“എന്റെ മോൻ ഇപ്പോൾ എന്തു ചെയ്യുകയായിരിക്കും… അവൻ ഇപ്പോൾ കരയുന്നുണ്ടാകുമോ.. അവൻ പാലുകുടിക്കുന്നുണ്ടാകുമോ.. ” സ്വാതിയുടെ ചിന്തകൾ കാടുകയറി…
“ഇല്ല, ഇപ്പോൾ ഋഷി സാർ വന്നിട്ടുണ്ടാകും… അവനെ സാറിന് ഒരുപാട് ഇഷ്ടമല്ലെ? പോന്നുപോലെ നോക്കികൊള്ളും… സ്വാതി സ്വയം ആശ്വസിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു..
അവൾ കണ്ണുനീർ തുടച്ചു പുറത്തേക്കുവന്നു..
“അമ്മെ.. അമ്മെ.. ” പുറത്തു വന്നുതും അമ്മുമോൾ സ്വാതിയെ വിളിച്ചു…
“എന്താ മോളെ…”
“അമ്മെ കുഞ്ഞുവാവേനെ ഇനി കാണാൻ പറ്റില്ലെ.. “അമ്മുമോൾ വിഷമത്തോടെ ചോദിച്ചു..
“ഇല്ല.. മോളെ,കുഞ്ഞാവേനെ ഋഷി സാർ കൊണ്ടുപോയി…”
“അതെന്താ കുഞ്ഞുവാവ നമ്മുടെ അല്ലെ…”
“അല്ല മോളെ അത് ഋഷിസാറിന്റെയാ….” സ്വാതി വിതുമ്പലടക്കി പറഞ്ഞു..
“മ്മ്.. ” അമ്മുമോൾ സങ്കടത്തോടെ മൂളി..
പിന്നീട് അവൾ ഒന്നും ചോദിച്ചില്ല… സ്വാതിക്കും ആശ്വാസമായിരുന്നു അത്…
ദിവസങ്ങൾ ഇഴഞ്ഞു നീങ്ങി.. സ്വാതിക്ക് പലപ്പോഴും ഉറങ്ങാൻ കൂടി കഴിയുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല.. പല രാത്രികളിലും, അവൾ കുഞ്ഞിനെ സ്വപ്നം കണ്ടുകൊണ്ട് എഴുന്നേൽക്കും…
രണ്ട് നഷ്ടങ്ങൾ.. അവൾ ആർക്കു വേണ്ടിയാണോ ഇതെല്ലാം സഹിച്ചത് അവൻ പിന്നെ അവൾ പ്രസവിച്ച കുഞ്ഞ്…അവൾക്ക് ആ നഷ്ടങ്ങൾ താങ്ങാൻ കഴിയുന്നതിനുമപ്പുറമായിരുന്നു.
ഒരു മാറ്റാവുമില്ലാതെ ഓരോ ദിവസവും സ്വാതി തള്ളിനീക്കി.. സ്വാതി കുഞ്ഞിനെ പിരിഞ്ഞിട്ട് ഏകദേശം രണ്ടാഴ്ച്ച കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു…
“അമ്മെ ഞാൻ ജനുചേച്ചിയുടെ അടുത്തൊന്നു പോയിട്ട് വരാമെ..” അമ്മുമോൾ സ്വാതിയോട് പറഞ്ഞു വീട്ടിൽ നിന്നിറങ്ങി…
“സൂക്ഷിച്ചു പോയിട്ടു വാ മോളെ..”
