🚀🚀മഞ്ജിമ തുടക്കവും ഒടുക്കവും – 1🚀🚀

രാധിക വലിയ ഒച്ചയിൽ തന്റെ പ്ലേറ്റ് ചൂണ്ടി കൊണ്ട് ചോദിച്ചു : ഇതാരാ എടുക്കുക??… മഞ്ജിമ ഒരു ഭാവ മാറ്റവും കൂടാതെ പറഞ്ഞു : കയ്യില്ലേ, വേണെങ്കിൽ പോയി കഴുകിക്കോ. അതുകേട്ടു സംഗീത തന്റെ പ്ലേറ്റ് എടുത്തു എഴുന്നേൽറ്റു. മുഖം വീർപ്പിച്ചു ദേഷ്യത്തിൽ ചാടി എഴുന്നേറ്റ് സരസ്വതി ഉറക്കെ പറഞ്ഞു : അതെന്താ പുതിയ ശീലങ്ങൾ. ഒരു ഭാവ മാറ്റം പോലും ഇല്ലാതെ, മഞ്ജിമ പറഞ്ഞു : ഞാനിവിടത്തെ വേലക്കാരി അല്ല, അമ്മയുടെ മരുമകൾ ആണ്. മകളെ പോലെ, സംഗീതയെ പോലെ.. ഇനി ഇങ്ങനെയൊക്കെ പറ്റൂ. അവനവൻ തിന്നുന്നത് അവനവൻ കഴുകി വാക്കുക. അമ്മയുടെയും അച്ഛന്റെയും കാര്യങ്ങൾ ഞാൻ നോക്കും, പക്ഷെ മോളും മരുമകളും സ്വന്തം കാര്യം നോക്കണം.

മഞ്ജിമയുടെ മുഖത്ത് അടിച്ചുള്ള മറുപടിയിൽ ഷോക്ക് ഏറ്റ പോലായിരുന്നു എല്ലാവരും. സരസ്വതി കണ്ണ് ഉരുട്ടി മുഖം വീർപ്പിച്ചു ദേഷ്യത്തോടെ പറഞ്ഞു : എന്താ നിന്റെ ഉദ്ദേശം, കുറെ നാളായി കാണുന്നു ഓരോരോ മാറ്റങ്ങൾ… തന്റെ റൂമിലേക്ക്‌ നടക്കാൻ തുടങ്ങിയിരുന്ന മഞ്ജിമ , തിരിഞ്ഞു നിന്ന് പറഞ്ഞു : മാറ്റങ്ങൾ ചില സമയങ്ങളിൽ അത്യാവശ്യം ആണ് അമ്മേ. ഒന്ന് പോസ് ഇട്ടു മഞ്ജിമ വീണ്ടും പറഞ്ഞു : വേറെ ഒന്ന് കൂടെ, രാവിലെ അടുക്കളയിൽ ഒറ്റയ്ക്ക് പണിയാൻ എന്നെ കൊണ്ട് വയ്യ, ആരെങ്കിലും സഹായിക്കാൻ വരണം, വന്നില്ലേൽ, ഞാൻ മോളടക്കം 5 പേർക്കുള്ള മാത്രം ഭക്ഷണം മാത്രം ഉണ്ടാക്കും. വേണ്ടവർ പിന്നെ ഉണ്ടാക്കി കഴിക്കേണ്ടി വരും. സരസ്വതി അലറി : പ്ഫാ, എന്ത് പറഞ്ഞെടി നീ.. മഞ്ജിമ നിയന്ത്രിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു : മനസ്സിലുള്ളത്, സത്യം മാത്രം….

മഞ്ജിമ മുഖത്ത് ഭാവം ഒന്നും പ്രക്ടിപ്പിച്ചില്ലെങ്കിലും, കുറേ കാലം അടക്കി ഒതുക്കി മനസ്സിൽ വച്ചതു പുറത്തു ഇട്ടപ്പോൾ ഹൃദയം 3 ഇരട്ടി വേഗതയിൽ ആയിരുന്നു മിടിച്ചിരുന്നത്. പതിയെ പതിയെ കോണികൾ കയറി തന്റെ റൂമിലേക്ക്‌ നടക്കുമ്പോൾ തന്റെ കാൽ വിറക്കുന്നത് മഞ്ജിമ അറിഞ്ഞു.

