അവൾ അലറിവിളിച്ചു,
അപ്പോഴേക്കും കയറുമായി ആളെത്തി
ആ പ്രായമായ ആള് തന്റെ അരയിൽ കയറുകെട്ടി, മറ്റേയറ്റം കരയിൽ നിന്നവർ പിടിച്ചു പതിയെ വെള്ളത്തിലേക്കിറങ്ങി,
പാറയിൽ നല്ല വഴുക്കലുണ്ടായിരുന്നു അയാൾ വേഗത്തിൽ നീന്തി കണ്ണനടുത്തെത്തി അപ്പോഴേക്കും കണ്ണൻ കുഴഞ്ഞുപോയിരുന്നു, അവന്റെ തോളിലൂടെ കാലുകളിട്ട് ക്ഷീണിച്ചവശയായി അവന്റെ തലയിൽ ചുറ്റിപ്പിടിച്ച് അവന്റെ ചുമലിലിരിക്കുന്ന കുഞ്ഞിയെ അപ്പോഴും അവൻ കാലുകളിൽ കൂടി ചേർത്ത് പിടിച്ചിട്ടുണ്ടായിരുന്നു,
കണ്ണനടുത്തെത്തിയ അയാൾ തന്റെ അരയിലെ കയറഴിച്ച് കണ്ണനേം കുഞ്ഞിയേം തന്റെ പിറകിലായി ചേർത്തുകെട്ടി, അപ്പോഴേക്കും അവർ രണ്ടുപേരും തളർന്ന് വീണുപോയിരുന്നു കരയിൽ നിന്നവർ കയറ് പതിയെ വലിച്ചു അവരെ കരക്കെത്തിച്ചു, അപ്പോഴേക്കും ആരോ വിളിച്ചു പറഞ്ഞതറിഞ്ഞു രുദ്രും ഭൈരവും അവിടെ പാഞ്ഞെത്തി…
സീതലക്ഷ്മിയും വൃന്ദയും കണ്ണന്റെയും കുഞ്ഞിയുടെയും അടുത്തി അവരെയെടുത്ത് മടിയിൽ കിടത്തി, കണ്ണൻ പതിയെ കണ്ണ് തുറന്ന് വൃന്ദയെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു, എന്നിട്ട് കുഞ്ഞിയെ നോക്കി, കുട്ടൂസൻ അവന്റെ കാലിൽ നക്കിയും മണപ്പിച്ചു വാലാട്ടി നിന്നു,
കുഞ്ഞി ഒരുപാട് വെള്ളം കുടിച്ചിരുന്നു, രുദ്ര് അവളുടെ വയറ്റിലമർത്തി വെള്ളം പുറത്തേക്ക് കളഞ്ഞു പിന്നേ കുഞ്ഞി അവശതയോടെ കണ്ണ് തുറന്നു, കുറേ ചുമച്ചു
“കുഞ്ഞി… മോളേ… ഇപ്പേങ്ങനെയുണ്ട്… മോളേ…. ഏട്ടനെ നോക്കടാ… കുഞ്ഞി…”
രുദ്ര് വെപ്രാളത്തോടെ അവളുടെ കവിളിൽ തട്ടി പറഞ്ഞു
“ഏ… ഏട്ടാ…”
കുഞ്ഞി വിളിച്ചു
രുദ്ര് അവളെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചുകൊണ്ട് കരഞ്ഞു,
ഭൈരവും സീതലാക്ഷ്മിയും കണ്ണ് നിറച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു
“എങ്ങനാ പറ്റിയെ…??”