സ്വാതി ഒന്നും ചെയ്യാനില്ലാതെ അവിടെ ഇരുന്നു…കുറച്ചു കഴിഞ്ഞതും അവൾ അറിയാതെ കണ്ണുകൾ അടച്ചു…
ഒരു കുഞ്ഞിന്റെ കരച്ചിൽ… “എന്റെ മോൻ” സ്വാതിയുടെ മാറിടം വിങ്ങി…
ഇടക്ക് വെറുതെ ഇരിക്കുമ്പോളെല്ലാം കുഞ്ഞിന്റെ കരച്ചിൽ അവൾ കേൾക്കുമായിരുന്നു അങ്ങനെ വെറുമൊരു മായയയാണ് സ്വാതി ഇതും കരുതിയത്.. എന്നാൽ കുറെ കഴിഞ്ഞിട്ടും നിൽക്കാത്തത് കണ്ടപ്പോൾ അവൾ മെല്ലെ പുറത്തേക്കു നടന്നു…
പുറത്തേക്കു വരുന്തോറും കുഞ്ഞിന്റെ കരച്ചിൽ കൂടി കൂടി വന്നു…
അവൾ പുറത്തെത്തിയതും അവിടെ നിൽക്കുന്ന ആളെകണ്ട് ഒരു നിമിഷം തറഞ്ഞുനിന്നു പോയി…
“ഋഷി സാർ…” അവളുടെ ചുണ്ടുകൾ തളർച്ചയോടെ മൊഴിഞ്ഞു…
അവളുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞ് ചുറ്റും ഒന്നും കാണാതെയായി…
അവൾ ഓടിചെന്ന് ഋഷിയുടെ കയ്യിൽ ഇരിക്കുന്ന കുഞ്ഞിനെ സാവധാനം കയ്യിലെടുത്തു…
“മോനെ..വാവെ .. ” സ്വാതി കുഞ്ഞിനെ നെഞ്ചോട് ചേർത്തു നിന്ന് വിതുമ്പി..
“കുഞ്ഞു ഒന്നും കഴിക്കുന്നില്ല സ്വാതി… എപ്പോഴും കരച്ചിലാ… ഡോക്ടർ പറഞ്ഞത് പാലുകൊടുക്കാനാണു..”
സ്വാതിക്ക് അതു കേട്ട് ദേഷ്യം ഇരച്ചു കയറി…
അവൾ കുഞ്ഞിനെ ഒരു കൈകൊണ്ടു പിടിച്ചു ഋഷിയുടെ കവിളിൽ ആഞ്ഞൊരു അടികൊടുത്തു..
ഒരു അമ്മയുടെ പ്രതിഷേധം…
പിന്നെ വെട്ടിതിരിഞ്ഞു വീട്ടിലേക്ക് കയറി..
കുഞ്ഞിനെ മടിയിലിരുത്തി അവൾ നിർവൃതിയോടെ കുഞ്ഞിന് പാലുകൊടുത്തു..
ഋഷി അവൾ അടിച്ച കവിളിൽ കൈവച്ചു നിന്ന്…
അവൻ നോക്കികാണുകയായിരുന്നു സ്വാതിയെ.. അവൾ ആകെ ക്ഷീണിച്ചിരിക്കുന്നു… കണ്ണിനു ചുറ്റുമുള്ള കറുപ്പ് അവളുടെ ഉറക്കമില്ലായ്മ വെളിവാക്കി…
ഋഷി കുഞ്ഞിനു പാലുകൊടുക്കുന്ന സ്വാതിയെ സ്നേഹത്തോടെ നോക്കി നിന്നു..
അപ്പോഴാണ് അമ്മുമോൾ അങ്ങോട്ട് വന്നത്..
“ഋഷി അങ്കിൾ..”
ഋഷി അമ്മുമോളുടെ വിളികേട്ട് അങ്ങോട്ട് നോക്കി…
“അങ്കിളെ എന്റെ കുഞ്ഞാവേനെ തരാൻ വന്നതാണോ..”
“മ്മ് അതെ മോളെ… കുഞ്ഞാവ അമ്മയുടെ കൂടെ ഉണ്ട്…”
“അങ്കിളെ ഇനി കുഞ്ഞാവേനെ കൊണ്ടുപോകല്ലെ പ്ലീസ്.. എനിക്കു ഒത്തിരി ഇഷ്‌ടാ കുഞ്ഞുവാവേനെ… അമ്മയ്ക്കും.., അമ്മ എന്നും കരയും കുഞ്ഞാവേനെ ഓർത്തു…”
അമ്മുമോൾ വിഷമത്തോടെ ഋഷിയോടെ പറഞ്ഞു..
“ഇല്ല മോളെ കുഞ്ഞുവാവ ഇനി എന്നും മോളുടെ കൂടെ ഉണ്ടാകും”
“ഹായ്.. ഞാൻ കുഞ്ഞുവാവനെ കണ്ടിട്ടു വരാവേ….” അതും പറഞ്ഞു മോൾ സന്തോഷത്തോടെ അകത്തേക്കു പോയി…
കൊണ്ടുവന്ന കുഞ്ഞിന്റെ സാധനങ്ങൾ അവിടെ വച്ചു ഋഷി മെല്ലെ തിരിഞ്ഞു നടന്നു..
അവിടെ ഒരു കരടായി നിൽക്കാൻ ഋഷിക്ക് തോന്നിയില്ല….
