സങ്കടം സഹിക്കാൻ ആവാതെ എന്റെ ചുമലിലേക്ക് വീണു കരഞ്ഞു തുടങ്ങി.
അമ്മയെ താങ്ങി പുറത്തെ കോലായിലേക്ക് നടക്കുമ്പോൾ വിങ്ങിപ്പൊട്ടി ഇപ്പൊ കാറിപ്പൊളിക്കും എന്ന നിലയിൽ നിക്കുന്ന ചാരുവിനെ നോക്കി ഒന്നു കണ്ണടച്ചു കാട്ടി അമ്മയേം കൂട്ടി ഞാൻ നടന്നു.
“അമ്മാ….ഈ തീരുമാനം എൻറെയാ….ചാരു പോലും ഇപ്പഴാ ഇതറിയുന്നെ….”
“പോടാ…അവള് പറഞ്ഞിട്ടല്ലാതെ നീ ഇപ്പൊ എന്തിനാ വീട് വിട്ടിറങ്ങുന്നെ…എനിക്കറിയാം….”
കണ്ണു അമർത്തിതുടച്ചു വീണ്ടും ഏങ്ങിക്കൊണ്ടു അമ്മ പറഞ്ഞു.
“എന്റെ ഉഷകൊച്ചേ….ഇതെടുത്തിട്ട് ഒത്തിരി നാളായി…
ഇപ്പൊ സമയം ആയെന്നു തോന്നി, അതുകൊണ്ടു കൂടിയാ…എന്നായാലും ഈ വീട് അവനുള്ളതല്ലേ..ഇപ്പൊ അവന്റെ കല്യാണോം ആയി,…അവന്റെ പെണ്ണിന്റെ ആൾക്കാരു നോക്കുമ്പോൾ അവന്റെ വീട്ടിൽ കടിച്ചു തൂങ്ങി കിടക്കുന്നവനായിട്ടെ എന്നെ കാണൂ…പിന്നെ അതിന്റെ പേരിൽ പ്രശ്നങ്ങളായി,…അതിലും നല്ലത് നന്നായിരിക്കുമ്പോൾ തന്നെ മാറുന്നതാ… ഗള്ഫിലെക്കൊന്നും അല്ലല്ലോ എന്റെ ഉഷാമ്മേ… ഒരു വിളി അടുത്ത സെക്കന്റിൽ ഞാൻ ഇങ്ങെത്തില്ലേ….”
ഒന്നു കൂട്ടിപിടിച്ചു പറഞ്ഞതും എന്റെ മുഖം കോരി എടുത്തു ഉമ്മകൊണ്ടു പൊതിഞ്ഞിരുന്നു അമ്മ…
കുറെ നോക്കിയെങ്കിലും കണ്ണു നിറയുന്നത് തടയാൻ എനിക്കും കഴിഞ്ഞില്ല…
***********************************
വീട് വിട്ടിറങ്ങുമ്പോൾ അധികം ഒന്നും കയ്യിൽ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല…രണ്ടു ബാഗിൽ കൊള്ളാവുന്ന സാധനങ്ങൾ എല്ലാം ഇനി ഒന്നെന്നു തുടങ്ങണം എന്നറിയാം…
അത്യവശ്യം വേണ്ട കുറച്ചു സാധനങ്ങൾ ഒക്കെ ഞാൻ വാങ്ങി നേരത്തെ അവിടെ എത്തിച്ചിട്ടുണ്ട്…
സത്യം പറഞ്ഞാൽ ബൈക്ക് സ്വപ്നം കണ്ടു ബാങ്കിൽ കൂടിയിരുന്ന പണം ഒക്കെ വീടിന്റെ അഡ്വാൻസും അല്ലറ ചില്ലറ സംഭവങ്ങളും വാങ്ങിയപ്പോൾ തന്നെ തീരാറായി…
എന്റെ ബൈക്കും എടുത്തു ബാഗൊരെണ്ണം കയ്യിൽ ചുറ്റിപ്പിടിച്ചു ഇരുന്നു ചാരുവും ഞാനും വീടിനോടു യാത്ര പറഞ്ഞു,
കെട്ടിവന്നപ്പോൾ മുതൽ ഞാൻ കഴിഞ്ഞു ചാരുവിന്റെ അടുത്ത കൂട്ടായിരുന്നു പോഞ്ഞിക്കര…
പെണ്ണിനി അതിനെ വല്ലോം എടുത്തു ബാഗിലിട്ടൊ എന്നറിയാൻ കുലുക്കി ആണ് ബാഗ് എടുത്തു ബൈക്കിൽ വെച്ചത്.
