“നിനക്കെന്തുപറ്റിയാലും അവൾക്കെന്ത് പറ്റിയാലും എനിക്ക് ഒരുപോലെയാണ്.നിങ്ങൾ അടി കൂടാതെ എന്നും സന്തോഷത്തോടെ ജീവിക്കുന്ന കാണാനാണ് എനിക്കിഷ്ടം” നടക്കുന്നതിനിടയിൽ അയാൾ കൂടിചേർത്തു. അച്ഛന്റെ വാക്കുകൾ ഒരു പരിധി വരെ അവന് ആശ്വാസം നൽകുന്നതായിരുന്നു.
റോയ്യുടെ വീട് :
“ആ നായിൻറെ മോന് എങ്ങനെ എൻറെ മോനെ തല്ലാൻ മാത്രം ധൈര്യം വന്നു ” റോയ്യ് കിടക്കുന്ന കട്ടിലിൽ ആഞ്ഞടിച്ചുകൊണ്ട് മാത്തച്ചൻ തന്റെ കലിപ്പുകാട്ടി.
“ഡാ രഘു എൻറെ മോനെ തൊട്ട ആ നാറി ഇനിയീ ഭൂലോകത്ത് ഉണ്ടാവരുത്, തീർക്കണം അവനെ,പിന്നെ അവൾ..
അവൾക്ക് വേണ്ടി ആണല്ലോ അവൻ എന്റെ മോനേ തല്ലിയത്, ആ അവന്റെ മുന്നിലിട്ട് തന്നെ നമ്മക്ക് അവളെ അങ്ങ് സുഖിപ്പിക്കാം. എന്നാൽ വൈകിക്കണ്ട എന്റെ മോനെണീക്കുന്നതിന് മുമ്പ് അവനെ തല്ലിയവന്റെ വേദന കൊണ്ടുള്ള നിലവിളി എനിക്ക് കേൾക്കണം ” ഒരു വഷളൻ ചിരിയോടെ മത്തച്ചൻ പറഞ്ഞു.
ശരിയെന്ന് തലയാട്ടിക്കൊണ്ട് രഘു പുറത്തേക്ക് പുറത്തേക്ക് പോയി. വെട്ടയാടാൻ പുതിയ ഇരകളെ കിട്ടിയ സന്തോഷമായിരുന്നു രഘുവിന്. ഒരു സിഗരറ്റെടുത് ചുണ്ടിൽ വച്ചുകൊണ്ടവൻ തന്റെ വേട്ട തുടങ്ങാനയാൾ സജ്ജ്നായി.
വീട്ടിലെ അവസ്ഥയിൽ മാറ്റമൊന്നുമില്ല, എല്ലാം പഴയതു പോലെ തന്നെ ഒരേ വീട്ടിലാണെങ്കിലും അപരിചിതരെ പോലെ കഴിയുന്ന ആദിയും രേഖയും. അന്നത്തെ സംഭവത്തിന് ശേഷം രേഖയ്ക്ക് ആദിടെ മുന്നിൽ വരാൻ തന്നെ മടിയായിരുന്നു.
2 ദിവസങ്ങൾക്ക് ശേഷമുള്ള ഒരു പകൽ:
അകന്ന ബന്ധത്തിലുള്ള ഒരു കല്യാണത്തിന് പോകാൻ ബസ് സ്റ്റോപ്പിലേക്ക് നടക്കുകയായിരുന്നു രേഖയും ശോഭയും. അവർ മാത്രമേ വീട്ടിൽ നിന്ന് പോകുന്നുള്ളൂ. കട തുറക്കണ്ടതിനാൽ രാജൻ പോണില്ല. ഇവരുടെ കൂടെ പോകാൻ ആദിക്കും ആദിയെ കൂട്ടാൻ ഇവർക്കും താല്പര്യമില്ലാത്തതിനാൽ ആദിയും കല്യാണത്തിന് പോകുന്നില്ല.
“ഒന്ന് വേഗം നടക്ക് പെണ്ണേ, ഇങ്ങനെ നടന്നാൽ ബസ് കിട്ടുന്ന് എനിക്ക് തോന്നണില്ല ” മുമ്പിൽ നടക്കുന്ന ശോഭ തനിക്ക് കുറച്ചു പുറകിലായി നടക്കുന്ന രേഖയെ നോക്കി വിളിച്ചു പറഞ്ഞു.
