” ജോൺ സാമുവൽ “. ഹാവൂ.. ജോൺ അങ്കിളിന്റെ വണ്ടി ആണ്, പക്ഷെ അങ്കിൾ വണ്ടി കൊണ്ട് വന്നില്ലാലോ.. ആഹ്.. എന്തായാലും അങ്കിളിനെ കണ്ടാൽ ബാക്കി കാര്യമറിയാം..
ഞാൻ അങ്കിളിന്റെ കോട്ടേജിലേക്ക് പോകാൻ തീരുമാനിച്ചു .മൊബൈൽ കടയിൽ ചോദിച്ചറിഞ്ഞത് പ്രകാരം ഇവിടുന്ന് ഒരു 20km ഉണ്ട് അങ്കിളിന്റെ റിസോർട്ടിലേക്ക്..
അങ്ങോട്ടേക്ക് പോകാൻ വണ്ടി സ്റ്റാർട്ട്‌ ചെയ്തപ്പോളാണ് ഞാനത് കണ്ടത്, ബീവറേജ് ഹോൾഡറിനുള്ളിൽ ഒരു താക്കോൽ. ഞാനതെടുത്തു നോക്കി. ഒരു റൂം കീ ആണ്. “Red House Club 112” എന്നതിൽ എഴുതിയിരുന്നു.
എന്നാലാദ്യം അങ്ങോട്ടേക്ക് തന്നെ പോകാമെന്നു തീരുമാനിച്ചു. ആ ലോഡ്ജ് ഇവിടെ നിന്ന് 5 km ദൂരമേ ഉള്ളു..
10 മിനിറ്റ് കൊണ്ട് ഞാനവിടെ എത്തി. കണ്ടാൽ തന്നെ അറിയാം, 5 star club ആണ്. അകത്തു കയറി കയറിയപ്പോൾ തന്നെ അവിടെ നിന്ന റീസെപ്ഷനിസ്റ്റ് എന്നെ നോക്കി, ഒന്നാക്കി ചിരിച്ചു. അയാൾ മലയാളി ആയിരുന്നു.
“എന്ത് പറ്റി സർ..?” എന്ത് ചെയ്യണമെന്ന് അറിയാതെ നിന്ന എന്നോടയാൾ ചോദിച്ചു.
കീ അയാളെ കാണിച്ചുകൊണ്ട് ഞാൻ റൂം എവിടെ എന്ന് ചോദിച്ചു.
“3rd floor ൽ ആണ്..”
“Thankyou”.
“മാഡം ഇല്ലേ സർ..?
ഏത് മാഡം എന്ന് ചോദിക്കാൻ പോയെങ്കിലും ഇല്ലാ എന്നായിരുന്നു എന്റെ മറുപടി.അയാളുടെ മുഖത്ത് ഇപ്പോഴും ഒരു ആക്കിയ ചിരി ഉണ്ട്.
ഞാൻ ലിഫ്റ്റിൽ കയറി റൂമിലേക്ക് ചെന്നു.ഒരു സൂട്ട് റൂമാണ്.റൂമിലെ ബെഡ്‌റൂമിൽ ആരുടെയോ പാന്റീസ് ഒക്കെ കിടപ്പുണ്ട്. ഒരു മുറി കൂടി ഉണ്ട്. ഞാനാ മുറി തുറന്നപ്പോൾ തന്നെ ഞാനൊന്ന് ഞെട്ടി, അതോടൊപ്പം പല കാര്യങ്ങളും എനിക്ക് ഓർമ്മയും വന്നു…ആഹാ..
ഞാൻ ഉടൻ തന്നെ റൂം പൂട്ടിയിറങ്ങി.വണ്ടി നേരെ അങ്കിളിന്റെ കോട്ടേജിലേക്ക് തിരിച്ചു.നല്ല വിശപ്പായിരുന്നു. അത്കൊണ്ട് വഴിയിൽ കണ്ട ഒരു ഹോട്ടലിൽ കയറി ബ്രേക്ഫാസ്റ്റ് കഴിച്ചു. ബിൽ സെറ്റിൽ ചെയ്ത് വണ്ടിയിൽ കയറാൻ നേരം പിന്നിൽ നിന്നൊരു വിളി കേട്ടു…
“ഹേയ്….”
ഞാൻ തിരിഞ്ഞു നോക്കി.. “റെബേക്കാ ”
…ഞാൻ മനസ്സിൽ പറഞ്ഞു.
അവൾ ഷോപ്പിംഗ് കഴിഞ്ഞുള്ള വരവാണെന്ന് തോനുന്നു, കൈയിൽ ബാഗ് ഒക്കെ ഉണ്ട്. അവളെ കണ്ടപ്പോൾ എനിക്ക് വല്ലാത്തൊരു ആശ്വാസം കിട്ടി. ഞാനവളെ സ്നേഹത്തോടെ പോയി കെട്ടിപിടിച്ചു നിന്നു. അവളത് പ്രതീക്ഷിച്ചില്ല.കൂട്ടം തെറ്റിപ്പോയ കുട്ടി അമ്മയെ കണ്ടത് പോലെ ഞാനവളെ കെട്ടിപിടിച് ഒന്ന് വിതുമ്പി.
