തുളസിദളം – 4അടിപൊളി  

അവന്റെ കണ്ണുകൾ അവനെത്തന്നെ ഉറ്റുനോക്കി നിൽക്കുന്ന രണ്ട് കണ്ണുകളിൽ തറച്ചുനിന്നു, അവന് ശ്വാസം വിടാൻ പോലുമാവാത്തവണ്ണം ആ കണ്ണുകളിലെ കാന്തികശക്തി അവനെ അവിടേക്കടുപ്പിച്ചു, അവന് കളഞ്ഞുപോയ പ്രീയപ്പെട്ടതെന്തോ തിരികെക്കിട്ടിയപാലെ സന്തോഷം അവന്റെ ഹൃദയഭിത്തികളിൽ തിരമാലപോലെ ആഞ്ഞടിച്ചു,

രുദ്രിൽ നിന്നുയരുന്ന ഏതോ വിലകൂടിയ പെർഫ്യൂമിന്റെ സുഗന്ധം അവൾക്ക് പരിചിതമായി തോന്നി…

അവർ പരസ്പരം മിഴികളിലേക്ക് മിഴിനട്ട് പരിസരം മറന്ന് നോക്കി നിന്നു,

പിന്നിൽനിന്ന് വന്ന ഭൈരവ് അവനെ ചെറുതായോന്ന് മുതുകിൽ തട്ടിയപ്പോഴാണ് അവന് സ്ഥലകാലബോധം വന്നത്, അവൻ തിരിഞ്ഞ് ഭൈരവിനെ നോക്കി, ഭൈരവ് അവനെ കണ്ണുരുട്ടി നോക്കി, അപ്പോഴാണ് ചുറ്റുമുള്ളവർ അവരെ ഉറ്റുനോക്കുന്നത് ശ്രദ്ധിച്ചത്… വൃന്ദയും ഞെട്ടി ഒരടി പിന്നോട്ട് വച്ചു, അവൾ തലകുനിച്ചു നിന്നു,

“ഇതെന്റെ മകൻ രുദ്ര്, മകൾ മാളവിക ഞങ്ങളിവളെ കുഞ്ഞിയെന്ന് വിളിക്കും…”

കുഞ്ഞിയെന്നുകെട്ട കണ്ണൻ വാപ്പൊത്തി ചിരിച്ചു, അത് കണ്ടിട്ട് കുഞ്ഞി അവനെ ദേഷ്യത്തോടെ നോക്കി,

“പിന്നെയിത് എന്റെ എല്ലാമെല്ലാമായ മാധവൻ, ഇത് അവന്റെ മകൻ ഭൈരവ്… അപ്പോഴേ എന്റെ ഫാമിലി പൂർണമാവൂ…”

വിശ്വനാഥൻ മാധവന്റെ തോളിൽ കയ്യിട്ടുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു

രാജേന്ദ്രൻ രുദ്രിനും ഭൈരവിനും കൈകൊടുത്തു, ആ സമയം രണ്ടുപേരുടെയും മുഖം മുറുകി,

ഭൈരവ് കുറുകിയ കണ്ണുകളോടെ അയാളെ തറപ്പിച്ചു നോക്കി ഒരു നിമിഷം തന്റെ കൈ അയാളുടെ കയ്യിൽ മുറുകി, അത് ശ്രദ്ധിച്ച രുദ്ര് അവനെ ഒന്ന് തട്ടി, ഭൈരവ് തന്റെ കൈ പിൻവലിച്ചു

“എല്ലാരും വാ അകത്തേക്ക് കയറാം…”

രാജേന്ദ്രൻ അവരെ ക്ഷണിച്ചകത്തേക്ക് കൊണ്ടുപോയി,

അകത്തേക്ക് പോകുമ്പോഴും വൃന്ദ തിരിഞ്ഞ് രുദ്രിനെ നോക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു, രുദ്ര് ആ വലിയ കണ്ണുകളെയും…

അകത്തെത്തി മറ്റുള്ളവർക്ക് ദേവടത്തുള്ളോരെയെല്ലാം പരിചയപ്പെടുത്തിക്കൊടുത്തു, വൃന്ദയെ രുദ്രിന് പരിചയപ്പെടുത്തുമ്പോൾ വൃന്ദയുടെ മുഖം അവനെനോക്കാൻ വയ്യാത്തവണ്ണം കുനിഞ്ഞുപോയി…

ശില്പയുടെ കൂട്ടുകാരികളും മറ്റും നിൽക്കുമ്പോൾ നിവേദ്യ വലിയൊരു കണ്ടുപിടുത്തം നടത്തിയപോലെ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു

“യുറേക്കാ…”

അവിടുണ്ടയിരുന്ന എല്ലാവരും അവളെ നോക്കി അവൾ ജാള്യതയോടെ തലതാഴ്ത്തി

“എന്താടി കെടന്ന് കൂവുന്നേ…?? “

ശില്പ അവളോട് ചോദിച്ചു.

“ഈ വന്നിരിക്കുന്നവരാരാണെന്നറിഞ്ഞാ നിങ്ങളും ഞെട്ടും…”

നിവേദ്യ ആവേശത്തോടെ പറഞ്ഞു

“ആരാ… വല്ല തീവ്രവാദികളോമറ്റോ ആണോ…?”

കവിത ചോദിച്ചു

“ഇത് രുദ്ര് വിശ്വനാഥ്… IIM അഹമ്മദാബാദിലെ MBA റാങ്ക് ഹോൾഡർ… ആ റാങ്ക് ഇന്നുവരെ ആരും ബ്രേക്ക് ചെയ്തിട്ടില്ല… പഠിത്തം കഴിഞ്ഞ് രണ്ട് വർഷത്തിനുള്ളിൽ ഒരു കമ്പനി സ്റ്റാർട്ട് ചെയ്തു, വളരെക്കുറച്ച് സമയംകൊണ്ട് അത് one of the most top companies in India ആയി മാറി, പിന്നീട് എന്തോ കാരണത്താൽ ആ കമ്പനി വിട്ടു…”

അതുകേട്ട് എല്ലാരും ഞെട്ടി,

“നിന്നോടിതാര് പറഞ്ഞു…??”

കവിത അവളോട് ചോദിച്ചു

“ഗൂഗിൾലെൻസിൽ ഒരു ഫോട്ടോ എടുത്ത് search ചെയ്തതാ ഇൻസ്റ്റ id കിട്ടാൻ… അങ്ങനെ മനസ്സിലായതാ…”

അവൾ മൊബൈൽ ഉയർത്തി കാണിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു…

“നിന്നെ സമ്മതിക്കണം… ഹൈ ടെക് പിടക്കോഴി…”

ശിൽപ പറഞ്ഞത് കേട്ട് കാവ്യ ചൂളി നിന്നു, അപ്പോഴേക്കും പുറത്തുനിന്നും ചെറുക്കനും കൂട്ടരുമെത്തിയെന്ന് ആരോ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു,

എല്ലാവരും തിരക്കിട്ട് പുറത്തേക്ക് നടന്നു നളിനി സീതലക്ഷ്മിയുടെ അടുത്തെത്തി

“ഏട്ടത്തി വാ…”

സീതാലക്ഷ്മിയുടെ കൈയിൽ പിടിച്ചുകൊണ്ട് നളിനി പുറത്തേക്കിറങ്ങി

രാജേന്ദ്രൻ വിശ്വനാഥനെയും മാധവനെയും കുട്ടി പുറത്തേക്ക് നടന്നു, അവിടെ നോക്കി നിൽക്കുകയായിരുന്ന രുദ്രിനെയും ഭൈരവിനെയും കുഞ്ഞിയെയും കണ്ട നളിനി അവരുടെ അടുത്ത് വന്നു

“വരൂ മക്കളെ… പന്തലിലേക്ക്…”

നളിനി പുഞ്ചിരിച്ചു പറഞ്ഞുകൊണ്ട് പുറത്തേക്ക് പോയി,

അവരും പന്തലിലേക്ക് നടന്നു,

നന്ദനും ബന്ധുക്കളുമല്ലാം പന്തലിൽ വന്നു, നളിനി അവർക്കെല്ലാം ഉത്സാഹത്തോടെ വിശ്വനാഥനേയും സീതാലക്ഷ്മിയേയും പരിചയപ്പെടുത്തി…

നളിനിക്ക് വല്ലാത്ത സന്തോഷമായിരുന്നു,

നന്ദൻ ഒരു ബ്രൗൺ നിറത്തിലുള്ള സിൽക്ക് ഷർട്ടും അതേ കരയുള്ള മുണ്ടുമാണ് ധരിച്ചിരുന്നത്, ശില്പ അതേ നിറത്തിലുള്ള കല്ലുകൾ വച്ച ഗൗണും, ചടങ്ങുകളെല്ലാം തുടങ്ങുന്നതിനു മുൻപ് ശില്പ കണ്ണ് കാണിച്ചത് കണ്ട കവിത വൃന്ദയെ നിർബന്ധിച്ചു അകത്തുനിന്നും വിളിച്ച് പന്തലിൽ എല്ലാർക്കും കാണാൻ കഴിയുന്ന രീതിയിൽ നിർത്തി,

