ആലിസ് : മ്മ്…. അച്ഛന്റെ വീഞ്ഞ് അടിച്ചു മാറ്റി കുടിക്കാൻ നിൽക്കുന്നെ ആയിരിക്കും
മോനാച്ചൻ : ഞേ…. അതാര് പറഞ്ഞു
ആലിസ് : ആരും പറഞ്ഞില്ല…ഞാൻ വെറുതെ പറഞ്ഞു നോക്കിയതാ.. അപ്പൊ ഉള്ളതാ അല്ലേ????
മോനാച്ചൻ : ഹേയ്…. എവിടുന്ന്, അച്ഛനതൊക്കെ അലമാരയിൽ വെച്ചു പൂട്ടിയേക്കുവല്ലേ
മേരി : പൂട്ടിയില്ലാരുന്നേൽ നോക്കാമായിരുന്നു അല്ലേ ???
മോനാച്ചൻ : എന്റെ പൊന്നേ…എനിക്കൊരു ഉദ്ദേശവും ഇല്ല.
മേരിയും ആലിസും മോനാച്ചന്റെ പറച്ചിൽ കേട്ടു ചിരിച്ചോണ്ട് മുൻപിൽ നടന്നു. മോനാച്ചൻ അവരുടെ കുണ്ടിയുടെ ആട്ടവും നോക്കി പുറകെ നടന്നു. വഴി പിരിയുന്നതിനു തൊട്ടുമുൻപ് ആലിസ് മോനാച്ചനെ തല തിരിച്ചു നോക്കി. അവൾ മോനാച്ചനെ കണ്ണുകൊണ്ട് കയ്യിലേക്ക് നോക്കാൻ കാണിച്ചു. മോനാച്ചൻ മനസിലാവാതെ അവളുടെ കയ്യിൽ നോക്കി. മുറുക്കി പിടിച്ചിരുന്ന അവളുടെ കയ്യിൽ നിന്നും ഒരു പേപ്പർ കഷ്ണം അവൾ താഴെക്കിട്ടു. അവൾ മേരി കാണാതെ അതിലേക്കു നോക്കി മോനാച്ചനോട് അതെടുക്കാൻ ആംഗ്യം കാണിച്ചു. മോനാച്ചൻ വേഗം കുനിഞ്ഞു പേപ്പർ എടുത്തു പോക്കറ്റിൽ തിരുകി. മേരിയും ആലിസും മോനാച്ചനോട് യാത്ര പറഞ്ഞു വീട്ടിലേക്കു നടന്നു.
മോനാച്ചന്റെ ഹൃദയം പട പടാ ഇടിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു. അവൻ നടന്നിട്ട് വേഗത പോരയെന്നു തോന്നി. മോനാച്ചൻ ഒറ്റയോട്ടത്തിന് റോഡിൽ നിന്നും വീട്ടിലേക്കുള്ള വഴിയിൽ കയറി. ആ വഴിക്കു ആരുമില്ലായെന്നു ഉറപ്പ് വരുത്തി അവിടെയുള്ള പാറകെട്ടിൽ കയറി അവനിരുന്നു. വിറക്കുന്ന കൈകളോടെ അവനാ പേപ്പർ പോക്കറ്റിൽ നിന്നെടുത്ത് നിവർത്തി……………….
” പെരുന്നാളിന്റെ ആദ്യ ദിവസം രാവിലെ എല്ലാവരും പ്രാർത്ഥനയ്ക്ക് പള്ളിയിൽ പോകും. ഉച്ച ആയിട്ടേ അവർ വരൂ.ഞാൻ അന്ന് പള്ളിയിൽ പോകില്ല. നീ അന്ന് വീട്ടിൽ വരണം. വീട്ടിൽ ആരും ഇല്ലായെങ്കിൽ വീടിന്റെ മുൻപിൽ അപ്പന്റെ കസേരയിൽ ഒരു ചുവന്ന പൂവ് ഞാൻ വെക്കും. ആളുണ്ടെങ്കിൽ പൂവുണ്ടാവില്ല. പ്രതികാരം ചെയ്യണ്ടേ”………..
