എന്നെ അതിശയിപ്പിച്ച് തമിഴരസ്സിന്റെ മെസേജ് വന്നുകിടപ്പുണ്ടായിരുന്നു. അവനെ വിളിക്കാൻ തുനിയുബോഴേക്കും കക്ഷി അതാ മുന്നിൽ. എന്നെ കണ്ടതും നൂറ് ചോദ്യമായിരുന്നു. കുറഞ്ഞ വാക്കുകളിൽ ഞാൻ കാര്യങ്ങൾ പറഞ്ഞു. വണ്ടിക്കെന്തെങ്കിലും സംഭവിച്ചോ എന്നവന്റെ ചോദ്യത്തിന് സത്യത്തിൽ ഞാൻ ഞെട്ടാതിരുന്നില്ല. പിന്നെ വേഗത്തിൽ അവിടേക്ക് ഒറ്റ നടത്തമായിരുന്നു.
റീത്തയുടെ വണ്ടി തട്ടിയ ഭാഗം ചെറുതായി ഞെളങ്ങിരിക്കുന്നു. അതും കൂടാതെ സസ്‌പെൻഷൻ ഓയിൽ ലീക്ക് ആയിരിക്കുന്നു. അധികം വൈകാതെ സർവ്വീസ് സെന്ററിലേക്ക് ഫോണിൽ ബന്ധപെട്ടു. അധികം വൈകാതെ അവരുടെ ഒരു ജീവനക്കാരൻ വന്ന് വണ്ടിയെടുത്ത് പോയി. തമിഴരസ്സിന്റെ സംശയം വെറും സ്‌കൂട്ടി വന്നിടിച്ചാൽ എങ്ങിനെയാ സസ്പെഷൻ ഓയിൽ ലീക്കാകുന്നേ എന്നായിരുന്നു അവന്റെ സംശയം. ഇന്നലെ സ്നേഹയുമായി കാറിലിരുന്നുള്ള കളിയുടെ വ്യഗ്രതയിൽ ഗട്ടറുകൾ നിറഞ്ഞു കിടക്കുന്ന സ്ഥലത്തിലൂടെ വണ്ടിയോടിച്ചാണ് സംഭവിച്ചതെന്ന് പറയാൻ കഴിയില്ലല്ലോ. അതിനാൽ ഞാൻ ഒന്നും തന്നെ മിണ്ടിയില്ല.
മുറിയിലേക്ക് ഞാനും തമിഴരസ്സും വലിയ ബാഗ് പിടിച്ച് കയറി ചെന്നു. സഫ്നയും റീത്തയും പഠന കാര്യങ്ങളെ കുറിച്ച് സംസാരിച്ച് കൊണ്ടിരിക്കുകയായിരുന്നു. ഞങ്ങളെ കണ്ടതും അവർ സംസാരം നിർത്തി.
“…റീത്ത…ഇത് തമിഴരസ്സ്…. എന്റെ കൂട്ടുകാരനാ…..”.
“…ഹായ് തമിഴരസ്സ്…. ആം റീത്ത മാത്യുസ്…..”.
“….ഹായ് റീത്ത….എപ്പടി ഇറുക്…”.
“…ഫിലിങ്ങ് ബെറ്റർ…. താങ്ക്സ്…..”.
കത്തി വെയ്ക്കാൻ ഒരാളെ കിട്ടിയ സന്തോഷത്തിൽ തമിഴരസ്സ് കത്തിക്കേറി. സംസാരത്തിൽ പുറകോട്ടാണെന്ന് സഫ്നയുടെ മറുപടികൾ കണ്ടപ്പോൾ മനസ്സിലായി. സംഗതി തമിഴരസ്സും അനിമേഷൻ ഫീൽഡിലേക്ക് വരുന്നത് മുൻബ് ബിസിനസ്സ് എക്സ്സിക്യുട്ടിവായി ജോലി നോക്കിരുന്നു. റീത്ത എം.ബി.എക്കാണ് പഠിക്കുന്നതും അറിഞ്ഞതിൽ പിന്നെ തമിഴരസ്സ് നിർത്താതെയുള്ള സംസാരത്തിന്റെ മൂർത്തിഭാവം പേറി.
“…റീത്ത….നിനക്കുള്ള ഫുഡ്ഡ് ആണിവിടെ ഇരിക്കുന്നത്…..ഇവന്റെ കത്തി വെയ്ക്കലിൽ അത് കഴിക്കാൻ മറക്കരുത്…….”.
“..അടാ…പാപി…..ഇവളും നേരമാച്ച് …..ശാപ്പിടാത്തക്ക് ഏതുമേ കൊടുക്കലല്ലയാ….”. ഇത് പറഞ്ഞ് തമിഴരസ്സ് ബിരിയാണി പൊതി എടുത്ത് തുറന്ന് റീത്തക്ക് കൊടുത്തു.