സമയം കടന്നു പോയി, രണ്ടും കല്പിച്ചു ആയിരുന്നു മഞ്ജിമയുടെ ചുവര് ചാരി ഉള്ള ഇരിപ്പ്. മകളെ കിടക്കയിൽ കിടത്തി മോളെ കൊഞ്ചിച്ചു വളത്സല്യത്തോടെ പറഞ്ഞു : അച്ഛൻ വന്നാൽ പലതും മോളു കേൾക്കും. കരയാനോ, എഴുന്നേൽക്കാനോ വരണ്ട. കണ്ണടച്ചു ദൈവത്തിനെ പ്രാർത്ഥിച്ചു കിടന്നു കൊണ്ടിരിക്കണം ട്ടോ…. സമയം ഒച്ചു ഈഴയുന്ന പോലെ ഇഴയുന്ന പോലെ തോന്നി മഞ്ജിമക്ക്. മണിക്കൂറുകൾ ദിവസങ്ങളെ പോലെ…

ചുമർ ചാരി കണ്ണടച്ച് ദൈവത്തെ പ്രാർത്ഥിച്ചു കൊണ്ട് നിലത്തു ചന്തി കുത്തി ഇരുന്നു മുഖം മടക്കി വച്ച മുട്ടിൽ ചേർത്ത് വച്ചു, മഞ്ജിമ കാത്തിരുന്നു തന്റെ ഭർത്താവിന്റെ വരവിനു വേണ്ടി. ഭർത്താവ്, ഭർത്താവ് ആണത്രേ ഭർത്താവ്….

മനസ്സിൽ അറിയാവുന്ന തെറികളുടെ പൂരം മനസ്സിൽ തന്നേയ് പൂര പാട്ട് പാടി കാത്തിരിക്കുമ്പോൾ ആണ് വാതിൽ തുറക്കുന്ന ശബ്ദം മഞ്ജിമ കേട്ടത്.

ഒരു നിമിഷം കാത്തുനിൽക്കാതെ ചാടി എഴുന്നേറ്റ് എന്തിനും തയ്യാറായി തന്നേയ് ആണ് മഞ്ജിമ നിന്നത്. ഒരുപാട് പേടിയോടെ മുഴുവൻ ധൈര്യവും സംഭരിച്ചു …. ഭർത്താവ് എന്നതിൽ ഉപരി ആദ്യമായി മഞ്ജിമ കണ്ടത്, മെലിഞ്ഞു ഉണങ്ങിയ ഒരു ആളാണോരുത്തൻ തന്നെ ലക്ഷ്യമിട്ട് വെച്ച് വെച്ച് നടന്നു വരുന്നതാണ്.. തൊട്ടരികിൽ എത്തി കൈ നീട്ടി വിനയൻ പറഞ്ഞത് : നായിന്റെ മോളെ, അമ്മയെ നീയെന്താടീ പറഞ്ഞത്….

തന്റെ കഴുത്തിലേക്കു നീണ്ട കൈ തട്ടി മാറ്റി എന്തെങ്കിലും നടക്കുന്നതിന് മുൻപേ തന്നെ, താൻ ഒളിപ്പിച്ചു വച്ച കത്തി പുറത്തു എടുത്തു നീട്ടി മഞ്ജിമ അലറി : തൊട്ടാൽ കൊല്ലും ഞാൻ…………….. കണ്ണ് തുറിച്ചു അന്തം വിട്ട് നിമിഷങ്ങളോളം നിന്ന നിൽപ്പിൽ നിന്നു വിനയൻ…

മഞ്ജിമ താൻ അറിയാതെ തന്നെ തന്റെ കണ്ണുകൾ കലങ്ങി കൊണ്ട് അലറി : നിനക്ക് നാണം ഉണ്ടോടാ, നിന്റെ ഭാര്യ അല്ലേ ഞാൻ, ഇതിനാണോ എന്നേ കെട്ടിയതു… ഒന്നിനും കൊള്ളാത്ത നാറി…

വിനയന്റെ കുറ്റങ്ങളുടെ കെട്ട് മാറാപ്പു ഒറ്റയടിക്ക് തുറന്നു മഞ്ജിമ അലറി…. ഞാനൊരു ഭാര്യ ആണ് എന്നെങ്കിലും തോന്നിയിട്ടുണ്ടോ, ആ കിടക്കുന്നതു നിങ്ങളുടെ മോള് ആണ് എന്നെങ്കിലും. ഈ വീട്ടിലെ വേലക്കാരി പട്ടിയാണ് ഞാൻ, അല്ലേ, കള്ളുകുടിയനായ തന്നെ നോക്കുന്ന ഒരുത്തി.. പോയി ചത്തൂടെ നാറീ, എത്രയോ എണ്ണം വണ്ടി കയറിയും, കരൾ പോയും ചാവുന്നു..

