അവൻ എഴുന്നേറ്റ് അവളുടെ തലയിൽ പതിയെ തലോടി, അവൾ തേങ്ങിക്കൊണ്ട് ഒന്നുകൂടി ചുരുണ്ടുകൂടി,
ശ്രീജേഷ് അവളെ കൈകളിൽ പിടിച്ച് പൊക്കിയെടുത്ത് ചുമരിലേക്ക് ചേർത്തു, അവൾ അവനെ ചെറുത്ത് നിൽക്കാൻ പരമാവധി ശ്രമിച്ചു, അവന്റെ കയ്യിൽകിടന്ന് അവൾ കുതറി, ഇപ്പോൾ താൻ ധൈര്യം കാണിച്ചില്ലെങ്കിൽ ഇതോടെ തന്റെ അവസാനമാണെന്നവൾ ഉറപ്പിച്ചു,
വൾ അവനെ ശക്തിയായി പിടിച്ചു തള്ളി അവൾ വാതിലിനടുത്തേക്കോടി, വാതിലിൽ കൈ മുറുക്കിയിടിച്ചുകൊണ്ട് നിലവിളിച്ചു,
അവളുടെ തള്ളലിൽ പിറകിലേക്ക് മലർന്നു വീണ ശ്രീജേഷിന്റെ കൈ മേശമേലിടിച്ചു ചോര വരുന്നുണ്ടായിരുന്നു, വേദനകൊണ്ടവൻ ഒരു നിമിഷം കണ്ണുകളടച്ചു പിന്നീട് എഴുന്നേറ്റ് വൃന്ദക്കരികിലേക്ക് ചെന്ന് അവളെ തിരിച്ച് നിർത്തി അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് ആഞ്ഞടിച്ചു,
വൃന്ദ അടികൊണ്ട് നിലത്തേക്ക് വീണു, അവളുടെ മൂക്കിൽനിന്നും ചോര ഒലിച്ചിറങ്ങി, തലയ്ക്ക് ഒരു മന്ദത അനുഭവപ്പെട്ടു, ഒരു നിമിഷം അവൾക്ക് തല കറങ്ങിയെങ്കിലും അവൾ പെട്ടെന്ന് എഴുന്നേറ്റ് മേശമേലിരിക്കുന്ന സ്ഫടിക ജഗ്ഗ്‌ കയ്യിലെടുത്ത് അവന് നേരെ ചൂണ്ടി,
“അടുത്തേക്ക് വരരുത്, വന്ന ഞാൻ കൊല്ലും…”
അവൾ അലറി
അവൻ പുച്ഛത്തോടെ ഒന്ന് ചിരിച്ചുകൊണ്ട് അവളുടെ അടുത്തേക്ക് വന്നു
“കൊന്നിട്ട്… നീ ജയിലിൽ പോവോ…? അപ്പൊ നീ നിന്റെ കൂടെ പൊതിഞ്ഞ് നിർത്തുന്ന നിന്റനിയൻ…? അവനെയെന്ത് ചെയ്യും…? അവനെ എന്റെ വീട്ടുകാര് വെറുതെ വിടൂന്ന് തോന്നുന്നുണ്ടോ…? നിന്നെ കിട്ടാത്ത ദേഷ്യത്തിന് അവർ അവനെക്കൊല്ലും…”
അവൻ പുച്ഛത്തോടെ പറഞ്ഞു
വൃന്ദയുടെ കൈകൾ ഒരു നിമിഷം വിറച്ചു ആ നിമിഷം നോക്കി നിന്ന ശ്രീജേഷ് അവളുടെ കയ്യിൽനിന്നും ജഗ്ഗ്‌ തട്ടിത്തെറുപ്പിച്ച്, അവളുടെ രണ്ടു കൈകളും പുറകിലേക്ക് ചേർത്ത് പിടിച്ച് അവളെ അവനോട് ചേർത്തു,
അവൻ പതിയെ മുഖം കുനിച്ച് അവളുടെ മുടിയിലേക്ക് മുഖം അടുപ്പിച്ചു, ആ മുടിയിലെ മതിപ്പിക്കുന്ന കാച്ചെണ്ണ മണം അവൻ മുകളിലേക്ക് വലിച്ചെടുത്തു, അപ്പോഴും വൃന്ദ അവന്റെ പിടുത്തത്തിൽ കുതറുന്നുണ്ടായിരുന്നു,
“ഈ മണമുണ്ടല്ലോ… അതാണെന്നെ പ്രാന്ത് പിടിപ്പിക്കുന്നത്,”
അവൻ അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് വിരലോടിച്ചു, മുഖത്ത് പുഴുക്കൾ ഈഴയുന്നത് പോലെയാണ് അവൾക്ക് തോന്നിയത്…
ശ്രീജേഷ് അവളെ ഇരു കയ്യിലും കോരിയെടുത്ത് കട്ടിലിലേക്കിട്ടു, പിന്നീട് അവനും അവളുടെ മേലേക്കമർന്നു….
