🌷 തങ്കി 🌷

“ശരത്…
എനിക്കിപ്പോഴും നിന്റെ മനസ്സിൽ ഒരു സുഹൃത്തിൽ കൂടുതൽ സ്‌ഥാനമില്ലെന്നെനിക്കറിയാം ….എങ്കിലും ചോദിച്ചോട്ടെ …..എനിക്ക് നിന്നെ വിവാഹം കഴിച്ചാൽ കൊള്ളാമെന്നുണ്ട് …..പക്ഷേ നിന്റെ ഉള്ളിൽ മറ്റൊരാൾ ഉണ്ടെന്നെനിക്കറിയാം …ഒരുപക്ഷെ അത് നടന്നില്ലെങ്കിൽ നീ മറ്റാരെയും തേടാൻ നിൽക്കരുത് …” അത്രയും മാത്രം. എന്റെ അമ്മ തന്നെയാണ്, അവളോടിത് എന്നോട് സംസാരിക്കാൻ വേണ്ടി പറഞ്ഞത്. കാര്യം വിവാഹം കഴിക്കുന്നവർ തമ്മിലൊരു ധാരണയിലെത്തുന്നതാണല്ലോ നല്ലത്.

പക്ഷെ എന്റെ മനസ്സിൽ ഇപ്പോഴും തങ്കി മാത്രമാണെന്ന് ഞാൻ നീതുവിനോട് പറഞ്ഞു… അവൾ അതിനു എന്റെ കൈപിടിച്ച് മറുപടി പറഞ്ഞത് അങ്ങനെ എങ്കിൽ ഞങ്ങൾ തമ്മിൽ തന്നെയാണ് ചേരേണ്ടത് എന്നായിരുന്നു….നീയവളോട് കാര്യം അവതരിപ്പിക്കാൻ വൈകരുതെന്നും നീതും എന്നോട് ഉപേദശിച്ചു. ഒപ്പം അവൾക്ക് ഉള്ളിൽ വിഷമം ഒട്ടുമില്ലെന്നും….

പക്ഷെ തങ്കിയ്ക്ക് ഇപ്പോഴും അവളുടെ മനസ്സിൽ ഞാൻ മാത്രമേയുള്ളൂ എങ്കിൽ മാത്രമേ ….ഞാനവൾക്ക് വേണ്ടി കാത്തിരിക്കുന്നതിൽ അർത്ഥവുമുള്ളൂ….ഇത്രയും നാളിൽ അവൾ എന്നോട് അകന്നു അകന്നു ദൂരെയെങ്ങോ ചെന്ന് നിൽക്കുകയാണ്…..ഞാൻ എനിക്ക് ചേരുന്ന പെൺകുട്ടിയെ തിരഞ്ഞെടുക്കണമെന്നാണ് എപ്പോ ഞാനിതേകുറിച്ചവളോട് സംസാരിച്ചാലും അവൾക്കുള്ള മറുപടി…..
പക്ഷെ ഇനി സമയമവുമില്ല, അമ്മയ്ക്കും അച്ഛനും നീതുവിനെ അത്രയ്ക്കിഷ്ടമാണ്. നീതുവിനെ വേണ്ടാന്ന് ഞാൻ പറയാൻ തക്ക കാരണമൊന്നും എന്റെ പക്കലില്ല. ഇത്രയും നാള് ഒന്നിച്ചു താമസിച്ചത് പോലും രണ്ടു വീട്ടുകാർക്കുമറിയുകയും ചെയ്യാം. അവർ ഒരുപക്ഷെ ഞങ്ങൾ തമ്മിൽ പ്രണയത്തിലെന്ന് ധരിച്ചു കാണുകയും ചെയ്യും.

തങ്കിയുടെ “Yes” എന്ന് മാത്രം കിട്ടിയാൽ എനിക്കെന്റെയമ്മയോടും അച്ഛനോടും സംസാരിക്കാമായിരുന്നു. പക്ഷെ …..തങ്കി, ഇത്രയും നാളും അവളെന്നെ അകറ്റി നിർത്തിക്കൊണ്ട് കല്ലുപോലെ അവളുടെ മനസും കന്മദം പോലുള്ള കണ്ണീരും കൊണ്ടാണ് എന്റെ മുന്നിൽ ചിരിയും തൂകി നടക്കുന്നത് ….. ഇനി തങ്കി സമ്മതിച്ചാൽ തന്നെ …വിജയമ്മ സമ്മതിക്കുമോ…. എന്റെ അച്ഛനും അമ്മയ്ക്കും എതിർപ്പ് ഉണ്ടാകുമായിരിക്കും… പക്ഷെ അവരെ എനിക്ക് സമ്മതിപ്പിക്കാൻ കഴിയും ….ഓരോന്ന് ആലോചിക്കുമ്പോ എന്റെ മനസ് എനിക്ക് ശക്തി തന്നുകൊണ്ടിരുന്നു …..ആരെതിർത്താലും അവളെ ഞാനാർക്കും കൊടുക്കില്ല…ഉറങ്ങാനായി കണ്ണടച്ചുകിടക്കുമ്പോ ഇത്രയും നാൾ തങ്കിയുടെ ഒപ്പം ചിലവിട്ട ഓർമകളെന്നെ വേട്ടയാടിക്കൊണ്ടിരുന്നു….

