ഒപ്പം എവിടെ പോയാലും മനോജ് അവളിലേക്കും തിരികെവരുമെന്ന അമിതആത്മവിശ്വാസവും..
പക്ഷെ അവളുടെ ആ തീരുമാനത്തിനു വലിയ വിലകൊടുക്കേണ്ടിവരുമെന്ന് അവൾ കരുതിയില്ല…
മാസങ്ങൾ മാറ്റമില്ലാതെ കടന്നുപോയി..സ്വാതിക്ക് ഇപ്പോൾ എട്ടാം മാസം… അവൾ അമ്മുമോളിലേക്കും.. അവളുടെ കുഞ്ഞിലേക്കും ശാരീരിക ബുദ്ധിമുട്ടുകൊണ്ട് ഒതുങ്ങേണ്ടി വന്നു..
അന്ന് കണ്ടതിൽ പിന്നെ സ്വാതി ഋഷിയെ പിന്നീട് കണ്ടിട്ടില്ല…. ഇടക്ക് കുഞ്ഞിന്റെ അനക്കം ഉണ്ടാകുമ്പോൾ.. കുഞ്ഞിന്റെ അച്ഛന്റെ സ്പർശനങ്ങൾ അവളുടെ പെൺമനസ് ആഗ്രഹിച്ചപ്പോളൊക്കെ അവൾ അതിനെ അടക്കി നിർത്തി…..
സ്വപ്നത്തിൽ പലപ്പോഴും അവളിലെ പെണ്ണിനെ ഉണർത്തി ഭോഗിക്കുന്ന ഋഷിയുടെ വേഴ്ച്ചകൾ കടന്നുവരുമ്പോൾ..പലപ്പോഴും സ്വയം വിരലിട്ട് അന്നേരം ഉണ്ടാകുന്ന കാമതീക്ഷണതയെ അവൾ അടക്കി….
ഇതിന്റെ ഇടക്ക് മനോജിന് നല്ല മാറ്റം ഉണ്ടായിരുന്നു… ഋഷിയുടെ സഹായംകൊണ്ട് നല്ല ചികിത്സ കിട്ടിയതിനാൽ…അവൻ പതുക്കെ എഴുന്നേറ്റു നടക്കാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു….
പിന്നിൽ സ്വാതി ഇല്ലെങ്കിലും മിനി എപ്പോഴും മനോജിന്റെ കൂടെയുണ്ടായിരുന്നു…
“എങ്ങനെ ഉണ്ട് ഏട്ടാ… “ഒരുദിവസം സ്വാതി മനോജിനോട് ചോദിച്ചു
“നല്ല മാറ്റമുണ്ട്..”. അതുമാത്രം പറഞ്ഞു മനോജ് മിനിക്കുനേരെ തിരിഞ്ഞു..
“സലജെ എന്നെയൊന്നു പിടിച്ചെ”
സലജ ഓടി വന്നു മനോജിനെ താങ്ങി…
സ്വാതി ശ്രദ്ധിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.. മനോജിന്റെ മാറ്റം… അവൻ ഇപ്പോൾ അവളോട് തീരെ അടുപ്പമില്ലാതെയായിരിക്കുന്നു … അത്യാവശ്യത്തിനു മാത്രമായി അവളോട് സംസാരം… എന്തെങ്കിലും ചോദിച്ചാലും മറുപടി ഒന്നോ രണ്ടോ വാക്കിലൊതുക്കും…
ഇപ്പോൾ എന്തിനും ഏതിനും മനോജിന് സലാജയെ മതി….
“എന്റെ തീരുമാനങ്ങൾ തെറ്റായിരുന്നോ…” അവൾ ഇടക്ക് ഓർക്കും..
ഇരുവരും സ്വാതിയുടെ മുന്നിൽ ആട്ടമാടുമ്പോൾ അവൾ ഒന്നും അറിയാത്തതുപോലെ ഭാവിച്ചു
സ്വാതി മാസചെക്കപ്പിനു പോയിവന്നതായിരുന്നു…
തിരികെ വരുമ്പോൾ സ്വാതി വീടിന്റെ പുറത്തൊരു ടാക്സി കണ്ടു.. അവൾ സംശയത്തോടെ അകത്തേക്കുകയറി….