“ആ ഇപ്പൊ എനിക്കായി കുറ്റം, നിങ്ങളല്ലേ ഇത്രയും നേരം ആ കണ്ണാടിക്ക് മുന്നിലിരുന്ന് സമയം കൂട്ടിയത്, ഒരുക്കം കണ്ട തോന്നും ഐശ്വര്യ റായിയാന്ന് ” അമ്മയെ ഒന്ന് കളിയാക്കാനായി രേഖ പറഞ്ഞു.
” അസൂയപെട്ടിട്ട് കാര്യം ഇല്ല മോളെ, എന്ത് ചെയ്യാനാ നമ്മളൊക്കെ ജന്മനാ സുന്ദരിയായി പോയില്ലേ ” ശോഭയും വിട്ടു കൊടുത്തില്ല
“പിന്നെ ഒരു സുന്ദരി വന്നേക്കുന്നു, കണ്ടാലും മതി ” ശോഭയെ നോക്കി ചിരിച്ചു കൊണ്ട് രേഖ പറഞ്ഞു.
പെട്ടന്നാണ് ഒരു ഓംനിയുടെ ശബ്ദം രേഖ കേട്ടത്, അവൾ തിരിഞ്ഞു നോക്കുമ്പഴേക്കും, അതവളുടെ അടുത്തെത്തിയിരുന്നു. വണ്ടി അവളുടെ മുന്നിൽ വട്ടം വച്ചു നിന്നതും ബാക്ക് ഡോർ തുറന്നതും അവളെ അതിലേക്ക് പിടിച്ചു വലിച്ചിട്ടതുമെല്ലാം നിമിഷനേരം കൊണ്ടായിരുന്നു.
“അമ്മേ…..” എന്നവൾ വിളിച്ചു പൂർത്തിയാക്കും മുന്നേ അവളുടെ വായ് ആരോ പൊത്തിയിരുന്നു
രേഖയുടെ പേടിയോടുകൂടിയുള്ള അമ്മേ എന്നുള്ള വിളി കേട്ട് ശോഭ തിരിയുമ്പോൾ കാണുന്നത് അവളെ ബലമായി വണ്ടിയിൽ കേറ്റുന്ന മല്ലന്മാരെയാണ്.
“മോളെ….” എന്നും വിളിച്ചുകൊണ്ട് ശോഭ അവർക്കരികിലേക്ക് ഓടും മുമ്പ് തന്നെ വണ്ടി അവിടെ നിന്നും പോയിരുന്നു.
ശോഭ വണ്ടിക്ക് പുറകേ ഓഡിയെങ്കിലും, യാധൊരു കാര്യവും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല, വണ്ടി ശരവേഗത്തിൽ അവളുടെ കണ്മുന്നിൽ നിന്നും മറഞ്ഞു. എല്ലാം വളരെ പെട്ടന്നായിരുന്നു എന്താണ് സംഭവിക്കുന്നത് എന്നുപോലും ശോഭക്ക് മനസിലാവുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല, എന്നാലും ഒരു മുഖം അവൾ വെക്തമായി കണ്ടിരുന്നു വണ്ടിയുടെ മുൻ സീറ്റിലിരുന്ന രഘുവിന്റെ, അതെ മുത്തച്ഛന്റെ വലം കൈ രഘുവിന്റെ മുഖം. ശോഭയ്ക്ക് തന്റെ കൈ കാലുകൾ തളരുന്ന പോലെ തോന്നി, തന്റെ തല കറങ്ങും പോലെ തോന്നി. എന്ത് ചെയ്യണമെന്നറിയാതെയവൾ ആ പൊടിമണ്ണിലിരുന്ന് കരഞ്ഞു. പെട്ടന്നാണ് അവളുട ഫോൺ റിങ് ചെയ്തത്. അതിലവൾ കണ്ടു ‘ രാജേട്ടൻ കാളിങ് ‘.
അവൾ തിടുക്കത്തിൽ ഫോൺ എടുത്തു, ഫോൺ എടുത്തതും അവൾ ഒരു പൊട്ടിക്കരച്ചിലായിരുന്നു. മറുസൈഡിലുള്ള കരച്ചിൽ കേട്ട് രാജാൻ കാര്യം തിരക്കി
“രാജേട്ടാ നമ്മുടെ മോള് ..” കരച്ചിലിനിടയിലും ശോഭ പറഞ്ഞു
“നമ്മുടെ മോള്ക്ക് .., നമ്മുടെ മോള്ൾക്ക് എന്താ പറ്റിയെ…, തെളിച്ചു പറയടി” രാജന്റെ വാക്കുകളിൽ അയാളുടെ പേടി വ്യെക്തമായിരുന്നു.
വിതുമ്പികൊണ്ടാണെങ്കിലും ശോഭ നടന്ന കാര്യങ്ങൾ രാജനോട് പറഞ്ഞു.
