വൃന്ദയെ കാണിച്ചു മഹേന്ദ്രൻ പറഞ്ഞു
“ശരിയാ… നമ്മുടെ ആവശ്യംകഴിഞ്ഞാ അവളെ എക്സ്പോർട്ട് ചെയ്യാം എന്നായിരുന്നു മനസ്സിൽ, പക്ഷേ അതിന് പറ്റില്ലെന്നാ തോന്നുന്നേ, എനിക്കൊരിക്കലും അവളെ മടുക്കില്ല… സത്യം… ഓരോ പ്രാവശ്യം കാണുമ്പോഴും ആ പെണ്ണിന് ഭംഗി കൂടി വരുകയാണ്…”
സുരേഷ് അവളെത്തന്നെ നോക്കി പറഞ്ഞു
ചടങ്ങുകളെല്ലാം ആരംഭിച്ചു,
രാജേന്ദ്രനും സാബുവും വേദിയിലെത്തി ജാതകം കൈമാറി, പിന്നെ പെണ്ണിനേയും ചെറുക്കനെയും വേദിയിലേക്ക് വിളിപ്പിച്ചു എല്ലാവരുടെയും അനുഗ്രഹം വാങ്ങി സദസ്സിനെ വന്ദിച്ചു
പരസ്പരം മോതിരം കൈമാറി, മോതിരം കൈമാറുമ്പോഴും നന്ദനും ശില്പയും പുച്ഛത്തോടെ വൃന്ദയെ നോക്കി,
അതുകണ്ട വൃന്ദ തലകുനിച്ചു നിന്നു,
ഒരു വർഷം കഴിഞ്ഞ് വിവാഹം നടത്താമെന്ന് തീരുമാനമായി,
ആ ചടങ്ങിന്എത്തിയവരിൽ ഭൂരിഭാഗം പേരുടെയും കണ്ണുകൾ വൃന്ദയിൽ തന്നെയായിരുന്നു…
ശ്യാമ വൃന്ദക്ക് മുഖം കൊടുക്കാതെ ഒഴിഞ്ഞുനടന്നു, വൃന്ദയും അത് മനസ്സിലാക്കി പുറത്തേക്ക് അധികം വന്നിരുന്നില്ല, എങ്കിലും അടുക്കളയിൽ വച്ച് ശ്യാമ വൃന്ദയെകണ്ടു,
ശ്യാമ അവളെ നോക്കി പിന്നീട് അവളെ തലോടി,
“മോളീയമ്മയോട് ക്ഷമിക്കണം, മോൾക്ക് ഞാനായിട്ട് ആശ തന്നു, പക്ഷേ വിധി ഇതായിപ്പോയി, എന്റെ മരുമകളായി അമ്മ മനസ്സാൽ ആഗ്രഹിച്ചതാ മോളേ… മോൾക്ക് അമ്മയോട് വിഷമമൊന്നുമില്ലല്ലോ…?”
ശ്യാമ അവളോട് പറഞ്ഞു
അവൾ പുഞ്ചിരിച്ചുകൊണ്ട് ഇല്ലന്ന് തലയാട്ടി
ശ്യാമ അവളുടെ നെറ്റിയിൽ ചുംബിച്ചിട്ട് നടന്നു നീങ്ങി
ചടങ്ങെല്ലാം കഴിഞ്ഞ് എല്ലാവരും പിരിഞ്ഞു,
••❀••
കുഞ്ഞിയോട് കൂട്ടുകൂടാൻ മറ്റുകുട്ടികൾ വന്നെങ്കിലും അവളെരോടും കൂട്ടുകൂടാൻ നിന്നില്ല എല്ലാരോടും മുഖം തിരിച്ചു, അവൾ പന്തലിനുള്ളിലെ കസേരയിൽ ഒരു ടെഡ്ഢിയുമായി ഒറ്റയ്ക്ക് ഇരിക്കുമ്പോഴാണ് കണ്ണൻ അവിടേക്ക് വന്നത്, അവളെക്കണ്ട് കണ്ണൻ ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ അവളെടുത്തു വന്നു…
“ഹലോ…”
അവൻ അവളോട് പറഞ്ഞു,
കുഞ്ഞി അവനെയൊന്ന് നോക്കിയിട്ട് ഗൗരവത്തിൽ മുഖം തിരിച്ചിരുന്നു
“കുഞ്ഞീന്നാണോ പേര്…???”
