“ഹൌ…ഡാ കണ്ണാ..പ്ലീസ് വിട്..!”
അവര്‍ വെട്ടിപ്പുളഞ്ഞു കൊണ്ട് ആര്‍ത്തു ചിരിച്ചു.
എന്നാല്‍ ഞാന്‍ വേഗത കൂട്ടിയതെയുള്ളൂ.
കുരുടിയ്ക്ക് ചവിട്ടേറ്റ പോലെയുള്ള ആ പുളയലിനിടയില്‍ എന്റെ അരക്കെട്ട് ആ വിരിഞ്ഞ നെയ്‌ക്കുണ്ടിയില്‍ ഇടിച്ചു കയറി.
ഇക്കിളിയിടുക എന്നൊരു ലക്ഷ്യമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂവെങ്കിലും ആ സ്പര്‍ശനം എന്നെ ശരിക്കും വെട്ടിലാക്കി. ആകെ ഒരു തോര്‍ത്ത് മാത്രേ അരയിലുള്ളൂ.. ചെക്കനെങ്ങാന്‍ എണീറ്റാല്‍…!!
ആ ചിന്ത മനസ്സിലെത്തിയാതെ ഞാനവരെ സ്വതന്ത്രയാക്കി. ഭാഗ്യത്തിന് കുഴ്ഗപ്പമോന്നും സംഭവിച്ചില്ല.
മേമ അല്പമകലേക്ക് പിടഞ്ഞു മാറിനിന്നു കൊണ്ട് കിതപ്പോടെ എന്നെ നോക്കി.
“കഴിഞ്ഞൂന്ന് കരുതണ്ട…ഒരല്പം ദയ കാണിച്ചു എന്ന് മാത്രം..!”
സത്യാവസ്ഥ മറച്ചു വച്ച് ഞാന്‍ നല്ലവനായി.
മേമ ഒന്നും മിണ്ടാതെ എന്നെത്തന്നെ നോക്കി കിതപ്പടക്കുകയാണ്.
“മാറിക്കെ..തമ്പ്രാന്‍ കുളി കഴിഞ്ഞു വരുന്നത് കണ്ടില്ലേ..!”
നാടകീയമായൊരു ഭാവത്തോടെ ആ ഒറ്റതോര്‍ത്തുമുടുത്ത് ഞാന്‍ ഹാളിലേക്ക് നടന്നു.
രണ്ടു മഹാജനങ്ങള്‍ ഈ വിവരമൊന്നും അറിയാതെ ടീവിയുടെ മുന്നില്‍ത്തന്നെയുണ്ട്‌.
ഇവര്‍ക്ക് സീരിയലിലെ സംഭാഷണമൊക്കെ എങ്ങനെ മനസ്സിലാവുന്നാവോ..!
മുറിയില്‍ ചെന്ന്‍ ആദ്യമിട്ടത് ഷഡ്ഡിയാണ്. പതിവില്ലാത്തതായതിനാല്‍ മറന്നു പോകും.
ഒരു കാവി മുണ്ടും കറുത്ത ടീഷര്‍ട്ടുമിട്ട് താഴേക്ക് ചെന്നു.
ആളെ അവിടൊന്നും കാണാനില്ല. ഷഡ്ഡി ഇട്ട സ്ഥിതിയ്ക്ക് ഇനി ധൈര്യമായി കുണ്ടിയ്ക്ക് വെക്കാമായിരുന്നു..!
ഞാന്‍ സോഫയിലേക്ക് വീണു. വല്ല പബ്ജിയോ മറ്റോ കളിക്കാം. അവതാര്‍ ഒരു പെണ്ണാണ്. തല്‍ക്കാലം അവളുടെ പാവാട പറിച്ചു കളഞ്ഞു ഷഡ്ഡിപ്പുറത്തു നിര്‍ത്താം..
കളി തുടങ്ങി കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ മേമ ഹാളിലൂടെ നടന്ന് കോണിയ്ക്ക് നേരെ നടന്നു.
പോകുന്ന പോക്കില്‍ എന്നെ നോക്കി ഒരു കള്ളക്കലിപ്പോടെ മുഖമെറിഞ്ഞു കളഞ്ഞു. ഞാനും മോശമാക്കിയില്ല..അതേ ഭാവത്തില്‍ തന്നെ തിരിച്ചും കാണിച്ചു.
പിന്നെ എഴരയായപ്പോഴാണ് അവര്‍ താഴേയ്ക്ക് വന്നത്. കണ്ണുകളില്‍ ഒരു ഉറക്കം കഴിഞ്ഞതിന്റെ ഭാവമാണ്.
എന്നെയൊന്നു നോക്കി നേരത്തെ കണ്ട അതേഭാവത്തില്‍ തന്നെ അടുക്കളയിലേക്ക് പോയി.
