“ആഹ്… സ്സ്… ഫാസ്റ്റർ ബേബി… ഫാസ്റ്റർ…”
കാവ്യ സുഖത്താൽ അലറി വിളിച്ചുകൊണ്ട് അവനെ വീണ്ടും വീണ്ടും പ്രോത്സാഹിപ്പിച്ചു,
“വൃന്ദാ… ഐ നീഡ് യു… ബി മൈൻ…”
ശ്രീജേഷ് വിളിച്ചു പറഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നു…
തന്നെ അനുഭവിക്കുമ്പോഴും വൃന്ദയെന്ന് വിളിച്ചു അലറുന്ന ശ്രീജേഷിൽ അവൾക്ക് അല്പം ദേഷ്യം തോന്നി
ചലനത്തിന്റെ താളം മാറി, വേഗം മാറി എപ്പോഴോ “വൃന്ദാ” എന്നുരുവിട്ടുകൊണ്ട് അവന്റെ രേതസ് അവളിലേക്കൊഴിച്ചു തളർന്നുവീണു…
പിന്നീടെപ്പോഴോ ബോധത്തിലേക്ക് വന്നയവൻ തന്റെ ഉടയാടകൾ പെറുക്കി കൂട്ടി ധരിച്ചുകൊണ്ട് ഉറയ്ക്കാത്ത കാലടികളോടെ പൂർണ നഗ്നയായി കിടക്കുന്ന കാവ്യയെ ഒന്ന് നോക്കികൊണ്ട് പുറത്തേക്ക് പോയി…
••❀••
പിറ്റേന്ന് കണ്ണൻ മുറ്റത്ത് നില്കുമ്പോൾ അവന്റെ പ്രായത്തിലുള്ള കുട്ടികൾ പുറത്തുനിന്നു കളിക്കുന്നത് കണ്ട് അവൻ അവരെടുത്തേക്ക് ചെന്നു,
“എന്നേം, കളിക്കാൻ കൂട്ടോ…??”
കണ്ണൻ ഉത്സാഹത്തോടെ അവരോട് ചോദിച്ചു,
ആ കുട്ടികൾ അവനെ പുച്ഛത്തോടെ നോക്കി, അതിൽ ഒരു പെൺകുട്ടി ചിറി കോട്ടി നോക്കിയിട്ട് പറഞ്ഞു…
“Look at him… he is so dirty… ഞാനില്ല ഇവനോടൊപ്പം കളിക്കാൻ, മമ്മ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട് ഇവരൊന്നും കൾച്ചർ ഇല്ലാത്തൊരാണെന്ന്, ഇവനോട് മിണ്ടിയാൽ മമ്മ വഴക്ക് പറേം…”
“ശരിയാ… ഞങ്ങളുമില്ല…”
മറ്റു കുട്ടികളും പറഞ്ഞു,
കണ്ണൻ വിഷമത്തോടെ അവന്റെ നരച്ച ഡ്രസ്സിലേക്ക് നോക്കി, അവന്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു, അവൻ തലകുനിച്ചു നടന്ന് അടുക്കളത്തിണ്ണയിൽ വന്നിരുന്നു,
“ടാ…കണ്ണാ…!!”
അപ്പോഴേക്കും എവിടന്നോ എയിഡനും റോണും അവിടേക്കോടി വന്നു, ഗൗരിയമ്മയുടെ മകൾ മഞ്ജുവിന്റെയും ജർമൻ സ്വദേശിയായ എഡ്വർഡിന്റെയും മക്കളാണ് ഐഡനും റോണും, ജർമനിയിൽവച്ച് പ്രേമിച്ചു വിവാഹം കഴിച്ചതാണ്, ഐഡനും റോണും മാത്രമേ കണ്ണനോട് കൂട്ടുള്ളു,
എയിഡൻ ഓടിയെത്തി അവനെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു, പോക്കറ്റിൽ കയ്യിട്ട് കുറച്ചു ചോക്ലേറ്റ് അവന് നേരെ നീട്ടി, കണ്ണൻ ഒന്നും മിണ്ടാതെ തലകുനിച്ചു നിന്നു,
“എന്താടാ… ചോക്ലേറ്റ് വേണ്ടേ… നിനക്ക് വല്യഷ്ടായിരുന്നല്ലോ…
പിന്നെ… ഞങ്ങൾ സ്വിമ്മിംഗ് പഠിച്ചു, ഇപ്പൊ നിന്നെക്കാളും വേഗത്തിൽ ഞങ്ങൾ നീന്തും… കണ്ണാ നമുക്ക് കുളത്തിൽ നീന്താട്ടോ…”
കണ്ണനെ കണ്ട സന്തോഷത്തിൽ അവർ ഓരോരോ കാര്യങ്ങളായി അവനോട് പറഞ്ഞു, കണ്ണൻ ഒന്നും മിണ്ടാതെ തലകുനിച്ചു തിണ്ണയിലേക്കിരുന്നു.