ശില്പ വിജയചിരിയോടെ അവളെ നോക്കി

അവിടുണ്ടായിരുന്ന ഒട്ടുമിക്ക ആൾക്കാരും വൃന്ദയെ ശ്രദ്ധിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു, നെറ്റിയിൽ ഒരു ചന്ദനക്കുറിയും മറ്റു ചമയങ്ങളൊന്നുമില്ലാതെ നിൽക്കുന്ന അവൾ അവിടുണ്ടായിരുന്ന ആരെക്കാളും അതിസുന്ദരിയായിരുന്നു…

വൃന്ദ ആക്കൂട്ടത്തിൽ ഒരു മുഖം തിരഞ്ഞു ഒടുവിൽ തന്റെ നേരേ നീണ്ട രുദ്രിന്റെ മിഴിയിൽ ഒരു നിമിഷം ആ കണ്ണുകൾ ഉടക്കി, പെട്ടെന്ന് രണ്ടുപേരും മിഴി പിൻവലിച്ചു, എങ്കിലും പലപ്പോഴും അവരുടെ കണ്ണുകൾ അവരെ ചതിച്ചു,

മഹിന്ദ്രനും സുരേഷും വൃന്ദയെത്തന്നെ നോക്കി നിൽക്കുകയായിരുന്നു

“സുരേശാ… നീ കാമസൂത്രം വായിച്ചുട്ടുണ്ടോ…??”

അവളെത്തന്നെ നോക്കിക്കൊണ്ട് മഹേന്ദ്രൻ ചോദിച്ചു,

“ഇല്ല… എന്താ…?”

“സമൂദിരിക ശാസ്ത്ര പ്രകാരം സ്ത്രീകളെ ചിത്രിണി, ശംഖിനി, പദ്മിനി, ഹസ്തിനി എന്നിങ്ങനെ തിരിച്ചിട്ടുണ്ട്… അതിൽ പദ്മിനി,

പൂർണചന്ദ്രന്റെ ശോഭയുള്ളവൾ,

കടുക്പുഷ്പം പോലെ മൃദുലമായ ശരീരമുള്ളവൾ…

അവളുടെ ദേഹത്തെ സ്പർശനം പോലും പുരുഷന് കാമത്തിന്റെ വേലിയേറ്റമുണ്ടാകും

ഏത് വസ്ത്രവും ദേഹത്തിന് ചേരുന്നവൾ…

മഞ്ഞതാമരപോലെ നിറമുള്ള മനോഹരമായ ചർമ്മമുള്ളവൾ

അവളുടെ കണ്ണുകളുടെ ആകൃതി താമരയിതളിനെപ്പോലെയും ലക്ഷണമൊത്ത പശുവിന്റെ കണ്ണുകൾ പോലെയുമാണ്…

അവളുടെ നോട്ടംപോലും ഏതൊരാണും കൊതിക്കും

മുലകൾ താമരമൊട്ടിനെപോലെ ആകൃതിയുള്ളതും ഉയർന്നു നിൽക്കുന്നതുമാണ്

പൊക്കിളിനടുത്ത് വയറിൽ മൂന്ന് ചുളുവുകളുള്ളവൾ…

ശംഖ്‌ പോലെ മനോഹരമായ കഴുത്തുള്ളവൾ….

സ്ത്രീ ലക്ഷണമൊത്ത ശരീരമുള്ളവൾ…

മനോഹരമായതും നേരെയുള്ളതുമായ മൂക്കുള്ളവൾ…

താമരമോട്ടുപോലുള്ള യോനിയുള്ളവൾ…

അവളുടെ കാമം നിറഞ്ഞ യോനിരസം പുതുതായി വിരിഞ്ഞ താമരപ്പൂവിന്റെ സുഗന്ധമായിരിക്കും…

കുയിലിനെപ്പോലെ മനോഹരമായ ശബ്ദമുള്ളവൾ…

അവളുടെ ശബ്ദത്തിലെ സിൽക്കാരങ്ങൾ പോലും ഏതൊരു പുരുഷനെയും കാമത്താൽ മത്തുപിടിപ്പിക്കും…

അവളുടെ വിയർപ്പ് ഗന്ധംപോലും താമരപ്പൂവിന്റെ സുഗന്ധമായിരിക്കും…

പറഞ്ഞുവന്നാ അതിമനോഹരിയായിരിക്കും പദ്മിനി

അതെല്ലാം ഒത്തിണങ്ങിയ ഒരുത്തിയാണ് അവൾ… വൃന്ദ…”

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *