“എനിക്കും കുറ്റബോധമുണ്ട്…മോളിന്നലെ എന്റെ മുറിയിൽ വന്നപ്പോൾ തന്നെ എനിക്ക് ആ മനസ് വ്യക്തമായിരുന്നു….
പക്ഷെ എനിക്ക് ഞാൻ തെറ്റ് ചെയ്യുന്നപോലെ ഒരു തോന്നൽ….
ഞാൻ കാരണം.. മോൾക്ക് അജയനെ ചതിക്കേണ്ടി വരണ്ടാന്നു വിചാരിച്ചിട്ട്….ഞാൻ ഇവ്ടെന്നു പോയാലോ ന്ന് ആലോചിക്കുമ്പോ… എനിയ്ക്ക് കഴിയില്ല.. നിന്നെയെനിക്ക് അത്രക്ക് ഇഷ്ടമാണ്….”
രാധികയുടെ നെറ്റിയിൽ ചുംബിച്ചുകൊണ്ട് വിശ്വൻ പറഞ്ഞപ്പോൾ അവൾ കണ്ണുകൾ ഇറുകെയടച്ചു…..
“ഏട്ടൻ എന്നെ വിട്ടു പോകല്ലേ..എനിക്കാദ്യം കണ്ടപ്പോൾ മുതൽ വല്ലാണ്ടിഷ്ടമായി. കരഞ്ഞപ്പോൾ ആ മനസും ഇഷ്ടായി. എനിക്ക്….. സ്നേഹിക്കാൻ വേണ്ടി ഇവിടെ നിന്നൂടെ….”
“നിക്കാം മോളെ. എനിക്കും കഴിയുന്നില്ല.. അതിപ്പോഴാണ് എനിക്ക് മനസിലായത്….”
വിശ്വനും രാധികയും കെട്ടിപിടിച്ചുകൊണ്ട് ഇച്ചിരിനേരം കൂടെ നിന്നു, പുറത്താരോ വിളിക്കുന്ന ശബ്ദം കേട്ടപ്പോൾ അവൾ വിശ്വന്റെ കരവലയത്തിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി. രാധിക വേഗത്തിൽ സാരി ചുറ്റുമ്പോ വിശ്വൻ മുറിവിട്ടറങ്ങി…
അന്നുച്ചയ്ക്ക് അജയനും വിശ്വനും ഊണ് വിളമ്പുമ്പോ അവൾ വിശ്വേട്ടനെ നോക്കിയതേയില്ല. അവൾക്ക് വല്ലാത്ത ലജ്ജയായിരുന്നു. ഊണ് കഴിഞ്ഞു കിടക്കുമ്പോഴും അവളുടെ മനസ്സിൽ അത് തന്നെയിരുന്നു. കൊച്ചു കുഞ്ഞിനെപ്പോലെ മാറോടു ആ മുഖം വെച്ചിരുന്നതാണ്. ഇപ്പൊ താൻ ആഗ്രഹിക്കുന്ന പുരുഷനെപ്പോലെ ആ ദേഹത്ത് അമർന്നപ്പോ…മൂർദ്ധാവിൽ സ്നേഹചുംബനം നൽകിയപ്പോൾ..
താനത് എത്രമാത്രം അജയേട്ടനിൽ നിന്നും കൊതിച്ചിരുന്നു. പക്ഷെ ഇപ്പൊ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ചേട്ടന് തനിക്കുള്ള ഇഷ്ടംപോലെ ഇങ്ങോട്ടുമുണ്ടെന്നു മനസിലായപ്പോൾ താനെത്ര ഭാഗ്യവതിയാണെന്നു രാധിക മനസിലോർത്തുകൊണ്ട് ബെഡിൽ അജയന്റെയൊപ്പം മയങ്ങി.
ഉറക്കമുണർന്നുകൊണ്ട് രാധിക പാലും വാങ്ങി ചായയുണ്ടാക്കി വിശ്വേട്ടനെ കാണാൻ ചെന്നു. അദ്ദേഹം അവളുടെ കൈ പിടിച്ചുകൊണ്ട് ബെഡിൽ അടുത്തിരുത്തി. കൈവിരലിൽ തലോടിക്കൊണ്ട് ചോദിച്ചു.
“നിനക്കെന്തേ എന്നെ ഇഷ്ടമാകാൻ….”
“ഏന്റെ മനസിലെ പുരുഷന്റെ വരച്ചു വെച്ചപോലെ…..”
“പക്ഷെ എനിക്ക് ചെറിയ പേടിയൊക്കെ ഉണ്ടായിരുന്നു..
എന്റെ മുന്നിൽ വെച്ച് കരഞ്ഞപ്പോൾ….ശോ എനിക്ക് എന്തോ തോന്നി.. അന്ന് രാത്രി…”
“എന്ത് തോന്നി….”
“ഒന്നുല്ല….”
“പറ പൊന്നെ….”
“അത്.. വിശ്വേട്ടനെ ചുംബിക്കാൻ..”
