അങ്ങനെ അന്ന് രാവിലെ തന്നെ വിനോദ് അനിതയെകൊണ്ട് അവളുടെ വീട്ടിലേക്ക് പോവാന്‍ നേരത്ത് അങ്ങോട്ട് വന്നുകൊണ്ട് വിനയന്‍: അല്ല വിനോദേ.. നീ ഇനി എപ്പോളാ ഇങ്ങോട്ട് വരുന്നേ..?
വിനോദ്: ഞാന്‍ നാളെ വരാം..
വിനയന്‍: നമ്മുക്ക് സാധനം പര്‍ച്ചേഴ്സ് ചെയ്യാന്‍ പോവണ്ടേ..
വിനോദ്: അതിപ്പൊ എന്താ ചെയ്യാ..? എന്നാല്‍ ഞാന്‍ വരാം..
വിനയന്‍: അത് വേണ്ട ഞാന്‍ പൊയ്ക്കോളാം..
രാമന്‍: സാധനങ്ങള്‍ അവര്‍ എത്തിച്ച് തരില്ലേ
വിനയന്‍: അത് നഷ്ടാ അമ്മാവാ.. നമ്മള്‍ പോയി സംസാരിച്ചാല്‍ അവര്‍ സ്പോട്ടില്‍ സാധനം എത്തിക്കും. ലോഡിന് അയ്യായിരത്തിന് മുകളില്‍ ലാഭമുണ്ട്.. പത്ത് നാന്നൂറ് കിലോമീറ്റര്‍ യാത്ര ചെയ്താലും എന്താ..
അംബികയെ നോക്കി വിനയന്‍: അംബികേ ഞാന്‍ നാളെ വരികയുള്ളൂ.. കട പണിക്കാരെ ഏല്‍പ്പിക്കാം… അതാ നല്ലത്. ഞങ്ങള് ആണുങ്ങള്‍ ഇല്ലെങ്കിലും അമ്മാവനുണ്ടല്ലോ ഇവിടെ..
ഇതുകേട്ട് അംബികയെ ആര്‍ത്തിയോടെ നോക്കുന്ന രാമനമ്മാവന്‍ അംബികയെയും രാമനെയും മാറി മാറി നോക്കുന്ന അനിത. ഇന്ന് അമ്മാവന് അംബികേച്ചിയെ എന്തെങ്കിലും ചെയ്യുമെന്ന് അനിത ഉറപ്പിച്ചു. ഇനി മൂന്ന് മാസം അംബികേച്ചിയെ തനിക്ക് കാണാന്‍ പറ്റില്ല. എന്താവും ചേച്ചിയുടെ അവസ്ഥ? അവള്‍ ആലോചിക്കവെ അവിടേക്ക് ഒരു ടാക്സി കാര്‍ വന്നു. അതില്‍ വിനോദും അനിതയും യാത്ര തിരിച്ചു. അപ്പോളും അനിതയുടെ മനസ് അംബികേച്ചിയെ കുറിച്ചായിരുന്നു. രാവിലെ തന്നെ വിനയന്‍ ബാഗില്‍ അത്യാവശ്യം വേണ്ട ഡ്രസ്സുകളെല്ലാം പാക്ക് ചെയ്ത് വീട്ടില്‍ നിന്നിറങ്ങി. തന്റെ ഭാര്യയെയും അമ്മയെയും രാമനമ്മാവനെ നോക്കാന്‍ ഏല്‍പ്പിച്ചുകൊണ്ട്. തന്റെ മകളെ സ്‌കൂള്‍ ഓട്ടോയില്‍ കയറ്റി വിട്ട് അടുക്കളയിലെ പണിയിലേക്ക് കടന്നു.
അടുക്കളയില്‍ ജോലി ചെയ്യുന്ന അംബികയുടെ പിന്നാലെ ചെന്നു നിന്നുകൊണ്ട് രാമന്‍: മോളെ.. അംബികേ… ഇന്ന് ഇവിടെ വിനയന്‍ ഇല്ല.. മോള് ഗൗരിയേച്ചിയുടെ കൂടെയല്ലേ കിടക്കുന്നത്.
അംബിക മൂളി തലയാട്ടി. രാമന്‍: വിനയന്‍ ഇല്ലാത്തതുകൊണ്ട് ഇന്ന് രാത്രി നമുക്ക് നോക്കിയാലോ..?
അംബിക: ഉം
അവള്‍ മൂളി. രാമന്‍: തുറന്ന് പറ മോളെ.. നിന്റെ സമ്മതം ഇല്ലാതെ അമ്മാന്‍ ഒന്നും ചെയ്യില്ല. നിനക്ക് സമ്മതമില്ലെങ്കില്‍ പിന്നെ ഒരു ദിവസം നോക്കാം..
