“ശരി എന്ന എന്റെ അപ്പു ഒന്ന് ഉഷാറായി ആ ഡ്രെസ്സും എടുത്തു മുകളിലോട്ടു വിട്ടോ കസ്റ്റമർ വെയിറ്റ് ചെയുന്നുണ്ടാവും”
ചിരിച്ചു കൊണ്ട് മഹേഷ്‌ അത് പറഞ്ഞപ്പോൾ ആണ് ശരണ്യക് ആ ബോധം വന്നത്..
“അയ്യോ എന്ന ഞാൻ ഇതു കൊടുക്കട്ടെ ഏട്ടാ”
അതും പറഞ്ഞു നാണം കുണുങ്ങി കൊണ്ടവൾ പടി കയറി പോകുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ മഹേഷിന് എന്തോ ഒരു വാത്സല്യവും സ്നേഹവും ചെറുതായിട്ട് അവളുടെ പാലിൻറെ നിറമുള്ള ശരീരം കണ്ടപ്പോൾ ഒരു കാമവും തോന്നി…
അതും നോക്കി ഒന്ന് ചിരിച്ചു കൊണ്ട് മഹേഷ്‌ തന്റെ പണി തുടങ്ങി…
രാത്രി ഭക്ഷണമൊക്കെ കഴിച്ചു ഭവ്യ ഒന്ന് കിടക്കാൻ ഒരുങ്ങിയപ്പോൾ എബിനെ ഒന്ന് വിളിക്കാമെന്ന് ഓർത്തു ഫോൺ എടുത്തു…
വിളിക്കണമോ വേണ്ടയോ എന്ന് ഭവ്യ ഒന്ന് രണ്ടു വട്ടം ചിന്തിച്ചു അവനുമാത്രം അവകാശപ്പെട്ട എല്ലാം മറ്റൊരാൾക്ക്‌ നൽകിയ എനിക്ക് ഇനി അവനെ വിളിക്കാൻ യോഗ്യത ഉണ്ടോ എന്ന് അവൾ ഒന്ന് അറിയാതെ ചിന്തിച്ചു…
പക്ഷെ ശരീരത്തിനേക്കാൾ മറ്റേതിനേക്കാളും അവനെ ജീവനേക്കാൾ സ്നേഹിക്കുന്ന ഭവ്യയ്ക്ക് അവനെ വിളിക്കാതെ ഇരിക്കാൻ പറ്റുമായിരുന്നില്ല…
മെല്ലെ അവന്റെ നമ്പറിലേക് അവൾ ഡയൽ ചെയ്തു…
രണ്ടു വട്ടം റിങ് ചെയ്തപ്പോയെക്കും അവൻ ഫോൺ എടുത്തു…
‘ഡീ വാവേ നീ എവിടെ ആയിരുന്നു ഞാൻ എത്ര നോക്കി നീ എന്താ കോളേജിൽ വരാഞ്ഞേ”
കോൾ എടുത്തപാടെ എബിൻ ഭവ്യയെ കാണാതിരുന്നതിനുള്ള പേടി കൊണ്ട് ചോദിച്ചു…
“ഞാൻ ഇവിടെയുണ്ട് എബി എന്തോ ഒരു പനി പോലെ അതാ ഞാൻ ഇന്ന് വരാഞ്ഞേ അല്ല നീ എവിടെയാ വീട്ടിൽ ആണോ അതോ പുറത്തോ”
ഇന്ന് നടന്ന കാര്യങ്ങൾ എബിനോട് പറയണമോ എന്ന് ഒരു വട്ടം ചിന്തിച്ചെങ്കിലും പറഞ്ഞാൽ ഇന്നലെ നടന്നൊക്കെ പറയേണ്ടി വരും എന്നോർത്തപ്പോൾ ഭവ്യ അത് വേണ്ടെന്നു വെച്ചു…