റെബേക്ക :-ഹേയ്…ആർ യു ഓക്കെ..?
ഞാൻ :-നൊ..
“എന്ത് പറ്റി…?”
ഞാൻ എന്റെ അവസ്ഥ എല്ലാം അവളോട് പറഞ്ഞു. അവൾക്ക് അറിയാവുന്ന കാര്യങ്ങൾ അവൾ എന്നോടും പറഞ്ഞു. വൈകാതെ അവൾ അവിടെ നിന്ന് പോയി.
ഇപ്പോൾ കുറച്ച് കാര്യങ്ങൾ കൂടി ഞാൻ മനസിലാക്കിയിരിക്കുന്നു. ഇനി എനിക്ക് വേണ്ട കാര്യങ്ങൾ അറിയണമെങ്കിൽ അങ്കിളിന്റെ റിസോർട്ടിലേക്ക് പോകണം. സമയം കളയാതെ ഞാൻ അങ്ങോട്ടേക്ക് തിരിച്ചു.
15 മിനുട്ട് ഡ്രൈവിന് ശേഷം ഞാനവിടെ എത്തി.നേരെ അങ്കിളിന്റെ കോട്ടേജിലേക്ക് ചെന്നു. കതകിൽ മുട്ടിയെങ്കിലും ആരും തുറന്നില്ല.റിസെപ്ഷനിൽ തിരക്കിയപ്പോൾ അങ്കിൾ പുറത്തുപോയി 1 മണിയാകുമ്പോൾ വരുമെന്ന് പറഞ്ഞു…അവരുടെ ഫോണിൽ നിന്ന് അങ്കിളിനെ വിളിച്ചെങ്കിലും ഔട്ട്‌ ഓഫ് കവറേജ് ആയിരുന്നു. വെയിറ്റ് ചെയ്യാമെന്ന് പറഞ്ഞ ശേഷം ഞാനവിടെ ഒരു മരത്തണലിൽ ചെന്നിരുന്നു.സമയം കളയാൻ മൊബൈൽ പോലുമില്ല എന്തൊരു ഗതികേട്.. അപ്പോഴാണ് എനിക്കൊരു കാര്യം ഓർമ്മ വന്നത്. വണ്ടിക്കുള്ളിൽ നിന്നാണ് ആ ഹോട്ടലിന്റെ കീ കിട്ടിയത്, വണ്ടിക്കുള്ളിൽ നിന്ന് വേറെ എന്തെങ്കിലും കൂടി കിട്ടിയാലോ…?
ഞാൻ വണ്ടിക്കടുത്തേക്ക് ഓടി. വണ്ടി അരിച്ചു പെറുക്കാൻ തുടങ്ങി..കാറിന്റെ സ്റ്റോറേജ് ബോക്സ്‌ തുറന്നപ്പോൾ ദാ ഇരിക്കുന്നു ഒരു ചെറിയ ബോക്സ്‌. ഞാനത് തുറന്നു…ഒരു ഡയമണ്ട് റിങ് 💍
ഇറ്റ് വാസ് സൊ ബ്യൂട്ടിഫുൾ…ആ റിങ് ഞാനെടുത്തെന്റെ ജീൻസിന്റെ പോക്കറ്റിൽ വെച്ചു.
ശേഷം ഞാൻ ജീപ്പിന്റെ പിറക് സീറ്റും തപ്പാൻ തുടങ്ങി. ബാക്ക്സീറ്റിൽ നിന്നെനിക്ക് ഒരു ടാറ്റൂ സെന്ററിന്റെ ബിൽ കിട്ടി . ഒപ്പം ഒന്ന് കൂടി കിട്ടി ജോൺ അങ്കിളിന്റെ കയ്യിലിരുന്ന ആഫ്രിക്കൻ വാറ്റിന്റെ ഒഴിഞ്ഞ കുപ്പി.. അപ്പോൾ അതാവും കാര്യം.. ആ വാറ്റും, ഒപ്പം റെബേക്ക whiskey യിൽ കലക്കിയ പൊടികളും കൂടി അടിച്ചത് തലച്ചോറിനെ ബാധിച്ച് കാണും. അതാവും ഈ short മെമ്മറി ലോസിന്റെ കാരണം.കുറച്ച് കഴിയുമ്പോൾ ഓക്കേ ആകുമായിരിക്കും .. ഞാൻ മനസ്സിൽ കരുതി..വേറെയൊന്നും എനിക്കവിടെനിന്നും കിട്ടിയില്ല. ഞാൻ വീണ്ടും ആ മരത്തണലിൽ ചെന്നിരുന്നു…മെല്ലെ മെല്ലെ ഞാനൊന്ന് മയങ്ങി…ഒരു സ്വപ്നം പോലെ കഴിഞ്ഞ ദിവസങ്ങളിൽ നടന്ന ചില കാര്യങ്ങൾ എനിക്കോർമ്മ വന്നു, പക്ഷെ ഒന്നും കണക്ട് ചെയ്യാൻ പറ്റുന്നില്ല.
