💫Evil on earth✨ – 5 Likeഅടിപൊളി  

വലിയയാ പള്ളിയുടെ അൾത്താരയിൽ നിന്നുറക്കെ ചിരിക്കുന്ന വിശ്വനാഥൻ…അയാളുടെ കയ്യിൽ ചുടു ചോര പുരുണ്ടൊരു നീളൻ കത്തിയും…അത് മുകളിലേക്കുയർത്തി ദേവികയെ തന്നെ നോക്കി ആർത്തട്ടഹസിക്കുകയായിരുന്നു വിശ്വാൻ….കത്തിയിൽ നിന്ന് ഇറ്റിറ്റു വീഴുന്ന രക്തം കണ്ടയവൾ പെട്ടെന്ന് ചുറ്റിനും നോക്കി

പേടിയോടെ ചുറ്റിനും തിരയുന്ന അവളുടെ കണ്ണുകൾ പള്ളിയുടെ ഒരു വശത്തായി കുഞ്ഞിനേയും മാറോടണക്കി ചേധനയറ്റു കിടക്കുന്ന അവളുടെ അമ്മയുടെ ശരീരത്തിൽ തറഞ്ഞു നിന്നു

അടുത്തായി അവരെ തട്ടി വിളിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഹരിയെ കണ്ടതും ഒന്ന് കരയാൻ പോലും മറന്നുകൊണ്ടവൾ അവിടേക്ക് പാഞ്ഞു…കാറ്റു പോലെ ഓടി വന്നവൾ അമ്മയുടെ മുൻപിലിരുന്നു…

“അമ്മ…അച്ച അമ്മക്ക് എന്തു പറ്റി…?

നിറഞ്ഞ കണ്ണുകളും വിറക്കുന്ന കൈകളും കൊണ്ടവൾ വാ പൊത്തി പിടിച്ചു കൊണ്ടു ചോദിച്ചു…..അമ്മയുടെ നെഞ്ചിൽ നിന്നും ഒഴുകിയിറങ്ങിയ രക്തം തറയിലാകെ പടർന്നു തുടങ്ങിയിരുന്നു…ചൂടു ചോരയുടെ വാസനയും അവയുടെ തിളക്കവും കണ്ട വിശ്വൻ നിലത്തിരുന്ന് തറയിൽ കൈയടിച്ചു  ചിരിക്കാൻ തുടങ്ങി….

എന്നാൽ ദേവിക അതൊന്നും കാണാതെ ഒരു ഭ്രാന്തിയെ പോലെ അവളുടെ അമ്മയെ തട്ടി വിളിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു…

ഹരി എന്ത് ചെയ്യണമെന്നറിയാതെ പകപ്പോടെ മുൻപിൽ മരിച്ചു കിടക്കുന്ന ഭാര്യയെയും പേരകുട്ടിയേയും നോക്കി…പിന്നീട് മുൻപിൽ കിടന്നു ആർത്തു ചിരിക്കുന്ന വിശ്വനെയും…ഭ്രാന്തമായ അയാളുടെ ചിരിയിലും കണ്ണുകൾ ദേവികയിലും കുഞ്ഞിലുമുടക്കുന്നത് ശ്രദ്ധിച്ച ഹരി പെട്ടെന്ന് കുഞിനെ എടുത്തു ദേവികയുടെ കയ്യിൽ കൊടുത്തു..വല്ലാത്തൊരു പേടിയോടെ എന്ത് ചെയ്യണമെന്നറിയാതെ ദേവിക അയാളെ നോക്കി

“എന്നെ നോക്കണ്ട…അവന് ഭ്രാന്തു കയറിയിരിക്കുവാണ്…നീ കുഞ്ഞിനേയും കൊണ്ടു രക്ഷപ്പെട്…!

ഒരു സ്വപ്നത്തിലെന്നവണ്ണം കുഞ്ഞിനേയും പിടിച്ചു അനങ്ങാതിരിക്കുന്ന അവളുടെ തോളിൽ തട്ടി ഹരി പറഞ്ഞു

പെട്ടന്ന് ഒരു ഞെട്ടലോടെ അവൾ സ്വബോധത്തിലേക്ക് വന്നുകൊണ്ട് ചോദിച്ചു

”അച്ഛനോ..?

“ഞാൻ…ഞാൻ വന്നോളാം..!

