അനിത: പിറ്റേന്ന് ചേച്ചിയും ചേട്ടനും അമ്പലത്തില്‍ പോയോ…
അംബിക: ഉം പോയി.. പിന്നെ വിരുന്ന് പോക്കും ഭക്ഷണം കഴിക്കലും യാത്രയുമായി അങ്ങനെ പോയി..
അനിത: പിന്നെയുള്ള രാത്രി വിനയേട്ടന്‍ ഇതുപോലെ തന്നെ സാധനം പിടിച്ച് കളയേണ്ടി വന്നോ…
അംബിക: ഇല്ലെടി… ഇടയ്ക്കൊക്കെ വിനയേട്ടന്‍ എന്നെ പിടിച്ച് ഉമ്മവെയ്ക്കും കെട്ടിപിടിയ്ക്കും. വിനയേട്ടന്റെ ഭാഷയില്‍ പറഞ്ഞാല്‍ ചാമ്പക്ക നുണയാന്‍ വേണ്ടി.
അനിത ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു.
അംബിക: ആ സമയങ്ങളിലൊന്നും ഞാന്‍ വിനയേട്ടന്റെ മുഖത്ത് നോക്കാറെയില്ല. തീരെ സംസാരിക്കാറുമില്ല. എന്താ മിണ്ടാത്തത്..? എന്താ എന്നോട് സംസാരിക്കാത്തത്? പേടി ഇതുവരെ മാറിയില്ലേ..? എന്നൊക്കെ ചോദിക്കും. മൂന്നു നാല് ദിവസം കഴിഞ്ഞാ സംസാരിക്കാന്‍ തുടങ്ങിയത് തന്നെ. വിരുന്നിന് പോവുമ്പോള്‍ എല്ലാവരുമുള്ളപ്പോള്‍ ഞാന്‍ വിനയേട്ടനോട് സംസാരിക്കും അല്ലാത്തപ്പോള്‍ മിണ്ടാറില്ല. നാണംകുണുങ്ങിയായി ഞാന്‍. ഒരാഴ്ച കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ വിനയേട്ടന്‍ എന്റെ വീട്ടില്‍ വന്നു നിന്നു. എന്റെ അമ്മയ്ക്കും അച്ഛനും ചേച്ചിക്കും ചേട്ടനുമെല്ലാം വിനയേട്ടനെ നന്നായി ഇഷ്ടപ്പെട്ടു. അവരോടെല്ലാം വിനയേട്ടന്‍ നല്ല പെരുമാറ്റത്തോടെ പെറുമാറി. എല്ലാം എന്റെ ഭാഗ്യമാണെന്ന് അമ്മ പറഞ്ഞു. അങ്ങനെ വീട്ടില്‍ നിന്ന് തിരിച്ചെത്തി വിനയേട്ടന്‍ കടയില്‍ പോയി തുടങ്ങി. കല്യാണം കഴിഞ്ഞ് ഒന്നര ആഴ്ചയായി കാണും. ഒരു ദിവസം രാത്രി കടയടച്ചു വന്ന വിനയേട്ടന്റെ കയ്യില്‍ ഒരു കവറുണ്ടായിരുന്നു. അത് സെല്‍ഫില്‍ വെച്ച് അടച്ചു. ഞാന്‍ അത് നോക്കാന്‍ പോയില്ല. വിനയേട്ടന്‍ കുളിച്ച് വന്നു. വിനോദും വിനയേട്ടനും ചോറ് തിന്നു. വിനയേട്ടന്‍ മുറിയില്‍ കയറി വാതിലടയ്ച്ചു. മാക്സിയായിരുന്നു എന്റെ വേഷം. വിനയേട്ടന്‍ ഒരു മുണ്ടുമാത്രമാണ് ഉടുത്തത്. അടുക്കളെയിലെ പണിയെല്ലാം കഴിഞ്ഞ എന്നോട് അമ്മ കിടന്നോളാന്‍ പറഞ്ഞു നേരെ മുറിയിലെത്തിയ എന്നെ കണ്ട് വിനയേട്ടന്‍ വേഗം പോയി വാതിലടയ്ച്ചു. ഇനി എന്നെ കെട്ടിപിടിച്ചു ഉമ്മവെയ്ക്കലും ജാമ്പക്ക തിന്നലുമാവും എന്ന് ഞാന്‍ കരുതി. വിനയേട്ടന്‍ വേഗം പോയി സെല്‍ഫ് തുറന്നു. ഞാന്‍ അവിടേക്ക് ആകാംക്ഷയോടെ നോക്കി. സെല്‍ഫില്‍ നിന്ന് ആ കൊണ്ടുവെച്ച കവറെടുത്തു. അതില്‍ നിന്ന് ചെറിയ ഒരു കത്തിയെടുത്തു. അത് കണ്ട് ഞാന്‍ സംശയത്തോടെ വിനയേട്ടനെ നോക്കി. എനിക്ക് പേടിയുമുണ്ടായിരുന്നു. എന്നെ കണ്ട് വിനയേട്ടന്‍ ചോദിച്ചു: പേടിക്കേണ്ട.. ഞാന്‍ ഒന്നും ചെയ്യില്ല. എനിക്ക് ഒന്നും മനസിലായില്ല. വിനയേട്ടന്‍ ആ കവറ് തുറന്ന് അതില്‍ നിന്ന് ഒരു സാധനം പുറത്തെടുത്തു.
അനിത: എന്തായിരുന്നു ചേച്ചി അത്..?
അംബിക: അത് ഒരു പച്ചക്കായ ആയിരുന്നു.
അനിത: പച്ചക്കായയോ..?
അംബിക: അതേ.. പച്ചക്കായ എന്നല്ല പറയേണ്ടത്.. ഒന്നര നേന്ത്രപഴത്തിന്റെ അത്ര വണ്ണമുള്ള പച്ചക്കായ. അതുമായി എന്റെ അടുത്തേക്ക് വന്ന് എനിക്ക് തന്നു പറഞ്ഞു: ഇത് നീ തൊലി പൊളിക്ക്.. ഞാന്‍ ചോദിച്ചു: എന്തിനാ വിനയേട്ടാ ഇത്..? വിനയേട്ടന്‍: അതൊക്കെയുണ്ട് നീ അത് തൊലി പൊളിക്ക്. ഞാന്‍ അതിന്റെ മുകള്‍ ഭാഗം മുറിച്ച് തൊലി താഴോട്ട് നീക്കി. മൂന്ന് ഭാഗത്തു നിന്നും തൊലി പൊളിച്ച് താഴെ വരെ നീക്കി. മുഴുവന്‍ നീക്കരുത് എന്ന് വിനയേട്ടന്‍ എന്നോട് പറഞ്ഞു. ഞാന്‍ അതുപോലെ തൊലി നീക്കി. വിനയേട്ടന്‍: നമ്മുടെ കടയുടെ അടുത്ത് തങ്ങള്‍ക്ക് ഒരു പച്ചക്കറി കടയുണ്ട്. അവിടെ നിന്നാ നാട്ടിലെ ചെറുകിടക്കാര് പച്ചക്കറി വാങ്ങുന്നത്. അവിടെ കൊണ്ടുവന്ന കൊലകളില്‍ ഏറ്റവും മുകളില്‍ ഇത്രയും വലിപ്പമുള്ള പച്ചക്കയകള്‍ അപൂര്‍വമായി ഒന്നോ, രണ്ടോ ഉണ്ടാവും.
ഞാന്‍ പറഞ്ഞു: ശരി തന്നെയാ വിനയേട്ടാ.. ഇത്രയും വലിപ്പമുള്ള പച്ചക്കായ ഞാന്‍ കണ്ടിട്ടില്ല.. പഴം കണ്ടിട്ടുണ്ട്..
എന്റെ കയ്യില്‍ നിന്ന് പച്ചക്കായയും കത്തിയും വാങ്ങി ടേബിളിന് മുകളില്‍ കത്തി വെച്ച് മുറിയുടെ മൂലയിലേക്ക് കണ്ണ് കൊണ്ട് ആംഗ്യം കാണിച്ചുകൊണ്ട്
വിനയേട്ടന്‍: നീ അവിടെ ആ മൂലയില്‍ പോയി ചമ്രം പടിഞ്ഞ് ഇരിക്ക്.
ഞാന്‍ ചോദിച്ചു: എന്തിനാ വിനയേട്ടാ അത്… വിനയേട്ടന്‍:
വിനയേട്ടന്‍: ഇരിക്ക് മോളെ.. ഞാന്‍ പറയാം..
ഞാന്‍ അവിടെ പോയി ചമ്രം പടിഞ്ഞിരുന്നു. എന്റെ അടു അടുത്തേക്ക് ആ പച്ചക്കായയുമായി വന്നു അടുത്തിരുന്നുകൊണ്ട്
വിനയേട്ടന്‍: നീ ഈ പച്ചക്കായയുടെ തുമ്പ് കണ്ടോ..?