കണ്ണൻ ചോദിച്ചു, അപ്പോഴും അവളൊന്നും മിണ്ടിയില്ല, അവൾ പുച്ഛത്തോടെ ചുണ്ട് കോട്ടി മുഖം തിരിച്ചു
കണ്ണൻ ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു
“ഇവിടെ കിഴക്കേവയലിലെ സന്ദീപിന്റെ വീട്ടിലൊരു ചൊറിയൻ പൂച്ചയുണ്ട്, പൊറൊത്തൊക്കെ ചൊറിയും പുണ്ണും വന്ന് നാറീട്ട്…. അതിന്റെ പേരാ കുഞ്ഞീന്ന്… അയ്യേ… ബ്വാ…”
കണ്ണൻ ഓർക്കാനിക്കുന്നപോലെ കാണിച്ചു,
കുഞ്ഞിയവനെ ദേഷ്യത്തോടെ തിരിഞ്ഞു നോക്കി,
“മര്യാദയ്ക്ക് പൊയ്ക്കോ ചെക്കാ… ഞാനെന്റെ ഏട്ടന്മാരോട് നീയെന്നെ കളിയാക്കീന്ന് പറഞ്ഞാ… അവര് നിന്നെ ഇടിച്ചു പപ്പടമാക്കും, പറഞ്ഞേക്കാം…”
കുഞ്ഞി ദേഷ്യത്തോടെ പറഞ്ഞു
“പിന്നേ… എന്റെകയ്യീക്കിട്ടിയാ നിന്റേട്ടന്മാരെ ഞാം ഇടിച്ചു പപ്പടമാക്കും…”
കണ്ണനും വിട്ടുകൊടുത്തില്ല
കുഞ്ഞിയ്ക്ക് ദേഷ്യം വന്നു
“പോടാ എലുമ്പാ… good for nothing monkey…”
കുഞ്ഞി ദേഷ്യത്തോടെ പറഞ്ഞു
“പോടീ ചൊറിയൻപൂച്ചേ, കുഞ്ഞിപ്പൂച്ചേ… വെളുമ്പി… മദാമേ…”
കണ്ണനും അവളെ
കണ്ണനും അവളെ നോക്കി വിളിച്ചു പറഞ്ഞു
കുഞ്ഞി ദേഷ്യത്തോടെ അവനെ നോക്കി പിന്നെ എഴുന്നേറ്റ് ചാടിത്തുള്ളി അകത്തേക്ക് പോയി, അത് കണ്ട് കണ്ണൻ വാ പൊത്തിപ്പിടിച്ചു ചിരിച്ചു,
അപ്പോഴേക്കും വൃന്ദ അവനടുത്ത് വന്നു
“എന്തടാ ഒറ്റക്കിരുന്ന് ചിരിക്കുന്നെ…??”
അവൾ പുഞ്ചിരിച്ചുകൊണ്ട് ചോദിച്ചു
“ഏയ്… ഒന്നൂല ഉണ്ണിയേച്ചി…”
അവളവനടുത്ത് വന്ന് അവന്റെ അടുത്തിരുന്നു അവന്റെ തോളിൽ കയ്യിട്ട് അവനെ ചേർന്നിരുന്നു,
“എന്താ… ചേച്ചിയും അനിയനുംകൂടി ചർച്ച, വേണേ ചർച്ചക്ക് ഞങ്ങളും കൂടാം…”
വല്ലാത്ത വഷളൻ ചിരിയോടെ ശ്രീജേഷ് അവിടേക്ക് വന്നു കൂടെ അർജ്ജുനും ആരോഹും നിവിനും കൂടെയുണ്ടായിരുന്നു.
വൃന്ദ ഞെട്ടി എഴുന്നേറ്റ് അവരെ നോക്കി, പെട്ടെന്ന് കണ്ണനേം കൊണ്ട് പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങാൻ നോക്കിയെങ്കിലും ആരോഹ് വഴി തടഞ്ഞന്നപോലെ നിന്നു
അവന്റെ നോട്ടം അസഹ്യമായി വൃന്ദക്ക് തോന്നി അവൾ തന്റെ ധാവണി ഒന്നുകൂടി നേരെയിട്ടു
“നീ കഴിഞ്ഞ തവണത്തെക്കാൾ ഒന്ന് മിനുങ്ങി ഒന്നൂടെ സുന്ദരി ആയിട്ടുണ്ട്,
ഇപ്പൊ നിന്നെ കടിച്ച് തിന്നാൻ തോന്നും… നിന്നെപ്പോലൊരു ഐറ്റത്തെ ഞാനെന്റെ ജീവിതത്തിൽ കണ്ടിട്ടില്ല.. സത്യം, ചേട്ടന്മാരോട് സഹകരിക്ക് മോളാനുഭവിക്കാത്ത ഒരുപാട് സുഖങ്ങളുണ്ട് ചേട്ടന്മാര് തരാം ആ ഒരു സുഖം, ഒന്ന് ഞങ്ങൾക്ക് വഴങ്ങിയെന്ന് പറഞ്ഞ് നിനക്ക് ലാഭമേ ഉണ്ടാകു.. എന്ത് പറയുന്നു ഒന്നാലോചിച്ചു നോക്ക്…”