(ഈ കത്ത് വായിച്ച ഉടനെ കീറി കളയണം )
എന്ന് APA
മോനാച്ചന് സന്തോഷം കൊണ്ടു തുള്ളിച്ചാടാൻ തോന്നി. ആലിസ് എന്തിനാകും വിളിക്കുന്നെ. പ്രതികാരം ഞാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നത് പോലെ ആയിരിക്കണേ മോനാച്ചൻ മനസ്സിൽ പറഞ്ഞോണ്ട് വീട്ടിലേക്കു ഓടി. പോകുന്ന വഴി അവനാ കത്തൊരിക്കൽ കൂടി വായിച്ചിട്ടു കീറി ദൂരെയെറിഞ്ഞു. ആലിസ് പുത്തൻപുരക്കൽ അവറാൻ എന്നാണ് APA യുടെ പൂർണ്ണ രൂപമെന്നു അവനു മനസിലായി. ആരേലും പിടിച്ചാലും മനസിലാകാതെ ഇരിക്കാനുള്ള ആലിസിന്റെ കാഞ്ഞ ബുദ്ധിയാണെന്നു അവനു തോന്നി.
മോനാച്ചന് വീട്ടിലെത്തിയിട്ടും സന്തോഷം അടക്കാൻ പറ്റിയില്ല. അവന്റെ മനസ് സന്തോഷം കൊണ്ടു തുടികൊട്ടി.
പതിവില്ലാതെ ഒറ്റയ്ക്കിരുന്ന് ചിരിക്കുന്ന മോനാച്ചനെ കണ്ടു ആൻസി അവന്റെ അടുക്കലേക്കു ചെന്നു.
വട്ടായോ ???
അവൾ അവനോടു ചോദിച്ചു
മോനാച്ചൻ :വട്ടു നിന്റെ മാപ്പിള്ളയ്ക്ക്
ആൻസി : ചുമ്മാ ഇരുന്നു ചിരിക്കുന്നത് വട്ടിന്റെ ലക്ഷണമാ
മോനാച്ചൻ : ആ ചെറിയ വട്ടാണെന്ന് കൂട്ടിക്കോ
ആൻസി : വട്ടു മൂക്കും മുമ്പ് പറയണേ!!!!
കുതിരവട്ടത്തു കൊണ്ടാക്കിക്കൊള്ളാം
മോനാച്ചൻ : നീ നിന്റെ പാട് നോക്കി പോയെ.
മനുഷ്യൻ സ്വസ്ഥമായി ഒന്നിരുന്നോട്ടെ
ആൻസി : ഓഹ്…ഇരിക്ക്…. ഇരിക്ക്
എന്നും പറഞ്ഞു അവൾ കേറി പോയി. മോനാച്ചന് ആൻസിയോട് സത്യത്തിൽ നന്ദിയും സ്നേഹവുമാണ് തോന്നിയത്. അവളും ജോസും കാരണമാണ് എനിക്കിപ്പോൾ ഇങ്ങനെ ഒരവസരം കിട്ടാൻ പോകുന്നത്. അവൾ സ്മരണയോടെ അവളെ നോക്കി ചിരിച്ചു. ഇനിയെങ്ങാനും പ്രതികാരം ഞാൻ ഉദേശിച്ചത്‌ പോലെയല്ലാതാകുമോ??? ആണേൽ മൂഞ്ചി.
മോനാച്ചൻ അറിയാതെ പറഞ്ഞു പോയി.
അവന്റെ മനസിലേക്ക് ആലിസിന്റെ സുന്ദരമായ മുഖം തെളിഞ്ഞു വന്നു. തുടുത്ത കവിളുകളും ഉണ്ടക്കണ്ണുമുള്ള അവൾക്ക് സൂസമ്മയുടെ അത്രയും ഇല്ലെങ്കിലും അവരുടെ അഴകാണ് കിട്ടിയതെന്നു മോനാച്ചന് തോന്നി. അവളുടെ കൊഴുത്ത മേനിയിലെ തള്ളി നിൽക്കുന്ന ഉരുണ്ട മുലകളെ മോനാച്ചൻ മനസ്സിൽ ആവാഹിച്ചപ്പോളെ അവന്റെ സാമാനം നിക്കറിനുള്ളിൽ പൂർണ്ണ വലിപ്പത്തിൽ എത്തി.
മോനാച്ചൻ മെല്ലെയെഴുന്നേറ്റ് ബാത്‌റൂമിലേക്ക് നടന്നു. കുണ്ണ പൊങ്ങിയാൽ അപ്പോളേ അടിച്ചു കളയുന്നത് അവന്റെ ശീലമായിരുന്നു. മോനാച്ചൻ ബാത്‌റൂമിൽ കയറി നിക്കർ ഊരി കുണ്ണയെ കയ്യിലെടുത്തു ആദ്യമായി ആലിസിനെയോർത്തു തൊലിച്ചടിച്ചു. ഒരുപാട് സമയം എടുക്കാതെ തന്നെ അവന്റെ കുണ്ണ പാൽ തുപ്പി. ആശ്വാസ വാണത്തിന്റെ നിർവിതിയിൽ അവൻ വീട്ടിലേക്കു കയറി.
