🚀🚀മഞ്ജിമ തുടക്കവും ഒടുക്കവും – 1🚀🚀

ഒന്ന് രണ്ട് ദിവസം ആയി എങ്ങിനെയെങ്കിലും സുനിലിനെ സോപ്പിട്ട് കയ്യിലെടുത്തു കാര്യങ്ങൾ അറിയണം എന്ന് വച്ചപ്പോൾ, പതിവില്ലാതെ ഓണർ നൗഫലിക്ക കടയിൽ പതിവിൽ കൂടുതൽ സമയം വന്ന് ഇരിക്കുന്നു. സുനിലിനോട് ഓപ്പണായ്‌ ഒന്ന് സംസാരിക്കാൻ പോലും ഗ്യാപ് കിട്ടിയില്ല. അത് കൂടാതെ തന്നോട് ഇന്നേ വരെ ഇല്ലാത്ത ഒരു പെരുമാറ്റവും.കേബിനിൽ വിളിപ്പിക്കുക, പതിവില്ലാത്ത ചിരിച്ചുള്ള സംസാരം. തന്റെ വീട്ടിലെ കാര്യങ്ങളും കഷ്ടപ്പാടുകളെയും കുറിച്ച് ചോദിച്ചറിയാൻ നോക്കുക. എന്തൊക്കെയോ പന്തികേട്. അഭിയോട് കാര്യം പറഞ്ഞപ്പോൾ അത് തോന്നലാവും, നൗഫലിനെ വിട്ട് സമയം ഉണ്ടാക്കി സുനിലിനെ കോൺസെൻട്രേറ്റ് ചെയ്യാൻ ആണ് പറഞ്ഞത്. മൂന്നാം ദിനം, ക്ലീനിങ് കഴിഞ്ഞ് സുനിലിനെ വെയിറ്റ് ചെയ്തിരുന്ന മഞ്ജിമ കണ്ടത് സിൽവർ കളർ കാർ വന്നു നിന്ന് നൗഫൽ അതിൽ നിന്നും ഇറങ്ങുന്നതാണ്. പതിവ് വെള്ള ഖദർ ഷർട്ടും വെള്ള മുണ്ടും ഇട്ട് കാറിൽ നിന്നും ഇറങ്ങിയ നൗഫൽ താൻ വച്ചിരുന്ന ബ്ലാക്ക് കളർ കൂളിംഗ് ഗ്ലാസ്‌ മാറ്റി പറഞ്ഞു : ഇന്ന് സുനിൽ ലീവ് ആണ്. മോളെ കൊണ്ട് ആക്കി വന്നോളൂ. രാവിലെ മുതൽ പിടിച്ചു വച്ചിരുന്ന കംപ്ലീറ്റ് കോൺഫിഡൻസും കാറ്റു പോയ ബലൂൺ പോലെ ആയി. ഇനി എന്ത് ചെയ്യും എന്ന് ചിന്തിച്ചു മഞ്ജിമ തിരികെ കടയിലെത്തി. സാധാരണ സുനിൽ ഇരിക്കുന്ന ചെയറിൽ എന്തോ ആലോചിച്ചു ഇരിക്കുക ആയിരുന്ന നൗഫൽ മഞ്ജിമയെ കണ്ട് ചിരിച്ചു.മഞ്ജിമയും ചിരി പാസ്സാക്കി തന്റെ കസേരയിൽ വന്നിരുന്നു. വല്ലപ്പോഴും മാത്രം പത്തും പതിനഞ്ചും മിനിറ്റ് നേരത്തേക്ക് മാത്രം വന്നിരുന്ന് പോയിരുന്ന നൗഫൽ വൈകാതെ പോകും എന്നാണ് മഞ്ജിമയും വിചാരിച്ചത്. പെട്ടെന്ന്, നൗഫൽ മഞ്ജിമയുടെ നേരെ തിരിഞ്ഞ് ചിരിച്ചു ചോദിച്ചു : എന്തായി, എല്ലാം പഠിച്ചോ?.. ഇന്ന് സുനിൽ ഇല്ലെങ്കിലും ഒറ്റക്ക് എല്ലാം ചെയ്യാൻ പറ്റുമോ?.. നൗഫൽ ഇട്ടിരുന്ന ഷർട്ടിൽ നിന്നും അത്തറിന്റെ മണം മഞ്ജിമയുടെ മൂക്കിലേക്ക് തുളഞ്ഞു കയറി. മഞ്ജിമ : ലാസ്റ്റ് ഉള്ള ചാർട്ടിങ് എടുക്കുന്നത് മാത്രം ഇത്തിരി ഡൌട്ട് ഉണ്ട്. നൗഫൽ : എന്താ ഡൌട്ട് ന്നു വച്ചാൽ പറയൂ, ഞാൻ പറഞ്ഞു തരാം?.. മഞ്ജിമ പിസി ഓൺ ചെയ്തു ഓരോന്ന് ഓരോന്നായി ഓപ്പൺ ചെയ്തു വരുമ്പോഴേക്കും നൗഫൽ ചോദിച്ചു : എല്ലാം ഓക്കെ അല്ലെ ഇവിടെ. മഞ്ജിമ ഒന്ന് ഞെട്ടി എങ്കിലും പറഞ്ഞു : ആ അതെ. നൗഫൽ : വീട്ടിൽ കാര്യങ്ങൾ ഓകെ അല്ലെ?. മഞ്ജിമ : അതെ. നൗഫൽ : എന്തെങ്കിലും ആവശ്യം ഉണ്ടെങ്കിൽ പറഞ്ഞാൽ മതി. ഇവിടുന്നു മാസം കിട്ടുന്നത് കൊണ്ട് കാര്യങ്ങൾ ഒക്കെ നടന്ന് പോകുന്നുണ്ടോ?.. ” എവിടുന്നു, കിട്ടുന്നതിൽ പകുതി തള്ളക്കു കൊടുക്കണം ” മനസ്സിൽ പറഞ്ഞു മഞ്ജിമ. മഞ്ജിമ : കുഴപ്പം ഇല്ലാതെ പോകുന്നു. നൗഫൽ : നുണ പറയുകയാണല്ലേ. വിമല എല്ലാം എന്നോട് പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. മഞ്ജിമ നാണക്കേട് കൊണ്ട് തല താഴ്ത്തി. നൗഫൽ : മഞ്ജിമ കേബിനിലേക്ക് വരൂ. നൗഫലിന്റെ പിറകെ മഞ്ജിമ കേബിന്റെ ഉള്ളിലേക്ക് കയറി. കേബിനിൽ ഉള്ള ഡെസ്കിൽ ചാരി നിന്ന് നൗഫൽ പറഞ്ഞു : ഞാൻ കാര്യം ആയി പറഞ്ഞതാണ്, പൈസക്ക് ആവശ്യം ഉണ്ടെങ്കിൽ എന്നോട് പറഞ്ഞാൽ മതി. എനിക്ക് ഹെല്പ് ചെയ്യാൻ പറ്റും മഞ്ജിമയെ. നൗഫലിന്റെ സഹായ ഹസ്തത്തിന് ഒപ്പംഉണ്ടായിരുന്ന മുഖ ഭാവവും, കുറ്റി താടിയിലുള്ള ചൊറിച്ചിലും കണ്ടപ്പോൾ മഞ്ജിമക്ക് മനസ്സിലായി നൗഫലിന് പകരം എന്താ വേണ്ടത് എന്ന്. മഞ്ജിമ പെട്ടെന്ന് പേടിച്ചു രണ്ട് സ്റ്റെപ് പുറകോട്ടു വച്ചു. നൗഫൽ ചിരിച്ചോണ്ടാണ് പറഞ്ഞത് : കാര്യങ്ങൾ ഒക്കെ ഞാൻ അറിഞ്ഞു. ഏതോ കൂട്ടുകാരനെ കൂട്ടി ഇവിടെ എന്റെ ഓഫീസിൽ വച്ചു എന്തൊക്കെയോ ചെയ്തു എന്ന്. മഞ്ജിമ ആകെ പേടിച്ചരണ്ട് ആണ് നിൽപ്. താഴെ വീണു പോകും എന്നുള്ള അവസ്ഥ. ആകെ ഒരു മരവിപ്പ്. നൗഫൽ : മഞ്ജിമ പേടിക്കണ്ട. ഞാൻ ഒന്നും ചെയ്യാൻ പോകുന്നില്ല. അത്ര ചീപ്പ്‌ അല്ല ഞാൻ. പക്ഷെ ഉള്ളത് ഓപ്പൺ ആയി പറയാം, രണ്ട് ഓപ്ഷൻ ആണ് ഉള്ളത് മഞ്ജിമക്ക്, ഒന്ന് ഞാൻ ഇപ്പോൾ പറഞ്ഞത് താൻ കേട്ടിട്ടില്ല. അതിന്റെ ഒപ്പം, ഇപ്പോൾ ഇവിടെ നിന്നും ഇറങ്ങാം, നാളെ മുതൽ ഇങ്ങോട്ട് വരണ്ട. രണ്ടാമത്തേത് മഞ്ജിമക്ക് അറിയാം. അത് ഒരുപാട് ഗുണം ചെയ്യും മഞ്ജിമക്ക്. വീട്ടിലെ കാര്യങ്ങൾ ഒക്കെ എനിക്കറിയണതല്ലേ.

