ബേസ്ഡ് ഓൺ : ‘ഡർനാ ജരൂരി ഹേ’ യിലെ ഒരു ക്ലസ്റ്റർ.
ടൌൺഷിപ്പിന് മുകളിൽ അസ്തമയം തുടങ്ങിയിരുന്നു.
മൂടൽമഞ്ഞിലൂടെ ദൂരെ മലമുടികൾ അവ്യക്തമായി തെളിഞ്ഞു കാണാം.
റെനിൽ കയറി വരുമ്പോൾ റോഷ്നി കോമ്പൗണ്ടിന് വെളിയിൽ, മുന്തിരിത്തോട്ടത്തിൽ, പന്തലിന്റെ ഇലകളടുപ്പിച്ച് പാകമായ പഴങ്ങളുടെ മേൽ മഞ്ഞിറങ്ങാതെ നോക്കുകയായിരുന്നു.
ശബ്ദം കേൾപ്പിക്കാതെ പിമ്പിലെത്തി അവളുടെ കണ്ണുപൊത്തി അവൻ.
ഒരു നിമിഷം നടുങ്ങിയെങ്കിലും പിന്നെയവൾ ചിരിച്ചു.
“ഒന്ന് വിടെന്റെ റെനിലെ, നിന്റെ കൈയ്യേന്ന് അപ്പടീം ബീഡീടെ മണം! ഹും!”
അത് കേട്ടപ്പോൾ അവൻ പെട്ടെന്ന് പിടി വിട്ടു.
“അതിന് ഞാൻ …”
അവൻ ചിരിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു.
“അതിന് ഞാൻ!”
അവൾ ദേഷ്യത്തോടെ പറഞ്ഞു.
“അതിന് ഞാൻ ബീഡി വലിച്ചില്ലല്ലോ എന്ന് പറയാനല്ലേ തൊടങ്ങിയെ? എന്റെ റെനിലെ നിന്റെ വാക്ക് ഓട്ടച്ചാക്ക് പോലെയാണ് എന്നെനിക്കറിയില്ലേ?”
അവന്റെ മുഖം മങ്ങി.
“എന്റെ അടുത്ത് വരുമ്പഴെങ്കിലും നിനക്ക് അതൊക്കെ ഒന്ന് വലിച്ച് കേറ്റാതെ വരത്തില്ലേടാ? മാണിച്ചായൻ ആവശ്യത്തിന് സൊയ് രക്കേട് എനിക്ക് തരുന്നുണ്ട്!”
രോഷ്നിയുടെ ഭർത്താവ് മാണിക്കുഞ്ഞ് ആ ടൌൺഷിപ്പിലെ അറിയപ്പെടുന്ന കോൺട്രാക്റ്ററാണ്. പൊതുപ്രവർത്തനവുമുണ്ട് കൂടെ. അതുകൊണ്ടുതന്നെ വീട്ടിലിരിക്കാൻ നേരമുണ്ടാവില്ല.
യൗവ്വനത്തിന്റെ തുടുപ്പും കൊഴുപ്പും മാദകത്വവും ആവശ്യത്തിലേറെ ശരീരത്തിൽ ചുമക്കുന്ന രോഷ്നി ശരീരമാവശ്യപ്പെടുന്ന സുഖങ്ങളൊന്നും വേണ്ടന്ന് വെക്കാൻ ഒരുക്കമായിരുന്നില്ല. എന്നുവെച്ച് പലരുടെകൂടെ അഴിഞ്ഞാടാനൊന്നും അവൾ ഒരുക്കമായിരുന്നില്ല.
തന്റെ വികാരങ്ങളെയും സ്വകാര്യതയെയും വ്യക്തിത്വത്തെത്തും മാനിക്കുന്ന, ബഹുമാനിക്കുന്ന ഒരാണിനെ അവൾ തേടി. പണമോ പദവിയോ കുടുംബമഹിമയോ ഉള്ളവർ വേണമെന്നൊന്നും അവൾക്ക് നിർബന്ധമില്ലായിരുന്നു.
മറ്റ് പെണ്ണുങ്ങളെ തേടിപ്പോകുന്നവനായാലും കുഴപ്പമില്ലായിരുന്നു.
താൻ ആഗ്രഹിക്കുമ്പോൾ തന്റെ അടുത്ത് ഉണ്ടായിരിക്കണം.
തന്റെ ശരീരത്തിന് മടുക്കാതെ സുഖം നൽകുന്നവയായിരിക്കണം.
ഈ യോഗ്യതകളൊക്കെ അവൾ റെനിലിൽ കണ്ടെത്തി.
മെക്കാനിക്കാണ്.
അവൻ കൈതൊട്ടാൽ ഏത് ചത്ത വണ്ടിയ്ക്കും ജീവൻവെക്കും എന്നൊരു പറച്ചിൽ ചുറ്റുവട്ടത്തുണ്ട്.