പിറ്റേ ദിവസം പ്രെസ്സിലേക്ക് പോകും വഴി മോനാച്ചനെയും നോക്കി ത്രേസ്യാമ്മ വീടിന്റെ ഗേറ്റിൽ കാത്തു നിൽപ്പുണ്ടായിരുന്നു. മോനാച്ചൻ ദൂരെ നിന്നും ത്രേസ്യമ്മയെ കണ്ടു. അവൻ നടപ്പിന്റെ വേഗത കൂട്ടി അവളുടെ അടുക്കലേക്കു എത്തി.
അവനെ കണ്ടതും ത്രേസ്യാമ്മയുടെ മുഖം വിടർന്നു. നാണമോ കാമമോ നിറഞ്ഞ അവരുടെ മുഖം ചുവന്നു തുടുത്തു
എത്ര നേരമായെന്നോ നിന്നെയും നോക്കി ഇവിടേ നിൽക്കാൻ തുടങ്ങിയിട്ട്
ത്രേസ്യാമ്മ ആവേശത്തോടെ പറഞ്ഞു
മോനാച്ചൻ പ്രേതിക്ഷയോടെ അവരുടെ അടുത്ത സംസാരത്തിന്നായി കാതോർത്തു
ടാ മോനാച്ചാ…. പെരുന്നാളിന്റെ ആദ്യ ദിവസം ഇവിടുത്തെ പിള്ളേരുടെ ഡാൻസും പാട്ടുമാ അന്ന് ഞാൻ പള്ളിയിൽ പോകില്ല. നീ രാത്രി ഒരു 9 മണി കഴിഞ്ഞു ഇങ്ങോട്ടു വരണം
മോനാച്ചൻ : അപ്പോൾ ചാക്കൊച്ചൻ ???
ത്രേസ്യാമ്മ : അങ്ങേരു പള്ളി കമ്മിറ്റിയിൽ ഉണ്ട്. പരിപാടി എല്ലാം കഴിഞ്ഞു ഒരു സമയം ആയിട്ടേ വരൂ…
മോനാച്ചൻ : മ്മ് ശെരി…
ത്രേസ്യാമ്മ : എന്താടാ പേടിയുണ്ടോ???
മോനാച്ചൻ : ചെറുതായിട്ടുണ്ട്
ത്രേസ്യാമ്മ : നീ പേടിക്കേണ്ടെടാ…പള്ളിയിലെ പാട്ടും ബഹളവും ഇവിടേ ഇരുന്നാൽ കേൾക്കാം. അതു നിൽക്കുമ്പോൾ നീ പൊക്കോ
മോനാച്ചൻ : എന്നാൽ പേടിയില്ല???
ത്രേസ്യാമ്മ : ഇതുപോലെ ഒരവസരം ഇനി കിട്ടില്ല…. ഞാൻ എത്ര ദിവസമായി കൊതിക്കുവാന്ന് അറിയാമോ????
മോനാച്ചൻ : അതിനേക്കാൾ കൊതിച്ചാ ഞാൻ നടക്കുന്നെ
ത്രേസ്സ്യാമ്മ : എന്നാ നീ പൊക്കോ…എനിക്ക് ഷാപ്പിൽ പോകണം…അപ്പോൾ സമയം മറക്കേണ്ട ഒൻപത് മണി
മോനാച്ചൻ : ഓക്കേ….
മോനാച്ചൻ അതും പറഞ്ഞു മുൻപോട്ടു നടന്നു. ഈ പെരുന്നാൾ തനിക്കു വേണ്ടി ഉണ്ടായതാണെന്ന് മോനാച്ചന് തോന്നി. അളവില്ലാത്ത സന്തോഷത്തോടെ അവൻ ഒരു മൂളി പാട്ടും പാടി നടന്നു നീങ്ങി……
പാതിരാ മുല്ലയുടെ ഗന്ധവും പേറിവന്ന തണുത്ത കാറ്റ് ജനലിലൂടെ അരിച്ചു കയറി ആലിസിനെ കുളിരണിയിച്ചു. അവൾ കിടന്നുകൊണ്ട് ആ ജനലിലൂടെ പുറത്തേക്കു നോക്കി. മഞ്ഞു മൂടിയ അന്തരീക്ഷത്തിൽ നിലാവിന്റെ ഒളിവെട്ടം പ്രകാശം പരത്തുന്നു.
