കണ്ണൻ തിളങ്ങുന്ന കണ്ണുകളോടെ ആവേശത്തോടെ പറഞ്ഞു,
അത് കണ്ട് വൃന്ദയുടെയും മനസ്സ് നിറഞ്ഞു, അവളുടെ മുഖം ചുവന്നു, അവൾക്കപ്പോൾ രുദ്രിനെ കാണാൻ തോന്നി,
അന്ന് വീട്ടിലെത്തിയിട്ടും രുദ്രിനെ തിരഞ്ഞെങ്കിലും കാണാൻ പറ്റിയില്ല, പിന്നീടാരോ പറഞ്ഞുകേട്ടു പുറത്ത് പോയി എന്ന്, അവനെ കാണാൻ അവൾക്ക് വല്ലാതെ കൊതിയായി…
••❀••
പിറ്റേന്ന് നല്ല ഉത്സാഹത്തിലാണ് വൃന്ദ ഉറക്കമുണർന്നത്, ജോലികളെല്ലാം ചുണ്ടിലെ പുഞ്ചിരിയോടെ ചുറുചുറുക്കോടെ ചെയ്യുന്നവളെ കൺകെ ലത കൗതുകത്തോടെ നോക്കി, അവളിലെ ആ ഭാവങ്ങൾ ലതയ്ക്ക് പുതിയതായിരുന്നു,
ഇന്നലെ പിന്നെ രുദ്രിനെ കാണാൻ അവൾക്ക് കഴിഞ്ഞില്ല, അപ്പോഴാണ് സീതലക്ഷ്മി അവിടേക്ക് വന്നത്,
“മോളേ ഗ്രീൻ റ്റി രുദ്രിനും ചായ ഭൈരവിനും കൊടുക്കോ…? ഞാനൊന്ന് ചേച്ചിക്കൊപ്പം ക്ഷേത്രത്തിൽ പോയി വരാം… പിന്നെ കുഞ്ഞി ഉറക്കമാ ഒന്ന് നോക്കിക്കോളണെ…”
സീതാലക്ഷ്മി പറഞ്ഞു
അതുകേട്ട് വൃന്ദയുടെ കണ്ണുകൾ തിളങ്ങി, രോഗി ഇച്ഛിച്ചതും വൈദ്യൻ കല്പിച്ചതും പാല് എന്നപോലെയായി, അവൾ പതിയെ തലകുലുക്കിയിട്ട് ചായ ട്രെയിൽ വച്ച് പതിയെ രുദ്രിന്റെ മുറിയിലേക്ക് നടന്നു,
ഡോറിൽ മുട്ടുമ്പോൾ ഭൈരവ് വന്ന് വാതിൽ തുറന്നു,
“ആഹാ… ഇന്ന് ഉണ്ണിമോളാണോ ചായ കൊണ്ടൊന്നത്… നല്ല കണി…”
അവൻ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് ചായക്കപ്പ് എടുത്തുകൊണ്ടു പറഞ്ഞു,
വൃന്ദ നിറഞ്ഞൊരു ചിരി നൽകി,
അവൾ മുറിക്കകത്തേക്ക് എത്തിവലിഞ്ഞു നോക്കുന്ന വൃന്ദയെകണ്ട ഭൈരവ് പതിയെ പുഞ്ചിരിച്ചു,
“എന്താ മോളെന്തെങ്കിലും ഇതിനുള്ളിൽ വച്ച് മറന്നോ…?? എന്തോ തിരയുന്നപോലെ നോക്കുന്നു…”
ഒരു കുസൃതിചിരിയോടെ അവൻ ചോദിച്ചു,
അത് കേട്ട് അവളൊന്ന് ചമ്മി
“ഏയ്‌… ഇല്ലേട്ടാ… കുഞ്ഞീടേട്ടൻ… ഗ്രീൻ റ്റി…”
അവൾ നിന്ന് വിക്കി
“മ്.. മ്.. മനസ്സിലായി… അവൻ രാവിലെ ഓടാൻ പോയി… ഇപ്പൊ വരും… മോളത് ആ മേശയുടെ മുകളിൽ വച്ചേരെ…”
ഭൈരവ് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ഉമ്മറത്തേക്ക് നടന്നു,
വൃന്ദ ചായയുമായി മുറിക്കുള്ളിലേക്ക് കയറി,
