മുത്ത് : അനുക്കാക്ക പോകുവാണോ…
മൂസി : മ്മ്… ഇക്കാക്ക അനുക്കാക്കാക്ക് പണികൊടുത്തു ഈ മാസം തന്നെ പോണമെന്ന്…
മുത്ത് : ഇത്ര പെട്ടന്നോ… ഇനി രണ്ടാഴ്ച്ച തികച്ചില്ലല്ലോ…
അവിടെ ഷോപ്പിൽ രണ്ടാളെ കുറവുണ്ട് ഇന്റർവ്യൂ കഴിഞ്ഞവരിൽ ആരെയെങ്കിലും കയറ്റാം എന്നാ ആദ്യം കരുതിയെ… പിന്നെ ഇവനാണേൽ ഇവന് കാര്യങ്ങളൊക്കെ പഠിക്കാൻ ഇത്തിരി സമയം കൂടുതൽ കിട്ടുമല്ലോ എന്ന് തോന്നി…
ഇത്രയും പെട്ടന്ന് പോണം എന്ന് അറിഞ്ഞതും കുഞ്ഞയുടെയും മാമിയുടെയും മുഖം വാടി
ഇവൻ അല്ലേലും മൂന്നും ആറും മാസം കഴിഞ്ഞല്ലേ ഒരാഴ്ച്ചക്ക് വീട്ടിൽ വന്ന് നിൽക്കുന്നെ ഇപ്പൊ ഒരു മാസം കഴിഞ്ഞില്ലേ പോവുമ്പോയേക്കും രണ്ട് മാസമാവും…
ചെറി : അവൻ പോയി പഠിക്കട്ടെ… അല്ലാതെ കുറച്ച് ദിവസം അധികം ഇവിടെ നിന്നിട്ടെന്താ…
മാമൻ : അല്ല രണ്ടാളും കൂടേ പിടിച്ച് അടുക്കളേൽ ഇരുത്തിക്കോട്ടെ… ഉള്ള സമയത്ത് എന്തേലും പണിക്ക് വിടാതെ കൊഞ്ചിച്ചോണ്ട് നടന്നോ…
ചെറിയുടെയും മാമന്റെയും സംസാരം കേട്ട് മിണ്ടാതെ നിൽക്കുന്ന അവരെ ഒന്ന് നോക്കി പള്ളിയിൽ പോയിട്ട് വരാം എന്നും പറഞ്ഞ് അവർ നാലുപേരും ഇറങ്ങാൻ തുടങ്ങേ
മൂസീ… നിന്റെ ബൈക്കിന്റെ കീ എവിടെയാ…
അവൻ വാതിലിന് പിറകിൽ നിന്നും കീ എടുത്ത് തന്നു നീ കാർ കൈയിൽ വെച്ചോ ബൈക്ക് കുറച്ച് ദിവസത്തേക് എനിക്ക് വേണം പിന്നെ ഓവർ സ്പീഡിൽഓടിക്കാനും വേറാർക്കും കൊടുക്കാനും നിൽക്കരുത്
മൂസി : ഇല്ല…
അവർ പോയതും മാമിയും ഏന്റെ അടുത്തേക്ക് നീങ്ങി…
കുഞ്ഞ : മോനൂ… ഇത്ര പെട്ടന്ന് എന്ന് പറയുമ്പോ എങ്ങനാടാ…
ഹാ… ബെസ്റ്റ് ഞാൻ പോക്ക് തീരുമാനിച്ച അന്ന് തുടങ്ങി പോവും വരെ ചുറ്റിപറ്റി നിന്ന് പോകുന്നതിന്റെ തലേ ദിവസം പോക്ക് പെട്ടന്നായിപ്പോയി എന്നും പറഞ്ഞ് കരഞ്ഞ ടീമാ നിങ്ങൾക്കിനി ഒരു കൊല്ലം കൂടേ നീട്ടിയാലും നിങ്ങള് പറയും പെട്ടന്നായീന്നു…
മാമി : അതല്ലടാ… കുറച്ചൂടെ നീട്ടിക്കൂടെ…
അപ്പൊ തിരിച്ചു വരാനും വൈക്കൂലേ… ഇതിപ്പോ ഒരു കൊല്ലം കൊണ്ട് തിരിച്ച് വന്നൂടെ…
കുഞ്ഞ : എന്നാലും…
ഒരെന്നാലുമില്ല…
മാമി : അതല്ല മോനൂ…
അവൻ ഇപ്പൊ പോയില്ലേൽ ഒരു മാസം കഴിഞ്ഞു പോണം അപ്പൊ നേരിട്ട് പുതിയ ഷോപ്പിൽ ചെല്ലുമ്പോ കാര്യങ്ങൾ പഠിക്കാൻ ഒക്കെ അവൻ കിടന്ന് കഷ്ട്ടപെടണം ഇപ്പൊ ആയാൽ അവന് മെല്ലെ മെല്ലെ ബുദ്ധിമുട്ടില്ലാതെ കാര്യങ്ങൾ പടിക്കാം വൈകി പോയി കഷ്ടപ്പെടണോ അതോ ഇപ്പൊ പോയി കഷ്ടപ്പാടില്ലാതെ കാര്യങ്ങൾ പഠിച്ചെടുക്കണോ… നിങ്ങൾ തന്നെ തീരുമാനിച്ചോ…