അകത്തു മനോജേട്ടന്റെ മുറിയിൽ എന്തോ ഒച്ചകൾ കേട്ട് അവൾ അങ്ങോട്ട് നീങ്ങി…
അവിടത്തെ കാഴ്ച്ചകൾ കണ്ട് സ്വാതി എന്താണെന്നറിയാതെ പകച്ചു നിന്നു…
മിനി മനോജിന്റെ സാധനങ്ങൾ എല്ലാം പാക്ക് ചെയ്യുന്നു… മനോജ് കുളിച്ചു നല്ല ഡ്രസ്സ്‌ ഇട്ടു എങ്ങോട്ടോ പോകാൻ നിൽക്കുന്നു…
“നിങ്ങൾ ഇവിടെ എന്തു ചെയ്യുകയാ…” സ്വാതി പേടിയോടെ ചോദിച്ചു…
ഇരുവരും അപ്പോൾ അവളെ അവിടെ പ്രതീക്ഷിച്ചില്ലെന്ന് അവരുടെ ഞെട്ടലിൽ നിന്ന് സ്വാതിക്ക് മനസിലായി..
മനോജ് ഒരു നിമിഷം എന്തു പറയണം എന്നറിയാതെ നിന്നു..
അപ്പോൾ മനോജിനെ പിന്നിലാക്കി മിനി മുന്നോട്ട് വന്നു… “ഞങ്ങൾ ഇവിടെന്ന് പോകുകയാണ് ”
“എങ്ങോട്ട് … ” സ്വാതി മനസിലാകാത്തതുപോലെ ചോദിച്ചു…
“എങ്ങോട്ടെങ്കിലും… ഞങ്ങൾ ഒരുമിച്ചു ജീവിക്കാൻ തീരുമാനിച്ചു…”
അതുവരെ മിണ്ടാതിരുന്ന മനോജ് വാതുറന്നു…
“മനോജേട്ടാ….” സ്വാതി തലക്കടിയേറ്റതുപോലെ അവിടെ നിന്നു.. ശേഷം അവൾ അടുത്തുകണ്ട കസേരയിൽ താങ്ങിനായി പിടിച്ചു നിന്നു
“അപ്പൊ ഞാനോ.. ഞാനോ മനോജേട്ടാ..”
സ്വാതിക്ക് തൊണ്ടയിടറി…
മനോജ് അതിനൊന്നും പറഞ്ഞില്ല…
അവൾ അവന്റെ അടുത്തേക്ക് പാടുപെട്ട് നടന്നു ചെന്ന് അവന്റെ കോളറിൽ പിടിച്ചു നിന്നു…
“പറ മനോജേട്ടാ… പറ… ഈ കണ്ടതെല്ലാം സ്വാതി നഷ്ടപെടുത്തിയത് ഏട്ടനുവേണ്ടിയല്ലെ… നമുക്ക് ഒന്നിച്ചു ജീവിക്കാൻ വേണ്ടിയല്ലെ.. ” അവൾ പൊട്ടികരഞ്ഞു..
പക്ഷെ യാതൊരു ദാക്ഷണ്യവുമില്ലാതെ സ്വാതിയുടെ കൈകൾ കുടഞ്ഞെറിഞ്ഞു മനോജ്…
“വേറെ ഒരുത്തന്റെ കുഞ്ഞിനെ വയറ്റിൽ ചുമക്കുന്ന.. അവന്റെ ഒപ്പം സമയം ചിലവഴിക്കുന്ന നിന്നെ എനിക്കു വേണ്ട..”
മനോജ് അവന്റെ തീരുമാനം പറഞ്ഞു…
സ്വാതി എല്ലാം നഷ്ടപെട്ടവളെപോലെ നിലത്തേക്കിരുന്നുപോയി..
“വാ മനോജേട്ടാ..” മിനി മനോജിനെയും വിളിച്ചു… സ്വാതിയെ പുച്ഛിച്ചു നോക്കികൊണ്ട് അവന്റെ കൈപിടിച്ചു നടന്നു…
സ്വാതി അവസാന ശ്രമമെന്നോണം മനോജിന്റെ കാലുകളിൽ പിടിച്ചു കെഞ്ചി.
“പോകല്ലെ മനോജേട്ടാ…”
പക്ഷെ അവൻ അവളുടെ കൈമാറ്റിച്ചു സലജയുടെ കൈപിടിച്ചു പുറത്തേക്കുപോയി..