“ഞാൻ വിട്ടില വാവേ ഇപ്പൊ വന്നതേ ഉള്ളു ഫ്രണ്ട്സിന്റെ കൂടെ ഒന്ന് ടൗണിൽ പോയായിരുന്നു നിന്നെ കാണാത്തതു കൊണ്ട് ഇന്ന് ആകെ മൂഡ് ഓഫ്‌ ആയിരുന്നു വാവേ ഒന്ന് ഫ്രഷ് ആയിട്ടു ഞാൻ അങ്ങോട്ടു വിളിക്കാന്നും വെച്ചു ഇരുന്നത അപ്പോഴാ നീ വിളിച്ചത് അല്ല പനി എങ്ങനെ ഉണ്ട് എന്നിട്ട് കുറവുണ്ടോ”
എബിൻ ഒന്ന് കാര്യം അന്വേഷിച്ചു…
“കുറവുണ്ട് എബി പക്ഷെ നല്ല തല വേദനയാ അത് കുറയണില്ല കിടക്കുവായിരുന്നു ഇ നേരം വരെ”
കൈ മുറിഞ്ഞ കാര്യമെങ്കിലും എബിനോട് പറയണമോ എന്ന് ഭവ്യ ഒന്ന് ഓർത്തു…
“എന്ന നിനക്ക് ഒന്ന് ഹോസ്പിറ്റലിൽ പോയി കാണിക്കാമായിരുന്നില്ലേ വാവേ അതും വെച്ചോണ്ട് അവിടെ ഇരിക്കുവാണോ ഇനി എന്തായാലും നാളെ നമ്മുക്ക് ഒന്ന് പോയി കാണിക്കാം ഇന്ന് ഇനി പറ്റില്ലല്ലോ”
എബിനു അവളോടുള്ള സ്നേഹം കണ്ടപ്പോൾ അറിയാതെ അവനോടു താൻ ചെയ്തു പോയ തെറ്റ് ഓർത്തപ്പോൾ അറിയാതെ അവൾ ഒന്ന് വിങ്ങി പോയി…
“എന്താ എന്തു പറ്റി എന്താ വാവേ കരയണെ കാര്യം പറ എന്താ പറ്റിയെ”
അവളുടെ പെട്ടന്നുള്ള കരച്ചില് കേട്ടപ്പോൾ എബിന്റെ നെഞ്ചോന്നു വിങ്ങി…
“ഏയ്യ് ഒന്നുമില്ല എബി ഞാൻ വെറുതെ ഓരോന്ന് ഓർത്തു അതാ വേറെ ഒന്നുമില്ല”
അവൾ കണ്ണു തുടച്ചു കൊണ്ട് അങ്ങനെ ഒരു കള്ളം പറഞ്ഞു…
“ഏയ്യ് എന്തോ ഉണ്ട് പേടിപ്പിക്കാതെ കാര്യം പറ വാവേ എനിക്കും സങ്കടം അവുട്ടോ എന്നോടു അല്ലാതെ പിന്നെ ആരോടാ നിന്റെ സങ്കടം പറയ്യാ എന്താണേലും പറ എന്താ പെട്ടന്ന് പറ്റിയെ”
അവൻ സങ്കടത്തോടെ വീണ്ടും ചോദിച്ചു…
“ഏയ്യ് ഒന്നുല്ലടാ ചെക്കാ എന്തേലും ഉണ്ടേലു എന്റെ ചെക്കനോട് ഞാൻ പറയില്ലേ നിന്റെ അടുത്തു ഒളിച്ചു വെക്കാൻ എനിക്ക് എന്താ ഉള്ളത് ഞാൻ നമ്മുടെ കാര്യമൊക്കെ ഓർത്തപ്പോ എന്തോ പോലെ തോന്നി അത്രേ ഉള്ളു അല്ല നീ വന്നിട്ട് വല്ലതും കഴിച്ചോ”
അവനോടു നടന്ന കാര്യം ഒന്നും പറയാൻ പറ്റില്ലല്ലോ എന്നോർത്ത് ഭവ്യ ആ വിഷയം മാറ്റി കൊണ്ട് ചോദിച്ചു…
“ഇല്ല വാവേ വന്നു കേറിയതേ ഉള്ളു ഒന്ന് കുളിക്കാൻ പോകുമായിരുന്നു വരുന്നോ നീ നമുക്ക് ഇങ്ങനെ കെട്ടി പിടിച്ച് കുളികാം വാടി പെണ്ണെ”
എബിൻ ഒന്ന് ചിരിച്ചു കൊണ്ട് ചോദിച്ചു..
“അയ്യടാ ഇ പനിയും വെച്ചോണ്ട് ഇനി അതിന്റെ ഒരു കുറവെ ഉള്ളു എന്റെ പൊന്നു മോൻ പോയി കുളിച്ചിട്ടു വാ പോ ഞാൻ കുറച്ചു കഴിഞ്ഞു വിളികാം”
അവൾ നാണത്തോടെ അവനു മറുപടി നൽകി…
“ഓ എന്റെ പൊന്നിന് പനി ആണല്ലേ ഞാൻ ഓർത്തില്ല വാവേ എന്നാലേ ഏട്ടൻ പോയി കുളിച്ചിട്ടു വരാട്ടോ എന്റെ മോളു റസ്റ്റ്‌ എടുക്ക് ഉമ്മാ ലവ് യൂ വാവേ”
അവന്റെ സ്നേഹം അവൾക്കു കൈ കൈമാറി…
“ലവ് യൂ ടു ഉമ്മ .. പോയി കുളിക്ക് കേട്ടോ”
ഭവ്യ സ്നേഹത്തോടെ അവനെ കുളികാൻ പറഞ്ഞയച്ചു കണ്ണു തുടച്ചു കോണ്ട് ഫോൺ കട്ട്‌ ചെയ്ത് അവരുടെ കാര്യങ്ങൾ ഓരോന്ന് ഓർത്തു അങ്ങനെ കിടന്നു…
രാത്രി ഒന്ന് കൂടാമെന്നും പറഞ്ഞു രമണിയെ ഒരു കുപ്പി വാങ്ങാൻ പറഞ്ഞു വിട്ടു അതും നോക്കി ആ സന്ധ്യക്ക്‌ രഘു വരാന്തയിൽ ഇരിക്കുമ്പോഴാണ് മൃദൂല എന്തോ അലക്കിയിട്ട തുണി എടുക്കാൻ വേണ്ടി വരാന്തയിലേക്ക് വന്നത്…
മൃദുലയെ കണ്ടപ്പോൾ തന്റെ സ്ഥാനം തെറ്റി നിന്ന ലുങ്കി ഒന്ന് നേരയാക്കി രഘു ഒന്ന് എഴുന്നേറ്റു…
“ആ മൃദൂലയോ നിന്നെ കണ്ടത് നന്നായി കുറെ നേരായി ഞാൻ നോക്കുന്നു തിരക്കായിരുന്നല്ലേ”
രഘു തന്റെ കീശയിൽ കൈ കയറ്റി കൊണ്ട് മൃദുലയോട് പറഞ്ഞു…
“എന്താ രഘുവേട്ട എന്താ കാര്യം”
എന്താന്ന് അറിയാനുള്ള ആകാംഷയോടെ മൃദൂല ചോദിച്ചു..
“അതോ ഞാൻ കഴിഞ്ഞ ദിവസം പറഞ്ഞായിരുന്നില്ലേ ആ മരുന്നിന്റെ കാര്യം സാധനം കിട്ടിയിട്ടുണ്ട് ദേ ഇതാ”
കീശയിൽ നിന്നും ചെറിയ ഒരു ചുറ്റി വെച്ച കടലാസ് പൊത്തി എടുത്തു രഘു മനസ്സിൽ ചിരിച്ചു കോണ്ട് മൃദുലയ്ക്കു നേരെ നീട്ടി….
“ഓ കിട്ടിയോ അത് ഞാൻ വിചാരിച്ചു രഘുവെട്ടൻ വെറുതെ പറഞ്ഞതായിരിക്കും എന്ന അല്ല ഇതു എങ്ങനെയ ഏട്ടാ കഴിക്കേണ്ടത് കുഴപ്പമൊന്നും ഉണ്ടാവില്ലല്ലോ അല്ലെ”
മൃദുല മരുന്ന് കിട്ടിയ സന്തോഷത്തിലും എന്നാൽ അതിലുപരി ചെറിയ പേടിയോടെയും സംശയത്തോടെയും രഘുവിനെ നോക്കി കൊണ്ട് ചോദിച്ചു…
“ഇതു മൂന്നു ദിവസത്തേക്ക് ഉള്ളത് ഉണ്ട് മൃദു അത്ര മതിയെന്ന പറഞ്ഞെ ഇതു ഏൽക്കാൻ രാത്രി കിടക്കും മുൻപ് പാലിൽ കലർത്തി ഇടവിട്ട ദിവസങ്ങളിൽ മൂന്നു ദിവസം കുടിച്ച മതി എന്തായാലും ഏൽക്കും”
മൃദുലയെ അടിമുടി നോക്കികൊണ്ട് രഘു അത് പറയുമ്പോൾ രഘുവിന്റെ കണ്ണുകൾ കാമത്താൽ കത്തുകയായിരുന്നു…
“ശരി ഏട്ടാ എന്ന അങ്ങനെ ചെയ്തു നോകാം വളരെ നന്ദി ഉണ്ട് എനിക്ക് വേണ്ടി കുറച്ചു ബുദ്ധിമുട്ടി അല്ലെ”
മൃദുല തനിക്കു ചെയ്തു തന്ന സഹായത്തിനു രഘുവിനോട് ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു കൊണ്ട് നന്ദി പറഞ്ഞു…
“ഏയ്യ് പെങ്ങന്മാർക്കു വേണ്ടി ചെയ്തു കൊടുക്കുന്ന സഹായത്തിനു എന്തിനാ നന്ദി ഇതു എന്റെ കടമയല്ലേ മൃദൂലെ പിന്നെ ഇതു മഹേഷ്‌ അറിയാതെ നോക്കണേ അവൻ വലിയ പ്രശ്നം ഉണ്ടാകും അത് കൊണ്ട പറയണേ”