അംബിക: വേണ്ട.. ഇന്ന് മതി.. വിനയേട്ടന് ഇവിടെയില്ല. അനിതയും ഇല്ല. വിനോദ് നാളെ അവളുടെ വീട്ടില്‍ നിന്ന് വരികയുള്ളൂ.
രാമന്‍: നിന്നെ എനിക്ക് ഇപ്പോള്‍ വേണമെങ്കില്‍ കയറി പിടിച്ച് എന്തെങ്കിലൊക്കെ ചെയ്യാം.. പക്ഷെ ഞാനത് ചെയ്യുന്നില്ല.. എന്റെ ആഗ്രഹം നീ സാധിപ്പിച്ചു തരണം.
അംബിക ഒന്നും പറയാതെ രാമനെ നോക്കി.
രാമന്‍: നീ നിന്റെ ആദ്യരാത്രി ഉടുത്ത സാരി ഏതായിരുന്നു.
അംബിക: സെറ്റ് സാരി
രാമന്‍: അത് നീ ഉടുക്കണം…
അംബിക: അയ്യോ അമ്മ ആ വേഷത്തില്‍ കണ്ടാല്‍…
രാമന്‍: രാത്രി കിടക്കാന്‍ നേരത്ത് അതുടുത്താല്‍ മതി. പുറത്തിറങ്ങുമ്പോള്‍ തലയിലൂടെ മാക്സി ഇട്ടാല്‍ അറിയില്ല. പിന്നെ കുളിച്ച് സുന്ദരിയായി ആ സാരി ഉടുത്ത് തലയില്‍ മുല്ലപ്പൂ ചൂടി കയ്യില്‍ ഒരു പാല് ക്ലാസുമായി മുറിയിലേക്ക് വരണം…
അംബിക: അയ്യോ.. അതൊക്കെ എന്തിനാ..?
രാമന്‍: വിനയനെ നീ ആദ്യമായി വരവേറ്റ പോലെ എന്നെയും വരവേല്‍ക്ക്…
അംബിക: അമ്മയും മോളും വല്ലതും അറിഞ്ഞാല്‍..?
രാമന്‍: ആരും ഒന്നും അറിയില്ല മോളെ.. ദൈവം നമുക്കായി തന്ന ദിവസമാണ് ഇത്. നീ അനിതയോട് പറഞ്ഞപോലെ വിനയന്റെ ആരോഗ്യമോ, കുണ്ണയോ എനിക്കില്ല. വയസ് അറുപത്തിയഞ്ചായി. എന്നെപോലെ ഒരാള്‍ക്ക് നിന്നെ എത്രത്തോളും സംതൃപ്തിപെടുത്താന്‍ സാധിക്കുമെന്ന് നിനക്കറിയാലോ..? അത് കൊണ്ട് മോള് ഒന്നുകൊണ്ടും പേടിക്കേണ്ട..
എന്നു പറഞ്ഞുപോവുന്ന രാമന്‍. ഉച്ചയ്ക്ക് ഭക്ഷണം കഴിച്ച് രാമന്‍ നേരെ നാട്ടിലെ അങ്ങാടിയിലേക്ക് പോയി. അയാള്‍ വരുമ്പോള്‍ കയ്യില്‍ ഒരു പാക്ക് മില്‍മ പാല് ഉണ്ടായിരുന്നു. കൂടാതെ മുല്ലപ്പൂവും. അത് രണ്ടും അംബികയെ അയാള്‍ ഏല്‍പ്പിച്ചു. അംബിക സെല്‍ഫില്‍ അത് ഭദ്രമായി വെച്ചു. അവള്‍ മറ്റൊരു സെല്‍ഫ് തുറന്ന് ഉള്ളില്‍ നിന്ന് അഞ്ച് ആറ് വര്‍ഷം മുമ്പ് ധരിച്ച തന്റെ ആദ്യരാത്രിയിലെ സാരിയുടുത്ത് നോക്കി. അന്ന് വിനയേട്ടന് മുന്നില്‍ ഇതിട്ടു നിന്നു. ഇന്നു അമ്മാവന് വേണ്ടി ഞാന്‍ മണിയറ ഒരുക്കുന്നു. അതും വിനയേട്ടന് ഇല്ലാത്ത സമയത്ത്. എല്ലാം ഈ കുടുംബത്തിന് വേണ്ടിയാണെന്ന ചിന്തമാത്രമായിരുന്നു അംബികക്ക്. പതിവുപോലെ രാമനും ഗൗരിയമ്മയും അംബികയും മോളും ഭക്ഷണം കഴിച്ചു. അംബിക അടുക്കളയില്‍ ജോലി പൂര്‍ത്തിയാക്കി. സമയം ഏതാണ്ട് 8.30 ആവുന്നു.
