ഞാനാ ഇടുപ്പില്‍ മെല്ലെയൊന്നു തഴുകി.
“യ്യോ..കണ്ണാ…ദേ കളിക്കല്ലേ..!”
ഇക്കിളിയെടുത്തപോലെ മേമയൊന്നു പുളഞ്ഞു. ആ ഓമനമുലകള്‍ എന്റെ നെഞ്ചില്‍ അമ്മിക്കുഴവി പോലെ ഓടിയുരുണ്ടു.
“ഇല്ല…ഇല്ല…ഇനി ചെയ്യില്ല…!”
ഞാനാ കഴുത്തില്‍ ചുംബിച്ചു കൊണ്ട് ഇടുപ്പിലിരുന്ന കൈ മാറ്റി. ലെഗ്ഗിങ്സിന്റെ ഇലാസ്റ്റിക്കിന്റെ മേലെയാണ് ഇപ്പോഴതിന്റെ സ്ഥാനം. ടോപ്പിന് മുകളില്‍ ആയിരുന്നിട്ടും ആ വടു എന്നിലേക്ക് വല്ലാത്തൊരു ലഹരി പടര്‍ത്തി.
ഒരിത്തിരികൂടെ താഴേക്ക് ചെന്നാല്‍ മില്‍ക്ക്മേഡ് നിറത്തില്‍ പഞ്ഞിക്കെട്ടുപോലുള്ള കുണ്ടിയാണെന്ന ഓര്‍മ്മ എന്റെ കയ്യിനെ വെകിളി കൊള്ളിച്ചു.
കണ്ട്രോള്‍ വിട്ടുപോയാലുള്ള ഭവിഷ്യത്ത് എന്തായിരിക്കുമെന്ന ധാരണ മങ്ങലേക്കാതെ അപ്പോഴും ഉള്ളിലുണ്ടായിരുന്നതിനാല്‍ സഹിച്ചു പിടിച്ചു നിന്നു.
“മതി കണ്ണാ..വാ കഴിക്കാം..!”
മേമയുടെ കൈകള്‍ മെല്ലെ അയഞ്ഞു.
എനിക്കിനിയും ഒരുപാട് നേരം അതേ നില്‍പ്പ് തുടരണമെന്നുണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും സാഹചര്യത്തിനൊത്ത്‌ മാത്രമേ മുന്നോട്ടു പോകുക സാധ്യമാവൂ എന്നതിനാല്‍ അവരെ തടയാന്‍ നിന്നില്ല.
എന്നാല്‍ അപ്പോഴും കുലച്ചു നില്‍ക്കുന്ന സുനയെ ഒളിപ്പിക്കേണ്ടതൊരു പണിപ്പെട്ട കാര്യമായിരുന്നു. മേമ അതെങ്ങാന്‍ കണ്ടാല്‍ തീര്‍ന്നു.. ഇങ്ങനെയെങ്കിലും സുഖിക്കാന്‍ പറ്റുന്നത് മൂടോടെയങ്ങു നിക്കും.
ഞാന്‍ മെല്ലെ ആ മേനിയില്‍ നിന്നടര്‍ന്നു. ശേഷം അവരെ വിട്ടു മാറാതെ തന്നെ തോളില്‍ പിടിച്ച് തിരിച്ചു നിര്‍ത്തി.
“ആഹ്..പോട്ടെ..വണ്ടി പോട്ടെ..!”
കുട്ടികള്‍ വണ്ടി കളിക്കുന്ന പോലെ മേമയുടെ തോളില്‍ പിടിച്ചു മുന്നോട്ടു നടത്തിക്കൊണ്ടു തല്‍ക്കാലം ഞാനവരുടെ കണ്ണില്‍ നിന്നും കരിവീരനെ മറച്ചു.
“കുട്ടിക്കളിയൊക്കെ നിര്‍ത്താറായി..!”
മേമ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് എന്നെ അനുസരിച്ചു. പാവം..എന്റെ അവസ്ഥ അവര്‍ക്കറിയില്ലല്ലോ.
മായേച്ചിയുടെ വക രണ്ടു തവണ കറവ കഴിഞ്ഞിരുന്നതിനാലോ സാഹചര്യത്തിനടിപ്പെട്ടോ എന്തോ മുറിയിലെത്തുമ്പോഴേക്കും മൂപ്പര് മര്യാദക്കാരനായിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു.
“നമുക്കൊന്നിച്ചു കഴിക്കാം..!”
കിടക്കയിലിരുന്നു കൊണ്ട് മേമ പറഞ്ഞു.
“തരികിട വേണ്ട..ഇത് മുഴുവനങ്ങു കഴിച്ചാ മതി..!”