ആരോ ചോദിക്കുന്നത് കേട്ടു
“അവൻതന്നെ തള്ളിയിട്ടതായിരിക്കും…”
കൂട്ടത്തിൽ ശില്പ പറഞ്ഞു, എല്ലാരും അവളെ നോക്കി, നളിനി രൂക്ഷമായി അവളെ നോക്കി
“അവൾട നാവ് ചവിട്ടിപിഴുതെടുക്കാൻ ആരുമില്ലെടാ അവിടെ… ആ പയ്യനും ആ നായയും ഇല്ലാരുന്നേ കാണാരുന്നു…”
പ്രായമായ ജോലിക്കാരൻ ദേഷ്യത്തോടെ പറഞ്ഞു
ശില്പ ജാള്യതയോടെ നിന്നു
എല്ലാവരും കുഞ്ഞിയെയും കൊണ്ട് ഹോസ്പിറ്റലിലേക്ക് പോയി
കണ്ണൻ വല്ലാതെ ക്ഷീണിച്ചിരുന്നു, വൃന്ദ അവനെ ചേർത്തുപിടിച്ച് ദേവടത്തേക്ക് നടന്നു,
വൈകിട്ടായപ്പോഴേക്കും കണ്ണന് ചെറുതായി പനിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു,
വൃന്ദ അവന് പാരസെറ്റമോൾ കൊടുത്ത് കിടത്തി, പനിക്കാപ്പി ഇട്ടുകൊടുത്ത് അവനെക്കൊണ്ട് കുടുപ്പിച്ചിട്ടാണ് വൃന്ദ കാവിൽ വിളക്ക് വയ്ക്കാൻ പോയത്,
കാവിൽനിന്നും വന്ന് ദേവടത്തും വിളക്ക് വച്ച് തിരിച്ചു വന്നപ്പോ കണ്ണൻ കട്ടിലിൽ മൂടിപ്പുതച്ചു കിടക്കുന്നണ്ടായിരുന്നു വൃന്ദ അവന്റെ നെറ്റിയിലും കഴുത്തിലും കൈവച്ചു നോക്കി, നേരത്തേക്കാളും ചൂട് കുറവുണ്ട്, അവൾ അവനെ ഒന്നുകൂടെ പുതപ്പിച്ചിട്ട് അടുക്കളയിലേക്ക് പോയി…
കുഞ്ഞിയെ ഹോസ്പിറ്റലിൽ അഡ്മിറ്റ്‌ ചെയ്തു… വല്ലാതെ പേടിച്ചിരുന്നു, മാത്രമല്ല അവൾക്ക് നല്ല പനിയുണ്ടായിരുന്നു, കൂടാതെ ശരീരത്തിൽ എവിടെയൊക്കെയോ ഇടിച്ചു ചെറിയ മുറിവുകളും നിലിച്ച പാടുകളും ഉണ്ടായിരുന്നു,
എന്തോ കാര്യത്തിന് ദൂരെയുള്ളസ്ഥലത്തേക്ക് പോയിരുന്ന വിശ്വനാഥനും മാധവനും കുഞ്ഞീടെ കാര്യമറിഞ്ഞു അവിടുന്ന് തിരിച്ചിട്ടുണ്ട്,
ഹോസ്പിറ്റലിൽ രുദ്രും ഭൈരവും സീതാലക്ഷ്മിയും ഉണ്ടായിരുന്നു
രാത്രി കണ്ണന് കഞ്ഞി കൊടുത്ത് ഒരു ഗുളികയും കൊടുത്ത് കണ്ണനെ ചേർത്തുപിടിച്ച് വൃന്ദ കിടന്നു,
എപ്പോഴോ ഒരു ഞെരക്കം കേട്ട് വൃന്ദ കണ്ണ് തുറന്നു, കണ്ണൻ ഉറക്കത്തിൽ എന്തെക്കെയോ പിച്ചും പേയും പറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു, അവൾ അവന്റെ നെറ്റിയിൽ കൈവച്ചു നോക്കി തിളയ്ക്കുന്ന ചൂട്, അവന്റെ ശ്വാസത്തിൽ പോലും ചൂട് അറിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു,
“എ… എനിക്ക്… വ.. ഉണ്ണിയേ… ച്ചി…”
കണ്ണൻ പിറുപിറുത്തു പറഞ്ഞു
വൃന്ദ എഴുന്നേറ്റ് പാത്രത്തിൽ തണുത്ത വള്ളം കൊണ്ടുവന്ന് തുണി മുക്കി അവന്റെ ദേഹം തുടച്ചു, കണ്ണൻ വല്ലാതെ ഞരങ്ങുന്നുണ്ടായിരുന്നു,
എന്നിട്ടും അവന് പനി കുറയുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല… വൃന്ദയ്ക്ക് വല്ലാതെ പേടിയായി