“രാജേട്ടാ പെട്ടന്ന് തന്നെ പോലീസിനെ അറിയിക്ക്, എനിക്കെന്റെ മോളെ കാണണണം രാജേട്ടാ എനിക്കവളെ വേണം”കരച്ചിലടക്കാനാവാതെ ശോഭ വിക്കിവിക്കി പറഞ്ഞു
“മോളെ നമുക്ക് കണ്ടുപിടിക്കാം, നീ ഒന്ന് കരച്ചിൽ നിർത്ത് ശോഭേ, നീ വീട്ടിലോട്ട് പോകാൻ നോക്ക്, വേണ്ടത് ഞാൻ ചെയ്തോളാം”
“പോലീസിനെ വിളിക്ക് രാജേട്ടാ, എത്രയും പെട്ടന്നെന്റെ മോളെ കണ്ടുപിടിച്ച് തരാൻ പറ”
“നീ പറഞ്ഞത് വച്ച് നോക്കുമ്പോ മത്തച്ഛൻ തന്നെയാണ് ഇതിനു പിന്നിൽ, അങ്ങനെയെങ്കിൽ നമ്മൾ പോലീസിനെ വിളിച്ചിട്ട് കാര്യമില്ല ”
“പിന്നെ നമ്മൾ എന്ത് ചെയ്യും ” ശോഭ ഏങ്ങലടിച്ച് കരയാൻ തുടങ്ങി
മറുസൈഡിൽ നിശബ്ദത മാത്രം…
“ഒരാളുണ്ട്, അവളെ ഇനി രക്ഷിക്കാൻ അവനെക്കൊണ്ട് മാത്രമേ പറ്റു ”
“ആര്” ശോഭയിൽ പ്രതീക്ഷയുണർന്നു
“എനിക്ക് മക്കൾ ഒന്നല്ല…, രണ്ടാണ് ” അത്രയും മാത്രം പറഞ്ഞു കൊണ്ട് രാജൻ ഫോൺ വച്ചു.
രാജന്റെ വാക്കുകൾ കേട്ടതും ശോഭയ്ക്ക് എന്തോ ഒരാശ്വാസം തോന്നി. ഉള്ളിന്റെയുള്ളിൽ ഒരു പ്രതീക്ഷ തോന്നി, എങ്കിലും അവളുടെ കരച്ചിന് യാധൊരു കുറവും വന്നിരുന്നില്ല.
സഞ്ചയ്‌ക്കൊപ്പം മൊയ്തൂട്ടിക്കേടെ ചായക്കടയിൽ ഇരിക്കുമ്പോഴാണ് ആദിക്ക് രാജന്റെ കാൾ വരുന്നത്. കാര്യമാറിഞ്ഞതും, അവന് അറിയാതെ തന്നെ ഇരുന്ന ബെഞ്ചിൽ നിന്നും ചാടി എഴുന്നേറ്റു.
അവന്റെ മനസ്സിൽ ആദ്യം ഓടിയെത്തിയത്, അന്ന് പകയോടെ തന്നെ തിരിഞ്ഞ് നോക്കിയ റോയ്യിടെ മുഖമാണ്, അപ്പോൾ തന്നെ ആദിക്ക് കാര്യങ്ങൾ ഏകദേശം പിടികിട്ടി തുടങ്ങി.
“ഞാൻ നോക്കിക്കോളാം അച്ഛാ, അവർക്കൊന്നും സംഭവിക്കില്ല അച്ഛൻ ധര്യമായി ഇരിക്ക് ” യാധൊരുവിധ സങ്കോചവുമില്ലാതെ ആദി പറഞ്ഞു.
“ആദി.. നീ എന്ത് ചെയ്യുമെന്നോ എത്രപേരെ കൊല്ലുമെന്നോ എനിക്കറിയണ്ട, ഇന്ന് ഉച്ചയ്ക്ക് ഊണിന് എന്റെ രണ്ടുമക്കളും ഉണ്ടാവണം, നിങ്ങൾ വന്നിട്ടേ ഞങ്ങൾ കഴിക്കു ” അത്രയും പറഞ്ഞു രാജൻ ഫോൺ വച്ചു. അയാൾക്കറിയാമായിരുന്നു അവളെ രക്ഷിക്കാൻ ആർക്കെങ്കിലും കഴിയുമെങ്കിൽ അതാവന് മാത്രമാണെന്ന്.
“എന്താടാ എന്താ പറ്റിയെ “ആദിടെ മുഖത്തെ മാറ്റം കണ്ട് സഞ്ജയ്‌ ചോദിച്ചു.
