“വേണ്ട ചേട്ടാ.” ഞാൻ നിരസിച്ചു.
അതോടെ അയാൾ എന്തൊക്കെയോ കാര്യങ്ങൾ പറഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു. പക്ഷേ എന്റെ ചിന്ത മൊത്തം ചേച്ചിയെ പറ്റിയായിരുന്നു.
എന്റെ ശബ്ദം കേട്ടിട്ടും എന്തുകൊണ്ട്‌ ചേച്ചി പുറത്തേക്ക്‌ വന്നില്ല? ഇവിടെ വന്ന് എന്തുകൊണ്ട്‌ എന്നോട് ഒരു വാക്കെങ്കിലും സംസാരിച്ചില്ല?
എന്നോട് ചേച്ചിക്ക് അത്ര വെറുപ്പാണോ?
കുറെ നേരം കൂടി ഞാൻ ഇരുന്നു നോക്കി. പക്ഷെ ചേച്ചി വന്നില്ല. ഇനി വരാനും പോണില്ല എന്ന് മനസ്സിലായതും എനിക്ക് വീര്‍പ്പുമുട്ടി.
“പിന്നേ ചേട്ടാ, ചേച്ചിയേ കാണുന്നില്ലല്ലോ? ചേച്ചിക്ക് എന്താ സുഖമില്ലേ? അവസാനം എങ്ങനെയോ ഞാൻ ചോദിച്ചു.
ഉടനെ ചേട്ടൻ ശബ്ദം താഴ്ത്തി പറഞ്ഞു, “ഞങ്ങൾക്കിടയിൽ ചെറിയൊരു വഴക്കുണ്ടായി, വിക്രം. അതുകൊണ്ട്‌ അവൾ റൂമും പൂട്ടി ഇരിക്കുവ.”
“നിങ്ങൾ രണ്ടുപേരും എപ്പോഴും എന്തിനാ വഴക്ക് കൂടുന്നത്? എന്താണ് നിങ്ങളുടെ പ്രശ്നം?” ഞാൻ ചോദിച്ചു.
“ഞങ്ങളുടെ പ്രശ്നം ഓര്‍ത്ത് നി വിഷമിക്കേണ്ട, അതൊക്കെ മാറിക്കോളും. പിന്നെ പ്രശ്നം എന്താണെന്ന് നിന്നോട് പറയാനും കഴിയില്ല.” പരുഷമായി തന്നെ ചേട്ടൻ എന്നോട് പറഞ്ഞു.
ശരിയാ, അവരുടെ പ്രശ്നം എന്നെ അറിയിക്കേണ്ട കാര്യമൊന്നുമില്ല.
എനിക്ക് ദേഷ്യവും വിഷമവും ഒരുമിച്ചുണ്ടായി.
“അപ്പോ ശരി ചേട്ടാ, ഞാൻ പോകുവാ.” അത്രയും പറഞ്ഞിട്ട് ഞാൻ എണീറ്റു.
“എടാ നി പിണങ്ങി പോവാണോ?” ചേട്ടൻ സംശയത്തോടെ ചോദിച്ചു.
“ഞാൻ എന്തിന് പിണങ്ങണം?” ചേട്ടനോട് ഞാൻ ചോദിച്ചു. “പിന്നേ ഇവിടത്തെ നാറ്റം പിടിച്ച അന്തരീക്ഷത്തിൽ ഇരിക്കുന്നതിലും ഭേദം വല്ല സെപ്റ്റിക്ക് ടാങ്കിലും എടുത്ത് ചാടുന്നതായിരിക്കും.” ഒരു മയവുമില്ലതെ ഞാൻ പറഞ്ഞത് ചേട്ടന് ശെരിക്കും കൊണ്ടു.
പക്ഷേ അത് കാര്യമാക്കാതെ ഞാൻ വാതിൽ തുറന്ന് പുറത്തേക്കിറങ്ങി.
അങ്ങനെ എന്നെ ഭ്രാന്ത് പിടിപ്പിച്ചു കൊണ്ട്‌ ദിവസങ്ങൾ പിന്നെയും കടന്നുപോയി.
ചേച്ചിയെ ഒരു നോക്ക് പോലും കാണാന്‍ കഴിയാത്ത ദിവസങ്ങൾ ആയിരുന്നു എല്ലാം. ഇപ്പോഴൊക്കെ ഞാൻ ചേച്ചിയെ വിളിക്കാറുമില്ല… ഞാൻ വിളിച്ചാലും എടുക്കില്ല എന്നത് തന്നെയാണ് കാരണം.
