രാമന്‍: മക്കളെ, വിനയാ, വിനോദേ… ഒരു കാര്യം പറയാന്‍ കൂടെയാ ഞാന്‍ ഇവിടെ വന്നത്. കുറച്ച് ദിവസം താമസിച്ചിട്ട് പറയാമെന്ന് കരുതിയതാ. ഇനി ഈ കാര്യം പറഞ്ഞേക്കാം…
ഭക്ഷണം കഴിച്ചുകൊണ്ട് വിനയന്: എന്താ അമ്മാവാ കാര്യം..?
രാമന്‍: എങ്ങനെയാ പറയാ എന്ന് എനിക്ക് അറിയില്ല..
ഭക്ഷണം കഴിച്ചുകൊണ്ട് വിനോദ്: അമ്മാവന് ഞങ്ങളോട് എന്തും പറഞ്ഞുകൂടെ..
രാമന്‍: അതല്ല മക്കളെ.. നിങ്ങളെ കട എന്റെ മകളുടെ പേരില്‍ എഴുതി കൊടുക്കണമെന്ന് അവളും അവളുടെ ഭര്‍ത്താവും വാശി പിടിക്കുന്നുണ്ട്..
ഇതുകേട്ട് ഭക്ഷണം കഴിക്കുന്നത് നിര്‍ത്തി ഞെട്ടലോടെ മുഖാമുഖം നോക്കുന്ന വിനോദും വിനയനും. ഗൗരിയമ്മയും അംബികയും അനിതയും പരസ്പരം നോക്കി.
രാമന്‍: കട ഞാന്‍ അവര്‍ക്ക് എഴുതികൊടുത്താല്‍ അവര്‍ അത് പൊളിച്ച് ബില്‍ഡിംഗ് ഉണ്ടാക്കാനുള്ള പ്ലാനിലാ.. എനിക്ക് എന്ത് ചെയ്യാന്‍ പറ്റും.. അതുകൊണ്ട് നിങ്ങള്‍ക്കാര്‍ക്കും എന്നോട് ദേഷ്യം ഉണ്ടാവരുത്.. എന്റെ കാലം കഴിഞ്ഞാല്‍ പിന്നെ ഈ ബന്ധമൊന്നും ഉണ്ടാവൂന്ന് തോന്നണില്ല..
ഗൗരിയമ്മ: അതിനെന്താ രാമാ.. ആ കട അവര്‍ക്ക് അവകാശപ്പെട്ടതല്ലേ..
രാമന്‍: അത് ശരിയാണ് ചേച്ചി.. കട എനിക്ക് നിങ്ങള്‍ക്ക് തരാനാണ് ഇഷ്ടം. പക്ഷെ, മക്കളെ ഇഷ്ടംകൂടെ നോക്കേണ്ടേ..
അംബികയെ നോക്കി കൊണ്ട് രാമന്‍: കൊടുക്കേണ്ടത് കൊടുത്താ കട ചിലപ്പോള്‍ നിങ്ങള്‍ക്ക് തന്നെ കിട്ടുമായിരിക്കും…
ഇതുകേട്ട് അമ്മാവന്റെ മുഖത്ത് നിന്ന് കണ്ണെടുത്ത് അംബികയെ നോക്കുന്ന അനിത. അംബിക അമ്മാവന്റെ മുഖത്ത് നിന്ന് കണ്ണെടുത്ത് തലതാഴ്ത്തി.
സംശയത്തോടെ വിനയന്: കൊടുക്കേണ്ടത് എന്ന് വെച്ചാല്‍
ഞെട്ടലോടെ വിനയനെ നോക്കി രാമന്‍: അത്.. അത് പിന്നെ പണം.. ആ സ്ഥലത്തിന് കണക്കായ പണം കൊടുത്താല്‍ മതിയാവുമായിരിക്കും…
ഇതുകേട്ട് വിനയനും വിനോദും മുഖത്തോട് മുഖം നോക്കി ഭക്ഷണം കഴിക്കുന്നിടത്ത് നിന്ന് എഴുന്നേറ്റു. അംബികയെയും അനിതയെയും നോക്കി രാമന്‍ എഴുന്നേറ്റ് കൈ കഴുകാന്‍ പോയി. പതിവ് പോലെ ഭക്ഷണം കഴിച്ച് അടുക്കളയിലെ ജോലി കഴിഞ്ഞ് മുറിയിലെത്തി വാതിലടയ്ച്ച അംബിക കണ്ടത് ബെഡ്ഡില്‍ മുണ്ടുമാത്രമുടുത്ത് കിടക്കുന്ന വിനയനെയാണ്.. ബെഡ്ഡില്‍ കിടന്നു തന്റെ അടുത്ത് വന്നിരിക്കുന്ന അംബികയോട് വിനയന്: അമ്മ എന്ത് പറയുന്നെടീ…
അംബിക: അമ്മയ്ക്ക് നല്ല വിഷമമുണ്ട്.. ആ കട പോവുന്നതില്…
വിനയന്: അച്ഛന്‍ ഉള്ള കാലം മുതലേ ഉള്ളതല്ലേ.. അത് പോവാന്ന് വെച്ചാ അതൊരു വലിയ നഷ്ടം തന്നെയാ.. നമ്മുടെ വരുമാനം അതോടെ നിലച്ചു..
