ശില്പ കണ്ണ് നിറച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു,
അപ്പോഴേക്കും കോഫി വന്നിരുന്നു ശില്പ ഒരിറക്ക് കുടിച്ചുകൊണ്ട് ആകാംഷയോടെ അവളുടെ മുഖത്ത് നോക്കിയിരിക്കുന്ന നന്ദനെ നോക്കി, മുഖത്തുവന്ന ചിരി സമർഥമായി ഒളിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് അവൾ തുടർന്നു…
“ഞാനും ആദ്യം അവരെപ്പോലെ തന്നെ ചിന്തിച്ചു, പിന്നീടാണ് കല്യാണം കഴിഞ്ഞിട്ട് ഈ കാര്യം നന്ദേട്ടനോ വീട്ടുകാരോ അറിഞ്ഞാലുണ്ടാകുന്ന ഭവിഷ്യത്ത് ഞാൻ ആലോചിച്ചത്…”
“എന്താ ശില്പ പറഞ്ഞുവരുന്നത്…എനിക്കൊന്നും മനസ്സിലാകുന്നില്ല…”
“പറയാം…പക്ഷേ ഇക്കാരണം കൊണ്ട് വൃന്ദയെ വെറുക്കില്ലെന്ന് നന്ദേട്ടൻ എനിക്ക് വാക്ക് തരണം…”
“ശില്പ പറയൂ…എന്തായാലും എനിക്കറിയണം…”
“അത്…നന്ദേട്ടാ…വൃന്ദ നമ്മളൊന്നും വിചാരിക്കുന്നപോലുള്ള ഒരു പെണ്ണല്ല…അവളുടെ കാര്യസാധ്യത്തിന് ഏതറ്റംവരെപോകാനും മടിയില്ലാത്ത ഒരു പെണ്ണാണ് വൃന്ദ…പക്ഷേ കുട്ടിക്കാലം മുതൽക്കേ സ്വന്തം കൂടപ്പിറപ്പിനെ പോലെ കണ്ടുപോയി നന്ദേട്ടാ… എന്റെ വീട്ടിലുള്ളവർക്ക് അവള് കഴിഞ്ഞേയുള്ളൂ ഈ ഞാൻ പോലും, അതോണ്ട് അവളെ വെറുക്കാൻ ഞങ്ങൾക്കാർക്കും കഴിയില്ല, നന്ദേട്ടന്റെ സ്ഥാനത്ത് മറ്റാരായിരുന്നാലും ഞാനിത് വന്ന് പറയില്ല…കാരണം നന്ദേട്ടനെ ഞാൻ കണ്ട നാൾ മുതൽ മനസ്സിൽ കൊണ്ട് നടന്നതല്ലേ അപ്പൊ ആ ആൾക്കൊരു ചതി ചെയ്യാൻ പറ്റിയില്ല…’’
ശില്പ കണ്ണുനീർ പൊഴിച്ചുകൊണ്ട് നന്ദനോട് പറഞ്ഞു,
നന്ദൻ കേട്ടതൊന്നും വിശ്വസിക്കാനാവാതെ തല കുടഞ്ഞു, അത് കണ്ട് ശില്പ ഗൂഢമായി പുഞ്ചിരിച്ചു.
“നന്ദേട്ടനറിയോ…കാവിനടുത്തായി ചായക്കട നടത്തുന്ന കേശു നായരുടെ മകൻ വിവേക്…അസമയത്ത് അവളുടെ മുറിയിൽ കണ്ടിട്ടുണ്ടെന്ന് എനിക്കാരോടെങ്കിലും പറയാൻ പറ്റോ…? അവസാനം അവളുടെ ദുർനടത്തം അറിഞ്ഞു കേശു നായർ ദേവടത്തെത്തി അച്ഛനോട് പരാതി പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്…ആ ഒറ്റക്കാര്യം കൊണ്ടാ വിവേക് ഗൾഫിൽ എത്തിയത്…നന്ദേട്ടൻ എന്നെ വിശ്വസിക്കുന്നില്ലേൽ രഹസ്യമായിട്ട് അന്വേഷിച്ചു നോക്ക് ആ കേശുനായരോട്… അപ്പൊ അറിയാം സത്യം…”
ഒന്നും വിശ്വസിക്കാനാവാതെ തലകുനിച്ചു കയ്യിൽ താങ്ങിയിരിക്കുന്ന നന്ദനെ നോക്കി ചുണ്ടിലൂറിയ പുഞ്ചിരിയോടെ അവൾ പറഞ്ഞു നിർത്തി,
“പിന്നെ നന്ദേട്ടാ…ഒരിക്കലും ഇതൊക്കെ ഞാൻ പറഞ്ഞതാണെന്ന് ആരുമറിയല്ല്…”
“ഇല്ല…ഞാനിതൊന്നും വിശ്വസിക്കില്ല…വൃന്ദ…അവൾ…ഒരിക്കലും അങ്ങനൊന്നും ചെയ്യില്ല…”
നന്ദൻ വല്ലാത്തൊരു ഭാവത്തിൽ പുലമ്പിക്കൊണ്ടിരുന്നു…
“നല്ലത്…അതുതന്നെയാണ് എനിക്കും വേണ്ടത്…നന്ദേട്ടൻ ഈ കേട്ടത് അതുപോലെയങ്ങു മറന്നുകളയണം, എന്നിട്ട് അവളോടൊപ്പം നല്ലൊരു ജീവിതം തുടങ്ങണം…അവളെ കൈവെടിയല്ലേ നന്ദേട്ടാ…”