നിലത്തു കിടക്കുന്ന ഭാര്യയെയും വിശ്വനെയും മാറി മാറി നോക്കിക്കൊണ്ട് അയാൾ പറഞ്ഞു..

”അത്…!

എന്തോ പറയാൻ തുനിഞ്ഞ ദേവികയെ ഹരി നോക്കി…അയാളുടെ കണ്ണുകളിലെ ഭാവം കണ്ട അവൾ കുഞിനെ ചേർത്തു പിടിച്ചു തപ്പി തടഞ്ഞെണീറ്റു…നിലത്തു മരിച്ചു കിടക്കുന്ന അമ്മയെ ഒരു നോക്ക് കൂടി നോക്കിയവൾ വന്ന വഴിയേ തിരിഞ്ഞോടി…

നിറഞ്ഞകണ്ണുകളുമായി ഇറങ്ങി ഓടുന്ന ദേവികയെ കണ്ട വിശ്വൻ ഇരയെ കിട്ടിയ പുലിയെപ്പോലെ കത്തിയുമായി എണീറ്റു നിന്നു….

പിറകിലേക്ക് നോക്കാൻ പോലുമാവാതെ ദേവിക വാതിൽ കടന്നു മുറ്റത്തേക്കിറങ്ങി….

താൻ വന്ന വണ്ടിയായിരുന്നു ലക്ഷ്യം…എന്നാൽ അവളുടെ കണക്ക് കൂട്ടലുകളെ തെറ്റിച്ചു കൊണ്ടു അവളുടെ കാറിനു പിറകിലായി ഒരു ഓഫ്‌ റോഡ് ജീപ്പ് വന്നു നിന്നു…അതിന്റെ ഡ്രൈവിംഗ് സീറ്റിൽ മുഖം മൂടിയണിഞ്ഞ ഒരുവനെ കണ്ടതും പേടിയോടെ അവളവിടെ നിന്നു

എന്ത് ചെയ്യണമെന്ന് അറിയാതെ പള്ളിയുടെ പിറകിലേക്ക് ഓടാൻ തുനിഞ്ഞതും ദൂരെ നിന്ന് പൊടിപഠലങ്ങൾ പരത്തി പാഞ്ഞു വരുന്ന മറ്റൊരു ജീപ്പും അവളുടെ ശ്രദ്ധയിൽ പെട്ടു…രക്ഷപ്പെടുക എന്നൊരൊറ്റ ലക്ഷ്യം മാത്രം ബാക്കി നിർത്തിയവൾ കുഞ്ഞുമായി വനത്തിനുള്ളിലേക്ക്  ഓടി കയറി…

പള്ളിക്കകത്തു നിന്നും ചോരയിൽ കുതിർന്ന ഷർട്ടുമായി കടന്നു വന്ന വിശ്വൻ കാണുന്നത് കാടിനുള്ളിലേക്ക് വടിവാളും കത്തികളുമായി ഓടി കയറുന്ന കൊറച്ചു പേരെയാണ്. ..അത് കണ്ട വിശ്വന്റെ ചുണ്ടിൽ ഒരു ആനന്ദചിരിയുണ്ടായിരുന്നു…ഭക്ഷണത്തിനായി  നായ്ക്കളെ ഇറക്കി വിട്ട വേട്ടക്കാരനെ പോലെ അയാൾ നിന്ന് ചിരിച്ചു

ആളുകൾ എല്ലാം വനത്തിനുള്ളിലേക്ക് കയറി പോയതും ആദ്യം വന്ന ജീപ്പിനുള്ളിൽ അവശേഷിച്ച ഒരുവൻ പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങി വന്നു

കർച്ചീഫ് കൊണ്ടു മുഖം മറിച്ച ചാര നിറത്തിലുള്ള കൃഷ്ണമണികളുമായി അയാൾ വിശ്വന്റെ അടുത്തേക്ക് സാവകാശം നടന്നു…അരയിൽ തുരുകിയ ഒരു പിസ്റ്റൽ എടുത്തയാൾ വിശ്വനു മറികടന്ന് കാടിനുള്ളിലേക്ക് നടന്നു കയറി

