിശ്വേട്ടനോടും അവൾക്ക് അളവില്ലാത്ത അഭിനിവേശമാണ്. അജയനുമൊത്തുള്ള രാത്രിപോലെയല്ല വിശ്വേട്ടന് മടിക്കുത്തഴിക്കുമ്പോ… വിശ്വേട്ടൻ എത്ര വട്ടമാണ് തന്റെയുള്ളില് നിറയൊഴിച്ചതെന്നവളോർത്തുകൊണ്ട് കപ്പിൽ വെള്ളം അവളുടെ പൂറിലേക്ക് ഒഴിച്ചു. വെള്ള പാടകൾ തുടയിടുക്കിലും പൂർത്തടത്തിലും കണ്ടപ്പോളവൾക്ക് മനസ്സിൽ ചിരി പൊട്ടി.
തിരികെ മുലക്കച്ച കെട്ടി, ഈറൻ മുടി പിന്നിലേക്കിട്ടുകൊണ്ട് അവൾ മുറിയിലെത്തി. അലമാരയിൽ നിന്നും കറുത്ത ബ്ലൗസും കസവു സാരിയുമുടുത്തുകൊണ്ട് മുടിചീകി. ചെറുതായി മൂളികൊണ്ട് സിന്ദൂരമിട്ടു.
“ഏട്ടാ എണീക്ക്…”
“ഉം…” ഉറക്കച്ചടവോടെ തന്റെ പ്രിയപത്നിയെ നോക്കി കൊണ്ട് കള്ള ചിരി ചിരിച്ചപ്പോൾ രാധികയും നാണിച്ചുകൊണ്ട് തല താഴ്ത്തി.
“ഏട്ടനെപ്പോഴാ വന്നേ..”
“പുലർച്ചയായി…”
“ചായയെടുക്കട്ടെ..”
“ഊം..”
രാധികയുടെ മുഖത്തെ പ്രസാദം കാണുമ്പോ അജയന്റെ മനസ്സിൽ, എന്തെല്ലാമോ അവളോട് ചോദിക്കണം എന്നുണ്ട്, പക്ഷെ എണീറ്റയുടനെ ചോദിയ്ക്കാൻ ഒരു വിമ്മിട്ടം. അജയൻ വേഗം ഉമിക്കരിയുമെടുത്തു പല്ലു തേച്ചുകൊണ്ട് കുളപ്പുരയിലേക്ക് നടന്നു. നീന്തി കുളിച്ചുകൊണ്ട് അടുക്കളയിലേക്ക് ചെല്ലുമ്പോ…..
“ആഹ് വിട് വിശ്വേട്ടാ…വിടെന്നെ ……പിന്നെ മതി”
അടുക്കളയുടെ ഉള്ളിൽ ദോശ ചട്ടുകം മുറുകെ പിടിച്ചുകൊണ്ട് നിൽക്കുന്ന രാധികയുടെ കവിളിൽ ഇരുകയ്യും ചേർത്തുകൊണ്ട് അവളുടെ ചുണ്ടുകളെ കടിച്ചു തിന്നുകയാണ് വിശ്വൻ!
അജയൻ അത് നോക്കി അമ്പരന്നു നിന്നു. രാധികയുടെ മിഴികൾ പതിയെ പതിയെ കൂമ്പിയടയുന്നു. വിശ്വേട്ടനെ ഇറുകെ പുണർന്നുകൊണ്ട് അവൾ ജീവന്റെ പതിയെന്ന പോലെ തിരിച്ചും മുഖം മുഴുവനും ചുംബിക്കാൻ തുടങ്ങി.
അജയൻ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പതിയെ അടുക്കളവശത്തുകൂടെ നടന്നു. അജയന്റെ കാലടി ശബ്ദം കേട്ടിട്ടും രാധികയിൽ മാറ്റമൊന്നുമുണ്ടായില്ല, അവൾ കൊതി തീരെ വിശ്വേട്ടന് അവളുടെ ചുണ്ടും നാവും കൊടുത്തുകൊണ്ട് അടുപ്പിലെ ദോശ കരിയുന്ന മണം മൂക്കിലേക്കെത്തും വരെ അവരതു തുടർന്നു.
അജയൻ അന്നേരം അലമാരയിൽ നിന്നും ഇസ്തിരിയിട്ട ഷർട്ടും മുണ്ടും ധരിച്ചു തിരികെ ഹാളിലേക്ക് വന്നു.
“രാധികേ ഓഫീസിൽ പോവാൻ നേരായി…”
“ആഹ് ഏട്ടാ വരുന്നു…”
രാധിക പതിയെ വിശ്വന്റെ കയ്യില് നിന്നും ഊർന്നിറങ്ങി, അവളുടെ നെയ്ക്കൊഴുപ്പ് മേനി വിശ്വൻ നല്ലപോലെ ഉടച്ചുകൊണ്ട് അവളെ നോക്കി ചിരിച്ചു. ഒരു കയ്യില് ദോശയും മറ്റേ കൈയിൽ ചട്ണിയും ആയി വരുന്ന രാധികയെ താടിക്ക് കയ്യും കൊടുത്തുകൊണ്ട് അജയൻ നോക്കി ചിരിച്ചു.
“എന്താ ഏട്ടാ..?! ഒരു കള്ളച്ചിരി”
“ഏട്ടനെവിടെ..?!!”
“ദോശ ചുടുവാ…”
“ഇതുവരെ ചുട്ടു കഴിഞ്ഞില്ലേ..?!!”
“ങ്ഹും…” ആ ചോദിച്ചതിന്റെ അർഥമവൾക്ക് മനസിലായെങ്കിലും അജയനോടത് കാണിക്കാതെ അവൾ ദോശ അവന്റെ പാത്രത്തിലേക്ക് വിളമ്പി. കഴിച്ചു കഴിയാൻ നേരം വിശ്വേട്ടൻ അടുക്കളയിൽ നിന്നും പുതിനയില ചട്ണിയുമായി അജയന് വിളമ്പി.
“ആഹ് ഏട്ടൻ ഇതുണ്ടാക്കുകയായിരുന്നോ?”
“നീയിന്നലെ എപ്പോ വന്നു ?”
“പുലരാറായി. ഗാനമേള ഗംഭീരമായിരുന്നു.”
“എനിക്ക് കാണണം എന്നൊക്കെയുണ്ടായിരുന്നു. ഇവൾ സമ്മതിക്കണ്ടേ …” രാധിക നമ്രമുഖിയായി നില്കുമ്പോ അജയൻ മനസിലൂറി ചിരിച്ചു.
“ഏട്ടനെന്തുണ്ടാക്കിയാലും നല്ല രുചിയാണ്, നിനക്കയറാമോ രാധികേ, പണ്ടമ്മ ഉണ്ടായിരിക്കുമ്പോ, ഏട്ടൻ അമ്മയുടെ കൂടെ ഇതുപോലെ സഹായിക്കാൻ എപ്പോഴും അടുക്കളയിൽ തന്നെ കാണും.”
“ആണല്ലേ …” ചിരിച്ചുകൊണ്ട് രാധിക, വിശ്വേട്ടൻ തന്നെ തൊട്ടും തലോടിയും മാംസളമായ ഇടുപ്പിൽ പിടിച്ചും, ഇടക്കൊക്കെ ചുണ്ടുകളെ കടിച്ചുറിഞ്ഞിയും രസിപ്പിക്കുന്നത് അവളുടെ മനസിലേക്ക് വന്നു.
“അജയാ, ഞാനിന്നു തഞ്ചാവൂർക്ക് പോവുകയാണ്, നാളെയെ വരൂ. ചാക്കോ മുതലാളിയുടെ കൂടെ അയാളുടെ ടെക്സ്റ്റൈൽ ഫാക്ടറിയിലേക്ക്.”
“ചാക്കോ മുതലാളിയുടെ കയ്യിലേ ഇപ്പൊ കാശുളളു ഏട്ടാ…പക്ഷെ ഡ്രൈവർ എന്ന് പറഞ്ഞ പോരാ, ഗുണ്ടാപ്പണി പോലെയല്ലേ ഏട്ടാ….അതുകൊണ്ടിതു വേണോ?”
“ജയിലിൽ കിടന്നവന് ഇതെങ്കിലും കിട്ടിയത് തന്നെ വലിയ കാര്യം!!”
“എന്റെയെട്ടാ ഇനിയും ഇത് പറയല്ലേ…ഏട്ടന്റെയിഷ്ടം..പോലെ” രാധിക അടുത്തുകെട്ട് ഒന്നും പറയാനാവാതെ വിശ്വേട്ടനെ നോക്കിനിന്നു.
“ഹാ നീയിറങ്ങിക്കോ…” വാച്ചിലെ സമയം നോക്കിയപ്പോൾ അജയൻ ഒരല്പം വൈകിയത് കണ്ടു. അവൻ RX100 ഇല് വേഗം പോസ്റ്റോഫിസിലേക്ക് തിരിച്ചു. അവന്റെ മനസ്സിൽ രാധികയും വിശ്വേട്ടനുമായിരുന്നു. ഏട്ടൻ ഇത്രയും നാളും ജയിൽ കിടന്നിട്ടൊരുപാട് നൊന്തു കാണും. സ്നേഹിച്ച പെണ്ണും വിട്ടു പോയി. രാധികയ്ക്ക് മാത്രമേ ആ വിടവ് നികത്താനാകൂ, മറ്റൊരു പെണ്ണിനും ഏട്ടനെ ഇത്രയും മനസിലാക്കാനും സ്നേഹിക്കാനുമാകില്ലെന്നോർത്തു.