ശില്പ കണ്ണീരോഴുക്കി നന്ദന്റെ കൈകൾ കൂട്ടിപ്പിടിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു…
നന്ദൻ ഒന്നുംമിണ്ടാതെ എഴുന്നേറ്റ് പുറത്തേക്ക് പോയി…
ശില്പ പുഞ്ചിരിയോടെ തന്റെ കണ്ണ് തുടച്ചു, നന്ദൻ പോകുന്നത് നോക്കി പിന്നീട് തന്റെ ബാഗിൽ നിന്നും ഫോണെടുത്ത് നമ്പർ ഡയൽ ചെയ്തു…
‘പറഞ്ഞതെല്ലാം ഓർമയുണ്ടല്ലോ…ആളിപ്പോത്തന്നെ അങ്ങോട്ട് വന്നാലുമായി, അതുകൊണ്ട് വിഡ്ഢിത്തൊന്നും വിളിച്ചുപറയരുത്…’
‘……….’
‘മ്…എന്റെ കാര്യം നടന്നാ തന്റെ പണം തനിക്ക് കിട്ടിയിരിക്കും…’
അവൾ ഫോൺ കട്ട് ചെയ്ത് സന്തോഷത്തോടെ എഴുന്നേറ്റു.
••❀••
തിരികെ പോകുമ്പോഴും നന്ദന്റെ മനസ്സിൽ ശില്പ കോരിയിട്ട കനൽ നന്നായി നീറുന്നുണ്ടായിരുന്നു,
‘വൃന്ദയെ കണ്ട നാൾ മുതൽ മനസ്സിലേറിപോയതാണ്, താനന്ന് പ്ലസ് വൺനോ മറ്റൊ പഠിക്കുമ്പോഴാണ് അവളെ ശ്രദ്ധിക്കുന്നത്, കൂട്ടുകാരുടെ സംസാരത്തിൽ നിന്നാണ് അവളെക്കുറിച്ചറിയുന്നത് ആ കൗതുകമാണ് പിന്നീട് അവളെ ശ്രദ്ധിക്കാൻ കാരണം, പിന്നീട് ടീച്ചേർസ് അവളെപറ്റി പറയുന്നത് കേട്ടു…നന്നായി പഠിക്കുന്ന കുട്ടി, കാണാൻ ആ സ്കൂളിലേക്കുവച്ചേറ്റവും സുന്ദരി, സയൻസ് ക്വിസ് കോംപറ്റീഷനിൽ തന്റെ പെയർ ആയി അവൾ വന്നപ്പോ മനസ്സ് തുടികൊട്ടുകയായിരുന്നു, പരിചയപ്പെട്ടപ്പോ നല്ല പക്വതയുള്ള കുട്ടി, അവളുടെ ആ ഉണ്ടക്കണ്ണുകളിൽ നോക്കി നിക്കാൻ തോന്നി, പിന്നീട് കാര്യങ്ങളുണ്ടാക്കി അവളോട് സംസാരിച്ചു തുടങ്ങി, അപ്പോഴും തന്റിഷ്ടം മനസ്സിൽത്തന്നെ ഒളിപ്പിച്ചു വച്ചു…അതൊരു പൈങ്കിളി പ്രേമം ആകരുത് എന്ന് നിർബന്ധമുണ്ടായിരുന്നു, പഠിത്തം കഴിഞ്ഞ്, അച്ഛന്റെ തണലിൽ നിൽക്കാതെ പഠിച്ച് സ്വന്തം കാലിൽ നിൽക്കാൻ ഒരു ജോലിയായിട്ട് അവളെ കൂടെകൂട്ടാം എന്നായിരുന്നു, ഓരോ പ്രാവശ്യവും അവളെ ദൂരെ നിന്നുകണ്ടു, പഠിച്ച് ജോലി ഏകദേശമായി, ഏറെ സന്തോഷിച്ചു, ഇല്ല എനിക്കറിയാവുന്ന വൃന്ദ അല്ല ഇത്…അന്വേഷിക്കണം…എല്ലാം അന്വേഷിക്കണം…അവളെ കൈവിട്ടുകളയാൻ തോന്നുന്നില്ല…നെഞ്ചേന്ന് പറിച്ചെറിയാൻ കഴിയുന്നില്ല…’
നന്ദൻ നിറഞ്ഞ കണ്ണുകൾ തുടച്ചു. അവൻ വണ്ടി നേരെ കേശു നായരുടെ ചായക്കടയിലേക്ക് വിട്ടു…
അവൻ ചെന്ന് കേറുമ്പോൾ കടയിൽ വലിയ തിരക്കുണ്ടായിരുന്നില്ല, അടുത്തുള്ള ബെഞ്ചിലിരുന്നു, അപ്പോഴേക്കും കേശുനായർ അടുത്തേക്ക് വന്നു,
“അയ്യോ…ഇത് സാബു സാറിന്റെ മോനല്ലേ…എന്താ കുഞ്ഞേ ഈ വഴിക്ക്…അല്ല ഇങ്ങോട്ടേക്കൊന്നും കാണാറില്ല അതോണ്ട് ചോദിച്ചതാ…”
കേശുനായർ അവൻറെ മുന്നിലെ ഡസ്ക് തുടച്ചുകൊണ്ട് ചോദിച്ചു,
“കുഞ്ഞിന് ചായ എടുക്കട്ടെ…???”
