🚀🚀മഞ്ജിമ തുടക്കവും ഒടുക്കവും – 1🚀🚀

അച്ഛൻ പറഞ്ഞു : ഒന്ന് അടങ്ങ് സരസ്വതി, നാളെ ആവട്ടെ.. നീയൊന്നു മിണ്ടാതിരി…..

സരസ്വതി : എന്ത് മിണ്ടാതിരി…. ചെറ്റ കുടുംബത്തിലെ പെണ്ണ്, ചെറ്റത്തരം അല്ലെ കാണിക്കു… സരസ്വതി കോപം കൊണ്ട് ഉറഞ്ഞടുക ആയിരുന്നു,, വായിൽ തോന്നിയ കാര്യങ്ങൾ മഞ്ജിമയെയും കുടുംബത്തെയും പറഞ്ഞു കൊണ്ടേ ഇരുന്നു, കൂട്ടിനു രാധികയും…

അതിനൊരു അവസാനം വന്നത് പുറത്തു ഏതോ വണ്ടി വന്നു നിൽക്കുന്ന ശബ്ദം കെട്ടിട്ടാണ്…

സംഭവം മനസ്സിൽ എത്ര ക്രൂരത ഉണ്ടെങ്കിലും നാട്ടുകാരുടെ മുന്നിൽ എല്ലാം ഒളിപ്പിച്ചേ നടക്കു, അമ്മയും മോളും. അതുകൊണ്ട് തന്നെ വണ്ടിയുടെ ശബ്ദം കേട്ട ഉടനെ മകൾ രാധികയോട് : ശൂ.. എന്ന് ആംഗ്യം കാണിച്ചത്.

ആദ്യം വല്ല വണ്ടിയും വഴിയിൽ നിർത്തിയതാവും എന്നാണ് എല്ലാവരും വിചാരിച്ചതു, പക്ഷെ ഗേറ്റ് തുറക്കുന്ന ശബ്ദവും, പിന്നാലെ വീട്ടിലെ കാളിങ് ബെല്ലും മുഴങ്ങിയതും എല്ലാവരും നോക്കിയത് ഹാളിൽ ക്ലോക്കിൽ ആയിരുന്നു. സമയം രാത്രി പതിനൊന്നര….. അച്ഛൻ ആണ് വാതിൽ തുറന്നത്.. കണ്ടത് കാവി മുണ്ടും ഷർട്ടും ഇട്ടു നിൽക്കുന്ന ഒരു ആളെ ആണ്.. അച്ഛൻ ചോദിച്ചു : ആരാ, എന്ത് വേണം?.. അയാൾ : വണ്ടി വേണം എന്ന് പറഞ്ഞു?.. അച്ഛൻ തിരിഞ്ഞു എല്ലാവരെയും നോക്കി അത്ഭുദത്തോടെ. ആരു പറഞ്ഞു എന്നുള്ള ചോദ്യം മുഴുവപ്പിക്കുന്നതിനു മുമ്പ്, മുകളിലെ നിലയിൽ നിന്നും മഞ്ജിമയുടെ ശബ്ദം എല്ലാവരും കേട്ടു ഉച്ചത്തിൽ…. ” സുനിലേട്ടാ,, ഇവിടെ,, മുകളിൽ,, പെട്ടിയൊന്നു എടുക്കാൻ സഹായിക്കണം…. “… എല്ലാവരും അന്തം വിട്ടു കൊണ്ട് നിന്ന നിൽപ്പിൽ തന്നെ നിന്നു മഞ്ജിമയെ നോക്കി..

ഇതെല്ലാം കണ്ട് എന്താ സംഭവം എന്ന് പോലും അറിയാതെ സുനിൽ ഹാളിൽ നിന്നിരുന്നവരുടെ ഇടയിലൂടെ നടന്നു മുകളിലേക്കു…. സുനിൽ മൂന്നു പെട്ടി ബാഗും ചുമന്നു മഞ്ജിമക്ക് പിറകിലായി ആണ് പടികൾ ഇറങ്ങി വന്നത്. മഞ്ജിമ ആണെങ്കിൽ, ഇടതു കയ്യിൽ മകളെ എടുത്തു, വലതു കയ്യിൽ കത്തി പിടിച്ചും എല്ലാവരെയും തുറിച്ചു നോക്കി കൊണ്ട് പതിയെ പതിയെ തന്റെ ചുവടുകൾ മുന്പോട്ട് വച്ചു.