ഇതിനിടയിലാണ് നേഴ്സ് ബില്ലടക്കുന്ന കാര്യം പറഞ്ഞത്. ബില്ലുമായി ഞാൻ പുറത്തേക്ക് നടന്നു. പെട്ടെന്നാണ് പുറകിൽ നിന്ന് വിളി കേട്ടത്. തിരിഞ്ഞ് നോക്കിയപ്പോൾ സഫ്നയായിരുന്നു.
“..ആദി…ഒന്ന് നില്ക്കു…..ബില്ല് ഞാൻ കൊടുക്കാം കേട്ടോ….”. അവൾ അടുത്തെത്തി പറഞ്ഞു.
“..ഹേയ്….അത് വേണ്ട…..ഞാനും റീത്തയുമായി ഒരു ഡീലുണ്ട്….”.
“…ആ..റീത്ത പറഞ്ഞിരുന്നു…..എന്തായാലും ഞാൻ കൗണ്ടർ വരെ വരാം……”.
“..ഓ….അത് വരെ സംസാരിച്ച് നടക്കാല്ലോ…ബോറടി മാറ്റുകയും ചെയ്യാം….”.
“..അയ്യോ എനിക്ക് അങ്ങനെ ബോറടി ഒന്നും ഇല്ല കേട്ടോ ആദി…..”.
“…ഞാൻ സഫ്നയുടെ കാര്യമല്ല….എന്റെ കാര്യമാണ് പറഞ്ഞത്….. നിങ്ങൾ പരസ്പരം അറിയുന്ന കാര്യങ്ങൾ മാത്രമല്ലേ സംസാരിക്കൂ..എനിക്കതിട്ട അറിയുകയും ഇല്ലാ….ഹഹഹഹ…..”. ഞാൻ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“…ഞാൻ വിചാരിച്ചു അധികമൊന്നും സംസാരിക്കാത്ത ആളാണെന്ന്…..”.
“…ഓഹോ…..ഞാനും സഫ്നയെ കുറിച്ച് അങ്ങിനെ തന്നെയാണ് വിചാരിച്ചത്…”.
“…എന്നിട്ട് ഇപ്പോഴോ….ആദി…”.
“..മാറി…..സഫ്ന….. പൂർണ്ണമായും മാറി…..”.
“…ആദിക്കറിയാല്ലോ…..ഞങ്ങളുടെ കസ്റ്റമിൽ അങ്ങനെ പരപുരുഷന്മാരായി ആരും സംസാരിക്കാറില്ല……പക്ഷെ ഞങ്ങളുടെ ഫാമിലി കുറച്ച് ഉയർന്ന ചിന്താഗതി ഉള്ളവരാ…..പക്ഷെ പുറത്തിറങ്ങിയാൽ സമൂഹം…..”. സഫ്ന പാതിയിൽ നിർത്തി.
“……പെൺമക്കളുള്ള പേരന്റസിന് ഒരുപാട് ഈ സമൂഹത്തെ പേടിക്കേണ്ടതുണ്ട്……അവരെയും കുറ്റം പറയാൻ പറ്റില്ലല്ലോ….”.
“…ആ…അതും ശരിയാ…..എന്തായാലും റീത്തയെ വഴിയിൽ ഉപേക്ഷിച്ച് വരാത്തതിന് വളരെ നന്ദി ഉണ്ട്…..ആദി നിങ്ങൾ ഒരു മാന്യനാണ്….”.
“…..ഒഹോ …..കോമ്പ്ലിമെൻറ്സ് മാത്രമേ ഉള്ളൂ……വല്ല ബിരിയാണി വാങ്ങി തന്നാൽ ഈ പാവം കഴിക്കാമായിരുന്നു. കേട്ടോ….”.
“…ഞങ്ങടെ റീത്തകുട്ടിയെ രക്ഷിച്ച ആദിക്ക് എത്ര ബിരിയാണി വേണം……”.
“….നല്ല വിശപ്പുള്ളതിനാൽ ഒന്നൊന്നര ബിരിയാണി വേണം…സഫ്ന…..”.
പെട്ടെന്നുള്ള എന്റെ ഉത്തരം കേട്ട് സഫ്ന പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു. ഞാനും ആ ചിരിയിൽ ചേർന്ന് ആ വരാന്തയിലൂടെ നടന്നു. കൗണ്ടറിൽ വലിയ തിരക്കില്ലാത്തതിനാൽ പെട്ടെന്ന് ബില്ലടച്ച് കിട്ടി.
“.. അപ്പൊ പോകല്ലേ….ഒന്നൊന്നര ബിരിയാണി കഴിക്കാൻ……”.
“..അയ്യോ ഞാൻ ചുമ്മാ പറഞ്ഞതല്ലേ സഫ്ന….എന്തായാലും നമുക്ക് മുറിയിൽ പോയിട്ട് പോകാം….തമിഴരസ്സിന് ഓഫിസിൽ പോകേണ്ടതുണ്ട്…..”.
“..ഓക്കേ..എസ് യൂ വിഷ്…..അത് കഴിഞ്ഞിട്ട് കഴിക്കാൻ പോകാം…..എനിക്കും നല്ല വിശപ്പുണ്ട്…..”.