അംബിക: എനി എന്താ ചെയ്യാ വിനയേട്ടാ…
വിനയന്: എന്ത് ചെയ്യാനാടീ.. ടൗണില്‍ മറ്റൊരു മുറി വാടകയ്ക്ക് എടുക്കണം. അതിനും വേണം ലക്ഷങ്ങള്‍. എന്നാലും കച്ചവടം കിട്ടൂന്ന് തോന്നണില്ല. ഈ കട ഒരു ജംഗ്ഷനില്‍ ആയതോണ്ട് നല്ല കച്ചവടാ…
അംബിക: വിനയേട്ടന് ഒന്നും ചെയ്യാന്‍ പറ്റില്ലേ..
വിനയന്: സ്വര്‍ണ്ണം വില്‍ക്കാനൊന്നും നമ്മളിലില്ലോ..?
അംബിക: എന്റെ പതിനഞ്ച് പവന്‍ ആഭരണമില്ലേ..?
വിനയന്: പതിനഞ്ച് പവന്‍ കൊടുത്തിട്ട് എന്ത് കിട്ടാനാ അംബികേ.. നിന്റെ അച്ഛന്‍ നിനക്കായി തന്ന ആകെ സ്വര്‍ണ്ണമല്ലേ അത്. അത് ഒന്നും ചെയ്യേണ്ട..
ഇതുകേട്ട് തലതാഴ്ത്തുന്ന അംബിക.
വിനയന്: വിനോദ് ചിലപ്പോള്‍ അനിതയുടെ സ്വര്‍ണ്ണം വിറ്റ് കട വാങ്ങുമായിരിക്കും.. മറ്റുവല്ല ജോലിയും നോക്കണം.. നീ കിടന്നോ…
ഇതുപറഞ്ഞു തിരിഞ്ഞു കിടക്കുന്ന വിനയന്. അംബിക പോയി ലൈറ്റ് ഓഫ് ചെയ്തു വിനയനോടൊപ്പം കിടന്നു. അംബികയെ ഒന്ന് തൊടുകപോലും ചെയ്യാതെയായിരുന്നു വിനയന് കിടന്നത്. രാവിലെ എഴുന്നേറ്റ് അടുക്കള ജോലി ചെയ്ത് വിനയന് ചായയും ഉണ്ടാക്കി കൊടുത്ത അനിതയും അംബികയും അവരുടെ ഭര്‍ത്താക്കന്മാരുടെ മുഖത്തെ മൗനത അവരില്‍ വിഷമം ഉണ്ടാക്കി. ഗൗരിയമ്മയിലും ആ വിഷമം ഉണ്ടായി.
അടുക്കളയില്‍ ജോലി ചെയ്യവെ അനിത: വിനോദേട്ടന്‍ പറയുന്നത് എന്റെ സ്വര്‍ണം വിറ്റ് കട വാങ്ങാമെന്നാ… എന്തായാലും അത് വിട്ടുകൊടുക്കാന്‍ ആള് തയ്യാറല്ല..
അംബിക: വിനയേട്ടന് പറഞ്ഞിരുന്നു. നിങ്ങള് അങ്ങനെ ചെയ്യൂന്ന്..
അനിത: വിനയേട്ടന് എന്താ പറയുന്നത്..
അംബിക: നിനക്കറിയാലോ അനിതേ.. എന്റെ വീട്ടില്‍ സാമ്പത്തികമായി ഒന്നും ഇല്ല. സഹായിക്കാന്‍ എനിക്കാവില്ല. അതുകൊണ്ട് വിനയേട്ടന് കട പോയാല്‍ പിന്നെ വല്ല ജോലിക്കും പോണമെന്ന് പറഞ്ഞു.
അനിത: വിനയേട്ടന് മുമ്പ് വേറെ വല്ല പണിക്കും പോയിട്ടുണ്ടോ..
