“അഭീ ഡാ…. ഒന്ന് തുറക്ക് നീ ഉറങ്ങിയോ…??.” ശബ്ദത്തിലെ ആ സന്തോഷം. പെട്ടന്ന് എവിടുന്നോ ധൈര്യം വന്നു. കൂടെ ദേഷ്യവും.. നേരത്തെ അത്ര ദേഷ്യത്തോടെ സംസാരിച്ച അവൾക്ക്,ഒരുത്തന്റെ കൂടെ കറങ്ങിയപ്പോ ഇത്ര സന്തോഷം വന്നു ല്ലെ…
ചാടി എഴുന്നേറ്റു.. അവളുടെ തീരുമാനം ഇന്ന് അറിയണം.. ഇനിയും ഒരു കോമാളി ആവാൻ വയ്യ. ഇല്ലേൽ ഞാൻ ഒരു ആണാവാതെ ആവണം. വാതിൽ തുറന്നു..ഇത്തിരി ദേഷ്യം കാട്ടി കൈ രണ്ടും കെട്ടിയുള്ള അവളുടെ നോട്ടം.. അഭിനയം!! എന്തെല്ലാമോ പറയാനുണ്ട്.. ആ മോന്ത നോക്കി പൊട്ടിക്കാനും വിചാരിച്ചിരുന്നു. എന്തോ തടസ്സം..ഞാൻ തല താഴ്ത്തി തിരിഞ്ഞു ബെഡിൽ വന്നിരുന്നു.
“എത്ര വിളിച്ചു പോത്തേ… ഫോൺ എടുത്തൂടെ നിനക്ക്??” ഉള്ളിലേക്ക് കേറി വന്നു എന്റെ മുന്നിൽ അവളുണ്ട്..
ചോദ്യങ്ങൾക്ക് ഒന്നും മറുപടി എനിക്കില്ലായിരുന്നു..
“ഡാ കൊരങ്ങാ ന്താടാ മിണ്ടാത്തെ.. ഓ ഞാൻ ദേഷ്യപ്പെട്ടതിനുള്ള പിണക്കമാണോ??.. ഇന്ന് നല്ല വർക്ക്‌ ണ്ടായിരുന്നു ഡാ… അതാ ഞാൻ “… കുനിഞ്ഞു തല താഴ്ത്തി ഇരിക്കുന്ന എന്റെ താടിയിൽ പിടിച്ചു അവൾ തല പൊക്കിക്കാൻ ഒരു ശ്രമം നടത്തി. എനിക്ക് കലി കേറി. അവളുടെ ഒരു വർക്ക്‌.പല്ലു കടിച്ചു ഞാൻ തല പെട്ടന്ന് പൊക്കി… അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി. അവൾ ഞെട്ടി.
“അഭീ ന്താ പറ്റിയെ നിനക്ക്…??” പിന്നോട്ട് ഇത്തിരി മാറിപ്പോയ അവൾ വീണ്ടും ആ കൈ കൊണ്ട് എന്റെ മുഖം തലോടാൻ വന്നു.
“വേണ്ട…” ഒച്ചയിട്ട് ഞാൻ ആ കൈ പിടിച്ചു മാറ്റി.
“അഭീ ഡാ…” പതർച്ചയോടെ അവൾ എന്നെ വീണ്ടും നോക്കി..
ഒന്ന് മാത്രം എനിക്കറിഞ്ഞാൽ മതി.. അവൾ ഇത് സമ്മതിക്കുമോ ഇല്ലയോ എന്ന്…
” ആരാ അപ്പു??”ഉള്ളിൽ നിറയുന്ന വേദനയോടെ ഞാൻ ചോദിച്ചു.. അവൾ ഞെട്ടി .കണ്ണ് കൂർപ്പിച്ചു. എന്നെ പേടിയോടെ നോക്കി. പിന്നെ അതു മറച്ചു..
