“പ്ലീസ് കണ്ണാ..കളിക്കല്ലേ..!”
അവരൊരു അപേക്ഷാ സ്വരത്തില്‍ ഞരങ്ങി.
“മേമേടെ പണിയൊക്കെ പോയില്ലേ..ഇനീം ഇങ്ങനെ കിടക്കാതെ എണീറ്റ് പുറത്തൊക്കെ ഒന്ന് നടക്ക്..!”
“ആര് പറഞ്ഞു…ന്നാ..നോക്ക്..!”
കോര്‍ത്തു പിടിച്ചിരുന്ന എന്റെ കയ്യെടുത്ത് മേമ അവരുടെ ചങ്ക് ഭാഗത്ത് വച്ചു.
എന്റെ കയ്യിലൊരു വിറ പടര്‍ന്നു. ആ കഴുത്തിനു തൊട്ടുതാഴെ മാറ് തുടങ്ങുന്നിടത്താണ് കൈ..! ആ ചൂടുള്ള നഗ്നത ഉള്ളം കയ്യിലൂടെ എന്നിലേക്കൊരു കോരിത്തരിപ്പുയര്‍ത്തി..!
“ഇപ്പൊ മനസ്സിലായോ ചെക്കാ.. എന്റെ ശാപം കിട്ടാതെ നോക്കിക്കോ..!”
ഒരു വരണ്ട ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു കൊണ്ട് അവര്‍ പതിയെ മലര്‍ന്നു കിടന്നു.
ഞാന്‍ പെട്ടെന്ന് മുഖത്തൊരു പുഞ്ചിരി വരുത്തി. ഉള്ളിലെ വികാരജ്വാല അവരറിയണ്ട.!
“ചെറിയ ചൂടേയുള്ളൂ… ഇങ്ങനെ ചുരുണ്ട് കൂടാനുള്ളത്രയൊന്നുമില്ല..!”
ഞാന്‍ പതിയെ കൈ പിന്‍വലിച്ചു.
“ഇന്നലെ ഒരുപോള കണ്ണടച്ചില്ലടാ ..ചുമയും തുമ്മലുമായി തലയൊക്കെ ആകെ വെട്ടിപ്പൊളിയുന്ന അവസ്ഥയായിരുന്നു. അതിന്റെ ക്ഷീണോണ്ട്..!”
“എനിക്കങ്ങനെ തോന്നുന്നില്ല…!”
“നിനക്ക് തോന്നില്ല…കൂട്ടില്‍ കിടന്നറിയാത്തത് കൂടെക്കിടന്നാലറിയാം എന്നല്ലേ പണ്ടുള്ളോര്‍ പറയ..! എന്റെ കാര്യം എനിക്കല്ലേ അറിയൂ..!”
ഒരു പരിഭവസ്വരത്തില്‍ പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അവര്‍ എനിക്ക് നേരെ ചെരിഞ്ഞു കിടന്നുകൊണ്ട് വീണ്ടും കണ്ണുകളടച്ചു.
എന്റെ തമാശ അസ്ഥാനത്താണ് കൊണ്ടതെന്ന് ആ കിടപ്പ് കണ്ടപ്പോഴേ എനിക്ക് മനസ്സിലായി.
“അതേയ്..ഞാനൊരു തമാശയായിരുന്നു ഉദ്ദേശിച്ചത്…പിന്നെ നിര്‍ബന്ധമാണേല്‍ കൂടെക്കിടന്ന് പരിശോധിക്കാനും ഞാന്‍ തയ്യാറാണ്..!”
തമാശരീതിയിലായിരുന്നെങ്കിലും അവസാന വാക്കുകള്‍ നാവില്‍ നിന്നുമുതിരുമ്പോള്‍ എന്നിലേക്കൊരു തണുപ്പുള്ള സുഖം പടര്‍ന്നു പോയിരുന്നു.
ആ തളിര്‍മേനിയോടൊട്ടിക്കിടക്കുന്നതിന്റെ ഭാവനാ ചിത്രം പോലും ഞരമ്പുകളെ വല്ലാതെ ത്രസിപ്പിക്കുകയാണ്.ഒരുപക്ഷെ ജീവിതത്തില്‍ ഏറ്റവും ആനന്ദം അനുഭവിക്കാന്‍ പോകുന്ന ഒരു നിമിഷവും അതായിരിക്കും.
ആ അരക്കെട്ടിലേക്ക് കുണ്ണ അമര്‍ത്തി വച്ച്.., നെയ്പ്പാളിയില്‍ പൊതിഞ്ഞ ആ പുറം നെഞ്ചിലേക്ക് പറ്റിച്ച് വച്ച്…, നഗ്നമായ കഴുത്തിലെ നനുത്ത മുടിക്കൂമ്പിലേക്ക് ചുണ്ടുകള്‍ ചേര്‍ത്ത്..,തൂവല്‍പ്പുതപ്പ് പോലുള്ള ആ പതുപതുത്ത വയറിലേക്ക് കൈകള്‍ ചുറ്റി…അങ്ങനെ..അങ്ങനെ..ആഹ്..!
മുണ്ടിനുള്ളില്‍ മുണ്ടൂര്‍ മാടന്‍ കലികൊണ്ട്‌ തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു. വെറുമൊരു ചിന്തയ്ക്ക് പോലും വികാരധമനികളെ ഊറ്റം കൊള്ളിക്കാന്‍ കഴിയുന്നുവെങ്കില്‍ അത് യഥാര്‍ഥത്തില്‍ സംഭവിച്ചാല്‍..!!!
“പഴയ സൂക്കേട് പിന്നേം തുടങ്ങുന്നുണ്ടോ…ദഹിക്കാത്തചില വാക്കുകളൊക്കെ പുറത്ത് ചാടുന്നുണ്ടല്ലോ..!”
കുസൃതി നിറഞ്ഞ ഒരു ഇളം ചിരി മുഖത്തുണ്ടെങ്കിലും അതൊരു താക്കീത് പോലെയാണ് എനിക്ക് അനുഭവപ്പെട്ടത്.
കുറച്ചു ദിവസമായി ഇത്തരത്തിലുള്ള കാര്യങ്ങളൊക്കെ ഒന്ന് വിട്ടു നിന്നതായിരുന്നു. ദേ..ഇപ്പൊ വീണ്ടും തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു.
എനിക്ക് ചെറുതല്ലാത്ത ഒരു ദേഷ്യം വന്നുവെങ്കിലും അത് അതേപോലെ പ്രകടിപ്പിക്കാന്‍ ഞാന്‍ തയ്യാറായില്ല. ഇവിടെ ഒരല്പം വിവേകപൂര്‍വ്വം വേണം പെരുമാറാന്‍. എന്നും കുന്നും ഇങ്ങനെ മണത്ത് നടന്നാല്‍ പോരല്ലോ..!
“അതേ..സൂക്കേട് തന്നാ…!”
ഞാനാ കവിളൊന്നു പിച്ചി വലിച്ചു.
“നിങ്ങടെ കൂടെ കേറിക്കിടന്നാ നേരിട്ട് സ്വര്‍ഗത്തില്‍ അഡ്മിഷന്‍ കിട്ടുമെന്ന് ന്യൂസ്‌ കണ്ടു..!”
“ഉവ്വ്..ഇങ്ങു വാ..സ്വര്‍ഗത്തിലോട്ടു തന്നെ അയയ്ക്കാം..!”
കണ്ണുകള്‍ തുറക്കാതെ തന്നെ ഞരക്കം പോലൊരു ചിരിയോടെ അവരെന്റെ കൈ പിടിച്ച് മാറ്റി.
“ഗ്വാഹ്..കണ്ട പടുകിളവികളുടെ കൂടെക്കിടന്ന് കിട്ടുന്ന സ്വര്‍ഗമൊന്നും എനിക്ക് വേണ്ട…!”
ഞാനൊരു അടക്കിച്ചിരിയോടെ ഓക്കാനം പോലൊരു ശബ്ദമുണ്ടാക്കി.
“അത് നിന്റെ തള്ള..!!”
അവര്‍ കണ്ണുകള്‍ തുറന്ന് ഒരു കെറുവോടെ നോക്കി.
“നിന്റെ തള്ളയാവും കിളവി..ഞാനല്ല..!”
അവരെന്റെ മുട്ടിനു മുകളിലായി തുടയില്‍ വൈരാഗ്യത്തോടെ നുള്ളി.
അതല്പം കനത്തിലുള്ളതായിരുന്നതിനാല്‍ വേദന കൊണ്ട് ഞാന്‍ വായ തുറന്നു പോയി.
അതുകണ്ട് ആത്മനിര്‍വൃതി നിറഞ്ഞൊരു ചിരി ആ മുഖത്ത് വിരിഞ്ഞു.
“ഔഹ്…ജീവന്‍ പോയി…! കെളവി..!!”
വേദനയുടെ അലകള്‍ നിറഞ്ഞ മുഖത്തോടെ ഞാനവരെ അന്തിച്ചു നോക്കി.
“നന്നായിപ്പോയി…! നിന്നെ തൊലി പൊളിച്ച് ഉപ്പു പിരട്ടി പാറപ്പുറത്ത് വച്ച്
ഉണക്കിയെടുത്ത് കത്തിച്ചു കളയാനുള്ള ദേഷ്യമുണ്ടെനിക്ക്..!!”
പല്ലുകള്‍ കാണിച്ചുകൊണ്ടൊരു ഇളിയോടെ അവര്‍ ഒരിക്കല്‍ കൂടെ അതേ ഇടത്ത് നുള്ളി. എന്നാല്‍ ഇത്തവണ തീരെ ദുര്‍ബലമായ രീതിയിലായിരുന്നു അത് ചെയ്തത്.
“ഉണ്ടാവണമല്ലോ…സത്യം വിളിച്ചു പറയുന്നവരെ സ്നേഹത്തോടെ ചേര്‍ത്ത് പിടിക്കാന്‍ ആരാ തയ്യാറാവ്വ..!”
അതും പറഞ്ഞ് ഒരു കള്ളച്ചിരിയോടെ ഞാനെന്റെ ചൂണ്ടുവിരല്‍ വച്ച് ആ ഇടുപ്പില്‍ മെല്ലെയൊന്നു കുത്തി.
ഒരു നടുക്കത്തോടെ ആ അരക്കെട്ട് ഒന്ന് ഞെട്ടിയുയര്‍ന്നു.
“ദേ.കളിക്കല്ലേ കണ്ണാ..പനിയാണ് ഓര്‍മ്മ വേണം..!”
അപകടം മണത്തപോലൊരു നിഴല്‍ മൂടിയ ഭാവത്തോടെ അവരല്‍പം പിന്നോട്ട് നിരങ്ങിക്കിടന്നു.
“എങ്ങനേ…ഉപ്പു തേച്ച് പാറപ്പുറത്തിട്ടുണക്കി….ആഹ്..പിന്നെ..?”
ഞാനൊരു വില്ലന്‍ ഭാവത്തില്‍ ഇതു നേരത്തും ഇക്കിളിപ്പെടുത്താവുന്ന പോലെ കൈ വായുവിലുയര്‍ത്തി നിര്‍ത്തിക്കൊണ്ട് കാതോര്‍ക്കുന്നപോലെ നിന്നു.
അവരാ കയ്യിലേക്കും എന്റെ മുഖത്തേക്കും തെല്ലൊരു പേടിയോടെ മാറിമാറി നോക്കി.
“കണ്ണാ പ്ലീസ്…തമാശ കളിക്കല്ലേ…ഞാന്‍ വെറുതെ ഒരു തമാശ പറഞ്ഞതാണേ..!”
“തമാശ പറയാന്‍ നിങ്ങളാര് ബാബു ആന്റണിയോ..!”
“അബദ്ധം പറ്റിപ്പോയി…പ്ലീസ് ക്ഷമിക്ക്…ഈ അവസ്ഥയില്‍ മേമയോടിങ്ങനെ ചെയ്യല്ലേ…ഒട്ടും വയാത്തതാ..!”
പുരുഷുവിന്റെ അനുഗ്രഹം തേടുന്ന ഭഗീരഥന്‍ പിള്ളയുടെ നിസ്സഹായതയോടെ അവരെന്നെ നോക്കി.
ഞാനൊരു നിമിഷം എന്തോ ആലോചിക്കുന്ന മട്ടില്‍ താടിയോന്നുഴിഞ്ഞു കൊണ്ട് ഷോ കാണിച്ചു. ആ നേരം തെല്ലൊരു ഭീതിയോടെ അവരെന്റെ കയ്യിലേക്ക് തുറിച്ചു നോക്കി നിന്നു.
“ഉം..ശരി..! ഇത്തവണ ഞാന്‍ വെറുതെ വിട്ടിരിക്കുന്നു. കുഴിയിലോട്ടു കാലും നീട്ടിയിരിക്കുന്ന കിളവികളോട് പണ്ടും എനിക്ക് വല്ലാത്ത സഹതാപമാണ്..!”
ഞാനൊരു അവജ്ഞ ഭാവിച്ച് ആ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി.
കിളവി എന്ന പരാമര്‍ശം വീണ്ടും കേള്‍ക്കേണ്ടി വന്നതിലുള്ള ഒരു ചൊരുക്ക് ആ മുഖത്തു തെളിഞ്ഞു വന്നു.
“എന്താ..ഏഹ്…ഏഹ്..?! എന്തെങ്കിലും പറയാനുണ്ടോ…ഏഹ്..ഏഹ്..?”
ഞാന്‍ വീണ്ടും കയ്യുയര്‍ത്തിപ്പിടിച്ച് ഒരു ഭീഷണി പോലെ ഒന്ന് ഇളകിയിരുന്നു.
“പ്ലീസ്..ഒന്നൂല്ല..ഒന്നൂല്ല…എന്ത് വേണമെങ്കിലും വിളിച്ചോ..ഒരു പ്രശനോമില്ല…!”
ഒരു പരിഭ്രമത്തോടെ പിന്നിലേക്ക് നീങ്ങിക്കിടന്നു കൊണ്ട് അവര്‍ താണ് കേണു.