അടിച്ചു കൊണം തിരിഞ്ഞ് ആണ് വന്നെങ്കിലും വിനയൻ ഇത്രയും കെട്ട് കണ്ണ് തുറിച്ചു പിന്നിലോട്ടു മാറി…..

മഞ്ജിമയുടെ അലർച്ച കേട്ടു വാതിലിനു പിന്നിലായി ഒളിച്ചു നിന്നിരുന്ന, മോൻ ഇപ്പോൾ കൊടുക്കും അവൾക്കു വേണ്ടത് എന്ന് നോക്കിയിരുന്ന സരസ്വതി വാതിൽ തള്ളി ഉള്ളിലേക്ക് കയറി.

കലി ഇളകി കത്തി നീട്ടി നിൽക്കുന്ന മഞ്ജിമയെ കണ്ട്, അതിനു മുന്നിലായി അന്തം വിട്ടു പണ്ടാരം അടങ്ങി നിൽക്കുന്ന വിനയനെ കണ്ട് സരസ്വതി അലറി : ഓടി വരണേ, എന്റെ മോനെ ഇപ്പോൾ കൊല്ലുമെ…..

അച്ഛൻ ആണ് ആദ്യം ഓടിയെത്തിയത് റൂമിൽ. മഞ്ജിമയുടെ നിൽപ്പും നോട്ടവും കണ്ട് അച്ഛനും മുട്ട് കൂട്ടി ഇടിച്ചു. അച്ഛൻ പറഞ്ഞു : മോളെ, കത്തി താഴെ ഇട്… മഞ്ജിമ അലറി : ഇപ്പോൾ ഇവിടുന്നു കൊണ്ട് പോയില്ലെങ്കിൽ കൊല്ലും ഈ പന്നിയെ… അലറി വിളിച്ചു നിന്നിരുന്ന സരശ്വതിയും, റൂമിൽ പുറത്തു നിന്നും എത്തി നോക്കി നിന്നിരുന്ന രാധികയും, മരുമകൾ സംഗീതയും നോക്കി നിൽക്കെ അച്ഛൻ വിനയനെ പിടിച്ചു വലിച്ചു പുറത്തേക്കു കൊണ്ടു വന്നു.

അവർ പുറത്തു ഇറങ്ങുന്നതിനു അനുസരിച്ചു മുന്നോട്ടടുത്ത മഞ്ജിമ വാതിൽ അടച്ചു പൂട്ടി, തിരിഞ്ഞു വാതിലിനോടായി തന്നെ ചേർന്ന് താഴെ ഇരുന്നു അലറി കരഞ്ഞു,,, ഉള്ളിലെ ദേഷ്യവും സങ്കടവും പുറത്ത് വിട്ടു കൊണ്ട്. സമയം കടന്നു പോയി, അലർച്ച തേങ്ങൽ ആയി മാറി, തന്റെ കൈകളിൽ മകൾ അപ്സരയുടെ ചെറിയ കൈ വിരൽ സ്പർശവും അമ്മേ എന്നുള്ള വിളിയും ആണ്, മഞ്ജിമയുടെ മുഖം കൽമുട്ടിയുകൾക്കിടയിൽ നിന്നും ഉയർത്തിയതും കണ്ണുകൾ തുറപ്പിച്ചതും അപ്സരയുടെ നോട്ടത്തിലും, അമ്മേ വിളിയിലും തിരിച്ചു സ്വബോധത്തിൽ എത്തിയ മഞ്ജിമ തന്റെ മോളെ കെട്ടിപിടിച്ചു തുരു തുരാ ഉമ്മകൾ വച്ചു…

താഴെ ഹാളിൽ ഇപ്പോളോഴും എന്താ സംഭവിച്ചേ എന്ന് ഒരു അന്തവും ഇല്ലാതെ അടിച്ചു പൂസായി ഇരിക്കുന്ന വിനയന് ചുറ്റും സോഫയിൽ ഇരുന്നു സരസ്വതി സ്വന്തം ഭർത്താവിനോട് അലറി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു : നാളെ തന്നെ വിളിച്ചു കൊണ്ട് വരണം അവളുടെ വീട്ടുകാരെ. രാധിക ഇടയിൽ കയറി പറഞ്ഞു : പിന്നല്ലാതെ,, ഇങ്ങനെ വിട്ടാൽ പറ്റുമോ… ഇത്രക്കും അഹങ്കാരമോ?…

സരസ്വതി : തെണ്ടി കുടുംബത്തിൽ നിന്നും കൊണ്ട് വന്നപ്പോഴേ ഓർക്കണമായിരുന്നു, ഉള്ളിൽ വിഷം ഉണ്ടാവും എന്ന്…

+6

0