അവൾ ചുറ്റുമോന്ന് നോക്കി, അവൾ ചായ മേശപ്പുറത്തു വച്ചിട്ട്, അവൾ മേശയുടെ മുകളിലിരുന്ന പുസ്തകങ്ങളും മറ്റു സാധനങ്ങളും നന്നായി അടുക്കിവച്ചു, കട്ടിൽ കുടഞ്ഞു വിരിച്ചു, അവിടെയും ഇവിടെയുമായി കിടന്ന രുദ്രിന്റെയും ഭൈരവിന്റെയും വസ്ത്രങ്ങൾ നന്നായി ഹാങ്കറിൽ തൂക്കി,
അപ്പോഴാണ് രുദ്ര് ഇന്നലെയിട്ടിരുന്ന ഷർട്ട്‌ ഹാങ്കറിൽ കണ്ടത്, അവൾ അത് കയ്യിലെടുത്തു, പിന്നീട് തന്റെ. മൂക്കിലേക്കടുപ്പിച്ചു, കണ്ണടച്ച് നിന്ന് അവളുടെ ഏറ്റവും പ്രീയപ്പെട്ട ഗന്ധത്തെ ആസ്വദിച്ചുനിന്നു,
അപ്പോൾ ജോഗിങ് കഴിഞ്ഞ് വാതിൽക്കലെത്തിയ രുദ്ര് അതെല്ലാം നോക്കി ചുണ്ടിൽ വിരിഞ്ഞ പുഞ്ചിരിയുമായി, അവളെ നോക്കി കൈകെട്ടി നിന്നു,
വൃന്ദ പിന്നീട് അതുമായി കണ്ണാടിക്ക് മുന്നിലേക്ക് നടന്നു, ആ ഷർട്ട്‌ ധരിച്ചു, അവളുടെ മുട്ടിന് മുകളിൽ വരെ എത്തുന്നതായിരുന്നു ഷർട്ട്‌,
കണ്ണാടിക്കുമുന്നിൽ നിന്ന് ചാഞ്ഞും ചരിഞ്ഞുമൊക്കെ ഭംഗി നോക്കി,പിന്നീട് ഷർട്ടിന്റെ കൈ ചുരുട്ടി മുകളിലേക്ക് വച്ചു,
“വൃന്ദ എന്റെയാടാ… എന്റെ മാത്രം… അവളുടെ മുടിനാരിൽ പോലും ആരെങ്കിലും തൊട്ടാൽ ആ കൈ ഞാൻ വെട്ടും… ഓർത്തോ എല്ലാവരും…”
തലേ ദിവസം രുദ്ര് പറഞ്ഞ വാക്കുകൾ അവൾ രുദ്രിന്റെ ഭാവത്തിൽ കണ്ണാടിയിൽ നോക്കി അഭിനയിച്ച് പറഞ്ഞു, എന്നിട്ട് കണ്ണാടിയിൽ നോക്കി നാണിച്ച് ചിരിച്ചു,
പെട്ടന്നാണ് കണ്ണാടിയിലൂടെ അവളെ നോക്കി കൈകെട്ടി ചുമരിൽ ചാരിനിൽക്കുന്ന രുദ്രിനെ കണ്ടത്, അവളൊന്ന് ഞെട്ടി തിരിഞ്ഞ് അവനെനോക്കി ഒരു ചമ്മിയ ചിരി ചിരിച്ചു,
രുദ്ര് വാതിൽ ചാരി പതിയെ അവൾക്കരികിലേക്ക് നടന്നു, വൃന്ദയ്ക്ക് അവനെ ഒരുനോക്ക് കാണാനുള്ള കൊതിയും പെട്ടെന്ന് അവൻ മുന്നിൽ വന്നപ്പോഴുള്ള ഞെട്ടലും കാരണം അവന്റെ ആ നീലക്കണ്ണുകളിൽ തന്നെ നോക്കി, അനങ്ങാൻ പോലും പറ്റാതെ, ആ കണ്ണുകളിൽ കുടുങ്ങി നിന്നു,
രുദ്ര് ഒരു വിരൽപാടകലെ അവളുടെ മുന്നിൽ എത്തിനിന്നു, അവളുടെ മൂക്കുത്തിയിൽ തിളങ്ങുന്ന ചുവന്ന കല്ലിന്റെ തിളക്കം ഒരു നിമിഷം നോക്കി നിന്നുപോയി,
അവൻ പതിയെ അവന്റെ മുഖത്തേക്ക് കണ്ണുകളിൽ നിറയേ പ്രണയവും പേറി ഇമവെട്ടാതെ നോക്കി നിൽക്കുന്ന വൃന്ദയുടെ മുഖത്തേക്ക് പതിയെ ഊതി, അവൾ കണ്ണ് ചിമ്മി ബോധത്തിലേക്ക് വന്നു, താൻ അവനെ നോക്കി നിൽക്കുകയായിരുന്നു എന്ന് അപ്പോഴാണ് അവൾക്ക് മനസ്സിലായത്,
“മാറ് ഞാൻ പോട്ടേ…”