അതും പറഞ്ഞവൾ ഓടാൻ നേരം വിശ്വൻ എണീറ്റു അവളുടെ മുന്നിൽ നിന്നപ്പോൾ….രാധികയുടെ ശ്വാസമിടിപ്പ് കൂടി കൂടി വന്നു.
“വേണ്ട …മാറ് !!”
“ഒരു മിനിറ്റ് ….”
“ഉം എന്തെ …”
“ഞാനൊരു തവണ ചുംബിച്ചോട്ടെ ….”
“അയ്യോ !! ഇപ്പോഴോ വേണ്ട വേണ്ട ..പോയെ !!”
രാധിക വിശ്വനെ തള്ളി മാറ്റി പോകാൻ നേരം ….അവളുടെ കൈയിൽ പിടിച്ചു ഒറ്റ വലി. അവൾ നേരെ വിശ്വന്റെ നെഞ്ചിലമർന്നു….. അവൾ പേടിച്ചു താഴേക്ക് നോക്കിയപ്പോൾ
അവളുടെ മുഖമുയർത്തിപിടിച്ചുകൊണ്ട് ….
“പ്ലീസ് !!!”
രാധിക ഒന്നും മിണ്ടാതെ നിന്നപ്പോൾ വിശ്വൻ അവളുടെ ചുണ്ടിൽ ചുണ്ട് തൊട്ടു തോട്ടില്ല എന്നപോലെ നിർത്തി ….
“പോവിടുന്നു …. “ രാധിക വേഗം ഓടി അടുക്കളയിലെത്തി. അവൾ ചുവരിൽ ചാരി നിന്നുകൊണ്ട് കിതച്ചു….
രാത്രി അജയൻ വന്നതിനു ശേഷം ഹാളിൽ വിശ്വേട്ടനുമൊത്തു ഇരുന്നു വർത്തമാനം പറയും നേരം രാധിക കുളിമുറിയിൽ കുളിക്കാൻ ചെന്നു.. നനഞ്ഞു ഒട്ടുന്ന മേനിയുമായി രണ്ടാളുടെയും മുന്നിലേക്ക് വന്ന രാധികയോട്…
“ഇന്നെന്താ മോളെ കഴിക്കാൻ….” വിശ്വൻ ചോദിച്ചു.
“ചോറും കാച്ചിയ മോരും, പച്ച പയറു തോരനും!”
“ആഹ് അടിപൊളി!”
മൂവരും ഒന്നിച്ചിരുന്നു കഴിക്കാൻ നേരം തമാശയൊക്കെ പറഞ്ഞപ്പോൾ സമയം പോയി…
അത് കഴിഞ്ഞു രണ്ടൂസം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ അജയന് ജലദോഷം പിടിച്ചു. അയാൾ ഓഫീസിലേക്ക് പോയില്ല. രാധികയുടെ ഒപ്പമിരുന്നു. അടുക്കളയിലൊക്കെ സഹായിച്ചു. വിശ്വൻ പുറത്തേക്കും വായനശാലയിലേക്കുംപോയാൽ വൈകീട്ടാവും തിരിച്ചെത്താൻ, അന്ന് വൈകീട്ട് ചായ കുടി കഴിഞ്ഞപ്പോൾ വിശ്വൻ കുളപ്പുരയിലേക്ക് കുളിക്കാൻ രാധികയോട് തോർത്തെടുത്തു കൊണ്ടുവരാൻ പറഞ്ഞു. “ഞാൻ കൊണ്ട് വരാം ഏട്ടാ ..” അജയൻ തോർത്തുമെടുത്തു വിശ്വന്റെ ഒപ്പം നടന്നു.
“ഞാൻ ഒറ്റയ്ക്ക് ഇവിടെയെന്തിനാ …ഞാനും വരാം ..” രാധികയും അവരുടെയൊപ്പം നടന്നു.
“അതെ ഏട്ടാ.. ഇവൾക്ക് നീന്താൻ അറിയില്ല. ഞാൻ ഒരിക്കൽ പഠിപ്പിക്കാം എന്ന് പറഞ്ഞതാ, ഇവൾ സമ്മതിച്ചില്ല!!”
“അജയേട്ടൻ എന്നെ തൊട്ടാൽ എനിക്ക് ഇക്കിളിയാകും.” അത് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് രാധിക കുണുങ്ങി ചിരിച്ചു .
“എന്നാൽ പിന്നെ നീ ഏട്ടനോട് പറ …അല്ല പിന്നെ !!”
വിശ്വന് അതുകേട്ടു ചിരിവന്നെങ്കിലും അയാൾ പിടിച്ചു നിർത്തി.
“അജയേട്ടാ …എന്തിനാ അങ്ങനെ പറഞ്ഞെ …” രാധിക ചിണുങ്ങി
“എങ്ങനെ …”
“വിശ്വേട്ടനോട് നീന്തൽ പഠിപ്പിക്കാൻ ….”
“അതിനെന്താ …എന്റെ ചേട്ടനല്ലേ!!”
“എന്നാലും എന്നെ വെള്ളത്തിൽ വെച്ച് തൊടുമ്പോ അത് ശെരിയാണോ …”
“അതിനിപ്പോ എന്താ …. നിനക്ക് പഠിക്കണോ…അത് പറ…”
“പഠിച്ചാൽ കൊള്ളാമെന്നുണ്ട് ….”