“നീ തെരക്കിൽ ഒന്നും അല്ലല്ലോ, അല്ലെ?”
രോഷ്നി ചോദിച്ചു.
“ഇല്ല ചേച്ചി…”
അവൾ അവനെ രൂക്ഷമായി നോക്കി.
“ഇപ്പം ഇവിടെ അച്ചായൻ ഉണ്ടോടാ; ഇല്ലല്ലോ!”
“ആഹ്, ഇല്ല!”
“പിന്നെ എന്നെത്തിനാ നീയെന്നെ ചേച്ചി എന്ന് വിളിച്ചേ?”
“സോറീടി!”
അവൻ ചിരിച്ചു.
“നീ പോയി ആദ്യം ശരിക്ക് പല്ലൊന്ന് തേച്ചേ! വളിച്ച ബീഡീടെ ഒക്കെ നാറ്റം ഒന്ന് പോട്ടെ. പിന്നെ എന്റെ റൂമിൽ മൗത്ത് വാഷ്നർ ഉണ്ട്. റോസ് വാട്ടർ ഉണ്ട്. മൗത്ത് ഫ്രഷ്നർ ഉണ്ട്…കേട്ടല്ലോ!”
“അല്ലെങ്കിലും അതൊക്കെ ചെയ്യണംന്ന് എന്ന് കരുതിയെയൊക്കെയാ വന്നെ ചേ ..അല്ല ..ടീ…”
അവൻ ചിരിച്ചു.
അവന്റെ മനോഹരമായ ചിരിയിലേക്ക് നോക്കി അവൾ പുഞ്ചിരിച്ചു.
“നിന്റെ ഈ ചിരി!”
അവൾ പറഞ്ഞു.
“ചെക്കാ എന്നെ വീഴ്ത്തീത് ഈ ചിരിയാ! എത്ര പെണ്ണുങ്ങളെ വീഴിച്ചിട്ടുണ്ടെടാ ഇങ്ങനെ ചിരിച്ച്?”
“പോടീ ഒന്ന്! നീയേ ഒള്ളു!”
“ഉവ്വ! ഉണ്ണീടെ ചിരി കണ്ടാൽ അറിയാം ഊരിലെ പോപ്പുലേഷൻ!”
അവളും ചിരിച്ചു.
“അത് എന്തേലും ആകട്ടെ,”
അവൾ പറഞ്ഞു.
“ഞാൻ പറഞ്ഞ പോലെ ആഴ്ച്ചയിൽ മിനിമം നാല് ദിവസം എങ്കിലും നീ എന്റെ അടുത്ത് വരുന്നുണ്ടല്ലോ. അത്കൊണ്ട് നീയിനി ഏത് പെണ്ണിനെ പഞ്ചാരയടിച്ചാലും, ഏത് പെണ്ണിന് നിന്റെ ആ കോല് കൊടുത്താലും എനിക്ക് ഒരു പ്രോബ്ലോം ഇല്ല,”
അത് കേട്ട് റെനിൽ ചിരിച്ചു.
പിന്നെ അവൻ വീടിനകത്തേക്ക് പോയി.
ബാത്റൂമിൽ കയറി.
വെൻറ്റിലേറ്ററിലൂടെ പുറത്തേക്ക് നോക്കി.
നല്ല മഞ്ഞാണ്.
കാറ്റിൽ മൂടൽമഞ്ഞ് തെന്നി നീങ്ങുമ്പോൾ ദൂരെ താഴെ സുമേഷിന്റെ കൊട്ടാരം പോലെയുള്ള വലിയ വീട് അവൻ കണ്ടു.
വീടിനപ്പുറം വലിയ ഗേറ്റ്.
ഗേറ്റിന് വെളിയിൽ ദൂരേയ്ക്ക് വളഞ്ഞുപുളഞ്ഞു പോകുന്ന കരിമൂർക്കനെപ്പോലെ ഹൈവേ.
ഒരു നിമിഷം അവിടെ നിന്നും നോട്ടം മാറ്റി അവൻ ഷവർ ഓൺ ചെയ്തു.
തണുത്ത ജലകണങ്ങൾ ദേഹത്ത് വീണപ്പോൾ അവനൊന്ന് പിടഞ്ഞു.
ഷവർ ദേഹത്ത് വീണപ്പോൾ തന്നെ അവൻ രോഷ്നിയുടെ ബ്രഷെടുത്തു.
വിശാലമായി പല്ല് തേച്ചു.
കുളി കഴിഞ്ഞ് തോർത്തുമുടുത്ത് ചെല്ലുമ്പോൾ ഡൈനിങ് റൂമിൽ, ടേബിളിൽ നിറയെ ക്രമീകരിച്ചൊരുക്കി വെച്ചിരുന്നു രോഷ്നി.
ഷീവാസ് റീഗലിന്റെ ഒരു ബോട്ടിൽ.