എനിക്ക് ഒന്നിലും നല്ലതുപോലെ ശ്രദ്ധിക്കാനും കഴിയാതെയായി. ആഹാരത്തിനോടും വെറുപ്പ് തുടങ്ങി. എന്റെ ഉറക്കം നഷ്ടപ്പെട്ടു. എന്റെ കണ്ണുകൾ കുഴിഞ്ഞു.
എന്റെ അനിയത്തിയുടെ വീഡിയോ കോൾ വരുമ്പോ എങ്ങനെയൊക്കെയോ ചിരിക്കാന്‍ ശ്രമിച്ച് കൊണ്ട്‌ ഞാൻ സംസാരിച്ചു. ദിവസം കഴിയുന്തോറും എന്റെ ആരോഗ്യം കൂടുതൽ വഷളാകുന്നത് കണ്ടിട്ട് നെഷിധ വിഷമിച്ചു. അവള്‍ കാര്യങ്ങൾ കുത്തി കുത്തി ചോദിക്കാന്‍ തുടങ്ങി, പക്ഷേ ഒന്നുമില്ലെന്ന് പറഞ്ഞ്‌ ഞാൻ ഒഴിഞ്ഞു മാറും. ഷേവ് ചെയ്യാനും അവൾ നിര്‍ബന്ധിച്ചു.
ഇപ്പൊ ദിവസവും എന്തെങ്കിലും കാരണങ്ങള്‍ പറഞ്ഞ്‌ ഒന്നോ രണ്ടോ മിനിറ്റ് മാത്രം സംസാരിച്ചിട്ട് ഞാൻ കട്ടാക്കിയിരുന്നു.
ദിവസങ്ങൾ കൊഴിഞ്ഞു നീങ്ങി.
അങ്ങനെ ഒരു വെള്ളിയാഴ്ച ദിവസം ഓഫീസിൽ ഇരുന്ന് ഞാൻ തല പുകച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു.
ഒരു മാസത്തിന് മുന്‍പാണ് അവസാനമായി ചേച്ചിയെ ഞാൻ കണ്ടത്. ഇത്ര ദിവസത്തില്‍ ഒരിക്കല്‍ പോലും ചേച്ചി എന്നെ വിളിച്ചില്ല.
അന്നത്തെ ദിവസത്തിന് ശേഷം പ്രഷോബ് ചേട്ടനും എന്നെ വിളിച്ചിട്ടില്ലായിരുന്നു. അതുപോലെ ഞാനും അയാളെ വിളിച്ചില്ല. അവരുടെ ഫ്ലാറ്റിലും ഞാൻ പോയില്ല.
ഇന്നെങ്കിലും ചേച്ചിയെ കാണാന്‍ കഴിഞ്ഞില്ലെങ്കില്‍ ഹൃദയം പൊട്ടി ഞാൻ ചത്തു പോകും എന്നുവരെ എനിക്ക് തോന്നി.
ഓരോ പ്രശ്നങ്ങൾ ഓര്‍ത്തു ഞാൻ മനസ്സിൽ പുഴുങ്ങി കൊണ്ടിരുന്നു.
“സർ..?”
മറിയയുടെ ശബ്ദമാണ് എന്നെ ഉണര്‍ത്തിയത്. അപ്പോഴാണ് എന്റെ ടേബിളില്‍ ഞാൻ കമിഴ്ന്ന് കിടക്കുകയായിരുന്ന കാര്യം പോലും അറിഞ്ഞത്.
വേഗം എഴുനേറ്റ് ഞാൻ നോക്കി. ഉത്കണ്ഠ നിറഞ്ഞ മറിയയുടെ കണ്ണുകൾ എന്നെത്തന്നെ നോക്കുകയായിരുന്നു.
ഞാനൊന്ന് പുഞ്ചിരിക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചു. പക്ഷേ എന്റെ ചുണ്ടുകള്‍ വഴങ്ങിയില്ല.
“സമയം അഞ്ച് മണിയായി.” മറിയ പറഞ്ഞു.
“മറിയ പൊയ്ക്കോളൂ.” എന്റെ വരണ്ട തൊണ്ടയില്‍ നിന്നും കരകരത്ത ശബ്ദമാണ് പുറത്തേക്ക്‌ വന്നത്.