മഞ്ജിമ രണ്ടാമത് ഒന്ന് ചിന്തിക്കാതെ കലങ്ങിയ കണ്ണുകൾ തുടച്ച് തിരിഞ്ഞു നടന്നു. പിന്നിൽ നിന്ന് നൗഫൽ പറഞ്ഞു : ഇപ്പോൾ ഇവിടെ നടന്നത് വല്ലവരും അറിഞ്ഞാൽ, അവരോട് ഫ്രണ്ടുമായി ഉള്ളതും കൂടെ പറയേണ്ടി വരും. കൂടുതൽ കേൾക്കാൻ നിൽക്കാതെ മഞ്ജിമ ബാഗും എടുത്തു നടന്നു. കരച്ചിൽ ആരും കാണാതിരിക്കാൻ തല കുനിച്ചു തലയിൽ കൂടെ ഷാൾ ഇട്ട് ആണ് നടന്നത്. വീട്ടിൽ ചെന്ന് കയറിയപ്പോൾ അച്ഛൻ ചോദിച്ചു : എന്താ നേരത്തെ എന്ന്?. വയ്യ എന്നുള്ള മറുപടി കൊടുക്കാനെ മഞ്ജിമക്ക് പറ്റിയുള്ളൂ. നൗഫൽ അവസാനം പറഞ്ഞത് ഇപ്പോളും കാതുകളിൽ മുഴങ്ങുന്നുണ്ടായിരുന്നു. റൂം ലോക്ക് ചെയ്ത ശേഷം, കിടക്കയിൽ കമിഴ്ന്നു കിടന്നു ഒരുപാട് കരഞ്ഞു മഞ്ജിമ.ഒപ്പം സുനിലിനോടുള്ള അടങ്ങാത്ത ദേഷ്യവും. സ്വയം ഒരുപാട് പഴിച്ചു. എന്ത് ചെയ്യും എന്ന് ഒരെത്തും പിടിയുമില്ല. വൈകുന്നേരം അപ്സരയെ സ്കൂളിൽ നിന്നും കൊണ്ട് വരും നേരം മഞ്ജിമ കണ്ടു, ലീവ് എടുത്ത സുനിൽ കടയിൽ ഇരിക്കുന്നത്. മഞ്ജിമ സുനിലിനെയും, സുനിൽ മഞ്ജിമയെയും കണ്ടു. സുനിൽ ഒന്ന് നോക്കിയതേ ഉള്ളൂ. മുഖം തിരിച്ചു. മഞ്ജിമയും താഴെ നോക്കി അപ്സരയെയും കൂട്ടി നടത്തം തുടർന്നു. ഉള്ളിൽ നിറഞ്ഞ ദേഷ്യവും ആയി. വയ്യ എന്ന് പറഞ്ഞു റൂമിലേക്ക്‌ നടക്കുമ്പോൾ പിന്നിൽ അമ്മായി അമ്മ അച്ഛനോട് പറയുന്നതു കേട്ടു മഞ്ജിമ ” ഈ ഇടയായി എന്നും വയ്യല്ലോ, ഒരു നക്കാപിച്ച കിട്ടണ ജോലി ഉണ്ടെന്നു വച്ചു വീട്ടിലെ പണി ചെയ്യാൻ വയ്യ എന്നായോ അവൾക്ക് “. അച്ഛൻ പറഞ്ഞു : എയ്, മുഖം കണ്ടില്ലേ, വയ്യാഞ്ഞിട്ട് തന്നെ ആണ്. സരസ്വതി : മ്മ്… ആരോടൊക്കെയോ ഉള്ള ദേഷ്യം, വീണ്ടും കരഞ്ഞു തീർക്കാൻ നോക്കി മഞ്ജിമ ഒപ്പം മനസ്സിൽ പറഞ്ഞു ” മടുത്തു ഈ ജീവിതം”. എല്ലാം അഭിയോട് പറയണം , എന്ന ചിന്തയിൽ മഞ്ജിമ ഫോൺ എടുത്തു കയ്യിൽ. അഭിയോടല്ലാതെ വേറെ ആരും ഇല്ല തന്റെ പ്രശ്നങ്ങൾ പറയാൻ. രാവിലെ മുതൽ ഫോൺ തൊട്ടിട്ടില്ല. അഭിയുടെ മെസ്സേജ് വന്നു കിടപ്പുണ്ട് : എന്തായി കാര്യങ്ങൾ. വല്ലതും ചോദിക്കാൻ പറ്റിയോ അവനോട്……. മെസ്സേജ് കണ്ട മഞ്ജിമക്ക് അഭിയോട് പറയാൻ തോന്നിയില്ല കാര്യങ്ങൾ. മെസ്സേജ് കണ്ട് ദേഷ്യം ആണ് വന്നത്. കുറച്ച് നേരം ആലോചിച്ചു മഞ്ജിമ മനസ്സിൽ പറഞ്ഞു ” അവനെ കുറ്റം പറയാൻ പറ്റില്ല. തന്നെ പോലെ അവനും പേടിയുണ്ട്. തനിക്കു ആരെങ്കിലുമൊക്കെ അറിയുമോ എന്നാണെങ്കിൽ, അവനു പേടി അവന്റെ അമ്മ അറിയുമോ എന്നാണ്. അതങ്ങിനെ ഒരുത്തൻ”. മഞ്ജിമ തത്കാലം പറയണ്ട, രാത്രി പറയാം സ്വസ്ഥം ആയി എന്ന് വിചാരിച്ചു. തന്റെ മുന്നിൽ ഉള്ള വഴികളെ കുറിച്ച് ആലോചിച്ചു.

+6

0