“എയിഡൻ…”
മഞ്ജുവിന്റെ വിളികേട്ട് എയിഡൻ അങ്ങോട്ട് നോക്കി
“Yes mom…”
മഞ്ജു അവനടുത്തേക്ക് വന്നു
“I told you not to get too close to him,..”
“അതെന്താ…? He’s my friend, ഒന്ന് പോ മമ്മി…”
“എയിഡൻ… പറഞ്ഞതുകേൾക്ക് നിന്നോട്, അവനോടൊന്നും കൂട്ടുകൂടാൻ നിൽക്കണ്ട പോ അകത്ത്…”
മഞ്ജു കണ്ണനെ വെറുപ്പോടെ തുറിച്ചു നോക്കികൊണ്ട് എയിഡനോട് ദേഷ്യപ്പെട്ടു…
“കണ്ണാ… നമുക്ക് പിന്നെ കാണാമെ…”
കയ്യിലിരുന്ന ചോക്ക്ലറ്റ് അവന്റെ കൈകളിൽ വച്ചുകൊടുത്തിട്ട് റോൺ പതിയെ പറഞ്ഞിട്ട് അകത്തേക്ക് പോയി
എയിഡനും ദേഷ്യത്തോടെ മഞ്ജുവിനെ നോക്കിയിട്ട് അകത്തേക്ക് പോയി, പിന്നാലെ മഞ്ജുവും,
കണ്ണന്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു, അവൻ പുറംകൈകൊണ്ട് കണ്ണുകൾ അമർത്തി തുടച്ചു, ഇതെല്ലാം കണ്ടുകൊണ്ട് വൃന്ദ അവനടുത്തേക്ക് വന്നു അവനെ ചേർത്ത് നിർത്തി, അവളുടെ കണ്ണുകളും നിറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു,
“പോട്ടെ… സാരോല്ല, മോൻ വിഷമിക്കാതെ മോന് കൂട്ടുകൂടാനും കൂടെകളിക്കാനും കാവിലമ്മ ഒരാളെ കൊണ്ടോരും നോക്കിക്കോ…”
കണ്ണൻ അവളെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു കരഞ്ഞു,
ദിവസങ്ങൾ കടന്ന് പൊയ്ക്കൊണ്ടിരുന്നു, അതിനിടയിൽ വൃന്ദ പരമാവതി ആരുടെയും മുന്നിൽ പെടാതെ നടന്നു, എങ്കിലും പലപ്പോഴും കാവ്യയും കവിതയും നിവിന്റെ സഹോദരി നിവേദ്യയും ശിൽപയുമൊക്കെ അവളെ തരം കിട്ടുമ്പോൾ ബുദ്ധിമുട്ടിച്ചിരുന്നു, എങ്കിലും വൃന്ദ അതൊന്നും കാര്യമാക്കിയില്ല.