തൊണ്ടയ്ക്ക് നല്ല വേദനയും ഉണ്ടായിരുന്നു. അവസാനമായി ഞാൻ എപ്പോഴാ വെള്ളം കുടിച്ചത്? പക്ഷേ അതുപോലും എന്റെ ഓര്‍മയില്‍ വന്നില്ല.
ഞാൻ പോകാൻ പറഞ്ഞിട്ടും മറിയ പോയില്ല. അവൾ അകത്തു കേറി വന്ന് എന്നെ പിടിച്ച് എണീപ്പിച്ചതും എതിര്‍ക്കാതെ ഞാനും എഴുന്നേറ്റു.
ഒന്നും മിണ്ടാതെ എന്റെ ഓഫീസില്‍ നിന്ന് പുറത്തേക്ക്‌ ഞങ്ങൾ നടന്നു. റാമിനെ നോക്കി തല മാത്രം അനക്കി കാണിച്ചിട്ട് ഞങ്ങൾ ലിഫ്റ്റ് കേറി താഴേക്ക് വന്നതും മാറിയ ദേഷ്യത്തില്‍ ചോദിച്ചു,
“നി ആഹാരം വല്ലതും കഴിക്കുന്നണ്ടോ വിക്രം?”
കഴിക്കുന്നു എന്ന് ഞാൻ തലയാട്ടി. പക്ഷേ അവള്‍ വിശ്വസിച്ചില്ല.
“നിന്റെ കുഴിഞ്ഞ കണ്ണുകൾ കണ്ടാല്‍ അറിയാം, നീ കഴിക്കുന്നില്ല.. നീ ഉറങ്ങുന്നില്ല. എന്താടാ ഇങ്ങനെ? നിരാശ കാമുകനെ പോലെ താടി വളര്‍ത്താനാണോ നിന്റെ ഭാവം?” മറിയ ശെരിക്കും വിഷമിച്ചു കൊണ്ട്‌ ചോദിച്ചു.
ഞാൻ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല.
“ഒരു മാസം കൊണ്ട്‌ നി എത്ര മാത്രം ക്ഷീണിച്ചു പോയെന്നറിയാമോ നിനക്ക്?” മറിയയുടെ കണ്ണ് നിറയുന്നത് കണ്ടതും എനിക്കും വിഷമം തോന്നി.
“മറിയ പോകുന്നില്ലേ?” അല്‍പ്പം ദേഷ്യത്തില്‍ ഞാൻ ചോദിച്ചു.
“പ്ലീസ് വിക്രം, എന്റെ കൂടെ നീയും വീട്ടിലേക്ക് വാ. നിന്റെ പ്രശ്നങ്ങൾ നമുക്ക് ചർച്ച ചെയ്യാം, നിനക്ക് നല്ല ആഹാരം ഞാൻ ഉണ്ടാക്കി തരാം, ഈ ശനിയും ഞായറും നി എന്റെ വീട്ടില്‍ നല്ലത് പോലെ റെസ്റ്റും എടുക്ക്.” മറിയ എന്നോട് കെഞ്ചി.
“തിങ്കളാഴ്ച നമുക്ക് കാണാം മറിയ.” അത് മാത്രം പറഞ്ഞിട്ട് ഞാൻ എങ്ങനെയോ നടന്ന് എന്റെ വണ്ടിയില്‍ കേറി.
ബിൽഡിംഗ് പാർക്കിംഗിൽ എന്റെ വണ്ടി ഇട്ടിട്ട് തൊട്ടടുത്ത് കിടക്കുന്ന പ്രഷോബ് ചേട്ടന്റെ കാറിനെ ഞാൻ വെറുപ്പോടെ നോക്കി.
എത്ര നേരം ഞാൻ അവിടേ ഇരുന്നു എന്നറിയില്ല. എന്റെ വണ്ടിയുടെ പാസഞ്ചർ സൈഡിലെ വിന്‍ഡോ ഗ്ലാസ്സിൽ ആരോ തട്ടിയപ്പോളാണ് ഞാൻ നോക്കിയത്.
പ്രഷോബ് ചേട്ടൻ!!
ഞാൻ ഡോർ അൺലോക്ക് ചെയ്തതും ചേട്ടൻ ഡോർ തുറന്ന് അകത്ത് കേറി ഇരുന്നിട്ട് എന്നെ നോക്കിയപാടെ ഞെട്ടി. അയാള്‍ കുടിച്ചിട്ടും ഇല്ലായിരുന്നു.
ചേട്ടന് നന്നായോ?
