പ്രീതിഹാര – 2

അന്ന് രാത്രി എപ്പോഴാണ് രണ്ടുപേരും ഉറങ്ങിയെതെന്നറിയില്ല!
പക്ഷെ പുലരുമ്പോ പ്രീതിയും പ്രിജിയും കൂടെ അടുക്കളയിൽ പഴയപോലെ ചിരിച്ചു സംസാരിക്കുന്നത് ഞാൻ കണ്ടു. എന്റെയുള്ളിൽ വല്ലാത്തൊരു സന്തോഷം മുളപൊട്ടി. ഞാൻ അടുക്കളയിലേക്ക് നടന്നു കൊണ്ട് പ്രീതി കാൺകെ പ്രിജിയെ എന്റെ നെഞ്ചിൽ ചേർത്ത് കെട്ടിപിടിച്ചുകൊണ്ട് അവളുടെ ചുണ്ടുകളെ കടിച്ചു ചപ്പി.

“ഏട്ടാ പ്ലീസ്!!!!”

“നിന്റെയമ്മ കാണട്ടെ! അങ്ങനെയൊന്നും എന്നെ നിന്റെ അമ്മയ്ക്ക് കിട്ടാൻ പോകുന്നില്ലെന്ന് അറിയട്ടെ…!!”

“അങ്ങനെ ഇപ്പൊ വേണ്ട!!!” പ്രിജി എന്റെ ചുണ്ടു വിടുവിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

“എന്ത് വേണ്ടാന്നു….?”

“ഞാനിന്നലെ നല്ലപോലെ ആലോചിച്ചു!”

“ഈ കാന്താരിയെ അങ്ങനെയിപ്പോ ദുബായിലേക്ക് വിടണ്ട!!!”

“പിന്നെ!!”

“ഏട്ടൻ എടുത്തോ! എനിക്ക് സമ്മതമാണ്……”
പ്രീതിയതു കേൾക്കാൻ നില്കാതെ മുറിയിലേക്ക് നടക്കുമ്പോ പ്രിജി പ്രീതിയുടെ കൈത്തണ്ടയിൽ പിടിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

“അമ്മെ …..എന്താമ്മേ….അമ്മയ്ക്കല്ലേ ഏട്ടനെ ആദ്യമിഷ്ടമായത്, അമ്മയല്ലേ ഏട്ടനെ കുറിച്ച് രാവോളം എന്നോട് പറഞ്ഞുകൊണ്ടെന്നെ ഇഷ്ടപെടുത്തിയത്…..”

“അതിനു ? ലോകത്താരെങ്കിലും ചെയുന്നകാര്യമാണോ നീയിപ്പറഞ്ഞത് അഞ്ജു…?”

“സത്യത്തിൽ ഞാൻ ഇന്നലെ….”

“ഇന്നലെ…”

“എനിക്കുറക്കമേ വന്നില്ല….”

“എനിക്കമ്മയോടു ദേഷ്യമായിരുന്നു….നിങ്ങൾ രണ്ടും കൂടെ എന്നെ തനിച്ചാക്കുമോ എന്ന പേടി…എന്നെ…മറ്റൊരുവൾ തന്റെ താലി തട്ടിപ്പറിക്കുന്നത് ഏതൊരു പെണ്ണിനും സഹിക്കാനാകില്ല! പക്ഷെ, അമ്മയും എത്ര നാൾ എനിക്ക് വേണ്ടി ഏട്ടനോടുള്ള പ്രണയമുള്ളിൽ ഒതുക്കി കഴിഞ്ഞു. ഇപ്പോഴും അമ്മ പറഞ്ഞില്ലായിരുന്നെങ്കിൽ ഏട്ടനിതൊന്നും അറിയില്ലായിരുന്നു. മനസിലെ സ്നേഹം സ്വീകരിക്കപ്പെടുമോ ഇല്ലയോ എന്ന ഭയമില്ലാതെ തീർത്തും നിഷ്ക്കളങ്കമായി അമ്മ ഏട്ടനെ സ്നേഹിച്ചത് ഞാൻ കണ്ടില്ലെന്നു നടിക്കുന്നതും ചതിയല്ലേ?”