വൃന്ദ ശില്പയുടെ റൂമിന്റെ വാതിലിൽ ചെന്ന് മുട്ടി, കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ശില്പ ഉറക്കച്ചടവോടെ വന്ന് വാതിൽ തുറന്നു
“എന്താടി പാതിരാത്രി…?? “
ശില്പ ചോദിച്ചു
“ശിൽപേച്ചി… കണ്ണന് വല്ലാതെ പനിക്കുന്നു… ഗുളിക കൊടുത്തിട്ടുമാറുന്നില്ല, ദയവുചെയ്ത് എന്നോടൊപ്പം ഒന്ന് വാ ശിൽപേച്ചി അവനെ ആശൂത്രീ കൊണ്ടുപോവാൻ…”
വൃന്ദ കരഞ്ഞുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു
“അത് മാത്രം മതിയോ…?? വേണേ ഞാനെന്റെ ഒരു കിഡ്നി കൂടിത്തരാം… കടന്ന് പോടീ… ഞാം കാറ് മേടിച്ചേക്കുന്നതേ കണ്ട തെണ്ടികളെ കേറ്റിക്കൊണ്ട് പോകാനല്ല… അവൻ ചാകുമ്പോ വിളിക്ക്…”
ശില്പ ദേഷ്യത്തോടെയും പരിഹാസത്തോടെയും പറഞ്ഞിട്ട് അകത്തുകേറി കതകടച്ചു,
വൃന്ദ പിന്നീട് ഡോറിൽ മുട്ടിയിട്ടും ശില്പ കതക് തുറന്നില്ല
അവൾ നേരേ രാജേന്ദ്രന്റെ മുറിയുടെ വാതിലിൽ തട്ടിവിളിച്ചു
അയാൾ വന്ന് വാതിൽ തുറന്നു
വൃന്ദ കരഞ്ഞുകൊണ്ട് കാര്യം പറഞ്ഞു,
“എങ്ങനേലും നീയൊക്കെ ചത്തൊടുങ്ങിയാ മതീന്ന് പറഞ്ഞു കാത്തിരിക്കുമ്പോ… ദൈവമായിട്ട് ഒരു വഴി കാണിച്ചതാ… അവൻ ചാവുന്നേ ചാവട്ടടി… അവനെ കെട്ടിയെടുക്കാനായി എനിക്കിപ്പോ സൗകര്യമില്ല…”
അയാളും വാതിലടച്ചു, നളിനി രാത്രി പ്രഷറിന്റെ മരുന്ന് കഴിക്കുന്നതിനാൽ ഗാഡനിദ്രയാകും അതുകൊണ്ട് അവളിതൊന്നുമറിഞ്ഞില്ല
വൃന്ദ പൊട്ടികരഞ്ഞുകൊണ്ട് ഒന്ന് രണ്ട് പേരോടുംകൂടി സഹായം ചോദിച്ചു ആരും അവളെ സഹായിച്ചില്ല
അവൾ ഓടി കണ്ണനടുത്തെത്തി
കണ്ണൻ വല്ലാതെ അവശനായിരുന്നു, അവൾ ക്ലോക്കിലേക്ക് നോക്കി 01:15, അവൾക്കൊരു പേടി തോന്നിയെങ്കിലും കാവിലമ്മയോട് പ്രാത്ഥിച്ചുകൊണ്ട് കണ്ണനെ ഒരു ടവലിൽ പൊതിഞ്ഞു തോളിലെടുത്തുകൊണ്ട് അവൾ പുറത്തേക്കിറങ്ങി,
പോകും മുൻപ് അവൾ ഒരു ഡപ്പി തുറന്ന് അതിലുണ്ടായിരുന്ന പണം വെളിയിലെടുത്ത് എണ്ണി നൂറ്റിമുപ്പത് രൂപ, അവളതുമെടുത്തു
അവൾ ഗേറ്റ് കടന്ന് റോഡിലെത്തി,
അവിടുന്ന് രണ്ട് കിലോമീറ്ററോളം ഉണ്ട് ഗവണ്മെന്റ് ആശുപത്രിക്ക്…
ഗേറ്റിനടുത്തായി കിടന്ന കുട്ടൂസൻ അവളെക്കണ്ട് വാലാട്ടിനിന്നു, പിന്നീട് കുരച്ചു,
കുര കേട്ട് കണ്ണൻ പതിയെ പിറുപിറുത്തു
“കുട്ടൂ…സാ… ഉണ്ണി…യേ…ച്ചിയെ നോ…ക്കിക്കോ…ണേ….”
കണ്ണൻ ഇപ്പോഴും എന്തൊക്കെയോ പിറുപിറുക്കുണ്ടായിരുന്നു
വൃന്ദ വേഗത്തിൽ ആശുപത്രി ലക്ഷ്യമാക്കി മുന്നോട്ട് നടന്നു.
(തുടരും)
അടുത്ത ഭാഗത്തിന് കുറച്ചു താമസമുണ്ടാകും, ചേച്ചിയുടെ കല്യാണമാണ്, അതിന്റെ തിരക്ക്, എന്തായാലും കഥ പൂർണമാക്കിയിരിക്കും…
നല്ല സ്നേഹം❤️😍