അമ്മച്ചനും അമ്മമ്മയുമൊക്കെ കുളു മണാലിയിലിരുന്നാണ് ടീവി
കാണുന്നതെന്ന് തോന്നി. അത്രയും കനത്തില്‍ കമ്പിളിയില്‍ മൂടിപ്പൊതിഞ്ഞിരിക്കുകയാണ്. ഐസ്ക്രീമിന് മുകളില്‍ ചെറി വച്ചപോലെ രണ്ടിന്റെ തല മാത്രമേ വെളിയിലുള്ളൂ.
ദോഷം പറഞ്ഞൂട….ഇന്നലത്തെക്കാള്‍ ഇരട്ടിയാണ് തണുപ്പ്.
ഞാന്‍ മെല്ലെ എണീറ്റ്‌ അടുക്കളയിലേക്ക് ചെന്നു.
“എന്താ ഒരു കലിപ്പ്..?”
ഞാന്‍ മുഖത്തൊരു കള്ളച്ചിരി വരുത്തി.
ഗ്യാസടുപ്പില്‍ ഒരു ചീനച്ചട്ടി വച്ച് കറി ചൂടാക്കിയെടുക്കാനുള്ള പുറപ്പാടിലായിരുന്നു അവര്‍.
എന്റെ ചോദ്യം കേട്ട് അവര്‍ ഒന്ന് തിരിഞ്ഞു നോക്കിയെങ്കിലും മുഖം കനപ്പിച്ച് തന്നെ നിന്നു.
പാകമാകാതെ പഴുത്ത പഴം പോലെയായിരുന്നു ആ ഭാവം. ഒറ്റ നോട്ടത്തില്‍ തന്നെ നല്ല അസ്സല് കള്ളത്തരം.
ഞാന്‍ മെല്ലെ അല്പം അടുത്തേക്ക് നിന്നു.
എന്തോ ചെയ്യാനാണെന്നു കരുതി അവര്‍ പെട്ടെന്ന് രണ്ടു ചുവടു പിന്നോട്ട് മാറി.
എനിക്കത് കണ്ടു ചിരി വന്നു. അവരിലും ചിരിയുടെ ഒരു നേര്‍ത്ത രാജി വന്നെങ്കിലും നന്നായി കണ്ട്രോള്‍ ചെയ്തു കളഞ്ഞു.
ഈ കനപ്പിക്കല്‍ പൊട്ടിക്കാന്‍ എന്തെങ്കിലും ചെയ്തെ പറ്റൂ. മനസ്സില്‍ നല്ലൊരു ആശയം തോന്നുകയും ചെയ്തു.
“ഇവിടൊരാള്‍ക്ക് എന്തോ അണ്ണാക്കില്‍ കുടുങ്ങിയത്രേ…മിണ്ടുന്നില്ലാ പോലും..!”
ആരോടെന്നില്ലാതെ പറഞ്ഞു കൊണ്ട് ഞാന്‍ ചീനചട്ടിയിലേക്ക് ഒന്നെത്തി നോക്കി.
അത് കേട്ടിട്ടും ആള്‍ക്ക് ഒരു കുലുക്കവുമില്ല.
“ചിലര്‍ക്ക് ഒരു വിചാരമുണ്ട്…ആരെയും എന്തും ചെയ്യാന്ന്…എന്നാലോ തിരച്ചു വല്ലോം ചെയ്താ പിള്ളേരെപ്പോലാ…മൂക്കള ഒലിപ്പിക്കും..!”
ഇത്തവണ കള്ളദൃഷ്ടി കൊണ്ട് നോക്കുമ്പോള്‍ ആ മുഖത്തൊരു നേരിയ മാറ്റം പോലെ കാണാനുണ്ട്.
“തൊഴുത്തില്‍ പോയി നിന്നിരുന്നെങ്കില്‍ പശു ഒന്ന് നക്കുകയെങ്കിലും ചെയ്യും…ഇവിടൊരാള്‍ക്ക് നോക്കാന്‍ പോലും വയ്യെന്ന്..!”
ഇത്തവാന്‍ ഒരു ചിരി പൊട്ടന്‍ വെമ്പിയെങ്കിലും അവരത് ചുണ്ടുകള്‍ കടിച്ച് മാനേജ് ചെയ്തു കളഞ്ഞു.
ചീനച്ചട്ടിയിലേക്ക് വെളിച്ചെണ്ണ പകര്‍ന്ന ശേഷം അറിയാത്തൊരു നോട്ടം എന്നിലേക്ക് വന്നു വീണു.
അബദ്ധം പറ്റിയതാണ്…പെട്ടെന്ന് തന്നെ അവര്‍ നോട്ടം മാറ്റിക്കളഞ്ഞു. ഒപ്പം ചൂടായ എണ്ണയിലേക്ക് ഒരു സ്പൂണ്‍ കടുക് തേവി ഇടുകയും ചെയ്തു.
കടുകെല്ലാം കൂടെ പൊട്ടിത്തെറിക്കുന്നതിനിടെ ഒരെണ്ണം തെറിച്ച് എന്റെ കൈത്തണ്ടയിലും വീണ്ടു.
“നാട്ടുകാര്‍ പോണ വഴിയാണ്..സൂക്ഷിച്ചും കണ്ടോക്കെ കടുക് വറക്കണം…ഇല്ലേല്‍ വിവരമറിയും..!”
കൈത്തണ്ട ഉഴിഞ്ഞുകൊണ്ട് മൈക്കിലൂടെ വിളിച്ചു പറയുന്ന ടോണിലാണ് പറഞ്ഞത്.
പെട്ടെന്ന് അവരെന്റെ നേരെ തിരിഞ്ഞു.
“വല്ലതും പറയാനുണ്ടെങ്കില്‍ മുഖത്തു നോക്കി പറയണം..!”
ആ കണ്ണുകള്‍ ഇപ്പൊ തുറിച്ച് താഴെ വീഴുമെന്നു തോന്നി.
“ഞാനതിന് എന്നോട് തന്നെയാ പറയുന്നത്..!”
കലിപ്പ് ഭാവത്തില്‍ മുഖത്തു നോക്കാതെ മറുപടി കൊടുത്തു.
പിന്നെ കുറച്ചു നേരം നിശ്ശബ്ദതയായിരുന്നു.
ഇതിനിടയില്‍ കറി താളിച്ച് ഇറക്കി വച്ചു കഴിഞ്ഞു. അടുപ്പ് ഓഫ്‌ ചെയ്ത ശേഷം അവര്‍ പ്ലേറ്റുകള്‍ കഴുകി സ്ലാബില്‍ നിരത്തുകയാണ്.
ഞാന്‍ വീണ്ടും എന്റെ കലാപരിപാടി തുടങ്ങി. ഇത്തവണ ദൂരെയുള്ള ആരോടോ വിളിച്ചു പറയുന്നപോലെയാണ് പറഞ്ഞത്.
“ചില കിളവികള്‍ക്കൊരു വിചാരമുണ്ട്…തൊണ്ണൂറു വയസ്സാ…!”
പൂര്‍ത്തിയാക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞില്ല. കൈ ചുരുട്ടിക്കൊണ്ട് മേമ എനിക്ക് നേരെ തിരിയുന്നത്‌ കണ്ടപ്പോള്‍ പെട്ടെന്ന് നിര്‍ത്തിക്കളഞ്ഞു.
‘നിന്റെ അമ്മയാടാ കെളവി…! തൊണ്ണൂറു വയസ്സ് അവള്‍ക്കാ..!”
ദേഷ്യം ഭാവിച്ചാണ് തുടങ്ങിയതെങ്കിലും ഇത്തവാണ പൊട്ടിവന്ന ചിരി നിയന്ത്രിക്കാന്‍ അവര്‍ക്ക് കഴിഞ്ഞില്ല.
ഇടിക്കാനോങ്ങിയ കൈ എന്റെ തോളിലേക്ക് താങ്ങിക്കൊണ്ട് അവര്‍ ഉറക്കെയുറക്കെ ചിരിച്ചു. സീന്‍ മാറിയതിന്റെ സന്തോഷത്തില്‍ ഞാനും ഒപ്പം ചേര്‍ന്നു.
“എന്റമ്മോ…എനിക്ക് പറ്റൂല്ലപ്പാ…! എത്ര നേരമെന്നു വച്ചാ കടിച്ചു പിടിച്ച് നിക്ക്വാ…ഹോ..വല്ലാത്തൊരു സാധനം..!”
ചിരിയുടെ അവശേഷിപ്പ് നിറഞ്ഞ ആ മുഖത്ത് നിറഞ്ഞ സന്തോഷത്തിന്റെ തിരമാലകള്‍ അടിച്ചുയര്‍ന്നു.
“അത് പിന്നെ മേമ കലിപ്പ് കാണിച്ചാപ്പിന്നെ ഞാനെന്ത് ചെയ്യാനാ..!”
ഞാനൊരു നിഷ്കളങ്ക ഭാവത്തില്‍ ചിരിച്ചു.
അല്‍പനേരം അവര്‍ എന്റെ കണ്ണുകളിലേക്ക് തന്നെ നോക്കി നിന്നു. ആ മുഖത്തെ പുഞ്ചിരി മെല്ലെ മാഞ്ഞു വന്നു.