പിറ്റേന്ന് ഞാൻ ആദ്യം അമ്പലത്തിലേക്കും ശേഷം അമ്മയുടെ കൂടെ തറവാട്ടിലേക്കും യാത്ര പറയാൻ പോയി. രണ്ടൂസം കഴിഞ്ഞാൽ ആണ് ഫ്ലൈറ്റ്. തിരികെ വീട്ടിലേക്ക് വരുമ്പോ ഒരു കൂട്ടർ തങ്കിയെ പെണ്ണ് കാണാൻ വന്നിട്ട് കാറിൽ പോകുകയായിരുന്നു. അതേകുറിച്ചറിയാനും വിജയമ്മയോടു യാത്ര പറയാനും വേണ്ടി ഞാൻ അവളുടെ വീട്ടിലേക്ക് ചെന്നു. വിജയമ്മക്ക് കാലിനു സുഖമില്ല. അതുകൊണ്ട് തുണികളുമായി ടെക്സ്റ്റൈൽ ഷോപ്പിലേക്ക് തങ്കി ഇറങ്ങാൻ നേരം ഞാൻ അവളോട് വന്നിട്ട് ഒന്ന് വീട്ടിലേക്ക് വരാൻ മാത്രം പറഞ്ഞു. അവൾ ഉറപ്പായും വരാമെന്നു മാത്രം പറഞ്ഞുകൊണ്ട് തലയുയർത്തി നടന്നു
പോയി….

സോഫയിൽ എന്റെ അടുത്തിരുന്നുകൊണ്ട് വിജയമ്മ വന്നയാളുകളെ പറ്റിയൊക്കെ പറഞ്ഞു. നല്ല കൂട്ടരാണ് അവരുടെ ജാതിയിൽ ഇച്ചിരി നിലയും വിലയും ഉള്ളോരാണ്. ദൂരമിച്ചിരി കൂടുതലാണ് എന്നൊക്കെ… പെട്ടന്ന് എന്റെ മനസിടറി…വിജയമ്മ എല്ലാമുറപ്പിച്ച പോലെയെന്നോട് സംസാരിക്കുംബൊ എനിക്ക് തൊണ്ട വരളുന്ന പോലെ തോന്നി…

“എന്തിനാ വിജയമ്മേ ദൂരെയൊക്കെ കല്യാണം കഴിച്ചു കൊടുക്കുന്നെ…ഇവിടെ അടുത്ത് പോരെ….അതാവുമ്പോ വിജയമ്മയ്ക്കും ഞങ്ങൾക്കും അവളെ ഇടയ്ക്കൊക്കെ കാണാല്ലോ….” അത് പറയുമ്പോഴും ഹൃദയം ആയിരം കഷണമായി മാറുന്നുണ്ടായിരുന്നു…

“അടുത്തെന്നു പറയുമ്പോ എവിടെയാ…മോനെ….ശരത്തിന്റെ വീടല്ലേയുള്ളൂ…”

എനിക്ക് കരച്ചിൽ നിർത്താൻ കഴിഞ്ഞില്ല…ഞാൻ വിജയമ്മയെ കെട്ടിപിടിച്ചു കരഞ്ഞു….

“ഞാനവളെ പൊന്നു പോലെ നോക്കിക്കോളാം…മ്മാ…..” കരച്ചിൽ അടക്കാൻ കഴിയാതെ തേങ്ങുമ്പോ വിജയമ്മ എന്നെ കൈകൊണ്ട് ഇറുക്കിപ്പിടിച്ചു…

അവരുടെ കൈയിൽ നിന്നും അടർന്നു മാറി ഞാനെന്റെ വീട്ടിലേക്കോടി… അമ്മയും അച്ഛനും വീട്ടുമുറ്റത്തുണ്ടായിരുന്നു… അവരെന്നെ കണ്ടതും….

“എന്തിനാ ഉണ്ണി കരയുന്നെ….”

ഞാനവരോടൊന്നും പറയാതെ വാതിലടച്ചു കുറെ നേരം കിടന്നു.