ഞാനൊരു പരിഹാസച്ചിരിയോടെ പ്ലേറ്റ് അവരുടെ കയ്യില്‍ വച്ച് കൊടുത്തു.
“അതല്ലഡാ …എനിക്കിത്രയോന്നും കഴിക്കാന്‍ പറ്റില്ല…പ്ലീസ്..!”
അവര്‍ ചിണുങ്ങി.
“എനിക്ക് താഴെ വിളമ്പി വച്ചിട്ടുണ്ട്…മുഴുവന്‍ കൂണും അതില്‍ ഊറ്റി ഇട്ടിരിക്ക്യാ…സോ, ഇവിടുന്നു കഴിച്ചാ എനിക്ക് വന്‍നഷ്ടമാ..!”
“പ്ലീസ് കണ്ണാ…!”
ഞാനത് മൈന്‍ഡ് ചെയ്തില്ല.
വേറെ വഴിയില്ലെന്ന് മനസ്സിലായതോടെ അവര്‍ മനസ്സില്ലാമനസ്സോടെ പ്ലേറ്റില്‍ കൈവച്ചു. മടിച്ച്മടിച്ച് ഓരോ ഉരുള വായിലേക്കിടുമ്പോഴും മുഖത്ത് അസ്വാരസ്യം നിറച്ചു കൊണ്ട് അവരെന്നെ നോക്കി ‘മതി..മതി’ എന്ന് പറഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു.
അതൊരു തട്ടിപ്പാണെന്ന് ഒറ്റ നോട്ടത്തില്‍ തന്നെ മനസ്സിലാവുമായിരുന്നതിനാല്‍ യാതൊരു ദാക്ഷീണ്യവും കാണിക്കാതെ ഞാന്‍ ഒപ്പമിരുന്നുകൊണ്ട് തന്നെ മുഴുവന്‍ കഴിപ്പിച്ചു.
“അയ്‌ശരി…മാണ്ടാ മാണ്ടാന്നു പറഞ്ഞിട്ടിപ്പോ ഉറുമ്പിനുള്ളത് പോലും ബാക്കിയില്ലല്ലോ..!”
ഒഴിഞ്ഞ പ്ലേറ്റ് തിരികെ വാങ്ങുമ്പോള്‍ ഞാന്‍ കളിയാക്കി.
ക്രുദ്ധിച്ചുള്ള ഒരു നോട്ടമായിരുന്നു മറുപടി. ഞാന്‍ ചുണ്ടുകള്‍ മടക്കിക്കൊണ്ടു ചിരിയൊതുക്കി.
“ഇതുപോലൊരു അവസ്ഥ നിനക്കും വരട്ടെ…കയ്യും കാലും കെട്ടിയിട്ട് ഒരു പറ ചോറ് ഞാന്‍ തീറ്റിക്കും..നോക്കിക്കോ..!”
കണ്ണുകള്‍ ചുരുക്കി ഒരു വൈരാഗ്യബുദ്ധിയോടെ താക്കീത് നല്‍കിക്കൊണ്ടാണ് അവര്‍ കൈ കഴുകാനായി പോയത്.
ഒരു പുച്ഛഭാവത്തോടെ ചിറി കോട്ടിക്കൊണ്ട് ഞാനത് പാടെ അവഗണിച്ചു.
“അപ്പൊ ശരി..വീണ്ടും കാണാം…!”
പാത്രങ്ങളെല്ലാമെടുത്ത് ഒരു കുസൃതിച്ചിരിയോടെ ‘റ്റാറ്റാ’ കാണിച്ചു കൊണ്ട് താഴേയ്ക്ക് ചെന്നു.
ഹാളിലെത്തിയപ്പോള്‍ ബെട്ടിയിട്ട ബായത്തട പോലെ അമ്മച്ചന്‍ സോഫയില്‍ കിടപ്പുണ്ട്. അമ്മമ്മ മുറിയിലാണെന്ന് തോന്നുന്നു.
ടീവിയില്‍ ലാലേട്ടന്റെ കിളിച്ചുണ്ടന്‍ മാമ്പഴം ഓടിക്കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്. അമ്മച്ചന്‍ മുഴുവന്‍ കാണാന്‍ വയ്യാഞ്ഞിട്ട് ഉറങ്ങിക്കളഞ്ഞതാവും.
പ്ലേറ്റില്‍ ഭക്ഷണമെടുത്ത് ടീപ്പോയില്‍ കൊണ്ട് വച്ച് ഒരു കസേരയും വലിച്ചിട്ട് ഞാന്‍ ഉണ്ണാനിരുന്നു.
ഒന്നാം കിളി രണ്ടാം കിളി പാട്ട് സീനാണ്. സൗന്ദര്യയുടെ കൊഴുത്തു മുറ്റിയ ശരീരം നോക്കി വെള്ളമിറക്കിക്കൊണ്ടിരുന്നതിനാല്‍ ഉരുളയൊക്കെ ഒരു തടസ്സവുമില്ലാതെ ഇറങ്ങിപ്പോയി.
ആ ആലസ്യത്തില്‍ മുഴുകിയങ്ങനെ ഇരുന്നപ്പോ പ്ലേറ്റ് കാലിയായതറിഞ്ഞില്ല. എണീറ്റ് അടുക്കളയിലേക്ക് നടന്നു. ‘തൈകള്‍’ കഴിച്ച പാത്രങ്ങളൊക്കെ കഴുകാനുണ്ട്. ഒരു ഇരുപതു മിനിട്ടോളം അടുക്കളയില്‍ തന്നെ ആയിരുന്നു. എല്ലാമൊന്നു ഒതുക്കിക്കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ വീണ്ടും മേമയുടെ മാദകശരീരത്തിന്റെ ഇളം ചൂട് മനസ്സിലേക്ക് ഓടിയെത്തി.
ഒന്നുകൂടെ ട്രൈ ചെയ്താലോ..!
എന്തായാലും തൊടുന്നതും കെട്ടിപ്പിടിക്കുന്നതുമൊക്കെ നിയമവിധേയമാക്കി മേമ ബില്‍ പാസാക്കിയിട്ടുണ്ടെന്നുറപ്പ്..! വാത്സല്യം കൊണ്ടോ സ്നേഹം കൊണ്ടോ വിശ്വാസം കൊണ്ടോ എന്ത് തേങ്ങയെങ്കിലും ആവട്ടെ.. അവര്‍ക്കിപ്പോ അതിലൊന്നും ദേഷ്യമോ എതിര്‍പ്പോ ഇല്ല.! അതൊരു തെളിയിക്കപ്പെട്ടവേറെ വഴിയില്ലെന്ന് മനസ്സിലായതോടെ അവര്‍ മനസ്സില്ലാമനസ്സോടെ പ്ലേറ്റില്‍ കൈവച്ചു. മടിച്ച്മടിച്ച് ഓരോ ഉരുള വായിലേക്കിടുമ്പോഴും മുഖത്ത് അസ്വാരസ്യം നിറച്ചു കൊണ്ട് അവരെന്നെ നോക്കി ‘മതി..മതി’ എന്ന് പറഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു.
അതൊരു തട്ടിപ്പാണെന്ന് ഒറ്റ നോട്ടത്തില്‍ തന്നെ മനസ്സിലാവുമായിരുന്നതിനാല്‍ യാതൊരു ദാക്ഷീണ്യവും കാണിക്കാതെ ഞാന്‍ ഒപ്പമിരുന്നുകൊണ്ട് തന്നെ മുഴുവന്‍ കഴിപ്പിച്ചു.
“അയ്‌ശരി…മാണ്ടാ മാണ്ടാന്നു പറഞ്ഞിട്ടിപ്പോ ഉറുമ്പിനുള്ളത് പോലും ബാക്കിയില്ലല്ലോ..!”
ഒഴിഞ്ഞ പ്ലേറ്റ് തിരികെ വാങ്ങുമ്പോള്‍ ഞാന്‍ കളിയാക്കി.
ക്രുദ്ധിച്ചുള്ള ഒരു നോട്ടമായിരുന്നു മറുപടി. ഞാന്‍ ചുണ്ടുകള്‍ മടക്കിക്കൊണ്ടു ചിരിയൊതുക്കി.
“ഇതുപോലൊരു അവസ്ഥ നിനക്കും വരട്ടെ…കയ്യും കാലും കെട്ടിയിട്ട് ഒരു പറ ചോറ് ഞാന്‍ തീറ്റിക്കും..നോക്കിക്കോ..!”
കണ്ണുകള്‍ ചുരുക്കി ഒരു വൈരാഗ്യബുദ്ധിയോടെ താക്കീത് നല്‍കിക്കൊണ്ടാണ് അവര്‍ കൈ കഴുകാനായി പോയത്.
ഒരു പുച്ഛഭാവത്തോടെ ചിറി കോട്ടിക്കൊണ്ട് ഞാനത് പാടെ അവഗണിച്ചു.
“അപ്പൊ ശരി..വീണ്ടും കാണാം…!”
പാത്രങ്ങളെല്ലാമെടുത്ത് ഒരു കുസൃതിച്ചിരിയോടെ ‘റ്റാറ്റാ’ കാണിച്ചു കൊണ്ട് താഴേയ്ക്ക് ചെന്നു.