“എനിക്കറിയില്ല… ആരാ? ” നോക്കാതെയുള്ള അവളുടെ മാറ്റം. ആ കവിൾ വിറക്കുന്നത് കാണാം.
“ചെറിയമ്മ മാളിൽ പോയിരുന്നോ ഇന്ന്…” ഞാൻ വീണ്ടും എടുത്തിട്ടു..
“ഞാൻ ഹോസ്പിറ്റലിൽ…” അവൾ തുടങ്ങിയപ്പോഴേക്ക് ഞാൻ നിർത്താൻ ആംഗ്യം കാട്ടി..മതിയായിരുന്നു തുറന്നു പറയാൻ പോലും ശ്രമിക്കാത്ത അവളോടുള്ള വിശ്വാസം എല്ലാം പോയിരിക്കുന്നു. ചത്തു… ഇന്നത്തോടെ ഞാൻ ചത്തു..
“ന്നെ കോമാളി ആക്കണോ അനൂ??.. സമ്മാനം തരൂന്ന് ചെറിയമ്മ അന്ന് പറഞ്ഞപ്പോ ഇത്രേ കരുതീല്ല… കൊന്നൂടായിരുന്നോ ന്നെ.. പിന്നെ ഒന്നും ഓർമ കാണില്ലല്ലോ…”
നിറഞ്ഞ കണ്ണും. വേദനിക്കുന്ന ഹൃദയവും കാണിക്കാതെ ഞാൻ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.കള്ളകണ്ണീർ അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് ഒഴുകി..
“അഭീ ഞാൻ…” ന്യായീകരണത്തിനു വാ തുറന്നപ്പോഴേക്ക്.. എനിക്ക് കലി കേറി..
“മിണ്ടരുത്.!!! എനിക്കൊന്നും കേൾക്കണം എന്നില്ല.ഹോസ്പിറ്റൽ മുതൽ ഞാൻ നിന്റെ പിന്നിലുണ്ടായിരുന്നു.. അവസാനം പാർക്കിങ്ങിന്റെ ആ ഇരുണ്ട മൂല വരെ.വേശ്യയേക്കാൾ തരം താഴും എന്ന് കരുതീല്ല ” കൈ ചൂണ്ടി ഞാൻ ആ മുഖം നോക്കി പറഞ്ഞു.. കണ്ണുനിറക്കാൻ അല്ലാതെ അവൾക്കെന്ത് അറിയാം..
“അഭീ ഞാൻ പറയുന്നതൊന്ന് കേൾക്ക്…. അപ്പു നിർബന്തിച്ചപ്പോ ” മുന്നോട്ട് വന്നു എന്റെ കൈ പിടിക്കാൻ നോക്കി അവൾ പറഞ്ഞു.
” ഓഹ് നിർബധിച്ചാൽ അങ്ങ് നിന്ന് കൊടുക്കും ല്ലെ… ഇതായിരുന്നോ നിനക്ക് മുന്നേയും പണി ” പ്രാന്ത് കേറി എനിക്ക്… ഒച്ച വല്ലതെ പൊന്തി..
“അഭീ പ്ലീസ് അമ്മ കേൾക്കും…” അവൾ എന്റെ വായ പൊത്താൻ നോക്കി.
“കേൾക്കട്ടെ .തള്ള കേൾക്കട്ടെ അനിയത്തിയുടെ സൂക്കേട്..കണ്ടവന്മാർക്ക് ഒക്കെ നിന്ന് കൊടുക്കാൻ പോവുന്ന…” പറഞ്ഞു തീർന്നില്ല അവളുടെ കൈ എന്റെ കവിളിൽ നേരിട്ട് പതിഞ്ഞു.
“വേണ്ടാത്തത് പറയരുത്…” വല്ലാത്ത ദേഷ്യം അതിലുണ്ടായിരുന്നു.