••❀••
ഇന്നാണ് വിവാഹനിശ്ചയം, തറവാട്ടുമുറ്റത്ത് വലിയ ആർഭാടമായി പന്തലിട്ടു,
രാവിലെ മുതലേ ബന്ധുക്കളെല്ലാം എത്തിച്ചേർന്നു,
എല്ലാർക്കും പരിഹസിക്കാനായി ആരുടേംമുന്നിൽ ചെല്ലരുതെന്ന് കിച്ച വൃന്ദയെ വിലക്കിയെങ്കിലും, ഓരോരോ കാര്യങ്ങൾക്കായി അവൾ ഓടി നടന്നു,
വൃന്ദയ്ക്കും കണ്ണനും നളിനി പുതിയ വസ്ത്രങ്ങളൊക്കെ വാങ്ങി കൊടുത്തിരുന്നു, കണ്ണൻ കുളിച്ചു തോർത്തുമുടുത്ത് മുറിയിലേക്ക് വന്നു, ഏതോ തമിഴ് പാട്ട് പാടി തോർത്തു അഴിച്ച് കയ്യിലിട്ട് കറക്കി പിറന്നപടി ഡാൻസ് കളിച്ചുകൊണ്ട് നിന്നു, അപ്പോൾ വൃന്ദ അവിടേക്ക് വന്നു
“തുണിയെടുത്തുടുക്ക് കണ്ണാ, വയസ്സ് പത്തായി ഇപ്പോഴും കുഞ്ഞു കുട്ടിയെന്നാ ഭാവം…”
അതിന് മറുപടി പറയാതെ അവൻ അവളുടെ കൈകളിൽ പിടിച്ച് പാട്ടുപാടി ഡാൻസ് കളിക്കാൻ തുടങ്ങി, വൃന്ദ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് അവന്റെ കോപ്രായം കണ്ട് നിന്നു…
“മതി… പോയി വേഷം മാറി വാ… അവരെല്ലാം എത്താറായി…”
വൃന്ദ ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു, കണ്ണൻ രണ്ട് ചുവട് നടന്നിട്ട് തിരികെ വന്നു വൃന്ദയുടെ കയ്യിൽ പിടിച്ച് അവളെ താഴ്ത്തി അവളുടെ മുഖത്തിന്‌ നേരെ നോക്കി പതിയെ പുഞ്ചിരിച്ചു
“ഉണ്ണിയേച്ചിക്ക് നന്ദേട്ടനെ ഇഷ്ടായിരുന്നോ…?? ഞാൻ കാരണാണോ നന്ദേട്ടനെ കല്യാണം കഴിക്കാൻ പറ്റാഞ്ഞത്…??”
കണ്ണൻ വൃന്ദയോട് വിഷമത്തോടെ ചോദിച്ചു
അവളൊന്ന് ഞെട്ടി അവന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി പിന്നീട് പുഞ്ചിരിച്ചു,
“ഉണ്ണിയേച്ചിയ്ക്ക് ഈ ലോകത്തേറ്റവും ഇഷ്ടോള്ളത് എന്റെ കണ്ണനെയാണ്, മോൻ കഴിഞ്ഞേ എനിക്കാരുമുള്ളു….
നന്ദേട്ടൻ ശിൽപേച്ചിക്കുള്ളതാണ്,
പിന്നെ കാക്കാത്തിയമ്മ പറഞ്ഞത് മോൻ കേട്ടില്ലേ, ഉണ്ണിയേച്ചിക്ക് ഒരു രാജകുമാരൻ വരും, ഏഴ് കുതിരക്കളെ പൂട്ടിയ തേരിൽ തലയിൽ കിരീടം വച്ച രാജകുമാരൻ, ഉണ്ണിയേച്ചിയേം കണ്ണനേം നല്ലോലെ സ്നേഹിക്കുന്ന രാജകുമാരൻ… മോൻ വെഷമിക്കണ്ട കേട്ടോ…. ചെല്ല് പോയ്‌ ഡ്രസ്സ്‌ മാറി വാ…”
അവൾ പുഞ്ചിരിയോടെ കണ്ണനെ പറഞ്ഞു വിട്ട്കൊണ്ട് എഴുന്നേറ്റു,
കണ്ണൻ ഡ്രസ്സ്‌ മാറി വന്നു, വൃന്ദ കണ്ണന്റെ മുടി ചീകി മുഖത്ത് കുറച്ചു പൗഡർ ഇട്ടുകൊടുത്ത് അവന്റെമുഖത്തേക്ക് നോക്കി
“ഇപ്പൊ എന്റെ കണ്ണൻ സുന്ദരനായി… മോൻ കുരുത്തകേടൊന്നും കാണിക്കരുത്, ആരോടും വഴക്കിനും പോകരുത്, ആരെന്തുപറഞ്ഞാലും ഒരു വഴക്കിനും നിക്കരുത് കേട്ടോ…”
അവന്റെ കവിളിൽ ഉമ്മകൊടുത്തുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു, അതിനവൻ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് തലയാട്ടി,
കണ്ണൻ പുറത്തേക്കോടി, വൃന്ദ മുറിയുടെ പുറത്തിറങ്ങിയതും ശില്പയും കൂട്ടുകാരും കാവ്യയും കവിതയും ശ്രേയയും കൂടി അവിടേക്ക് വന്നു, ഒഴിഞ്ഞു പോകാൻ ശ്രമിച്ച വൃന്ദയെ ശില്പ കൈ നീട്ടി തടഞ്ഞു,
“ദാ നിക്കുന്നു നിങ്ങൾ അന്വേഷിച്ച ആള്… പണ്ടത്തെ സ്കൂളിലെ ബ്യൂട്ടി ക്വീൻ…”