ഞാന്‍ ആ പച്ചക്കായയുടെ തുമ്പിലേക്ക് നോക്കി. അതിന് തുമ്പ് വളരെ കുറവായിരുന്നു. നല്ല വണ്ണത്തോടുകൂടിയ തുമ്പായിരുന്നു അത്. ഞാന്‍ കണ്ടുവെന്നര്‍ത്ഥത്തില്‍ മൂളി തലയാട്ടി.
വിനയേട്ടന്‍: നീ ആ തുമ്പ് മാത്രം പതുക്കെ വായയിലിട്ട് ഊമ്പണം.
ഞാന്‍: എന്തിനാ അങ്ങനെയൊക്കെ..?
വിനയേട്ടന്‍: അതൊക്കെയുണ്ട് നീ ചെയ്യ്…
വിനയേട്ടന്‍ ഉയര്‍ത്തി പിടിച്ച ആ പച്ചക്കായയുടെ തുമ്പ് ഞാന്‍ പതുക്കെ വായയിലിട്ട് ഊമ്പാന്‍ തുടങ്ങി.
വിനയേട്ടന്‍: ആ തുമ്പ് മാത്രം ഊമ്പിയില്‍ മതി. നീ ഇത് കടിക്കാനോ, കേടുവരുത്താനോ പാടില്ല..
ഊമ്പുന്നതിനിടയില്‍ ഞാന്‍ വിനയേട്ടനെ നോക്കി. വിനയേട്ടന്‍ എന്നെ കള്ള ചിരിയോടെ നോക്കുകയായിരുന്നു. കുറച്ച് കഴിഞ്ഞ് വിനയേട്ടന്‍ ആ പച്ചക്കായ പുറത്തെടുത്തു.
വിനയേട്ടന്‍: നീ നേരത്തെ ഊമ്പിയതിനേക്കാള്‍ കൂടുതലായി വായയിലിട്ട് ഊമ്പണം..
ഞാന്‍ തലയാട്ടി മൂളി. വിനയേട്ടന്‍ വച്ചു തന്ന ആ പച്ചക്കായ ഞാന്‍ കുറച്ചുകൂടെ വായയിലാക്കി ഊമ്പാന്‍ തുടങ്ങി. പച്ചക്കായയുടെ ചമര്‍പ്പ് എനിക്ക് അനുഭവപ്പെട്ടു. എന്നാലും ഞാന്‍ ഊമ്പി. കുറച്ച് നേരത്തെ ഊമ്പലിന് ശേഷം വിനയേട്ടന്‍ അത് എന്റെ വായയില്‍ നിന്നെടുത്തു.
വിനയേട്ടന്‍: നീ നേരത്തെ ഊമ്പിയതിനേക്കാള്‍ കൂടുതല്‍ വായയിലിട്ട് ഊമ്പ്..
ഞാന്‍ അത് കേട്ട് പച്ചക്കായ വായയിലിട്ട് ഊമ്പാന്‍ തുടങ്ങി. അത് മുമ്പത്തെ പോലെ അല്ലായിരുന്നു. കുറച്ച് അധികം വിനയേട്ടന്‍ എന്നിലേക്ക് തള്ളി തന്നു. അത് എന്റെ വായയില്‍ കൊള്ളുന്നതിലും അപ്പുറം ആയിരുന്നു. എന്റെ രണ്ടു കണ്ണും തള്ളി എനിക്ക് ശ്വാസം മുട്ടുന്നപോലെ തോന്നി. വിനയേട്ടനെ ഞാന്‍ നിസ്സഹായയായി നോക്കി. വേഗം വിനയേട്ടന്‍ പച്ചക്കായ വലിച്ചൂറിയെടുത്തു. പച്ചക്കായയോടൊപ്പം എന്റെ ഉമിനീര് പുറത്തേക്ക് ചാടി. വിനയേട്ടന്‍ അത് തുടച്ചു. ഞാന്‍ ഓക്കാനിച്ച് ഛര്‍ദ്ദിക്കാന്‍ വന്നു. വിനയേട്ടന്‍ അത് തടഞ്ഞു. പിന്നെ കുടിക്കാന്‍ വെള്ളം തന്നു. ഞാനതുകുടിച്ചു. എന്നോട് കിടക്കാന്‍ പറഞ്ഞു. അന്ന് ഞങ്ങള്‍ ഉറങ്ങി. പിറ്റേന്ന് കടയില്‍ പോവും നേരം ആ പച്ചക്കായ അമ്മ കാണാതെ കളയാന്‍ പറഞ്ഞു. അത് ഞാന്‍ നമ്മുടെ അടുക്കളയുടെ കിഴക്ക് ഭാഗത്തേക്ക് വലിച്ചെറിഞ്ഞു.