കുഞ്ഞ : അത് വേണ്ട കഷ്ടപ്പാടില്ലാതെ മതി അല്ലേ അമ്മായീ…
മാമി : മ്മ്… അതേ…
കുഞ്ഞ : നീ അവനെ നോക്കണേ…
ഇല്ല ഞാനെടുത്ത് കടലി കളയും…
കുഞ്ഞ : പോടാ… അതല്ല അവനെന്തേലും ആവശ്യമൊക്കെ ഉണ്ടെങ്കിൽ…
ഏന്റെ കുഞ്ഞാ… അവനെന്താ ഇള കുട്ടിയാണോ… അവന്റെ കാര്യം നോക്കാൻ അവനറിയാം പിന്നെ എന്ത് വേണമെങ്കിലും ഞാനുണ്ട്… പിന്നെ നമ്മുടെ നാട്ടുകാർ ഇവിടുള്ളതിനേക്കാളും കൂടുതൽ അവിടുണ്ട്…
രണ്ടാളും ഒരുവിതം സമാധാനിച്ചു പോവുമ്പോയും മുഖത്ത് ശെരിക്കും തെളിച്ചം വെച്ചിട്ടില്ല ഞാൻ ഇറങ്ങുമ്പോ മുത്ത് വണ്ടിയുടെ അടുത്ത് വന്ന് ചുറ്റും നോക്കി കവിളിൽ ഉമ്മവെച്ചു
വീട്ടിൽ ഇത്തയെ കൂട്ടി അവളുടെ കോളേജിൽ പോവും വഴി ഖാലിദിന്റെ അടുത്ത് ചെന്നു
അവർക്കെല്ലാം അറിയേണ്ടത് ദിവ്യയുടെ അമ്മയുടെ അസുഖ വിവരമായിരുന്നു വിളിച്ചപ്പോഴെല്ലാം കുഴപ്പമില്ലെന്ന് പറഞ്ഞ ഞാൻ അവരെ നോക്കി
അവളുടെ അമ്മക്ക് കുഴപ്പമൊന്നുമില്ല… ഇവിടെ വന്നിട്ട് വീട്ടിൽ പോവാൻ വൈകിയത്കൊണ്ട് ഇവിടുന്ന് വീട്ടിലേക്ക് പോവാൻ അവൾ കള്ളം പറഞ്ഞതാണ്
അത് കേട്ടതും എല്ലാരുടെ മുഖത്തും ഞെട്ടൽ
തേൻമൊഴി : എന്നിട്ടാണോ അവളങ്ങനെ കരയുകയൊക്കെ ചെയ്തേ…
മേഡം : വീട്ടിപോവണം എന്ന് പറഞ്ഞാൽ നമ്മളെന്താ വേണ്ടെന്ന് പറയുമോ…
എന്തായാലും കഴിഞ്ഞത് കഴിഞ്ഞു ഇനി അവൾ നമുക്ക് വേണ്ട
ഖാലിദ് : അതേ… അതുതന്നെയാണ് നല്ലതെന്നാ എന്റെയും അഭിപ്രായം…
ബാബ : (തേൻമൊഴിയേയും ചാന്ധിനിയെയും നോക്കി) നിങ്ങൾക്ക് വീട്ടിപോവണ്ടേ…
ചാന്ധിനി : ബാബക്ക് ഞങ്ങളുടെ നാടും വീടും കാണണമെന്ന് പറഞ്ഞതല്ലേ… ഒക്കെ ശെരിയായിട്ട് ഒരുമിച്ച് പോവാം…
തേൻമൊഴി : ബാബാ… ഞങ്ങളും കള്ളം കാണിക്കും എന്ന് തോന്നുന്നോ…
ബാബ : അതുകൊണ്ടല്ല ഇത്‌ നിങ്ങളുടെ നാടല്ലേ ഇവിടെ എത്തിയിട്ടും വീട്ടിൽ പോവാതിരിക്കുമ്പോ നിങ്ങൾക്കും ഞങ്ങളോട് വിരോധം തോന്നിയാലോ എന്നോർത്ത് പറഞ്ഞതാ…
തേൻമൊഴി : എന്താ ബാബാ ഇങ്ങനെ പറയുന്നേ… ചോദിച്ചാ പോവേണ്ടെന്ന് പറയില്ലെന്ന് ഞങ്ങൾക്കുറപ്പാ പിന്നെ ഞങ്ങൾക്കെന്തിനാ വിരോധം… ബാബയുടെ ചികിത്സ കഴിഞ്ഞിട്ട് ഒരുമിച്ച് പോയാൽ മതി ഞങ്ങൾക്കും…
മാമ : പോണമെന്നു തോന്നുന്നേൽ പറയണേ മക്കളേ… കള്ളം പറഞ്ഞ് പോവാൻ നോക്കല്ലേ…
മാമയുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു ബാബ മാമയുടെ തോളിൽ തട്ടി ആശ്വസിപ്പിച്ചു
ഖാലിദ് : അവളുടെ ശമ്പളം കൊടുത്തില്ലേ…
അവൾക്ക് കൊടുക്കാനുള്ളത് കൊടുത്തു
ആദി ഫോൺ ചെയ്തു
പറയെടാ…
ദിവ്യ നിമ്മിയോട്‌ എന്തോ രഹസ്യം പറയാൻ എന്ന് പറഞ്ഞ് കൂട്ടി മുറിയിലേക്ക് പോവുന്നുണ്ട്
ശെരി
ഫോണെടുത്ത് ദിവ്യയെ വിളിച്ചു കൊണ്ട് അവർക്കിടയിൽ നിന്ന് മാറി
ഹലോ…
എന്താ നിനക്ക് നിമ്മിയോട്‌ പറയാനുള്ളത്
ഹേ…
മടിക്കണ്ട പറഞ്ഞോ നിനക്ക് പുറകെ അവളും അങ്ങെത്തും… നിന്റെ നാക്ക് പിഴച്ചാൽ നിന്റെ മക്കൾ ഹാളിൽ ബോധമില്ലാതെ കിടക്കുന്ന കെട്ടിയോനും തന്തയും എല്ലാരും നരകമെന്തെന്ന് കാണും… മടിക്കേണ്ട അവളോട് എല്ലാം പറഞ്ഞോ… പോവുമ്പോ നിനക്കൊരു കൂട്ടാവുമല്ലോ… അല്ലേൽ അവളെ ഇപ്പൊ അങ്ങ് തീർത്താലോ…
(ഭയം നിറഞ്ഞ ശബ്ദത്തോടെ)വേണ്ട… ആരോടും ഞാനൊന്നും പറയില്ല…
അവളോട് പറയാനുണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞ് മുറിയിൽ വിളിച്ചു കയറ്റിയതല്ലേ ഇനി എന്ത് പറയും…
അത്… ഞാൻ… ഞാൻ ഒന്നുമില്ലെന്ന് പറയാം…
വേണ്ട… നിന്റെ കെട്ടിയോന്റെ കള്ളുകുടിയെപ്പറ്റിയും നിന്നെ കളിച്ചുതരാത്ത സങ്കടവും പറയ്…
മ്മ്…
നിന്നോട് ഞാൻ അപ്പോഴേ പറഞ്ഞതാണ് ഇനി നിനക്കെന്റെ കണ്ണിൽ നിന്നും ഒളിക്കാൻ കഴിയില്ലെന്ന്… ഇപ്പൊ നീ ചെയ്തതിന് നിനക്ക് ഞാൻ തന്ന ആയുസ് ഞാൻ പാതിയായി ചുരുക്കുകയാണ്… ഒന്നര ദിവസം അതായത് നാളെ ഉച്ചയോടെ… അതിന് മുൻപ് പറഞ്ഞപോലെ നടന്നിരിക്കണം…
മ്മ്…
ഫോൺ കട്ട് ചെയ്ത് ആദിയെ വിളിച്ചു ശ്രെദ്ധിക്കാൻ പറഞ്ഞു അവർക്കരികിലേക്ക് ചെന്നു
ഖാലിദ്… നിനക്ക് ഊതും അത്തറും വാങ്ങണം എന്ന് പറഞ്ഞില്ലേ… ഇവളെ കോളേജിൽ ആക്കിയിട്ട് ഞാനും വരാം…
അവളെ കോളേജിൽ ആക്കി ഖാലിദിന്റെ പർച്ചേഴ്‌സും കഴിഞ്ഞ് നാട്ടിലേക്ക് തിരിച്ചു
വീട്ടിൽ ചെന്നു കുളിച്ച് വസ്ത്രം മാറി ശീലേച്ചിയുടെ വീട്ടിലേക്ക് തിരിച്ചു “ശീലേച്ചീ…” എന്ന് വിളിച്ച് വേലികടന്ന് മുറ്റത്തേക്ക് കയറി ഓടിട്ട ഒരു കുഞ്ഞു വീട് അല്ല ഷീലേച്ചിയുടെ ഭാഷയിൽ പറഞ്ഞാൽ അവരുടെ കൂട് ഇത്‌ ഓലപ്പുരയായിരുന്നപ്പോ ഞാൻ ഒരുപാട് വട്ടം മേഞ്ഞിട്ടുണ്ട് ഇത്‌ കുട്ടേട്ടനും ശീലേച്ചിയും ഓല എടുത്തുതരും