അവിടേക്ക് വന്നുകൊണ്ട് രാമന്‍: അംബികേ നീ പാല് തിളപ്പിച്ചോ..?
അംബിക: ഇല്ല അമ്മാവാ..
രാമന്‍: വേഗം തിളപ്പിച്ചിട്ട് കുളിക്കാന്‍ പൊയ്ക്കോ..
അംബിക: ഉം
അതുകേട്ട് അവള്‍ വേഗം പാല് തിളപ്പിക്കാന്‍ ഒരുങ്ങി.
രാമന്‍: ഞാന്‍ പോയി മണിയറ ഒരുക്കട്ടെ..
രാമന്‍ വേഗം അവിടെ നിന്ന് പോയി അവരുടെ മുറിയില്‍ കയറി സെല്‍ഫ് തുറന്ന് മുല്ലപ്പൂ എടുത്ത് ബെഡ്ഡില്‍ വിതറി. അംബിക പാല് തിളപ്പിച്ച് കുളിക്കാന്‍ പുറത്തേക്ക് പോയി. അപ്പോളേക്കും ഗൗരിയമ്മയും മകളും കിടന്നിരുന്നു. കുളിക്കുമ്പോളും അംബിക അമ്മയെ കുറിച്ച് ചിന്തിച്ചു. അമ്മ അറിഞ്ഞാല്‍ എന്ന പേടി അവള്‍ക്കുണ്ടായിരുന്നു. എന്നാല്‍ അമ്മക്ക് കാഴ്ചയും കേള്‍വിയും പാതിയേയുള്ളൂ എന്ന ആശ്വാസമുണ്ടായി. കുളിച്ച് വന്ന അംബിക കണ്ടത് ബെഡ്ഡില്‍ മുല്ലപ്പൂ വിതറിയിരിക്കുന്നു. അവള്‍ കണ്ണെഴുതി പൗഡറിട്ട് പൊട്ട് തൊട്ടു. വേഗം സെല്‍ഫ് തുറന്ന് അന്നിട്ട പാവാടയും ബ്ളൈസും സെറ്റ് സാരിയും ധരിച്ചു. ബ്രായും ഷെഡ്ഡിയും പുതിയതായിരുന്നു. അവള്‍ വാതില്‍ തുറന്ന് പുറത്തിറങ്ങിയപ്പോള്‍ മുമ്പില്‍ അത രാമനമ്മാവന്‍ നില്‍ക്കുന്നു. അയാള്‍ അവളെ അടിമുടി നോക്കി ഹൂൂൂ.. അയാള്‍ അറിയാതെ പറഞ്ഞു. അയാളുടെ കയ്യില്‍ അംബിക കുറച്ച് മുല്ലപ്പൂ കണ്ടു. അംബികയോട് അയാള്‍ പിന്‍ തിരിഞ്ഞ് നില്‍ക്കാന്‍ പറഞ്ഞു അവള്‍ അതുപോലെ ചെയ്തു. അയാള്‍ അവളുടെ പിന്നില്‍ നിന്ന് തലയില്‍ മുല്ലപ്പൂ കൊത്തികൊടുത്തു. അപ്പോള്‍ രാമന്റെ പൗരുഷം അംബികയുടെ ചന്തിയില്‍ തട്ടുന്നത് അവള്‍ അറിഞ്ഞു. തലയില്‍ കുത്തിയ മുല്ലപ്പൂമായി അവള്‍ അടുക്കളയിലേക്ക് പോയി. നേരത്തെ തിളപ്പിച്ച പാല് ഒരു ക്ലാസിലേക്ക് പകര്‍ന്ന് അവിടുത്തെ ലൈറ്റ് ഓഫ് ചെയ്ത് മുറിയിലേക്ക് കടക്കവെ
രാമന്‍: മോളെ.. നില്ല്
കയ്യില്‍ പാല് ക്ലാസും തലയില്‍ ചൂടിയ മുല്ലപ്പൂവുമായി അംബിക അമ്മാവന് അഭിമുഖമായി നിന്നു. രാമന്‍ തന്റെ കയ്യിലെ കറുത്ത കട്ടിയുള്ള ഒരു ശീലകഷ്ണം എടുത്ത് ഉയര്‍ത്തി അംബികയെ കാട്ടി.