“എന്താ മോളെ നീയിപ്പറയുന്നെ? നിന്റെ കഴുത്തിലെയീ താലിമാല വെറുമൊരു ചരടല്ല! അതൊരു വാഗ്ദാനമാണ്….ജീവിതകാലം മുഴുവനും പരസ്പരം ഒന്നാണെന്ന് അങ്ങോട്ടുമിങ്ങോട്ടും വിശ്വാസത്തോടെ, കരുതലോടെ സ്നേഹിക്കാമെന്ന വാഗ്ദ്ധാനം!!! എനിക്ക് ഇനി മോഹങ്ങളൊന്നുമില്ല! സ്വന്തം മകളുടെ സന്തോഷവും സുഖവും തട്ടിപ്പറിക്കണമെന്നു ഞാനൊരിക്കലും ആഗ്രഹിച്ചിട്ടില്ല! മകളുടെയെന്നല്ല ആരുടെയും ഞാനാഗ്രഹിച്ചിട്ടില്ല! പക്ഷെ ഈ ഇഡാ നെഞ്ചുണ്ടല്ലോ…..ഈ സാധനം ചിലപ്പോ ശെരിയേത് തെറ്റേത് എന്ന് നമ്മളെ സ്വയമറിയ്ക്കാതെ ഇഷ്ടമുള്ളത് മുഴുവനും നേടാനൊരു ശ്രമം നടത്തും! പക്ഷെ അപ്പോഴും എനിക്ക് അമലിനെ ഒന്ന് അടുത്ത് കണ്ടാൽ മതിയെന്ന് മാത്രമേ ഞാനാഗ്രഹിച്ചിട്ടുള്ളു….പക്ഷെ ഇനി വയ്യ മോളെ, നിങ്ങൾക്കിടയിൽ ഞാൻ ഉണ്ടാകുന്നത് സ്വയമെ ന്നെ നോവിക്കുന്നപോലെയാണ്. അതുകൊണ്ട് പ്രകാശിന്റെയൊപ്പം പോകണമെന്ന് തന്നെയാണ് എന്റെ തീരുമാനം!”

“അമ്മെ….”

പ്രിജിയും പ്രീതിയും സ്നേഹത്തോടെ ചുംബനം കൊണ്ട് മൂടുമ്പോ രണ്ടാളും കരഞ്ഞു കുതിർന്ന കണ്ണുകളോടെ എന്നെയൊന്നു നോക്കി.
“നിക്കണ കണ്ടില്ലേ? വല്യ കാമുകൻ…എന്റെ അമ്മയെ വളച്ച ദുഷ്ടൻ പോടാ…” പ്രിജി കണ്ണീരു തുടച്ചുകൊണ്ട് എന്റെ നെഞ്ചിൽ മുഖം ചേർത്തു.

എന്നെയും ഇവൾ കരയിപ്പിക്കുമെന്നെനിക്ക് തോന്നി. ഞാൻ അവിടെനിന്നും വേഗം കുളി കഴിഞ്ഞ ശേഷം, റെഡിയായി ഇറങ്ങാൻ തുടങ്ങുമ്പോ പ്രിജി അവൾക്ക് ലീവാണെന്നു പറഞ്ഞു. അതേതായാലും നന്നായി അമ്മയ്ക്കും മകൾക്കും മനസ് തുറന്നു സംസാരിക്കാമല്ലോ!

ഉച്ചനേരം കഴിഞ്ഞു, എനിക്ക് ഇരുപ്പുറക്കുന്നാണ്ടിയിരുന്നില്ല,
ഉച്ചയ്ക്ക് റെജിന്റെ ഒപ്പം കഴിക്കാനായി പോയപ്പോളും അവൻ രണ്ടു വട്ടമെന്നോട് ചോദിച്ചു. എന്താണ് കാമുകന്റെ മുഖമെന്തോ പോലെയെന്ന്. കാമുകിയെ എന്നാണ് പരിചയെപ്പെടുത്താൻ പോണെന്നും. ഞാനെന്തു പറയാൻ പതിവുപോലെ നോക്കാം എന്ന് മാത്രം പറഞ്ഞു. ഓഫീസിലെ തിരക്കൊന്നൊഴിഞ്ഞപ്പോൾ പ്രിജിയെ ഫോൺ ചെയ്യാനായി ഞാൻ ഓഫിസിന്റെ പുറത്തേക്ക് നടന്നു.

“അഞ്ജു….”

“ഏട്ടാ ഹാപ്പി ന്യൂസ് അമ്മ പ്രകാശേട്ടനോട് വിളിച്ചു പറഞ്ഞു. ദുബൈലേക്ക് ഇല്ലെന്നും ഉറപ്പ് കൊടുത്തു…!”

“അമ്മ സമ്മതിച്ചോ?!”

“അമ്മേന്ന് ആണോ ഏട്ടൻ വിളിക്കുക ? എന്തിനാ ഇനിയുമീ കൺകെട്ട്?!! പ്രീതി സമ്മതിച്ചോ എന്ന് എന്നോട് ചോദിച്ചോ എനിക്ക് കുഴപ്പമൊന്നുല്ല…”

“ഉം ശെരി…..പ്രീതി എങ്ങനെ സമ്മതിച്ചു!?”