ഇതെല്ലാം കണ്ടാസ്വാധിച്ചു നിന്ന അയാൾ പോക്കറ്റിൽ നിന്നൊരു ചുരുട്ടെടുത്തു കത്തിച്ചു….ഉള്ളിലേക്ക് ആഞ്ഞെടുത്ത പുക പുറത്തേക്ക് ആസ്വദിച്ചു വിട്ടു കൊണ്ടായാൾ താൻ വന്ന കാറിന്റെ ഡ്രൈവിംഗ് സീറ്റിലേക്ക് കയറി………………..അയാളുടെ കാർ റോഡിറങ്ങിയതും വനത്തിനുള്ളിൽ നിന്നൊരു വെടിയൊച്ച കേട്ടു…വീണ്ടും രണ്ട് തവണ കൂടി ശബ്ദം മുഴങ്ങിയതും സ്റ്റിയറിങ്ങിൽ കയ്യടിച്ചൊരു വിജയച്ചിരിയോടെ അട്ടഹസിച്ചു……

—————————-

ഇരുട്ടു നിറഞ്ഞൊരു വനം……..എങ്ങും കിളികളുടെ ചിലപ്പും ചിറകടികളുടെ ശബ്ദവും….. ശിഖരങ്ങൾക്കിടയിലൂടെ അരിച്ചിറങ്ങുന്ന സൂര്യപ്രകാശത്തിന്റെ വഴിയേ മരക്കുറ്റികളിൽ തട്ടി വീഴാതെ വളരെ ശ്രദ്ധിച്ചു നടന്നു നീങ്ങുകയായിരുന്നു വിശ്വനാഥൻ….

ഏത് ദികിലേക്ക് ആണ് പോകേണ്ടതെന്ന് അയാൾക്കൊരൂഹവുമില്ലായിരുന്നു…വലിയൊരു മരത്തിന്റെ വേരിൽ പിടിച്ചു ചാരി നിന്നുകൊണ്ടയാൾ കിതപ്പടക്കി….പെട്ടെന്ന് പിന്നിൽ നിന്നുമാരുടെയോ കാലൊച്ചകൾ കേട്ട വിശ്വൻ പിറകിലേക്കൊന്ന് നോക്കുക പോലും ചെയ്യാതെ മുൻപിലേക്ക് ഓടി….എന്തിനാ താൻ ഓടുന്നതെന്ന് അയാൾക്ക് അറിവില്ലായിരുന്നു എന്നാൽ പിറകെ വരുന്നവൻ ഒരിക്കലും തന്റെ മിത്രമാവില്ലെന്ന് അയാളുടെ തലച്ചോർ മുന്നറിയിപ്പു നൽകി….വലിയൊരു തേക്കു മരം കടന്നതും രണ്ടു കാലുകൾ വായുവിൽ ഉയർന്നു വരുന്നതാണ് വിശ്വന്റെ കണ്ണുകൾ കണ്ടത്…പെട്ടെന്നുള്ള റിയാക്ഷൻ എന്നവണ്ണം വിശ്വൻ നിലത്തേക്ക് കുനിഞ്ഞു….തലക്ക് മുകളിലൂടെ രണ്ടു കാലുകൾ കടന്നു പോയതും ഒരലർച്ചയോടെ വിശ്വനാ മണ്ണിലേക്ക് മുട്ടുകുത്തി വീണു….എന്താണ് സംഭവിച്ചതെന്ന് മനസിലാവാതെ അയാൾ പിറകിലേക്ക് നോക്കി….

ആദ്യം തന്നെ കണ്ണുകൾ പതിച്ചത് ഒരു പിടിയിൽ ആയിരുന്നു…..വെള്ളി നിറത്തിൽ തിളക്കമാർന്ന ഒരു കത്തിയുടെ പിടി….

അത് എവിടെയാ തറച്ചു കയറിയത് എന്ന് അയാൾക്ക് മനസിലായില്ല…കത്തിയുടെ അഗ്രഭാഗം കാണാൻ സാധിക്കാതെ അയാൾ ഒന്ന് കുതറി മാറാൻ ശ്രമിച്ചു…എന്നാലാ നിമിഷം ശക്തമായ വേദന കൊണ്ടു പുളഞ്ഞ വിശ്വനു മനസിലായി ആ നീളൻ കത്തി തന്നെ പുറത്തെവിടെയോ ആണ് തറച്ചിരിക്കുന്നതെന്ന്….

വേദനയാൽ നിറഞ്ഞ കണ്ണുകൾ കാഴ്ച്ചമറക്കും മുൻപേ അയാൾ കണ്ടു അല്പ നേരം തന്റെ തലക്ക് മുകളിലൂടെ കടന്നു പോയ രണ്ടു കാലുകളുടെ ഉടമയെ….