അംബിക: ഇല്ല.. ആര് ജോലി കൊടുക്കാന്‍…? ഏതെങ്കിലും കടയില്‍ നില്‍ക്കേണ്ടിവരും…
അങ്ങോട്ട് വന്നുകൊണ്ട് രാമന്‍: നീ മനസ് വെച്ചാ അങ്ങനെയൊന്നും ഉണ്ടാവില്ല..
ഞെട്ടലോടെ അങ്ങോട്ട് നോക്കുന്ന അംബികയും അനിതയും.
അവര്‍ക്കഭിമുഖമായി നിന്നുകൊണ്ട് രാമന്‍: എനിക്ക് വേണ്ടത് നിന്നെയാണ് അംബികേ.. നിങ്ങളെ പേരിലേക്ക് ആ രണ്ട് കട ഞാന്‍ എഴുതി തരാം.. നീ എനിക്ക് സമ്മതിച്ച് താ.. എന്റെ ആഗ്രഹം പോലെ..
അംബിക: നിങ്ങള് എന്തിനാ ഞങ്ങളെ ദ്രോഹിക്കുന്നത്..
അനിത: അംബികേച്ചി എന്ത് തെറ്റ് ചെയ്തിട്ടാ…
രാമന്‍: അംബിക ഒരു തെറ്റും ചെയ്തിട്ടില്ല.. അവളുടെ സൗന്ദര്യം അതാണ് എന്നെ ആകര്‍ഷിക്കുന്നത്.. ആ സൗന്ദര്യത്തിന് ഞാനിട്ട വിലയാണ് ലക്ഷങ്ങള്‍ വിലയുള്ള ആ കട.
അംബിക: എനിക്ക് വിനയേട്ടനെ വഞ്ചിക്കാന്‍ വയ്യ..
രാമന്‍: അവന്‍ നിന്നെ താലി ചാര്‍ത്തിയിട്ട് ആറ് വര്‍ഷമേ ആവുന്നുള്ളൂ.. അതിന് മുമ്പ് നിനക്ക് അവന്‍ ഭര്‍ത്താവ് ആയിരുന്നില്ല.. നീ അവന്റെ കൂടെ ജീവിത കാലം മുഴുവന്‍ കിടന്ന് കൊടുത്താലും കിട്ടുന്നത് വല്ല സാരിയോ, കഴിക്കുന്ന ഭക്ഷണമോ അല്ലാതെ മറ്റ് എന്താണ് കിട്ടുക..?
അംബിക: വിനയേട്ടന് എന്നെ നന്നായി സ്നേഹിക്കുന്നുണ്ട്…
രാമന്‍: ഉം സ്നേഹം. സുന്ദരിയായ ഭാര്യയില്‍ സുഖം കണ്ടെത്താന്‍ ഭര്‍ത്താക്കന്മാര്‍ നടിക്കുന്ന വെറും ഒരു വികാരംമാത്രമാണ് സ്നേഹം.. വിനയന് ആഗ്രഹിച്ച രീതിയില്‍ നീ കിടന്നുകൊടുക്കാന്‍ വേണ്ടി മാത്രമുള്ള സ്നേഹം..
രാമനെ തുറിച്ച് നോക്കുന്ന അംബിക. രാമന്‍: നീ വിവാഹം കഴിഞ്ഞ് എന്റെ വീട്ടില്‍ വിരുന്ന് വന്ന നാള് നിനക്കോര്‍മ്മയില്ലേ.. വെള്ളയില്‍ ചുവന്ന പൂക്കളുള്ള സാരിയുടുത്ത് നീ അന്ന് വന്നതും എന്റെ വീട്ടിലെ സ്റ്റെപ്പുകള്‍ കയറുമ്പോള്‍ നിന്റെ ചന്തിയിലെ ആട്ടം ഞാന്‍ ശ്രദ്ധിച്ചു. കൂടാതെ ചെറുപ്പ് ഇടാന്‍ നേരം നീ കുനിഞ്ഞപ്പോള്‍ നിന്റെ മുലയുടെ ചാലും. അന്നുള്ള അംബികയെക്കാള്‍ ഇന്ന് നീ എത്രയോ തടിച്ച് കൊഴുത്ത് മദാലസ ആയിരിക്കുന്നു. നിന്നെ പല ആണുങ്ങളും നോട്ടമിടുന്നത് ഞാന്‍ കണ്ടിട്ടുണ്ട്.
ഇത് കേട്ട് അമ്മാവനെ ഞെട്ടലോടെ അംബിക നോക്കി.
