💫Evil on earth✨ – 5 Likeഅടിപൊളി  

“വിളിച്ചാൽ ഞങ്ങളും വരൂല്ലായിരുന്നോ…അച്ഛനറിയോ..എനിക്ക്…എനിക്ക് പറ്റുന്നില്ലച്ച ഇങ്ങനെ…അവൻ കൂടെയില്ലാതെ പറ്റില്ല എനിക്ക്…അവനും അത് അറിയാ…ന്നിട്ടും ഒറ്റക്കാക്കി പോയി…!!

”മോളെ നീ ഒന്നടങ്ങ്…അവൻ പോയി…തിരിച്ചു വരാൻ പറ്റാത്ത ലോകത്തേക്ക്….!!

കരഞ്ഞു നിറഞ്ഞ കണ്ണുകളുമായി അവളുടെയമ്മ ദേവികയുടെ അടുത്തായി വന്നിരുന്നു…

“പറ്റുന്നില്ലമ്മ….എനിക്ക് പ്രാന്താവുന്നത് പോലെ തോന്നുവാ….എന്റെ കണ്ണനോട് ഞനെന്തു പറയുമിനി….?

കരഞ്ഞു ചുവന്ന മുഖവുമായി ദേവിക അവരെ നോക്കി…മകളുടെയാ അവസ്ഥ കാണാൻ അവർ മുഖം താഴ്ത്തിയിരുന്നു വിതുമ്പി

“നീ ഒന്ന് കിടന്നുറങ്ങാൻ ശ്രമിക്ക് ദേവു…!

അവളുടെ അവസ്ഥ കണ്ട് ഹരി പറഞ്ഞു

”എന്തിനാ അച്ച…..കണ്ണടച്ചാൽ അപ്പൊ വരും എന്റെ മുൻപിലവൻ….പറ്റുന്നില്ലെനിക്ക്….എനിക്ക് അവനെ കാണണം…!

പെട്ടെന്ന് എന്തോ ഓർത്തെന്നപ്പോലെ അവൾ ഹരി പിടിച്ചു തള്ളി ചാടി എണീറ്റു പുറത്തേക്ക് ഓടി….അവളെങ്ങോട്ടാ പോണതെന്ന് മനസിലാവാതെ ആധിയോടെ അവരും അവൾക്ക് പിറകിലോടി

“‘മോളെ…നിൽക്ക് നീ ഇതെങ്ങോട്ട് പോവാ….!!

സാരിയുടെ അറ്റം കൂട്ടി പിടിച്ചു സ്റ്റെപ്പുകൾ ഇറങ്ങി പായുന്ന ദേവികയെ നോക്കി അയാൾ വിളിച്ചു…എന്നാൽ അവളാവട്ടെ ചുറ്റുമുള്ളതൊന്നും കാണാതെയും കേൾക്കാതെയും ഓടിക്കൊണ്ടിരുന്നു….

ഒടുക്കമാ വലിയ വീടിനു സൈഡിലായുള്ള എരിഞ്ഞു തീർന്നിട്ടും പുകയുടെ കെട്ടടങ്ങാത്ത ഒരു മൺകൂനക്ക് മുൻപിലേക്ക് വന്നവൾ വീണു

”എന്തിനാടാ എന്നേം കണ്ണനേം ഒറ്റക്ക് ആക്കി പോയെ….!

ആ ശവകുടീരത്തിനു മുൻപിൽ വന്നു വീണു കിടന്നുകൊണ്ടവൾ കരഞ്ഞു പറഞ്ഞു….നേരം പുലർന്നു കിഴക്ക് വെള്ള കീറി എത്തി നോക്കിയ സൂര്യകിരണങ്ങൾ അവൾക് മുൻപിൽ കിടക്കുന്ന കനൽകെടാത്തതാ അവശേഷിപ്പിൽ തട്ടി തിളങ്ങി….

അവയുടെ തിളക്കം നോക്കി ഇരുന്ന ദേവിക ഉയർന്നു നിൽക്കുന്നയാ മൺകൂനക്ക് മുകളിൽ ഒരു കൈ വച്ചുകൊണ്ട് കിടന്നു….

ഓടിയെത്തിയ ഹരി കാണുന്നത് അർഥറിന്റെ കത്തിയെരിഞ്ഞ ശവകുടിരത്തിനു മുകളിൽ കൈ വച്ചതിൽ തലവച്ചുകിടക്കുന്ന ദേവികയെ ആണ്…മകളുടേയീ ആവസ്ഥ കണ്ട അയാളുടെ ഉള്ളിലെ പിതാവ് തേങ്ങി കരഞ്ഞു

എന്ത് ചെയ്യണമെന്നറിയാതെ അയാളവിടെ നിന്നു…എന്നാൽ ദേവിക ആവട്ടെ അവൾക്കീ ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും സ്നേഹവും സംരക്ഷണവും ലഭിക്കുന്ന കൈകളിൽ കരം ചേർത്തുറങ്ങുന്ന പോലൊരു സമാധാനവും വിശ്വാസവും ലഭിച്ചവിടെ കിടന്നു…..കണ്ണുകളടച്ച ഉടനെ എങ്ങു നിന്നോ ഒരു മയക്കം വന്നവളെ പൊതിഞ്ഞു

“നിന്നെവിട്ട് ഞാനെവിടേം പോവില്ല…!

പാതി മയക്കത്തിൽ അവളുടെ ചുണ്ടുകൾ പിറുപിറുത്തു…..

രാവിലത്തെ ഒച്ചയും ബഹളവും കേട്ടിറങ്ങി വന്ന വിശ്വൻ കാണുന്നത് ഉമ്മറത്തെ ചാരുപടിയിൽ തലവച്ചിരിക്കുന്ന ഹരിയെ ആണ്. ..

”എന്ത് പറ്റി ചേട്ടാ..!

പെട്ടെന്ന് അയാളുടെ അടുത്തേക്ക് ഓടി വന്നുകൊണ്ട് വിശ്വൻ ചോദിച്ചു

അനിയന്റെ സമീപനം അടുത്തറിഞ്ഞ ഹരി നിറഞ്ഞ കണ്ണുകളോടെ അയാളെ തലയുയർത്തി നോക്കി…പിന്നെ ദേവിക കിടക്കുന്ന വശത്തേക്കും ….

“ചേട്ടൻ കൂടി ഇങ്ങനെ തളർന്നിരുന്നാൽ എങ്ങനാ…വന്നേ അവളെ അകത്തു കൊണ്ടുപോയി കിടത്താ..”

വിഷാധം നിറഞ്ഞ സ്വരത്തിൽ വിശ്വൻ പറഞ്ഞു…

“ഇല്ലെടാ…എത്ര വിളിച്ചാലും ഇന്നൊരു ദിവസത്തേക്ക് എന്റെ കൊച്ച് വരില്ല…നിനക്ക് അറിയാവുന്നത് അല്ലെ അവനെ അവൾ എന്തുമാത്രം സ്നേഹിച്ചിരുന്നെന്ന്…ഇതുപോലൊരു അവസ്ഥയിൽ അവളെ കാണുന്നതിലും ബേധം അവനൊപ്പം അവളെയും ദൈവം വിളിച്ചാൽ മതിയാരുന്നു….”

ഏങ്ങലടിച്ചുകൊണ്ട് ഹരി പറഞ്ഞു

“അഹ് ഇങ്ങനാണോ ചേട്ടാ പറയേണ്ടേ…അവൾ വരുന്നില്ലേൽ വരണ്ട..കൊറച്ചു കഴിഞ്ഞു നമുക്ക് പോയി വിളിക്കാം…കണ്ണനെയും കൂടെ കൂട്ടാം..അവനെ കണ്ടാൽ മതി അവളെല്ലാം മറക്കാൻ…”

മകളുടെ അവസ്ഥയോർത്തു കരയുന്ന തന്റെ സഹോദരനെ ചേർത്തു പിടിച്ചുകൊണ്ടു വിശ്വൻ പറഞ്ഞു. …

“അവനൊപ്പം തന്നെ അവളെയും പറഞ്ഞു വിടാം…അതികം താമസമില്ലാതെ….!!

മനസ്സിൽ പറഞ്ഞു കൊണ്ടയാൾ ഹരിയുടെ പുറം തടവി……

എന്നാലാ ദിവസത്തിനു വേണ്ടി വിശ്വൻ കൊറച്ചതികം കാത്തിരിക്കേണ്ടി വന്നു….അയാളുടെ പ്രാന്തൻ ചിന്തകളിൽ മറ്റു പല കണക്കു കൂട്ടലുകളും ഉണ്ടായിരുന്നു…ഒടുക്കം ദേവിന്റെ ഒന്നാം പിറന്നാളിന്റെ തലേദിവസം അവന്റെ ജന്മദിനം ആഘോഷിക്കാൻ വേണ്ടി ടൗണിലെ തന്നെ വലിയൊരു ഔഡിട്ടോറിയം ബുക്ക്‌ ചെയ്ത് വേണ്ട പരുപാടികളെല്ലാം സജ്ജമാക്കി ഹരിയെയും ഭാര്യയെയും ഒപ്പം ദേവികയേയും കുഞ്ഞിനേയും കൊണ്ടു പരുപാടിയുടെ ഒരുക്കങ്ങൾ കാണിക്കാനാണെന്ന വാജ്യേനെ തന്റെ കാറിൽ പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങിയത് ആയിരുന്നു വിശ്വൻ…എന്നാൽ തിരിച്ചു വരും വഴി തന്റെ രണ്ടു സുഹൃത്തുക്കളെയും വിളിക്കാൻ ഉണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞു ദേവിക അവളുടെ കാറെടുത്തു

അത് കണ്ട വിശ്വൻ കുഞ്ഞിനേയും കൊണ്ടു ഡ്രൈവ് ചെയ്യാൻ ബുദ്ധിമുട്ട് ആയിരിക്കുമെന്ന് പറഞ്ഞു ദേവിനെ അവളുടെ അമ്മയുടെ കൈകളിൽ കൊടുത്തു തന്റെ വണ്ടിയിൽ കയറ്റി

മുൻപേ പോകുന്ന വിശ്വന്റെ കാറിനു പിറകിലായി തന്നെ ദേവിക വണ്ടിയോടിച്ചു

എന്നാൽ ഔഡിറ്റോറിയത്തിലേക്ക് തിരിയേണ്ടതിനു പകരം മറ്റൊരു വഴിയിലേക്ക് വിശ്വന്റെ കാർ തിരിഞ്ഞതും അതെന്തിനാണെന്ന് അറിയാത്ത ദേവിക അയാൾക്ക് പിറകെ വണ്ടി തിരിച്ചു

ഹരിയുടെ ചോദ്യങ്ങൾ വകവെക്കാതെ വിശ്വന്റെ കണ്ണുകൾ മെയിൻ റോഡിൽ നിന്നും തങ്ങളുടെ വഴിയേ തിരിഞ്ഞ  ദേവികയുടെ കാർ കണ്ടതും അയാൾ വണ്ടിയുടെ വേഗത കൂട്ടി

മണ്മുൻപിൽ നിന്നും അയാളുടെ വണ്ടി കാണാതായതും വല്ലാത്തൊരു പേടിയോടെ ദേവിക ഗിയർ മാറ്റി തന്റെ വണ്ടിയുടെ വേഗതയും കൂട്ടി

ഒടുക്കം വലിയൊരു മലയുടെ കീഴിലായി പണിത ആന്റനീസ് പള്ളിയുടെ മുൻപിൽ കിടക്കുന്ന വിശ്വന്റെ കാറവൾ കണ്ടു

അതിന് പിറകിലായി അവൾ വണ്ടി നിർത്തി പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങി. …

ചുറ്റിനും വിജനമായ കാടും മരങ്ങളും..സൂര്യപ്രകാശം പോലും അതിനുള്ളിലേക്ക് കടന്നു ചെല്ലുമോ എന്ന് പോലും സംശയമാണ്…എപ്പോഴും കാറ്റ് വീശി ഭീകരത നിറക്കുന്ന അന്തരീക്ഷം….കുളിരു കൊള്ളിപ്പിക്കുന്നയാ ഇളം കാറ്റിലും ആഘാതമായൊരു പേടിയോടെയവൾ പള്ളിയുടെ ഉള്ളിലേക്ക് നടന്നു….

പൊട്ടിപൊളിഞ്ഞയാ ചുവരുകൾക്കുള്ളിൽ നിന്നുമാരുടെയൊക്കെയോ സംസാരവും പൊട്ടി ചിരിയും കേൾക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു…

പെട്ടെന്നൊരു കുഞ്ഞിന്റെ കരച്ചിൽ അവിടെ മുഴങ്ങി കേട്ടതും ഞെഞ്ചിലൊരു ആളലോടെ ദേവിക അകത്തേക്ക് ഓടി കയറി…കൊത്തു പണികൾ കൊണ്ടു പഴക്കം ചെന്നയാ വലിയ തടി വാതിൽ തള്ളിതുറന്ന കത്തു കയറിയ ദേവിക ഒരു നിമിഷം അനങ്ങാൻ പോലുമാവാതെ നിശ്വചലമായി നിന്നു…