“അതൊക്കെയുണ്ട് എന്റെ പൊന്നുമോൻ ഇങ്ങടുത്തു വാ പറയാം….”

മനസിനു ചിറകുണ്ടെന്നു ഞാനാദ്യയമായിട്ടറിഞ്ഞു…
വേഗം വീട്ടിലേക്കെത്താനായി ഞാൻ കൊതിച്ചു. പ്രീതിയെയും പ്രിജിയെയും എന്റെ മനസ്സിൽ ഞാൻ ഒരുപോലെ സ്നേഹിക്കാൻ പേടിക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. രണ്ടാളോടും തോന്നുന്നത് രണ്ടു തരത്തിലാണെന്നു സത്യമാണ്. മുൻപ് ഞാൻ പറഞ്ഞത് നിങ്ങൾക്കോർമ്മ കാണുമല്ലോ!

അടുപ്പവും അഡിക്ഷനും!
പക്ഷെ ഇത് രണ്ടും ഒരുപോലെ ഒരു പെണ്ണിനോട് കാണിക്കാൻ എനിക്ക് കഴിയണം! സ്വന്തമാണെന്ന തോന്നൽ എനിക്ക് പ്രിജിയോടുണ്ട് അവളെ എനിക്ക് നഷ്ടപെടുന്നതിനെ കുറിച്ച് ചിന്തിക്കാനേ വയ്യ! പക്ഷെ പ്രീതിയോ? അവളെനിക്ക് അതുപോലെയാണോ? അവളെ എനിക്ക് സ്വന്തമല്ലെന്നറിഞ്ഞിട്ടും ഞാൻ സ്വാർത്ഥമോഹങ്ങളോടെ അവളെ സമീപിച്ചിരുന്നത് എന്ത് പേരിട്ടു വിളിക്കും?

വീടിന്റെ മുന്നിലേക്ക് കാർ പാർക്ക് ചെയ്യുമ്പോ വാതിലിൽ രണ്ടു പേരും എന്നെയും കാത്തു നില്പായിരുന്നു.
കാറിന്റെ ഡോറുമടച്ചു പുറത്തേക്കിറങ്ങുമ്പോ ആരെ ഞാനാദ്യം നോക്കണമെന്ന് ഉത്കണ്ഠപ്പെട്ടു. പക്ഷെ പ്രീതിയും പ്രിജിയും പഴയപോലെ തന്നെ എന്നോട് പെരുമാറി.

പ്രിജി തന്നെയാണെനിക്ക് കാപ്പി ഉണ്ടാക്കി തന്നതും, പ്രീതിയുടെ മുന്നിൽ ഞാൻ ചെന്നു പെട്ടെങ്കിലും ഒപ്പം പ്രിജിയുണ്ടായിരുന്നത് കൊണ്ട് എനിക്ക് സംസാരിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. വല്ലാത്തൊരു നെഞ്ചിടിപ്പ് ആയിരുന്നു. പ്രീതിക്കും അതുപോലെ തന്നെയാകുമെന്നു ഞാനോർത്തു. വൈകീട്ട് സ്റ്റഡി റൂമിൽ അപ്പുവിനെ ഞാനിരുന്നു പഠിപ്പിക്കുമ്പോ പ്രീതി മടക്കി വെക്കാനുള്ള തുണിയുമായി മുറിയുടെ മുന്നിലൂടെ പോകുന്നത് കണ്ടു.

“അഞ്ജു എവ്ടെയമ്മേ?” അമ്മെന്നു വിളിച്ചതും പ്രീതിയൊന്നു നിന്നെന്നെ തന്നെ നോക്കി. പ്രീതിയുടെ കണ്ണിൽ ചെറു വിഷമം ഞാൻ കണ്ടു. ഞാൻ പ്രീതിയുടെ അടുത്തേക്ക് നടന്നുകൊണ്ട് സോഫയിലേക്കിരുന്നു.

“കുളിക്കയാണ്…”

“കഴിക്കാനാണെന്താമ്മേ…”

“നീയെന്തിനാ അമ്മെന്നു വിളിക്കുന്നെ?”

“ഉഹും…പ്രീതിന്നു വിളിക്കണമെന്നുണ്ടെനിക്ക് പക്ഷെ.”

“പ്രീതിയെന്നു വിളിച്ചാൽ മതി.” അമ്മയെന്റെ അടുത്തേക്ക് ചേർന്നിരുന്നപ്പോൾ പ്രീതിയുടെ മണം എന്റെ മൂക്കിലേക്ക് ഇരച്ചു കയറിക്കൊണ്ടിരുന്നു.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *