മനയ്ക്കലെ വിശേഷങ്ങൾ 5
Manakkale Visheshangal Part 5 | Author : Anu
[ Previous Part ] [ www.kambi.pw ]
ഇതു വരെ നിങ്ങൾ നൽകിയ പ്രോത്സാഹനങ്ങൾക്ക് നന്ദി🙏
വായിച്ചിട്ടു എന്തായാലും അഭിപ്രായം പറയണേ……നിങ്ങളുടെ അഭിപ്രായം പോലെ എഴുതാൻ ശ്രമിക്കാം🙂….
അക്ഷര തെറ്റുകൾ ദയവായി ക്ഷമിക്കുക……..
തുടരുന്നു……………
“ആരാടാ രഘു ഇത്”
രമണി സംശയത്തോടെയും ആകാംഷയോടെയും ആ വാതിലിനിടയിലേക്ക് തുറിച്ചു നോക്കി…
താൻ പിടിക്കപെട്ടെന്ന് മനസിലാക്കിയ സരസ്വതി ഭയന്നു വിറച്ചു കൊണ്ട് ആ വാതിൽ പലകയുടെ ഇടയിൽ നിന്നും പതിയെ പുറത്തു ഇറങ്ങി…
“ഓഹോ അപ്പൊ ഇതായിരുന്നല്ലേ പരുപാടി ഡാ രഘു നീ കൊള്ളാല്ലോടാ ചെക്കാ വെറുതെ അല്ല ഞാൻ കേറി വന്നപ്പോ നിന്റെ മുഖത്തു ഒരു കള്ള ലക്ഷണം കണ്ടതു”
രമണി ഒന്ന് ആക്കി ചിരിച്ചു കൊണ്ട് രഘുവിനെ നോക്കി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു…
“അത് രമണി ഞാൻ വെറുതെ രഘുവിനോട് ഒന്ന് പറയാൻ ഒന്ന് മിണ്ടാൻ അല്ലാതെ നീ വിചാരിക്കും പോലെ ഒന്നുമില്ല”
സരസ്വതി തന്റെ മാനം പോയ നാണക്കേട് കൊണ്ടും ഭയം കൊണ്ടും രമണിയോട് എന്തു പറഞ്ഞു രക്ഷപെടും എന്നറിയാതെ ആകെ കുഴങ്ങി…
“എന്റെ സരസ്വതി നീ ഇനി കള്ളം പറയാനായി തപ്പി തടയണ്ട ഇ രഘു എല്ലാം എന്നോട് പറഞ്ഞതാടി നീ പേടിക്കേണ്ടടി ഞാൻ ആരോടും ഇതൊന്നും പറയാനൊന്നും പോണില്ല്യ നിങ്ങള് എങ്ങനെയ തുടങ്ങിയായിരുന്നോ കാര്യങ്ങളു ഞാൻ ഇടക്ക് കേറി ബുദ്ധിമുട്ടായി കാണുമല്ലേ”
സരസ്വതിയെ നോക്കി കൊണ്ട് രമണി ഒരു വഷളൻ ചിരി ചിരിച്ചു…
നാണക്കേട് കൊണ്ടും പിടിക്കപ്പെട്ടല്ലോ എന്നുള്ള ഭയം കൊണ്ടും സരസ്വതി നിന്നു ഉരുകാൻ തുടങ്ങി…
“അത് രമണിയേച്ചി സരസ്വതി ചേച്ചി വെറുതെ ഓരോ കാര്യങ്ങളു പറയാൻ വേണ്ടി വന്നതാ അല്ലാതെ വേറെ ഒന്നുമില്ല”
രഘു തല ചൊറിഞ്ഞു കൊണ്ട് ഒന്ന് പരുങ്ങി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു…
“എന്തിനാടാ ചെക്കാ നീ എന്റെ അടുത്തു ഉരുണ്ടു കളിക്കണേ ഇവളുമായി രാവിലെ നീ കുത്തി മറിഞ്ഞ കാര്യങ്ങളു നീ എന്റെ അടുത്തു പറഞ്ഞതല്ലേ പിന്നെ എന്താ നിനക്ക് ഇത്ര നാണം”
രമണി രഘുവിന്റെ പരുങ്ങല് കണ്ടു കൊണ്ട് ചോദിച്ചു…
“രഘു എന്ന ഞാൻ പോകുവാ മോഹനേട്ടൻ നോക്കുന്നുണ്ടാകും എന്നെ”
രമണിയുടെ മുൻപിൽ മാനം പോയ സങ്കടത്തിൽ സരസ്വതി അവിടെ നിന്നും എങ്ങനെ എങ്കിലും ഒന്ന് രക്ഷപെടാൻ നോക്കി…
“അയ്യേ ഇ വക കാര്യങ്ങളൊക്കെ കെട്ടിയോന്മാരോട് പറഞ്ഞിട്ടാണോടി സരസു വരണേ കൊള്ളാല്ലോ മനയ്ക്കലെ പെൺപെറന്നോത്തികളുടെ കാര്യം ബഹു കേമം ആയിട്ടുണ്ട്”
രമണി പുച്ഛത്തോടെ സരസ്വതിയുടെ മനസിനെ ഒന്ന് കുത്തി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു…
“രഘു ഞാൻ പോകുവാ”
നാണവും മാനവും രമണിക്ക് മുൻപിൽ നഷ്ടപെട്ട സരസ്വതി രമണിയുടെ വാക്ക് കേട്ടപ്പോൾ പിടിച്ച് നിൽക്കാൻ പറ്റാതെ കരഞ്ഞു കൊണ്ട് സാരി തലപ്പു കൊണ്ട് കണ്ണീർ തുടച്ചു മുറിക്കു പുറത്തേക്കു ഇറങ്ങി പോയി…
“ശേ എന്തു പണിയ രമണിയേച്ചി നിങ്ങള് ഇ കാണിച്ചേ എല്ലാം കൂടെ ഒത്തു വന്നതായിരുന്നു നാശം ഇനി ആ പെണ്ണുമ്പിള്ളയെ ഒന്ന് തൊടാൻ പോലും കിട്ടുവോ എനിക്ക്”
സരസ്വതി കരഞ്ഞു കൊണ്ട് ഇറങ്ങി പോയത് കണ്ടപ്പോൾ ദേഷ്യത്തോടെ രഘു രമണിയുടെ നേർക്കു തിരിഞ്ഞു…
“രഘു മോനെ ഡാ അത് ഞാൻ വേറെ ഒന്നും വിചാരിഛെല്ലടാ പറഞ്ഞെ പെട്ടന്ന് എന്തോ അവളുമ്മാരോട് ഉള്ള ദേഷ്യത്തിൽ പറഞ്ഞു പോയതാ”
പറ്റി പോയ അബദ്ധം ഓർത്തു രമണി ഒന്ന് കുഴങ്ങി…
“അബദ്ധം ഇനി എന്തു പറഞ്ഞിട്ട് എന്താ കാര്യം ഇ സരസ്വതിയെ വെച്ചു ഇവിടെയുള്ള എല്ലാത്തിനെയും പണിയാന്ന് ആയിരുന്നു എന്റെ ഉദ്ദേശം അറിയോ രമണിയേച്ചിക്ക്”
രഘു ദേഷ്യപെട്ടപ്പോൾ രമണി ശരിക്കും ഒന്ന് പകച്ചു പോയി..
“എടാ രഘു ഇതൊക്കെ നമ്മള് തന്നെ പറഞ്ഞു ഉറപ്പിച്ചതല്ലേ ക്ഷമിക്കെടാ ഞാൻ പെട്ടന്ന് ഓർക്കാതെ പറഞ്ഞു പോയി നീ ഒന്ന് അടങ്ങു”
രഘുവിന്റെ ദേഷ്യം അടക്കാൻ രമണി ഒന്ന് പാടുപെട്ടു….
“മ്മ് സാരമില്ല ഇനി പറഞ്ഞിട്ട് എന്താ കാര്യം വരും വരാതെ എവിടെ പോകാൻ എല്ലാം ഇ രഘുവിനു ഉള്ളതാ എല്ലാം”
സരസ്വതിയെ പണിയാൻ ഒരുങ്ങിയ രഘുവീനു പെട്ടന്ന് അത് കൈ വിട്ടു പോയപ്പോൾ ആകെ കൂടി ഒരു വിപ്രാന്തി പോലെ ആയി…
“എന്നാ ഞാൻ ഇവിടെ കിടന്നോട്ടെടാ രഘുവെ പുറത്തു നല്ല തണുപ്പാ”
രഘുവിന്റെ മനസ് ഇപ്പൊ അത്ര ശരിയല്ലെന്ന് കണ്ട രമണി മെല്ലെ അടവ് മാറ്റി…
“മ്മ് ചേച്ചി അവിടെങ്ങാനും ചുരുണ്ടു കൂടി കിടന്നോ എന്റെ ഉറക്കവും മനസമാധാനവും എന്തായാലും പോയി ചേച്ചിയെങ്കിലും കിടന്നു ഉറങ്ങു ഇന്ന ഇ കമ്പിളി പുതപ്പു എടുത്തോ”
തന്റെ കട്ടിലിൽ കിടന്ന കമ്പിളി എടുത്തു രമണിക്ക് നേരെ രഘു നീട്ടി…
അത് വാങ്ങിച്ചു രമണി ഒരു മൂലയ്ക്കു ചുരുണ്ടു കൂടി…
രഘുവും എന്തൊക്കെയോ മനസ്സിൽ ആലോചിച്ചു കൊണ്ട് കട്ടിലിൽ കിടന്നു..
തന്റെ മാനം പോയ സങ്കടത്തിൽ കരഞ്ഞു കൊണ്ട് മുറിയിലേക്ക് നടന്ന സരസ്വതിയെ ഞെട്ടിച്ചു കൊണ്ട് മുറിയുടെ വാതിൽക്കൽ തന്നെ മോഹനൻ നിൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു…
കണ്ണിർ തുടച്ചു കൊണ്ട് മുറിയിലേക്ക് കയറാൻ ഒരുങ്ങിയ സരസ്വതി ഒരു നിമിഷം മോഹനനെ കണ്ടു പകച്ചു നിന്നു…
“എവിടെയായിരുന്നു”
ദേഷ്യത്തോടെ മോഹനൻ അത് ചോദിച്ചപ്പോൾ എന്തു പറയണം എന്നറിയാതെ സരസ്വതി വിറച്ചു കൊണ്ട് നിന്നു…
“നിന്നോടാ ചോദിച്ചേ സരസു എവിടായിരുന്നു ഇത്രയും നേരമെന്നു ഇ പാതി രാത്രി ഏതവനെ കാണാനാ നീ ഇറങ്ങി പോയതെന്ന്”
മോഹനന്റെ ശബ്‌ദം ഒന്ന് കൂടിയപ്പോൾ സരസ്വതി പേടിച്ചു വിറച്ചു പോയി…
“അത് മോഹനേട്ടാ ഞാൻ പുറത്തേക്കു മഴ ആയതു കൊണ്ട് തുണി എടുക്കാൻ വേണ്ടി”
സരസ്വതി മോഹനേട്ടനോട് ഇനി എന്തു പറയുമെന്നറിയാതെ പേടിച്ചു പതറി പോയി…
“പിന്നെ പാതി രാത്രി നീ ആരെ ഉണ്ടാക്കാനുള്ള തുണി എടുക്കാന പോയെ നീ എന്റെ അടുത്തു ഉരുണ്ടു കളിക്കല്ലേ സരസു നീ പുറത്തു പോയിട്ട് നേരം എത്ര ആയിന്നു അറിയോ ഞാൻ ഇവിടെ നോക്കി നിൽക്കാൻ തുടങ്ങിയിട്ട് നീ എന്താ എന്നോട് മറയ്ക്കുന്നെ എന്നെ ദേഷ്യം പിടിപ്പിക്കല്ലേ സരസ്വതി നീയ് സത്യം പറ നീ എവിടെയാ പോയത്”
ഇനി എന്തു കള്ളം പറഞ്ഞു മോഹനേട്ടന്റെ മുൻപിൽ പിടിച്ചു നില്കും എന്നറിയാതെ സരസ്വതി ആകെ കുഴങ്ങി പോയി…
“നിന്റെ വായിൽ എന്താ പഴമോ ഡീ നിന്നോടാ ചോദിച്ചേ ഇ നട്ട പാതിരാ നേരത്തു ഇത്രയും നേരം നീ എന്തെടുക്കുവായിരുന്നു പുറത്തു പോയിട്ടേന്നു”
ഇനിയും എന്തെങ്കിലും പറഞ്ഞെങ്കിലും മോഹനേട്ടന്റെ കൈയിൽ നിന്നും അടി പൊട്ടുമെന്ന് ഉറപ്പായപ്പോൾ സരസ്വതി പേടിച്ചു കരയാൻ തുടങ്ങി…
“എന്റെ മോഹനേട്ടാ എന്താ ഇങ്ങനെ ഞാൻ എന്തിനാ കള്ളം പറയണേ പുറത്തു പിള്ളേരുടെ തുണി ഉണ്ടായിരുന്നു വൈകുന്നേരം അലക്കിയിട്ടു ഇട്ടതാ നല്ല മഴ അല്ലെ നനയണ്ടാന്ന് വെച്ചിട്ട ഞാൻ എടുത്തു വെക്കാൻ പോയെ അതിനു ഇങ്ങനെയൊക്കെ പറയേണ്ട ആവിശ്യം എന്താ ഞാൻ എന്താ കണ്ടവന്റെ കൂടെ പോയെന്നു വിചാരിച്ചോ മോഹനേട്ടൻ അങ്ങനെ പോകുന്ന ആളാണോ ഏട്ടാ ഞാൻ അത്ര മോശമാണോ”