ഉറക്കമുണർന്നപ്പോഴേക്ക് സമയം 12.30 കഴിഞ്ഞിരുന്നു. അങ്കിളിന്റെ കോട്ടേജിലേക്ക് നോക്കിയപ്പോൾ കതക് തുറന്ന് കിടക്കുന്നത് ദൂരെ നിന്നും ഞാൻ കണ്ടു.
പിന്നൊരു ഓട്ടമായിരുന്നു അങ്ങോട്ടേക്ക്.
അങ്കിളിനെ പ്രതീക്ഷിച്ചു റൂമിലേക്ക് ചെന്ന ഞാൻ അങ്കിളിനെ അല്ല അവിടെ കണ്ടത്, പകരം സുന്ദരിയായ ഒരു പെൺകുട്ടിയെയായിരുന്നു…ആരാണവളന്ന് അറിയാതെ ഞാനവളെ നോക്കി നിന്നു.
“അജിത്…എന്ത് പറ്റി..”അവൾ ചോദിച്ചു.
“നി നി.. നിനക്കെന്നെ അറിയാമോ..?”
“ങേ…എന്താടാ…? നിനക്ക് എന്ത് പറ്റി..?”
“അത്…ഞാ..” എന്ത് പറയണമെന്ന് അറിയാതെ ഞാൻ കിടന്ന് പതറി.
“ഞാൻ സ്റ്റെല്ലയാടാ.. നിനക്കിതെന്താ പറ്റിയത്..?”
സ്റ്റെല്ല…ഈ അടുത്ത് ആ പേര് കേട്ടത് പോലെ..
ഞാനവളുടെ മുഖത്തേക്ക് സൂക്ഷിച് നോക്കി.. അതേ…ഇതവൾ തന്നെ.. എനിക്കാദ്യം ബോധം വന്നപ്പോൾ എന്റെ ബെഡിൽ കിടന്ന പെണ്ണ്.
“അയ്യോ അജിത്.. ആ കുപ്പി മുഴുവൻ നീ അകത്താക്കിയോ…? ഓർമ്മക്കുറവ് ഉണ്ടോ നിനക്ക്..?”എന്റെ അവസ്ഥ മനസ്സിലായിട്ടേന്നോണം അവൾ എന്നോട് ചോദിച്ചു.
“ഐ തിങ്ക് സൊ..”
“പേടിക്കണ്ട…ഒന്നും പറ്റില്ല.. ഒന്ന് നല്ല രീതിയിൽ ഉറങ്ങിയാൽ മതി “.
“പക്ഷെ…”
“എന്താടാ…എന്ത് പറ്റി.…?പേടിക്കണ്ട.. ഞാനില്ലേ..!”
“നിനക്ക് അന്നയെ അറിയാമോ…?”
“അറിയാം…നീ എല്ലാം പറഞ്ഞല്ലോ.ഇന്നലെ നീ അവളെ കണ്ട് വരാമെന്ന് പറഞ്ഞു പോയതല്ലേ.. എവിടായിരുന്നു.പിന്നെ.. പപ്പയോടു ഞാനെല്ലാം പറഞ്ഞു കേട്ടോ…”
“സ്റ്റെല്ല….പ്ലീസ് ഹെല്പ് മി…”
🥏🥏🥏🥏🥏🥏🥏🥏🥏🥏🥏🥏🥏🥏🥏🥏🥏🥏🥏🥏🥏🥏🥏🥏🥏🥏🥏🥏🥏🥏🥏🥏🥏🥏🥏🥏🥏🥏🥏🥏🥏🥏🥏🥏🥏🥏🥏🥏
ഇത്രയും നേരം അജിയുടെ വ്യൂ പോയിന്റിലൂടെ കഥ വായിച്ച നിങ്ങൾ ഇപ്പോൾ ഒരു അവിയൽ പരുവത്തിലായി എന്നെനിക്ക് മനസ്സിലായി, അത് കൊണ്ട് ഇനിയുള്ള കഥ ഞാൻ, അതായത് ഹാരി പോട്ടർ പറഞ്ഞുതരാം.
വെള്ളിയാഴ്ച വൈകുന്നേരം 5.00 മണി.
അന്നയെ വിട്ട് പോയ ഹോട്ടലിന് അടുത്തുള്ള ബീച്ചിൽ തിരയും നോക്കി ഇരിക്കുകയാണ് അജിത്.