നാണത്തോടെ പറഞ്ഞ് പുറത്തേക്കോടാൻ നോക്കിയ അവളെ രുദ്ര് കയ്യിൽ പിടിച്ചു അവനഭിമുഖമായി നിർത്തി, അവളുടെ ഇടുപ്പിലൂടെ കൈ ചുറ്റി അവളെ അവനോട് അടുപ്പിച്ചു, ഹാഫ് സാരിക്കിടയിലൂടെ നഗ്നമായ വയറിന്റെ ഭാഗത്തു അവന്റെ വിരലുകൾ ഇഴഞ്ഞപ്പോൾ അവളൊന്ന് ഞെട്ടി, അവൾ അറിയാതെ കാൽ വിരലുകളിൽ ഒന്ന് പൊങ്ങി, കണ്ണെടുക്കാതെ അവന്റെ കണ്ണുകളിൽ നോക്കി നിന്നു,
“ഉണ്ണിക്കുട്ടാ…”
അവൻ ആർദ്രമായി അവളെ വിളിച്ചു,
കുനിഞ്ഞുപോയ അവളുടെ മുഖം അവൻ വിരലുകൾക്കൊണ്ട് ഉയർത്തി, മുന്നിലേക്ക് വീണുകിടക്കുന്ന മുടി നാരുകൾ അവൻ പതിയെ ഒതുക്കി വച്ചുകൊടുത്തു, അവന്റെ സ്പർശം പോലും അവളിൽ ഒരു കോരിതരിപ്പുണ്ടാക്കി, അവളുടെ ദേഹത്തെ രോമങ്ങൾ എഴുന്നേറ്റു, അവൾ അറിയാതെ കണ്ണടച്ചു, രുദ്ര് അവളുടെ കവിളിൽ നിലിച്ചു കിടക്കുന്ന വിരൽപാടിൽ പതിയെ തലോടി, അവൾ വേദനകൊണ്ട് എരിവ് വലിച്ചു,
“വേദനയുണ്ടോ ഉണ്ണിക്കുട്ടാ…”
അവൻ വിഷമത്തോടെ ചോദിച്ചു
“ഉണ്ടായിരുന്നു… ഇപ്പൊ പോയി…”
അവൾ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് അവളുടെ കവിളിൽ ഇരുന്ന രുദ്രിന്റെ കയ്യിൽ പിടിച്ചുകൊണ്ടു പതിയെ പറഞ്ഞു, അവൻ അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് മുഖമടുപ്പിച്ചു കവിളിൽ പതിയെ ചുംബിച്ചു, അവളുടെ ദേഹമാസകലം കോരിത്തരിച്ചു, അവൾ പതിയെ തന്റെ കണ്ണുകൾ പൂട്ടി,
പിന്നീട് ഒരു കുസൃതി ചിരിയോടെ അവളുടെ കഴുത്തിൽ അവന്റെ ചൂണ്ടുവിരൽ വച്ചു പതിയെ താഴെക്കോടിച്ചു, വൃന്ദ കണ്ണടച്ചു നിന്നു ഉമിനീരിറക്കി, ഉമിനീരിറക്കുമ്പോൾ ചലിക്കുന്ന ആ തൊണ്ടക്കുഴിയിൽ അവൻ കൗതുകത്തോടെ നോക്കി, രുദ്ര് അവൾ ധരിച്ചിരുന്ന അവന്റെ ഷർട്ടിന്റെ ബട്ടനുകൾ പതിയെ അടർത്തി മാറ്റി, അപ്പോഴും അവന്റെ കണ്ണുകൾ അവളുടെ മുഖത്തായിരുന്നു, ബട്ടൺ അഴിക്കുമ്പോൾ അവളിൽ ഏൽക്കുന്ന അവന്റെ ചെറിയ വിരൽ സ്പർശം അവളുടെ ഹൃദയം വേഗത്തിൽ മിടിച്ചു, അവൾ തന്റെ കൈകൾ അവളുടെ പാവാടയിൽ ഇറുകെ പിടിച്ചു, അവൾ അപ്പോഴും കണ്ണടച്ച് പിടിച്ചിരുന്നു, ഷർട്ട്‌ പൂർണമായും അഴിച്ച് മാറ്റി അത് അവളുടെ കയ്യിലേക്ക് വച്ചുകൊടുത്തു, ഒരു കുസൃതിചിരിയോടെ അവളെ നോക്കി
“ഇതും ഇട്ടോണ്ട് പോയാലെ… എല്ലാർക്കും കാര്യം മനസ്സിലാകും… നമുക്ക് കുറച്ചുനാൾ പ്രേമിക്കണ്ടേ…ആരുമറിയാതെ…?”