ഞാൻ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് നടന്നു. നടക്കുബോഴൊക്കെ അവൾ റീത്തയെ പറ്റി തന്നെയായിരുന്നു പറഞ്ഞിരുന്നത്.തിരിച്ച് ഞങ്ങൾ മുറിയിലെത്തിയപ്പോൾ തമിഴരസ്സ് പോകാനായി തയ്യാറെടുക്കുകയായിരുന്നു.
“…മച്ചാ…എന്നുടെ ബൈക്ക് നീ വച്ചുക്കൊ……”. ചാവി എന്റെ കയ്യിൽ തന്ന് അവൻ ഞങ്ങളോട് യാത്ര പറഞ്ഞ് പുറത്തേക്ക് വേഗത്തിൽ നടന്നു.
“…തമിഴരസ്സിന് …ഓഫിസിൽ എത്താൻ വൈകുമെന്നാ തോന്നുന്നേ അല്ലെ……”.
“..ആ….കുറച്ച്…..പക്ഷെ വൈകിയാൽ അങ്ങനെ പ്രശ്നമൊന്നും ഇല്ല…..”.
“…അല്ലാ…ആദിക്ക് ഓഫിസിൽ ഒന്നും പോകേണ്ടേ…..”. റീത്ത ചോദിച്ചു.
“….ഞാൻ നാല് ദിവസ്സം ലീവ് പറഞ്ഞു…..കുറച്ച് ലീവ് ബാക്കിയുണ്ട്…..അതിങ്ങനെ ആർക്കെങ്കിലും ഉപകാരമാവട്ടെ…..ഹഹഹഹ….”.
“…കൊള്ളാം….എനിക്ക് പരിരക്ഷരായല്ലോ ……പിന്നെ കൊണ്ടുവന്ന ബിരിയാണി കൂട്ടുകാരൻ കഴിച്ചുട്ടോ….ആദി വല്ലതും കഴിച്ചായിരുന്നോ….”.
“…അയ്യോ അവൻ അത് കഴിച്ചോ…..ഇവിടെ ഉണ്ടല്ലോ എന്ന് വിചാരിച്ചാ സഫ്നയുടെ ബിരിയാണി ഓഫർ വേണ്ടാന്ന് വച്ചത്…”.
“…അതാണ്…പെൺ ബുദ്ധി മുൻ ബുദ്ധി എന്ന് പറയുന്നത്……ഇപ്പൊ മനസ്സിലായോ….”. സഫ്ന വലിയ കാര്യമായി ഉരുട്ടി പറഞ്ഞു.
“…അല്ലാ സഫ്ന…..പിൻ ബുദ്ധി എന്നല്ലേ…..”.
“…അത് നിങ്ങൾ മെയിൽ ഷോവനിസ്റ്റുകൾക്ക്……ഞങ്ങൾക്ക് അങ്ങനെയല്ല…..”. സഫ്ന ചുണ്ട് വക്രിച്ച് പറഞ്ഞു.
“…അയ്യോ നിങ്ങൾ തല്ലുകൂടാതെ…..നിങ്ങൾ രണ്ടു പേരും പോയി കഴിച്ചിട്ട് വരൂ….”. റീത്ത ഇടപ്പെട്ടു.
റീത്തയുടെ ഇടപെടൽ ഞങ്ങളിൽ ചിരിയുയർത്തി. ഞങ്ങൾ മൂന്ന് പേരും കുറെ നേരം സംസാരിച്ചും തമാശക്ക് വഴക്കടിച്ചും സമയം കളഞ്ഞു.
സൂര്യൻ അസ്തമിക്കാറായി.
രാത്രി ഹോസ്പിറ്റലിൽ ആര് നിൽക്കും എന്ന ചിന്തയായി. റീത്തയുടെ കൂടെ സഫ്നക്ക് നിൽക്കണമെന്നുണ്ടെങ്കിലും പക്ഷെ അവളുടെ വീട്ടിലെ സാഹചര്യം അതിനനുവദിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല. അവളുടെ മൂത്ത പെങ്ങളുടെ പ്രസവത്തോടനുബന്ധിച്ച് ഉമ്മയും അമ്മാവനും ഗൾഫിലേക്ക് പോയിരിക്കുകയായിരുന്നു. വീട്ടിലുള്ളത് അസുഖം ബാധിച്ച് കിടപ്പിലായ ഉപ്പയുടെ ഉമ്മയും, അമ്മാവന്റെ ഭാര്യയുമാണ്. ഇതാണവളെ വല്ലാതെ കുഴപ്പിച്ചിരുന്നത്. സമയം വളരെ എടുത്തതാണ് സഫ്ന തന്റെ പ്രശ്നത്തെ അവതരിപ്പിച്ചത്. ഇതിന് പരിഹാരമായി വെറും നിമിഷങ്ങൾകൊണ്ട് ഞാൻ റീത്തയുടെ കൂടെ നിൽക്കാമെന്ന് പറഞ്ഞവളെ ആശ്വസിപ്പിച്ചു.