വീടിന്റെ വാതിലിനു തൊട്ടടുത്തു എത്തിയതും മഞ്ജിമ ഒന്ന് തിരിഞ്ഞു കത്തി താഴ്ത്തി അച്ഛനോട് പറഞ്ഞു :അച്ഛാ,, പോവാണ്.. ഇനി ഒരു മടക്കം അറിയില്ല… അച്ഛന്റെ വായയിൽ നിന്നും ആകെ വന്നത് : മോളെ,, അത്…. എന്ന് മാത്രം ആയിരുന്നു. മഞ്ജിമ കൂടുതലൊന്നും കേൾക്കാൻ നിൽക്കാതെ ഗേറ്റിനു പുറത്തു നിർത്തിയിട്ടിരുന്ന ഫർഹാന ടൂർസ് ആൻഡ് ട്രാവൽസ് എന്ന് എഴുതിയിട്ടുള്ള ഇന്നോവ ടാക്സി കാറിൽ കയറി വാതിൽ അടച്ചു. എന്താ സംഭവം എന്ന്, എത്ര ആലോചിച്ചിട്ടും ഒരു പിടിയും കിട്ടാതിരുന്ന സുനിൽ യന്ത്രികമായി ഡ്രൈവർ സീറ്റിൽ കയറി ഇരുന്നു. എന്തെങ്കിലും ചോദിക്കുന്നതിനു മുൻപ് മഞ്ജിമ പറഞ്ഞു : എന്റെ നാട്, എന്റെ സ്വന്തം വീട്… സുനിൽ ഒന്ന് മൂളിക്കൊണ്ട് വണ്ടിയെടുത്തു…

രാത്രി 12 കഴിഞ്ഞു മഞ്ജിമ സ്വന്തം വീട്ടിൽ എത്താൻ. വെറും ഒരു നൈറ്റി ഇട്ടു മൂന്നു ബാഗും മോളെയും കയ്യിൽ പിടിച്ചു രാത്രി ഈ സമയത്തു വീട്ടിൽ വന്നു കയറിയ മോളെ കണ്ടു അമ്മ ഉഷയും, പെങ്ങൾ അഞ്ജുവും, അച്ഛനും ചെറുതായി ഒന്നും അല്ല പേടിച്ചതും അന്താളിച്ചതും.

ആ രാത്രി മഞ്ജിമ സുഖമായി കിടന്നുറങ്ങി. ഉറങ്ങുന്നതിനു മുൻപ് സ്വന്തം അമ്മയോട് ഇത്രമാത്രം പറഞ്ഞു : ഞാൻ ഇറങ്ങി അവിടെ നിന്ന്, ഇനി അങ്ങോട്ടില്ല, ഏതു ഭഗവാൻ വന്നു പറഞ്ഞാലും. ബാക്കി പിന്നെ, എനിക്കുറങ്ങണം… മഞ്ജിമയുടെ മുഖത്തടച്ചുള്ള മറുപടി, ഉഷക്ക് പിന്നെ ഒന്നും ചോദിക്കാൻ പറ്റത്താക്കി…

ഒരാഴ്ച ലീവ് ആദ്യമേ പറഞ്ഞു വച്ചിരുന്നു നൗഫലിനോട് മഞ്ജിമ. അതുകൊണ്ട് തന്നെ തന്റെ മുഴുവൻ ഉറക്കവും ഉറങ്ങി തീർത്ത് തന്നെ ആണ് മഞ്ജിമ ഉണർന്നത്.

വാതിൽ തുറന്ന മഞ്ജിമ കണ്ടത് ചെറിയ വീട്ടിലെ ചെറിയ ഹാളിൽ നിറഞ്ഞു ഇരിക്കുന്ന തന്റെ കുടുംബക്കാരെ ആണ്.. അച്ഛൻ മാത്രം പുറത്തു ഇരിപ്പുണ്ട് ബീഡിയും വലിച്ചു കൊണ്ട്..

ഒരു കുലുക്കവും കൂടാതെ തന്റെ കുടുംബക്കാരുടെ ഇടയിൽ ചെന്നു ഒന്ന് നെടു വീർപ്പു ഇട്ട് മഞ്ജിമ പറഞ്ഞു : ക്ഷമിക്കാൻ, സഹിക്കാൻ കഴിയുന്നതിന്റെ പരമാവധി ക്ഷമിച്ചു. ഇനി പറ്റില്ല. ആരും ഒന്നും പറഞ്ഞു എന്റെ അടുത്ത് വരണ്ട. മഞ്ജിമ തന്റെ അമ്മക്ക് നേരെ തിരിഞ്ഞു പറഞ്ഞു : എന്റെ കാര്യത്തിന് വേണ്ടി ആണ് ഇവരൊക്കെ വന്നത് എങ്കിൽ, ഇപ്പോൾ തന്നെ ഇവരെ ഒക്കെ പറഞ്ഞു വിട്ടേക്കണം. എനിക്ക് പറയാനും സംസാരിക്കാനും ഉള്ളത് അമ്മയോടും അച്ഛനോടും മാത്രം ആണ്. ഇത്രയും പറഞ്ഞു മഞ്ജിമ തിരിഞ്ഞു നടന്നു തന്റെ റൂമിലേക്ക്‌, ഉറക്കത്തിൽ ആയിരുന്ന മോൾ അപ്സരയെ ഉണർത്തി വീടിനു പുറത്തുള്ള ബാത്‌റൂമിലേക്ക് നടന്നു….

കുളിയും പ്രഭാത കൃത്യങ്ങളും കഴിഞ്ഞു ഡ്രസ്സ്‌ മാറി മഞ്ജിമ തിരിച്ചു വന്നപ്പോൾ, പറഞ്ഞപോലെ തന്നെ അച്ഛനും അമ്മയും പെങ്ങളും ഒഴിച്ച് ആരും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല വീട്ടിൽ..