“മ്”
നന്ദൻ മുഖമുയർത്താതെ മൂളി,
കുറച്ചു കഴിഞ്ഞ് കേശുനായർ ചായ കൊണ്ട് കൊടുത്തു,
“സാബു സാറിന് സുഖോല്ലേ…?”
അയാൾ കുശലം ചോദിച്ചു, എന്തോ ചിന്തിച്ചിരുന്ന നന്ദൻ പെട്ടെന്ന് അയാളെ നോക്കി…
“നന്നായിരിക്കുന്നു ചേട്ടാ…”
നന്ദൻ മുഖത്തൊരു ചിരി വരുത്തി അയാളോട് പറഞ്ഞു,
“ചേട്ടാ…ഒരു കാര്യം…”
നന്ദൻ അയാളെ നോക്കി എന്തോ പറയാൻ വന്നത് പകുതിക്ക് നിർത്തി,
“എന്താ കുഞ്ഞേ…???”
“അല്ല…ചേട്ടനീ ദേവടത്തെ കുറിച്ച് എന്താ അഭിപ്രായം…”
നന്ദൻ തുടക്കമിട്ടു
“അതെന്താ കുഞ്ഞേ അങ്ങനെ ചോദിച്ചേ…??”
“എന്റൊരു കൂട്ടുകാരന് അവിടുന്നൊരാലോചന വന്നിട്ടുണ്ടേ…അപ്പൊ ആ കുട്ടീടെ സ്വഭാവമൊക്കെയൊന്ന് അറിഞ്ഞുവരാൻ എന്നോട് പറഞ്ഞു അതാ…”
നന്ദൻ പറഞ്ഞു നിർത്തി,
“അയ്യോ…നല്ല തങ്കപ്പെട്ട സ്വഭാവാ ആ ശില്പക്കുഞ്ഞിന്റെ, എല്ലാരോടും എന്താ സ്നേഹം, ഇത്രേം വലിയ തറവാട്ടിലെത്താണെന്നൊരു ഭാവോം ആ കുഞ്ഞിനില്ല, ആ കുഞ്ഞിനെ കെട്ടുന്നയാളിന്റെ ഭാഗ്യൊന്നെ ഞമ്പറയൂ…പക്ഷേ അതിനുംവേണ്ടീട്ട് വേറൊരണ്ണമുണ്ട് തറവാടിന്റെ പേര് കളയാനായിട്ട്…ആ എളേ പെണ്ണ്…സാറിനറിയോ എന്റെ മോൻ ഇപ്പൊ ഗൾഫിൽ കെടന്ന് കഷ്ടപ്പെടുന്നത് അവളൊരുത്തി കാരണമാ…അവന് അവളോട് പ്രേമം,,, ഞാനന്നെ അവനോട് പറഞ്ഞതാ, അവസാനം അവൾടെ കാര്യം കഴിഞ്ഞപ്പോ അവനെ വേണ്ട, ചങ്ക് തകർന്നാ എന്റെ കുട്ടി നടന്നത്, പിന്നീടാണ് അറിഞ്ഞത് അവൻ മാത്രോല്ല ഒരുപാട് ആൺപിള്ളേരെ അവൾ കറക്കിയെടുത്തിട്ടുണ്ടെന്ന്, അതറിഞ്ഞു നാട്ടിൽ നിൽക്കാൻ വയ്യാത്തൊണ്ടാ അവൻ പോയത്…”