••❀••
കുട്ടികളോടൊപ്പം നിൽക്കുമ്പോഴും രുദ്രിന് ഒരു വേവലാതി തോന്നി, തന്റെ ഇടനെഞ്ചിൽ പച്ചക്കുത്തിയിരിക്കുന്ന തൃശൂലം വല്ലാതെ തുടിച്ചു, ഒരാപത്ത് എന്നപോലെ,
അവന്റെയുള്ളിൽ അപ്പോൾ അവൻ മുൻപ് കണ്ട സ്വപ്‌നങ്ങൾ ഒരു ചലച്ചിത്രമെന്നവണ്ണം ഓടിക്കൊണ്ടിരുന്നു
“ഡാ… നമുക്ക് തിരികെ പോകാം, എനിക്കെന്തോ ഒരസ്വസ്ഥത പോലെ…”
രുദ്ര് നെഞ്ചിൽ കൈ വച്ച് ഭൈരവിനോട് പറഞ്ഞു
“എന്താ…? എന്ത് പറ്റി…? നിനക്ക് നേരത്തെ കുഴപ്പൊന്നുമില്ലാരുന്നല്ലോ…”
ഭൈരവ് ചോദിച്ചു
“വാ നമുക്ക് തിരികെപ്പോവാം, എന്തോ ഒരസ്വസ്ഥത പോലെ…”
അവൻ പറഞ്ഞു
ഭൈരവ് അവനെ സൂക്ഷിച്ചു നോക്കി
“മ്… പോവാം…”
ഭൈരവ് കുട്ടികളെ വിളിച്ചു
“അപ്പൊ ബീച്ചിൽ പോകാന്ന് പറഞ്ഞിട്ട്…?”
കണ്ണൻ ചോദിച്ചു
“പിന്നൊരിക്കലാകാം… ഇപ്പൊ നമുക്ക് പോകാം… അവിടെ ഉണ്ണിയേച്ചി ഒറ്റയ്‌ക്കെയുള്ളു…”
ഭൈരവ് പറഞ്ഞു
അവസാന വാചകം കേട്ടതും രുദ്രിന്റെ നെഞ്ചിടുപ്പ് ഉച്ചത്തിലായി…
വൃന്ദയ്‌ക്കെന്തോ ആപത്ത് വരുന്നപോലെ അവന് തോന്നി, അവൻ പെട്ടെന്ന് ഭൈരവിനെ ഒന്ന് നോക്കി കുട്ടികളെ കയ്യിൽ പിടിച്ച് കാറിനടുത്തേക്ക് ഓടി, അവന്റെ ആ പ്രവർത്തിയിൽ എല്ലാരും ഒന്ന് ഞെട്ടി,
“എന്താടാ…? എന്താ കാര്യം…?”
ഭൈരവ് അമ്പരപ്പോടെ ചോദിച്ചു
“എടാ… എന്റെ ഉണ്ണിക്ക് എന്തോ അപകടം സംഭവിക്കുന്ന പോലെ ഒരു തോന്നൽ… എനിക്കെത്രേം പെട്ടെന്ന് അവളുടെ അടുത്തെത്തണം…”
രുദ്ര് വെപ്രാളത്തോടെ പറഞ്ഞു
ഭൈരവ് പിന്നൊന്നും മിണ്ടാതെ അവന് പിന്നാലെ നടന്നു
അവരുടെ കാറ് ദേവടത്തേക്ക് കുതിച്ചു പാഞ്ഞു,
ദേവടത്തെത്തി ബ്രേക്ക്‌ ചെയ്ത് രുദ്ര് അകത്തേക്ക് ഓടി
അടുക്കളയിലും മറ്റെല്ലായിടത്തും അവളെ തിരഞ്ഞു, എവിടെയും അവളെ കാണാഞ്ഞിട്ട് അവന്റെ ദേഹം തളരുന്നപോലെ ഇരുന്നു
“ഡാ… നീ പേടിക്കാതെ… അവളിവിടെയെവിടെയെങ്കിലും ഉണ്ടാകും നമുക്ക് നോക്കാം…”
അപ്പോഴേക്കും കണ്ണൻ കരഞ്ഞു തുടങ്ങിയിരുന്നു,
“കരയല്ലേ കണ്ണേട്ടാ… ഉണ്ണിയേച്ചിക്ക് ഒന്നും വരില്ല…”
കുഞ്ഞി അവനെ ആശ്വസിപ്പിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു
“മോൻ പേടിക്കണ്ട ഉണ്ണിയേച്ചി ഇവിടെ തന്നെ കാണും… മോൻ കുഞ്ഞിയേം കൂട്ടി മുറിയിലേക്ക് പൊയ്ക്കോ…”
ഭൈരവ് അവരെ മുറിയിലേക്ക് പറഞ്ഞുവിട്ടു, പതിയെ രുദ്രിന്റെ തോളിൽ തൊട്ടു
“അവൾക്കെന്തേലും പറ്റി കാണുമോടാ…”
രുദ്ര് ചോദിച്ചു
അതിന് ഭൈരവ് മറുപടി പറയും മുൻപേ കാവ്യ ഓടിക്കിത്തച്ച് അവരുടെ അടുത്തെത്തി
അവരെക്കണ്ട അവളൊന്ന് ഞെട്ടി, അവളുടെ മുഖത്തെ പരിഭ്രമം അവർ ശ്രദ്ധിച്ചു
“താൻ ഉണ്ണിയെ കണ്ടോ…?”