പാലുകൊടുത്തു കഴിഞ്ഞു സ്വാതി പുറത്തേക്കു വന്നുനോക്കി.. അപ്പോൾ ഋഷിയെ അവിടെ ഒന്നും കണ്ടില്ല..
“സാർ പോയോ.. ” അവൾക്ക് അടിച്ചതിൽ കുറ്റബോധം തോന്നി..
ഋഷി തിരികെയുള്ള യാത്രയിലായിരുന്നു… അവന്റെ മനസിലൂടെ എല്ലാം കാര്യങ്ങളും ഓടിമറഞ്ഞു..
സ്വാതിയെ ആദ്യം കണ്ടപ്പോൾ തന്റെ ആഗ്രഹം സാധിക്കാനുള്ള ഒരു പെണ്ണായി മാത്രമെ കണ്ടോള്ളൂ… പിന്നെ എപ്പോഴോ ഒരു ഇഷ്ടം തോന്നി, അത് അവളോടാണോ… അതോ എന്റെ കുഞ്ഞിന്റെ അമ്മയോടുള്ളതാണോ എന്നറിയില്ല…
മനോജിന്റെ ഭാര്യയായ അവളെ ഒരിക്കൽ പോലും സ്വന്തമാക്കണമെന്ന ചിന്ത ഉണ്ടായിരുന്നില്ല…അന്ന് വികാരം വേലിയേറ്റത്തിൽ അവളെ കളിക്കുമ്പോൾ മറ്റൊന്നും ചിന്തിച്ചില്ല… പിന്നീടുള്ള അവളുടെ പ്രതികരണത്തിൽ ഞാൻ ശെരിക്കും ഉലഞ്ഞിരുന്നു.. എന്നോട് അവൾക്ക് വെറുപ്പാണെന്ന് തോന്നി.. എന്റെ കുഞ്ഞിനോടും, അതാണ് കുഞ്ഞിനെ അവളിൽ നിന്നും വേർപെടുത്തിയത്… എന്നാൽ എന്റെ ചിന്തകൾ എല്ലാം തെറ്റായിരുന്നെന്ന് ഇപ്പോൾ മനസിലായി… അത് തിരുത്താൻ കഴിഞ്ഞതിൽ ഋഷിക്ക് ആശ്വാസം തോന്നി…
അവൻ വേദനയോടെ ഹൈറേഞ്ച് താണ്ടി…
രണ്ടുദിവസം കഴിഞ്ഞപ്പോഴേ ഋഷിക്ക് കുഞ്ഞിനെ കാണാതിരിക്കാൻ വയ്യാതെ ആയി.. ആദ്യം സ്വാതിയെ എങ്ങനെ ഫേസ് ചെയ്യുമെന്ന ചിന്ത വന്നെങ്കിലും ഋഷി രണ്ടും കല്പ്പിച്ചു കുഞ്ഞിനെ കാണാൻ പോയി…
ഋഷിയെ കണ്ടതും സ്വാതി മറുത്തൊന്നും പറയാത്തെ അകത്തേക്കുപോയി… ഋഷി അകത്തുകയറി കുഞ്ഞിനെ കണ്ടു…
സ്വാതി അപ്പോഴും മൗനയായിരുന്നു.. ഋഷി സംസാരിക്കാൻ പോയെങ്കിലും സ്വാതി കൂട്ടാക്കിയില്ല..
ആഴ്ച്ചകളോളം ഇരുവരും ആ ശീത സമരം തുടർന്നു…
സ്വാതിയുടെ മുഖത്തു ഇപ്പോൾ പഴയ ദുഃഖഭാവമില്ല… അവൾ സന്തോഷവതിയായിരുന്നു… അവളുടെ നഷ്ടങ്ങളെല്ലാം കുഞ്ഞിന്റെ കളിച്ചിരികളിൽ അവൾ മറന്നു….
ഇടക്ക് ഋഷിയുടെ കണ്ണുമായി കോർക്കുമ്പോളെല്ലാം സ്വാതി നോട്ടം മാറ്റി പോകും… എത്ര അവകണിച്ചാലും കുഞ്ഞിനെ കാണാൻ വരുന്നതിൽ യാതൊരു എതിർപ്പും അവൾ പ്രകടിപ്പിച്ചില്ല…
അന്ന് പതിവുപോലെ കുഞ്ഞിനെ കാണാൻ വന്നതാണ് ഋഷി…