“എങ്കിൽ ഏട്ടൻ ദേ ഇവിടെയുണ്ടല്ലോ ഇന്ന് നമുക്ക് പഠിക്കാം …”
“അയ്യോ !! വേണ്ട..”
“അതെന്തേ …ഞാൻ അല്ലെ പഠിപ്പിക്കാൻ നോക്കിയാൽ ഇക്കിളിയാണെന്നു പറഞ്ഞത്, എങ്കിൽ പിന്നെ എനിക്ക് അത് കാണണം…” അജയൻ പടവിൽ ഇരിക്കുന്ന രാധികയെ എണീപ്പിച്ചു.
“വേണ്ട അജയേട്ടൻ തന്നെ പഠിപ്പിച്ചാ മതി!”
“അതിനെനിക്ക് ജലദോഷമാണല്ലോ ഇന്നലെ മുതൽ..”
“മാറിയിട്ട് മതി…”
“ഒന്നും പറയണ്ട ….ഇന്ന് നിന്നെ നീന്തിപ്പിച്ചിട്ടേ കാര്യമുള്ളൂ…”
രാധികയുടെ മുഖം നാണത്തിൽ കുതിർന്നുകൊണ്ട് അവൾ കണ്ണുകൾ ഇറുകെയടച്ചു. ഈശ്വരാ….അജയേട്ടന് ഇതെന്തിന്റെ കേടാണ്! നീന്തിപ്പിക്കണം പോലും. താൻ തന്നെ വിശ്വേട്ടനെ കാണുമ്പോ എത്ര നിയന്ത്രിച്ചാണ് നിൽക്കുന്നതെന്ന് അറിയാതെ….
ഇനിയിപ്പോ വരുന്നിടത്തു വെച്ച് കാണുക തന്നെ…
രാധിക നഖം കടിച്ചുകൊണ്ട്. പടവിലേക്കിറങ്ങി.
വിശ്വൻ ഒന്നും മിണ്ടാതെ പടവിലേക്ക് കയറി വന്നു.
“പഠിക്കണോ ….ശെരിക്കും??” വിശ്വൻ രാധികയോട് ചോദിച്ചു…
രാധിക വിരൽ കടിച്ചുകൊണ്ട് വിശ്വനെ നോക്കിയപ്പോൾ…
“അവളെ അങ്ങ് കയ്യിലെടുക്ക് ചേട്ടാ ….”
വിശ്വൻ മടിച്ചു മടിച്ചു രാധികയെ കയ്യിൽ പിടിച്ചു പൊക്കിയപ്പോൾ, “അപ്പൊ സാരി അഴിക്കണ്ടേ …ഇങ്ങനെയാണോ ? രാധിക നീന്തൽ പഠിക്കാൻ പോണേ….”
“വിശ്വേട്ടൻ തന്നെ അഴിക്ക് …..”
“അജയാ….” അപ്പുറത്തുനിന്നു അടയ്ക്ക പറിക്കൽ കഴിഞ്ഞ രാമപ്പൻ അതേൽപ്പിക്കാനായി വീട്ട് മുട്ടത്തെക്ക് വന്നു.
“ഏട്ടാ ഞാനിപ്പോ വരാം…”
അജയൻ പോയപ്പോൾ രാധിക തന്റെ ഉടയാടത്തുമ്പ് നിലത്തിട്ടുകൊണ്ട് വിശ്വനെ കാമരൂപിണിയെപോലെ നോക്കിനിന്നു. അവളുടെ മനസ്സിൽ
വിശ്വന്റെ കരസ്പർശത്തെ കുറിച്ച് മാത്രമേ അവളപ്പോ ചിന്തിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
തനിക്കായി ഒരുങ്ങിയ മുല്ലപ്പൂ പന്തൽപോലെ നിൽക്കുന്ന പെണ്ണിനെ വിശ്വൻ കവിളിണയിൽ തൊട്ടു.
രാധിക ചിരിച്ചപ്പോൾ വിശ്വൻ അവളുടെ കഴുത്തിലൂടെ വിരലൊടിച്ചുകൊണ്ട് വിളഞ്ഞു മുഴുത്ത കരിക്കിൻ കുടങ്ങളെ തൊട്ടുഴിഞ്ഞു. കണ്ണിറുക്കി അടച്ചുകൊണ്ട് ചുണ്ടുകൾ വിടർത്തുകയും മുഖമൊര്ല്പം ഉയർത്തുകയും ചെയ്യുന്ന രാധികയെ വിശ്വൻ പ്രേമപൂർവം നോക്കി. ഇതുപോലെയൊരു സൗന്ദര്യ ധാമത്തെ പുൽകാൻ തനിക്ക് ഭാഗ്യമുണ്ടായതിൽ വിശ്വൻ ദൈവങ്ങളോട് നന്ദി പറഞ്ഞു. വിശ്വന്റെ കൈകൾ രാധികയുടെ സാരിയുടെ ഓരോ ചുരുളും അഴിച്ചു പടവിലേക്കിട്ടു.