സ്വാതി അവിടെ കിടന്നു ഏങ്ങലടിച്ചു കരഞ്ഞു…
അവൾക്ക് സങ്കടം സഹിക്കാൻ കഴിയുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല…
മണിക്കൂറുകളോളം അവൾ ആ കിടത്തം തുടർന്നു….
“അമ്മെ .. അമ്മെ ” അമ്മുമോൾ സ്കൂൾ വിട്ടുവന്നപ്പോൾ നിലത്തു കിടക്കുന്ന സ്വാതിയെ വിളിച്ചു…
സ്വാതി കരഞ്ഞു വീർത്ത കണ്ണുകളുമായി മോളെ നോക്കി…
“എന്തു പറ്റി അമ്മെ… അച്ഛൻ എന്തെ?” അമ്മുമോൾ ആകുലതയോടെ ചോദിച്ചു…
“അച്ഛൻ പോയി മോളെ നമ്മളെയെല്ലാം വിട്ടു…” അതുംപറഞ്ഞു സ്വാതി മോളെയും ചേർത്തു പിടിച്ചു പൊട്ടികരഞ്ഞു…
മനോജിന്റെ പ്രതീക്ഷിക്കാത്ത പ്രവർത്തിയിൽ ആകെ ഉലഞ്ഞിരിരുന്നു സ്വാതി….
കുറെകരഞ്ഞതുകൊണ്ടുതന്നെ സ്വാതി നേരത്തെതന്നെ മോളെയും കൂട്ടി കിടന്നു..
മനോജ്, അവൾക്കായി കൊടുത്ത പൈസയും കൊണ്ടുപോയിട്ടുണ്ടെന്ന് തുറന്നുകിടന്ന അലമാരയിൽ നിന്ന് സ്വാതിക്ക് മനസിലായിരുന്നു..
എന്നാൽ അവൾക്ക് യാതൊരു പരിഭവവും തോന്നിയില്ല…
രാത്രി എപ്പോഴോ സ്വാതി കണ്ണുതുറന്നു….
സ്വാതിക്ക് എന്തൊക്കയോ അസ്വസ്ഥതകൾ തോന്നി…. അവളുടെ ഹൃദയമിടിപ്പ് കൂടി കൂടി വന്നു… സ്വാതിക്ക് വല്ലാത്ത ഭയം തോന്നി….” എന്റെ കുഞ്ഞു…” അവൾ കൈകൊണ്ടു വയറിനെ പൊതിഞ്ഞു..
പെട്ടെന്ന് അവൾക്ക് വല്ലാത്ത വേദന അനുഭവപെട്ടു… “ഡേറ്റ് ആകാറായില്ലലോ..” സ്വാതി ഓർത്തു..
എന്നാലും സ്വാതി മോഹനനെ വിളിച്ചു…
“ഹലോ മോഹനേട്ടാ”
“എന്താ സ്വാതി… എന്തെങ്കിലും പ്രശ്നം…”
“മോഹനേട്ടാ എനിക്കു നല്ല വേദനയുണ്ട്.. ഒന്നു വരാമോ… ആ..” സ്വാതിക്ക് അതിയായ വേദന അനുഭവപെട്ടു…
“എന്താ സ്വാതി… ഞാൻ, ഞാൻ പെട്ടന്ന് വരാം…” അതും പറഞ്ഞു മോഹനൻ ഫോൺ വച്ചു.
മോഹനേട്ടൻ കുറച്ചു നിമിഷങ്ങൾക്കപ്പുറം സ്വാതിയുടെ വീട്ടിലെത്തി മോളെയും സ്വാതിയെയും വണ്ടിയിൽ കയറ്റി ഹോസ്പിറ്റലിലേക്ക് കൊണ്ടുപോയി…..
സ്ട്രെച്ചറിൽ കിടത്തി ലേബർ റൂമിലേക്ക് പോകുമ്പോൾ.. സ്വാതി ഋഷിയെ അവിടെയെല്ലാം നോക്കിയെങ്കിലും നിരാശയായിരുന്നു ഫലം…..
“സാർ അറിഞ്ഞില്ലെ ഇനി..” അവൾ മനസ്സിലോർത്തു…