വൈൻ കറാഫുകൾ.
അകത്ത് നിന്ന് ഒരു ട്രാക്ക് പാന്റ്സും ടീ ഷർട്ടുമെടുത്ത് രോഷ്നി അങ്ങോട്ട് വന്നു.
കടഞ്ഞെടുത്തത് പോലെ ഭംഗിയുള്ള അവന്റെ ദേഹത്തേക്ക് അവൾ നോക്കി വെള്ളമിറക്കി.
“ഹോ!”
അവൾ സീൽക്കാരമിട്ടു.
“എത്രനാളായി കാണുന്നതാടാ നിന്നെ?”
അടുത്തേക്ക് വന്ന് അവനെ വരിഞ്ഞു മുറുക്കി രോഷ്നി പറഞ്ഞു.
“എന്നിട്ടും നിന്നെ കാണുമ്പോൾ എനിക്കെന്താ ഇത്രേം ഒര് ..ഒര് …”
“കടി…”
തന്റെ ചുണ്ടുകൾ അവൾ വായ്ക്കുളിലേക്ക് എടുക്കുന്നതിന് മുമ്പ് റെനിൽ പറഞ്ഞു.
അവൾ ഒരു കൈകൊണ്ട് അവന്റെ കൈയിൽ പിടിച്ച് തന്റെ മുഴുത്തുരുണ്ട ചന്തികളിലേക്ക് വെച്ചു കൊണ്ട് അവന്റെ ചുണ്ടുകൾ കടിച്ചു ചവച്ചു.
റെനിൽ അവളുടെ ചന്തികളിലെ അളക്കാനാവാത്ത മാംസക്കൂമ്പാരം ഞെക്കി ഞെരിച്ചു.
രോഷ്നി അരക്കെട്ട് അവന്റെ അരക്കെട്ടിലേക്ക് തള്ളി കയറ്റി.
കൂർത്ത് ചീർത്ത കുണ്ണ അവളുടെ തുടയിടുക്കിലേക്ക് തുളച്ചു കയറി.
“നിനക്ക് വിശക്കുന്നില്ലേ?”
അവൾ ചോദിച്ചു.
“ഞാൻ നിന്നെ തിന്നുവല്ലേ ഇപ്പോൾ?”
“അത് ഇതിന്റെ വിശപ്പല്ലേ?”
അവൾ കയ്യെത്തിച്ച് അവന്റെ കുണ്ണയിൽ പിടിച്ചു.
“ഇവിടെ വിശക്കുന്നില്ലേ?”
മറ്റേക്കൈകൊണ്ട് അവൾ അവന്റെ വയറിൽ തഴുകി.
“ഹ്മ്മ്…”
അവൻ മൂളി.
“എന്നാൽ വാ…”
ആലിംഗനത്തിൽ നിന്ന് മാറാതെ അവൾ അവനെ ഡൈനിങ് ടേബിളിലേക്ക് നടത്തി.
“ഞാൻ ഫുഡ്ഡ് സെർവ് ചെയ്യുമ്പോൾ എന്റെ മേത്ത്ന്ന് കൈ എടുക്കരുത്. അങ്ങനെ ചേർന്ന് നിന്നോണം!”
അവൾ പറഞ്ഞു.
അങ്ങനെയാണ് പതിവ്.
പക്ഷെ എപ്പോഴും രോഷ്നി അത് പറയും.
അതിൽ അവൾക്ക് ഒരു സുഖമുണ്ട് എന്ന് അവനു തോന്നിയിട്ടുണ്ട്.
ആദ്യ ദിവസം കിടക്കവിരികൾ വിയർപ്പിനാലും രേതസ്സിനാലും മദജലത്തിനാലും നനച്ചു കഴിഞ്ഞ് അവൾ പറഞ്ഞിരുന്നു.
“ചെറുക്കാ നിനക്ക് എന്നോടോ എനിക്ക് നിന്നോടോ പ്രേമമില്ല…നമുക്ക് ഇടയിലുള്ളത് മൂത്ത് പൊട്ടുന്ന കഴപ്പ് മാറ്റാനുള്ള ഒരു അഡ്ജസ്റ്റ് മെന്റ് മാത്രം..ആണുങ്ങൾക്ക് പൊതുവെ അത് എളുപ്പമാണ് എന്നറിയാം…എന്നാലും നിന്നെപ്പോലെ ഒരു പാവത്താന് ചെലപ്പം ഒരു പ്രേമത്തിന്റെ സ്പാർക്ക് ഒക്കെ ഇടയ്ക്ക് വരാൻ ചാൻസ് ഉണ്ടാവും….”
അന്ന് റെനിൽ ചിരിച്ചു.
“അങ്ങനെ ഒരു പ്രേമോം മണ്ണാങ്കട്ടയും ഒന്നും തോന്നിയെക്കരുത്…”