വീട് വിട്ടിറങ്ങുന്നതിൽ അച്ഛനുള്ള നീരസം പരസ്യമായിരുന്നു, അമ്മയ്ക്ക് കൂടെ വരണം എന്നുണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും അച്ഛന്റെ വാക്കിൽ വീട്ടിൽ തന്നെ നിന്നു, പക്ഷെ എന്നെ പോലും അറിയിക്കാതെ അമ്മയുടെ രണ്ടു വളകൾ അമ്മ ചാരുവിന് കൊടുത്തിരുന്നു,…
വീട്ടിലേക്ക് ഞങ്ങളുടെ ഒപ്പം നുണയനും
നുണയന്റെ അനിയത്തി നിത്യയും ഉണ്ട്,..ആള് കോളേജിൽ പഠിക്കുവാണ് ഒരു കാന്താരി.
മിററിലൂടെ നോക്കുമ്പോൾ ഇടയ്ക്കിടയ്ക്ക് കണ്ണു തുടയ്ക്കുന്ന ചാരുവിനെ കാണാം…
അതിനി മാറണോങ്കിൽ കുറച്ചു നാളെടുക്കും എന്നു എനിക്ക് അറിയാവുന്നത് കൊണ്ടു ഞാനും പിന്നെ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല…
വീട്ടിലേക്ക് വളയുമ്പോൾ മുൻപിൽ തന്നെ കണ്ടത് അർജ്‌ജുനെയും രാഹുലിനെയും മനീഷിനെയും ആണ്,…
എന്തൊക്കെയോ സാധനങ്ങൾ അടുക്കിയും പൊക്കിയും ഒക്കെ എടുക്കുന്ന മൂന്നിനെയും നോക്കി ഞാൻ കയറുമ്പോഴേക്കും
ടീച്ചർ അങ്ങോട്ട് വന്നിരുന്നു…
ഇന്ന് വരുമെന്ന് പറഞ്ഞതു വെച്ച് ഇരുന്നപ്പോഴാ ഇവരിവിടെ നിക്കുന്നത് കണ്ടേ…അപ്പൊ എന്താ സംഭവം ന്നു നോക്കാൻ വന്നതാ…
സ്വതവേ ഉള്ള തിളങ്ങിയ ചിരിയോടെ ടീച്ചർ പറയുമ്പോഴും,
രണ്ടുമൂന്നു കസേരയും, ബെഡും ഇറക്കുന്ന അവന്മാരിൽ ആയിരുന്നു ഞാൻ നോക്കി നിന്നത്..
“ഓഹ് കാശ് നിനക്ക് മേടിക്കാൻ മടിയല്ലേ ഇതാവുമ്പോൾ ഞങ്ങടെ ഗിഫ്റ് ആയി എടുത്തോളുവല്ലോ…”
രാഹുൽ അതും പറഞ്ഞു ചിരിച്ചു ഓട്ടോയിൽ നിന്നെല്ലാം മുറ്റത്തിറക്കുമ്പോൾ പറഞ്ഞു.
“ദാ രണ്ടുപേരും ഐശ്വര്യമായിട്ട് വാങ്ങിച്ചോ എന്നിട്ട് പ്രാർത്ഥിച്ചു ഒരുമിച്ചു അകത്തേക്ക് കയറിക്കോ ട്ടോ…”
ഞങ്ങളെ രണ്ടുപേരെയും നോക്കി ചിരിയോടെ താക്കോൽ നീട്ടിയ ടീച്ചർ പറയുമ്പോൾ എല്ലാവരുടെയും സ്നേഹം ഉള്ളു നിറക്കുന്ന സന്തോഷത്തിൽ ചാരു നേരത്തെ തന്നെ കരഞ്ഞു തുടങ്ങിയിരുന്നു.
“കണ്ണു തുടച്ചു ചിരിച്ചോണ്ടങ് കേറ് കൊച്ചേ…”
ടീച്ചർ വീണ്ടും പറഞ്ഞു ചിരിച്ചു.
“നിന്നെ ഒന്നു ഞെട്ടിക്കാൻ വേണ്ടി നിങ്ങള് വരുന്നേന് മുന്നേ…അകത്തുകയറി എല്ലാം സെറ്റ് ചെയ്യാൻ ആയിരുന്നു പ്ലാൻ…ബട് ഈ ടീച്ചർ നിങ്ങള് വന്നു, ആദ്യം അകത്തു നിങ്ങളയെ കയറ്റു എന്നു പറഞ്ഞു നിപ്പായിരുന്നു.
അകത്തു ചാരുവിനൊപ്പം ഞാൻ കയറുമ്പോൾ ഞങ്ങളുടെ പിറകെ ഓരോ സാധനങ്ങളുമായി അവന്മാരും ടീച്ചറും നിത്യയും കയറിയിരുന്നു.
