അംബിക: നീയോ.. നീ ഇവിടെ..?
വിനോദ്: അതെ അംബികേച്ചി.. ഞാന്‍ തന്നെ.. വിനോദ്…
അംബിക: നീ എന്നെ..
അംബികയ്ക്ക് ആകെ സങ്കടം വന്നു.
അംബികയെ തലോടികൊണ്ട് വിനോദ്: ചേച്ചിയെ എത്ര കാലമായി ഞാന്‍ മോഹിക്കുന്നു.
രാമനെ നോക്കി അംബിക: നിങ്ങളെന്നെ ചതിച്ചു.
ചിരിച്ചുകൊണ്ട് രാമന്‍: എന്നെപോലെ ഒരു കിളവന് നിന്നെ സുഖിപ്പിക്കാന്‍ സാധിക്കില്ല. അതിന് നല്ല ആണ്‍കുട്ടി തന്നെ വേണം. അത് ഈ വീട്ടില്‍ തന്നെയുണ്ട്. നിന്റെ കെട്ടിയവന്റെ അനിയന്‍…
വിഷമത്തോടെ അംബിക: ഞാന്‍ നിന്റെ ഏടത്തിയമ്മയല്ലേ..
അംബികയിലേക്ക് ചേര്‍ന്ന് കിടന്നുകൊണ്ട് വിനോദ്: എനിക്ക് വയസ് മുപ്പത്. നിനക്ക് വയസ് ഇരുപത്തിനാല്. നമ്മള്‍ പെങ്ങന്മാരൊന്നും അല്ലല്ലോ. രണ്ടു വീട്ടില്‍ നിന്നുള്ളവരാ.. ചേട്ടന്‍ ചേച്ചിയെ കെട്ടിയില്ലായിരുന്നെങ്കില്‍ ചേച്ചി വേറെ വീട്ടില്‍ ചെന്ന് കയറുമായിരുന്നു. അപ്പോള്‍ എനിക്ക് ചേച്ചി അന്യപെണ്ണാവുമായിരുന്നു. ഞാനിനി ചേച്ചി എന്ന് വിളിക്കില്ല. ആരും ഇല്ലാത്തപ്പോള്‍ അംബികേ എന്നെ വിളിക്കൂ…
വിനോദിനെ ദേഷ്യത്തോടെ അംബിക നോക്കി നിന്നു.
രാമന്‍: കേട്ടോ അംബികേ… ഇവന് നിന്നെ ഇവിടെ വിവാഹം ചെയ്തു കൊണ്ടുവന്ന ദിവസം മുതല്‍ നിന്നെ നോട്ടമിട്ടതാ.. വിനയന്‍ തങ്ങളെ പീടികയില്‍ നിന്ന് വാങ്ങി വെച്ച പച്ചക്കായ അവന് കാണാതെ എടുത്ത് അതില്‍് അതില്‍ വാണമടിച്ച് പുരട്ടിയ ശേഷമാ നിനക്ക് വായയിലിടാന്‍ അവന് കൊണ്ടുവരുന്നത്.
ഇതുകേട്ട് വിനോദിനെ ദേഷ്യത്തോടെ നോക്കുന്ന അംബിക.
രാമന്‍: നിന്റെയും വിനയന്റെയും വിവാഹം കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ ഇവന് എന്നോട് പറഞ്ഞത് എന്താണെന്ന് അറിയോ..? അംബികേച്ചി ചരക്കാണ്… ഏട്ടന്റെ ഭാഗ്യമെന്ന്.. പാവം അവന് നിന്നെപോലെ ഒരുത്തിയെ കിട്ടാന്‍ ഒരുപാട് അലഞ്ഞു. പക്ഷെ, കിട്ടിയത് അനിതയെ പോലെ ഒരു കരിവാളിച്ചിയെ..
അംബിക: എന്നാലും നീ അവളെ ചതിച്ചല്ലോടാ…
വിനോദ്: അംബികേച്ചിയെക്കാള്‍ വലുതല്ല എനിക്ക് അനിത.. ഞാന്‍ ആറ് വര്‍ഷമായി അംബികേച്ചിയെ അംബികേച്ചി അറിയാതെ പ്രണയിക്കുന്നു.. ഇന്ന് ഈ അമ്മാവന്‍ ഉള്ളതുകൊണ്ടാ ഞാന്‍ ഈ സുഖം അറിഞ്ഞത്. അല്ലായിരുന്നെങ്കില്‍ ഞാന്‍ തീര്‍ത്തും നിരാശനായേനെ..
രാമന്‍: ശരിയാണ് മോളെ… ഇവന് നിന്നോട് പ്രണയമാ… അവന് അത് പലപ്പോളും പറയാറുമുണ്ട്. എന്റെ രണ്ട് കടയും നിങ്ങള്‍ക്കുള്ളത് തന്നെയാ.. വിനോദ് മോന് എന്നെ വലിയ സ്നേഹവും ബഹുമാനവുമാണ്. വിനയന്‍ അങ്ങനെയല്ല. ഇവന്റെ എല്ലാ ആഗ്രഹവും ഇവന് എന്നോട് പറയും. ഇതും ഇവന് എന്നോട് പറഞ്ഞു. നിനക്ക് ബസില്‍ വെച്ച് മൂത്രമൊഴിക്കാന്‍ മുട്ടിയതും തുടര്‍ന്നുള്ള സംഗതിയും പറഞ്ഞപ്പോള്‍ ഇവനാ പറഞ്ഞത് അവന് അംബികേച്ചിയെ വേണമെന്ന്. അപ്പോള്‍ ഞാന്‍ വേറെയൊന്നും ആലോചിച്ചില്ല. ഈ കട വെച്ച് നിന്നെ വാങ്ങി അതും എനിക്ക് വേണ്ടിയല്ല. ഇവന് വേണ്ടി. എനിക് പിറക്കാതെ പോയ വിനോദ് മോന് വേണ്ടി. അംബികേ എന്ന് ഞാന്‍ നിന്നെ പുറത്ത് നിന്ന് മുറിയിലേക്ക് കയറ്റി എന്നല്ലാതെ ഒന്ന് തൊടുകപോലും ചെയ്തിട്ടില്ല.
അമ്മാവനെ നോക്കി മാറില്‍ കൈവെച്ച് മറച്ച് അംബിക കിടന്നു.
രാമന്‍: നീ വിവാഹം ചെയ്യേണ്ടിയിരുന്നത് വിനയനെ അല്ലായിരുന്നു. വിനോദിനെ ആയിരുന്നു.
വിനോദ്: അംബികേച്ചിയും വിനയേട്ടനും തമ്മിലുള്ള കളി ഞാന്‍ ഒളിഞ്ഞ് നിന്ന് കാണാറുണ്ടായിരുന്നു.
അംബിക അത് ഞെട്ടലോടെ കേട്ടു.
വിനോദ്: ചേച്ചി കുളിക്കുമ്പോളും അലക്കുമ്പോളും കുനിയുമ്പോളൊക്കെ ഞാന്‍ ശരിക്കും നോക്കാറുണ്ടായിരുന്നു. അംബികയെ പോലെ ഒരു ഭാര്യയെ എനിക്ക് കിട്ടിയിരുന്നെങ്കില്‍ ഞാന്‍ ഇന്ന് ഇവിടെ വരില്ലായിരുന്നു. ഒരുപാട് ശ്രമിച്ചു. കിട്ടിയില്ല..
വിനോദ് വിഷമത്തോടെ പറഞ്ഞു നിര്‍ത്തി.. എന്ത് പറയണമെന്ന് അംബികയ്ക്ക് അറിയില്ലായിരുന്നു.
വിനോദ്: ചേട്ടന്‍ കെട്ടുന്നതിന് മുമ്പ് അംബികയെ ഞാന്‍ കണ്ടിരുന്നെങ്കില്‍ ഞാന്‍ കെട്ടിയേനെ.. എന്റെ ആഗ്രഹമായിരുന്നു. ചേട്ടന്‍ അംബികയെ അറിഞ്ഞ മുറിയില്‍ എനിക്ക് അറിയണമെന്ന്…
രാമന്‍ വേഗം മുണ്ടുടുത്ത് ഉടുത്തുകൊണ്ട് രാമന്‍: സമയം പന്ത്രണ്ട് ആവുന്നു… ഞാന്‍ വെളുപ്പിനെ നാട്ടിലേക്ക് പോവും. ഈ ഒരു കാര്യത്തിനാണ് ഞാനിവിടെ വന്നത്.. ഞാനും അംബികയും വിനോദും അല്ലാതെ മറ്റൊരാള്‍ ഈ കാര്യം എന്റെ വായയില്‍ നിന്ന് ആരും അറിയില്ല. മോളെ അംബികേ.. ഗൗരിയേച്ചിയോട് ഞാന്‍ പോയെന്ന് പറഞ്ഞേക്ക്
എന്ന് പറഞ്ഞു രാമന്‍ ആ മുറിയുടെ വാതില്‍ തുറന്ന് പുറത്ത് കടന്ന് വാതില്‍ അടയ്ച്ചു. ബെഡ്ഡില്‍ നിന്ന് എഴുന്നേറ്റ് മുണ്ടും ഷര്‍ട്ടുമിട്ടുകൊണ്ട് വിഷമിച്ചു കിടക്കുന്ന അംബികയോട്
വിനോദ്: ചേച്ചി ചെയ്തത് തെറ്റാണെങ്കില്‍ ക്ഷമിക്കണം.. ഞാന്‍ അനിതയുമായി ബന്ധപ്പെടുമ്പോളും ചേച്ചിയെ കുറിച്ചാ ഓര്‍ക്കാറ്..
അത് കേട്ട് ഞെട്ടലോടെ വിനോദിനെ അംബിക നോക്കി. നഗ്‌നമായി കിടക്കുന്ന അംബികയുടെ ചന്തി കണ്ട് വിനോദ്: എനിക്ക് അംബികേച്ചിയോടുള്ള ആഗ്രഹം തീര്‍ന്നിട്ടില്ല… പക്ഷെ ഞാനായിട്ട് ഇനി ഒന്നും ചെയ്യില്ല താല്‍പര്യമുണ്ടെങ്കില്‍ മാത്രം… ഞാന്‍ വീട്ടില്‍ വന്ന കാര്യം അമ്മ അറിഞ്ഞിട്ടില്ല.. ഞാന്‍ പോവുന്നു.
എന്നു പറഞ്ഞു റൂമിലെ ലൈറ്റ് ഓഫ് ചെയ്ത് വാതില്‍ തുറന്ന് അത് അടയ്ച്ച് മുകളിലെ തന്റെ മുറിയിലേക്ക് പോകവെ ഉറങ്ങാതെ കിടക്കുന്ന രാമനമ്മാവന്റെ അടുത്ത് വന്നുകൊണ്ട് പതുക്കെ വിനോദ്: വേണ്ടായിരുന്നു അമ്മാവാ…? പാവം അംബികേച്ചിക്ക് വിഷമമായിട്ടുണ്ടാവും…
രാമന്‍: ഉം എനിക്കും തോന്നി. പാവം പിടിച്ച വീട്ടിലെ പെണ്ണാ അവള്. സൗന്ദര്യം അല്‍പം കൂടിപോയി. അന്ന് ബസില്‍ ഞാനും ഇന്ന് നീയും അത് അനുഭവിച്ചു. കഴിഞ്ഞത് കഴിഞ്ഞു. നീ അതോര്‍ത്ത് വിഷമിക്കേണ്ട പോയി കിടന്നോ…
വിനോദ് മുറിയിലേക്ക് പോയി. രാത്രിയില്‍ എപ്പളോ അവര്‍ കിടന്നുറങ്ങി. രാവിലെ എഴുന്നേറ്റ് നോക്കിയപ്പോള്‍ അംബിക പതിവുപോലെ അടുക്കളയില്‍ ജോലിയില്‍ ആയിരുന്നു. വിനോദ് രാത്രി വന്ന കാര്യം ഗൗരിയമ്മയോട് പറഞ്ഞു. അമ്മാന്‍ ചായ പോലും കുടിക്കാതെ പോയെന്ന് ഗൗരിയമ്മ വിനോദിനോട് പരിഭവം പറഞ്ഞു. വിനോദ് അംബികയ്ക്ക് അധികം മുഖം കൊടുത്തില്ല. അവര്‍ പരസ്പരം നോക്കിയില്ല. പക്ഷെ, അംബികേച്ചി മകളെ സ്‌കൂളിലേക്ക് പറഞ്ഞയച്ചു. അവള് ജോലിയില്‍ ശ്രദ്ധിച്ചു. പര്‍ച്ചേഴ്സ് കഴിഞ്ഞ് ഉച്ചയ്ക്ക് വിനയന്‍ വീട്ടിലെത്തി. അപ്പോളേക്കും വിനോദും എത്തിയിരുന്നു. വിനോദ്: ങാ ചേട്ടന്‍ വന്നോ..?
വിനയന്‍: അമ്മാവന്‍ പോയോ..?
അംബികയെ നോക്കി വിനോദ്: പോയി… വിനോദിന് മുഖം കൊടുക്കാതെ അംബിക അവിടെ നിന്നു.
വിനയന്‍: അംബികെ എനിക്ക് കുറച്ച് കഞ്ഞിവെള്ളം എടുത്ത് വെയ്ക്ക്. ഞാന്‍ കുളിച്ച് വരാം.. എന്നു പറഞ്ഞു വിനയന്‍ പുറത്തെ കുളിമുറിയിലേക്ക് പോയി.