ഭൈരവ് അവളുടെ മുഖത്ത് തന്നെ നോക്കികൊണ്ട് ചോദിച്ചു
“ഇ… ഇല്ല… ഞാ… ഞാൻ കണ്ടില്ല…”
അവൾ വിക്കി വിക്കിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു
“ഇവിടിപ്പോ വേറാരുണ്ട്…?”
ഭൈരവ് ചോദിച്ചു
രുദ്ര് അവളുടെ ഭാവങ്ങൾ സസൂഷ്മം ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു
“ഇവിടെല്ലാരും ഷോപ്പിംഗിന് പോയി, ഇപ്പൊ ഞാൻ മാത്രേ ഉള്ളു…”
അവൾ പറഞ്ഞുകൊണ്ട് കഴുത്തിലെയും നെറ്റിയിലെയും വിയർപ്പ് തുടച്ചു
“അപ്പൊ നീ ഉണ്ണിയെ കണ്ടില്ല…?”
ഭൈരവ് തറപ്പിച്ചു ചോദിച്ചു
“ഇല്ല… ഞാൻ.. ഞാൻ കണ്ടില്ല…”
അവൾ പറഞ്ഞു
“പിന്നെങ്ങനെ അവളുടെ നെറ്റിയിലെ പൊട്ട് നിന്റെ കഴുത്തിൽ വന്നു…?”
ഭൈരവ് ചോദിച്ചു
അത് കേട്ട് പെട്ടെന്ന് കാവ്യ വെപ്രാളത്തോടെ തന്റെ കഴുത്ത് അമർത്തിത്തുടച്ചു
പിന്നീടാണ് അവൾക്ക് അബദ്ധം മനസ്സിലായത്
രുദ്ര് ചാടിയെഴുന്നേറ്റ് അവളുടെ കഴുത്തിൽ കുത്തിപ്പിടിച്ച് ചുമരിലേക്ക് ചേർത്തു
“സത്യം പറയടി പൊലയാടിമോളെ… എവിടെയവൾ…?”
രുദ്ര് അലറി, അതുകേട്ട് അവൾ പേടിച്ച് വിറച്ചു
“എനി… എനിക്കറിയില്ല….”
അവൾ വിക്കിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു
രുദ്ര് അവളുടെ കവിളിൽ ആഞ്ഞടിച്ചു
“ഛീ… പറയടി… എന്റെ ഉണ്ണിയെവിടെന്ന്…?”
അവളുടെ തല പെരുത്ത് പോയി
താഴേക്ക് വീണ അവളെ അവൻ മുടിക്കുത്തിൽ പിടിച്ച് വലിച്ചെടുത്തു വീണ്ടും തല്ലി, ഒടുവിൽ അവൾ വല്ലാതെ തളർന്നു, വീണ്ടും തല്ലാൻ ഓങ്ങിയ രുദ്രിനെ അവൾ തളർച്ചയോടെ തൊഴുതു അതിനുശേഷം മുകളിലേക്ക് വിരൽ ചൂണ്ടി
രുദ്ര് അവളെ വിട്ട് മുകളിലത്തെ നിലയിലേക്ക് ഓടി,
അവർ മുകളിലേക്ക് ഓടിചെല്ലുമ്പോൾ അർജ്ജുനും രോഹനും നിവിനും വരാന്തയിൽ സിഗററ്റ് പുകച്ചുകൊണ്ട് നിൽക്കുകയായിരുന്നു, പെട്ടെന്ന് രുദ്രിനെയും ഭൈരവിനെയും കണ്ട് അവർ മുഖത്തെ രക്തം വാർന്നപോലെ പേടിച്ച് വിറച്ച് അവരെ നോക്കി,