മഞ്ജിമ അപ്സരയെ റൂമിൽ ഇരുത്തി, ഹാളിൽ എത്തി. അമ്മയുടെ ഫോൺ എടുത്തു നോക്കി. സരസ്വതി അമ്മ എന്ന നമ്പറുമായി അര മണിക്കൂർ അധികം സംസാരിച്ചിട്ടുണ്ട് രാവിലെ തന്നെ തന്റെ അമ്മ. ഫോൺ താഴെ വച്ചു, മഞ്ജിമ തന്റെ ഫോൺ എടുത്തു നീട്ടി ഗാലറി തുറന്നു തന്റെ പെങ്ങൾക്ക് കൊടുത്തു പറഞ്ഞു : ഈ ഫോൾഡറിൽ ഉള്ളത് എല്ലാം നിങ്ങൾ കേൾക്കേം വേണം, കാണുകയും വേണം. ഞാൻ അപ്പോഴേക്കും അപ്സരക്ക് ഭക്ഷണം കൊടുത്തു വരാം. അപ്സരയെ അടുക്കള പുറത്തു ഇരുത്തി കൊഞ്ചിച്ചു പതിയെ ഭക്ഷണം കൊടുത്തു കഴിഞ്ഞു പതിയെ സമയം എടുത്തു മഞ്ജിമ തിരിച്ചു ഹാളിൽ എത്തി.

മഞ്ജിമ ഹാളിൽ കണ്ടത് തേങ്ങി തേങ്ങി കരയുന്ന തന്റെ അമ്മയെയും പെങ്ങളെയും ആണ്. അച്ഛൻ വീടിനു പുറത്തു എങ്ങോട്ടോ നോക്കി പുകച്ചു നിന്ന നിൽപ്പിൽ നിൽക്കുന്നതാണ്. സ്വന്തം മകളുടെ കഷ്ടപ്പാട്, ഭർതൃ വീട്ടുകാരുടെ കുത്തി നോവിക്കൽ, ഭർത്താവിന്റെ പീഡനം എല്ലാം മഞ്ജിമ ഫോണിൽ ഇത്രയും ദിവസം ഒപ്പിയെടുത്തത് മുഴുവപ്പിക്കാൻ ആയില്ല ആ വീട്ടിലുള്ളവർക്ക്.

തന്നെ കണ്ടതും കൂടുതൽ തേങ്ങി തേങ്ങി കരഞ്ഞു രണ്ട് പേരും. മഞ്ജിമ അവരോട് ഒന്നും പറയാതെ പുറത്തിറങ്ങി തന്റെ അച്ഛന്റെ അടുത്തത്തി. തന്റെ മകളെ ഒന്ന് മുഖം തിരിച്ചു നോക്കി വീണ്ടും നിന്ന നിൽപ്പിൽ തന്നെ നിന്നു അച്ഛൻ സദാഷിവൻ. അച്ഛന്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞിരുന്നത് മഞ്ജിമ കണ്ടു. മഞ്ജിമ തന്റെ അച്ഛനോട് പറഞ്ഞു : അച്ഛാ, കുട്ടികാലം മുതൽ ഞാൻ കേട്ടിട്ടുണ്ട്, ഞാൻ അച്ഛന്റെ മകൾ അല്ല എന്ന്. എനിക്കും അറിയാവുന്ന ഒരു സത്യം ആണ്. പക്ഷെ അച്ഛൻ എന്നെ ഇന്നുവരെ ഒരു കാര്യത്തിലും വേദനിപ്പിച്ചിട്ടില്ല. ഒരു കുറവും എന്റെ കാര്യങ്ങളിൽ ഉണ്ടാക്കിയിട്ടില്ല.എന്റെ മനസ്സിൽ അച്ഛൻ തന്നെ ആണ് എന്റെ അച്ഛൻ. മഞ്ജിമയുടെ പറച്ചിൽ കേട്ടു നിറ കണ്ണുകളോടെ സാദാഷിവൻ മഞ്ജിമയെ നോക്കി. മഞ്ജിമ തുടർന്നു : ഇനി ഞാൻ അങ്ങോട്ട്‌ പോയാൽ, ചിലപ്പോൾ അത് എന്നെ എത്തിക്കുക ഒരു സാരി തുമ്പിൽ ആകും. ഞാൻ എങ്ങിനെയെങ്കിലും ജീവിച്ചു കൊണ്ട്, എന്നെ കൊണ്ട് ഒരു ശല്യവും ഉണ്ടാവില്ല. മഞ്ജിമയുടെ പറച്ചിൽ കേട്ടു കിടുങ്ങി പോയിരുന്നു സാദാഷിവൻ. മഞ്ജിമയുടെ പറച്ചിൽ അവസാനിച്ചതും മഞ്ജിമയെ ചേർത്ത് കെട്ടിപിടിച്ചു സാദാഷിവൻ നിറ കണ്ണുകളോടെ പറഞ്ഞു : എന്റെ മോളാണ് നീ, എവിടെയും പോവണ്ട. ഉള്ളോണ്ട് ജീവിക്കാം നമുക്ക്…….

+6

0