അല്പം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ വിജയമ്മ വീട്ടിലേക്ക് വന്നിട്ട്. ഉണ്ണിയൊരു തമാശ പറഞ്ഞെന്നും പറഞ്ഞവർ കരഞ്ഞുകൊണ്ട് ചിരിച്ചു…അമ്മയും വിജയമ്മയും കെട്ടിപിടിച്ചു കരയുന്നത് ഞാൻ സ്റ്റെപ്പിറങ്ങി വരുമ്പോ കണ്ടു…..

തങ്കി വിജയമ്മയെ കാണാൻ വേണ്ടി ഞങ്ങളുടെ വീട്ടിലേക്ക് കയറിയപ്പോൾ എന്റെ അമ്മ അവളെ കവിളിൽ കൈകൊണ്ട് കോരിയെടുത്തു മുഖം മുഴുവനും ഉമ്മവെച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു….
അവൾക്ക് കാര്യമായിട്ടൊന്നും മനസിലായില്ലെങ്കിലും അവൾ അമ്മയുടെയൊപ്പം സോഫയിലിരുന്നു… ഞാൻ അവളുടെ കൂടെ കൈകോർത്തു ഇരിക്കാൻ വേണ്ടി അടുത്തിരുന്നു…പക്ഷെ തമ്മിൽ അപ്പോഴും സംസാരിക്കാൻ ഞങ്ങൾ രണ്ടാൾക്കും കഴിഞ്ഞില്ല….

ജീവിതത്തിൽ ഞാനാദ്യമായി എന്റെയച്ഛൻ കരയുന്നത് കണ്ടു. കാരണം കൃഷ്ണേട്ടനെ അത്രക്കും അച്ഛനും ഇഷ്ടമായിരുന്നു. അച്ഛൻ ഈ സ്‌ഥലം വാങ്ങാനും ഇങ്ങോട്ടേക്ക് മാരനുമൊക്ക കാരണം കൃഷ്ണേട്ടനാണ്. അദ്ദേഹത്തിനോട് അളവില്ലാത്ത കടപ്പാട് ഉണ്ടുതാനും. അന്ന് വൈകിട്ട് നീതുവിന്റെ അച്ഛനെയും അമ്മയെയും അവൾ തന്നെ കൺവിൻസ് ചെയ്തു എന്ന് ഫോൺ വന്നപ്പോൾ ആണ് അച്ഛന് ജീവൻ ശെരിക്കും വന്നത്. അന്ന് രാത്രി തങ്കിയും വിജയമ്മയും ഞങ്ങളുടെ വീട്ടിൽ തന്നെയാണ് അത്താഴം കഴിച്ചത്. അവരെ കൊണ്ടാക്കാൻ ഞാൻ അവരുടെ വീട് വരെ ചെന്നു. വിജയമ്മ അകത്തേക്ക് കയറിയപ്പോൾ ഞാൻ പടിയിൽ അവളുടെ കൈകോർത്തു പിടിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു…

“എനിക്കെന്റെ ജീവിതത്തിലെ ഏറ്റവും വലുത് നീയാണ് പെണ്ണെ..”

അവളെ ഞാനിറുക്കി പുണർന്നുകൊണ്ട് മുഖം മുഴുവനും ചുംബനം കൊണ്ട്
മൂടി….

“ശരത് ……എന്തിനാ ഇത് വേണ്ടായിരുന്നു …..
എല്ലാരേയും വിഷമിപ്പിക്കാൻ വേണ്ടി ? നിന്നോട് ഞാൻ പറഞ്ഞതല്ലേ എല്ലാം …….എനിക്കിപ്പോ മോഹങ്ങളൊന്നും ഇല്ല, നീയെന്തിനാണ് ഈ പൊട്ടിപ്പെണ്ണിന്റെ പിറകെ വരുന്നേ ??? അമ്മയ്ക്ക് നീതുവിന്റെ സ്‌ഥാനത്തു എന്നെ കാണാൻ കഴിയുമോ …ഒരിക്കലുമില്ല.
ഇതൊരിക്കലും നടക്കാൻ പാടില്ല, എനിക്ക് സമ്മതമല്ല …!!!!!!”

“അർച്ചന ….. നീ നിന്റെ മനസ്സിൽ തൊട്ടു നീ പറ ഞാനില്ലെന്നു ……
ചങ്കു പറിക്കുന്ന വേദനയും കടിച്ചുപിടിച്ചുകൊണ്ട് അന്ന് നീ പറഞ്ഞിട്ടോടിയില്ലേ ???? നീതുവാണ്‌ എനിക്ക് ചേരുന്നതെന്നു….
നിനക്കെങ്ങനെ കഴിയുന്നു….എന്നിട്ടു ഉള്ളിൽ കരഞ്ഞുകൊണ്ട് പുറമെ ഒരു ചിരിയും ചിരിച്ചിട്ട് എന്താണിതിന്റെയൊക്കെയർത്ഥം????”

0

0