നിത്യ ചാരുവിന്റെ കയ്യിലേക്ക് കൊടുത്ത ഒരു ശിവപാർവ്വതി ശിൽപം വീടിന്റെ ഭിത്തിയിലെ തട്ടിൽ വെച്ചു.
അടുക്കളയിൽ ഞാൻ രണ്ടു ദിവസം കൊണ്ടു വാങ്ങിച്ചുവെച്ച അത്യവശ്യം പാത്രങ്ങളും പെരുമാറാനുള്ള കത്തിയും കൊട്ടയും ഒക്കെ കണ്ടു ചാരു എന്നെ തുറിച്ചു നോക്കി.
റൂമിൽ ഒരു ഷെൽഫ് ഞാൻ സെക്കന്റ്ഹാൻഡ് കിട്ടിയപ്പോൾ വാങ്ങി വെച്ചിരുന്നു, ഉടുപ്പും മറ്റുമെല്ലാം വെക്കാൻ ഒരു സംഭവം വേണോല്ലോ…മരത്തിൽ അത്യാവശ്യം ഉറപ്പുള്ള ഒരു കുഞ്ഞു അലമാര കൂടെ മുറിയിൽ വെച്ചപ്പോഴേക്കും അത്യവശ്യം സ്ഥലം മുഴുവൻ അവര് രണ്ടും കൂടെ കയ്യേറി ഇരുന്നു.
“ബെഡ് എവിടെ ഇടൂട….കട്ടിലിന്റെ കാര്യം ഞങ്ങൾ മറന്നോയി…”
“ഓഹ് കട്ടിൽ ഒന്നും വേണ്ടട…നിലത്തു ഒന്നടിച്ചു വാരി പായിട്ട് അതിനു മേലെ ഇപ്പോൾ ഇടാം കട്ടിൽ പതിയെ വാങ്ങാം..”
ഞാൻ പറഞ്ഞത് കേട്ട അവന്മാര് ബെഡ് മുറിയിലെ ഭിത്തിയിൽ ചാരി വെച്ചു.
ഹാളിലേക്കും മുറിയിലേക്കും ഫാൻ വാങ്ങി വെച്ചിരുന്നത്, കസേരയിട്ട് അപ്പോഴേക്കും അവന്മാര് പിടിപ്പിക്കാൻ തുടങ്ങി.
“ചാരു…താനും നിത്യയും കൂടി ചെന്ന് അടുക്കളയിൽ കേറി പാൽചായ വെച്ചു തന്നെ തുടങ്ങിക്കോ…”
എല്ലാം കണ്ടു ചാരുവിന്റെ മുഖം വല്ലാതെ ആയപോലെ തോന്നി….
അവൾക്കിതൊന്നും ഉൾകൊള്ളാൻ കഴിയുന്നുണ്ടാവില്ല എന്നു എനിക്ക് തോന്നി…എങ്ങനെ കഴിഞ്ഞിരുന്നവൾ ആവണം…ആലോചിച്ചപ്പോൾ എനിക്കും എന്തോ പോലെ…
രാത്രി ഇരുട്ടും വരെ അവന്മാരെല്ലാം ഓരോ കാര്യം പറഞ്ഞും കളിയാക്കിയും കൂടെ ഉണ്ടായിരുന്നു,…അത്രയും ബഹളത്തിനിടയിൽ ഇരുന്നിട്ട് പോലും ചാരു ആകെ ഗ്ലൂമി ആയി ഇരുന്നത് എന്നെ കുറച്ചൊന്നും അല്ല വലച്ചത്…
ഒടുക്കം എല്ലാവരും യാത്ര പറഞ്ഞിറങ്ങി,
ആദ്യ ദിവസമായതുകൊണ്ടു ചിലവ് അവന്മാരുടെ വക ആയിരുന്നു, കൊണ്ടു വന്ന ഫുഡ് ഒരുമിച്ചിരുന്ന് കഴിച്ചു അവർ ഇറങ്ങി.
മിണ്ടാതെ മുന്നിൽ ചാരു നടക്കുന്ന കാരണം എനിക്കും നെഞ്ചിനകത്തു കല്ല് വെച്ച പോലെ ആയിരുന്നു…
മിണ്ടാതെ ഇനിയും നിക്കണ്ടാന്നു തോന്നി, എല്ലാം അവളോട്‌ പറയാം…വേണോങ്കിൽ വീട്ടുകാരുടെ കാലു പിടിച്ചിട്ടാണേലും അവളെ തിരിച്ചു അവളുടെ സ്വന്തം വീട്ടിൽ ആക്കാം എന്ന ചിന്തയുമായി, ഞാൻ അടുക്കളയിൽ നാളത്തെക്കുള്ള അരി നോക്കുന്ന ചാരുവിനടുത്തെത്തി.