ശ്രീജേഷ് ഒരു വഷളൻ ചിരിയോടെ അവളെ വല്ലാത്ത ഭാവത്തിൽ ഒന്നുഴിഞ്ഞു നോക്കി പറഞ്ഞു
വൃന്ദ വിതുമ്പലോടെ ചുറ്റും നോക്കി
“ഹോയ്…”
കണ്ണൻ അതുവഴി പോകുകയായിരുന്ന കവിതയെയും ശ്രെയയെയും നോക്കി വിളിച്ചു
“എന്താടാ…?? “
കവിത ദേഷ്യത്തോടെ ചോദിച്ചു
“ചേച്ചിയെയല്ല അപ്രത്ത്…”
കണ്ണൻ ശ്രേയയെ ചൂണ്ടി പറഞ്ഞു
“എന്താടാ…”
ശ്രേയ അവനോട് കലിപ്പിൽ ചോദിച്ചു
എല്ലാവരും അന്തംവിട്ട് കണ്ണനെ നോക്കി
“ചേച്ചി കഴിഞ്ഞ തവണത്തെക്കാൾ ഒന്നൂടെ മിനുങ്ങി ഒന്നൂടെ സുന്ദരി ആയിട്ടുണ്ട്, ചേച്ചിയെപ്പോലൊരു ഐറ്റത്തെ ഞാനെന്റെ ജീവിതത്തിൽ കണ്ടിട്ടില്ല…”
കണ്ണൻ കണ്ണിറുക്കിക്കൊണ്ട് ശ്രീജേഷ് പറഞ്ഞ അതേ ടോണിൽ ശ്രേയയോട് പറഞ്ഞു
വൃന്ദയുൾപ്പെടെ എല്ലാവരും ഞെട്ടി അവനെ നോക്കി,
ശ്രീജേഷിന്റെ മുഖം ദേഷ്യംകൊണ്ട് ചുവന്നു,
“ഡാ…”
ശ്രീജേഷ് അലറിക്കൊണ്ട് കണ്ണന് നേരെ അടുത്തു, അതുകണ്ട് വൃന്ദ കണ്ണനെ അവൾക്ക് പിന്നിലായി മറച്ചു പിടിച്ചു
“അനിയാ…”
ശാന്തമായ ഒരു വിളി കേട്ട് എല്ലാവരും തിരിഞ്ഞു നോക്കി
അവരെ തന്നെ നോക്കി നിൽക്കുന്ന രുദ്രിനെയും ഭൈരവിനെയും കണ്ട് ശ്രീജേഷ് ഒന്ന് അറച്ചു,
ശ്രേയയും കവിതയും കാര്യമറിയാതെ അന്തംവിട്ട് നിന്നു
രുദ്രും ഭൈരവും അവർക്കരികിലേക്ക് വന്നു,
“എന്താ മക്കളെ ഇവിടെ റാഗിങ്ങാണോ…?”
ഭൈരവ് ചോദിച്ചു
“അത് ചോദിക്കാൻ നീയാരാ… വലിയ കൊമ്പത്തെ ആളാണെന്നുള്ള ഹുങ്ക് ഇവിടെ ചെലവാകൂല, ചേട്ടന്മാര് ചെല്ല്…”
മുന്നോട്ട് കയറിനിന്ന് ആരോഹ് പറഞ്ഞു
ഭൈരവ് അവന്റെ വലതുകൈപ്പത്തി പിടിച്ചു തന്റെ കൈക്കുള്ളിലാക്കി
“ചേട്ടന്മാര് സംസാരിക്കുമ്പോ എടേല് കേറരുത്… അതുപോലെ എനിക്കിഷ്ടമില്ലാത്ത ഒരു കാര്യം വേറെയില്ല… മനസ്സിലായോടാ…”
അവസാനത്തെ വാക്ക് ഒന്ന് കടുപ്പിച്ചു പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അവന്റെ കൈ പിടിച്ചു ഞെരിച്ചു, ആദ്യമൊക്കെ പിടിച്ചുനിന്നെങ്കിലും കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ആരോഹിന്റെ ശബ്ദം പതിയെ വെളിയിൽ വന്നു പിന്നീടത് ഉയർന്ന് വലിയ നിലവിളി ആയി, ഭൈരവ് ഇടതു കൈ കൊണ്ട് അവന്റെ വായ പൊത്തിപ്പിടിച്ചു എന്നിട്ടും അവൻ കൈ വിട്ടില്ല ആരോഹ് വേദനകൊണ്ട് അലറി വായ പൊത്തിപ്പിടിച്ചിരിക്കുന്നതിനാൽ ഒരമറൽ മാത്രമേ വെളിയിൽ വന്നുള്ളൂ, അവന്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞൊഴുകി, കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോൾ അവൻ കൈവിട്ടു ആരോഹിന്റെ കൈ നീലിച്ചു കിടന്നിരുന്നു,