“നിന്നെ ഞാൻ തല്ലില്ല കാരണം എനിക്ക് അത്രക്ക് അറപ്പാ നിന്നെ…”
റൂമിന്റെ മുഴക്കി കൊണ്ട് ഞാൻ ആർത്തു പറഞ്ഞപ്പോഴേക്ക്, ചെറിയമ്മ കരഞ്ഞു കൊണ്ട് എന്നെ പൊതിഞ്ഞു..
“അഭീ…അഭീ..പ്ലീസ് ഞാൻ പറയുന്നത് ഒന്ന് കേൾക്ക്…. പറ്റിപ്പോയി… അഭീ… ” പിടഞ്ഞു മാറി പുറത്തേക്ക് പോകാൻ നിന്ന എന്നെ വിടാതെ അവൾ പിടിച്ചപ്പോ, കുടഞ്ഞു മാറിക്കൊണ്ട് ഞാൻ വാതിലിനു പുറത്തേക്ക് എത്തി. എവിടേക്കെങ്കിലും ഇപ്പൊ മാറണം എന്ന് തോന്നി.. വിടാതെ വന്നു വീണ്ടും എന്നെ ബലമായി നിർത്തിക്കാൻ അവൾ നോക്കി..
“അഭീ പോവല്ലേ… ഞാൻ പറയണത് ഒന്ന് കേൾക്ക്.. ഞാനും അപ്പുവും ഇത്തിരി കാലം റിലേഷനിൽ ആയിരുന്നു.. വളരെ കുറച്ചു കാലം ” കരഞ്ഞു കൊണ്ട് എന്നെ പിടിക്കുന്ന.. അവളെ ഞാൻ ഉന്തി മാറ്റി… സ്റ്റെപ്പിന്റെ സൈഡിലുള്ള ചുമരിലേക്ക് ചെന്നിടിച്ചു അവൾ നിന്നു.ഇനിയും അവളുടെ കള്ള കഥകൾ കേട്ട് നിൽക്കാൻ എനിക്ക് പറ്റില്ല. അത്രക്ക് ഞാൻ തകർന്നു.
“ഇനിയും ആവാലോ ചെന്ന് കൊടുക്ക്.. കാത്തിരിക്കുന്നുണ്ടാവും ” ഉള്ള ദേഷ്യം എല്ലാം തീർത്തു പറഞ്ഞു തളർന്ന അവളെ വകവെക്കാതെ സ്റ്റെപ്പിലേക്ക് തിരിഞ്ഞപ്പോ മുകളിലേക്ക് കേറി വരുന്ന അമ്മണ്ട്… എന്റെ മുഖത്തേക്ക് നീളുന്ന നോട്ടത്തിൽ… ആ കണ്ണ് നിറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. എല്ലാം കേട്ടു കാണും.
“അഭീ…” പുറകിൽ നിന്ന് അനുവിന്റെ വിളി വന്നതും നിന്നു.. അമ്മയെ കണ്ടു കാണും..വിശദീകരണത്തിന് നിൽക്കാൻ ഒന്നും താൽപ്പര്യമില്ല.ഞാൻ താഴേക്ക് ഇറങ്ങി അമ്മയുടെ മുന്നിലെത്തി.
“അമ്മേ…അത്‌..” ആ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞത് കണ്ടപ്പോ എന്തോരു വിങ്ങൽ.ചെറിയമ്മയെ ആണ് അമ്മ നോക്കുന്നത്.എന്നെ നോക്കുന്നു കൂടി ഇല്ല..
‘”പറഞ്ഞിരുന്നു ഞാൻ.. ഞങ്ങളുടെ മുന്നിൽ വെച്ചു.. നാടകം കളിക്കരുതെന്ന്. ഞങ്ങളെ ബോധിപ്പിക്കാൻ നിങ്ങൾ തമ്മിൽ സ്നേഹം കാണിക്കരുത് എന്ന്. എത്ര കാലം വേദനിപ്പിച്ചെട അവളെ.. മതിയായില്ലേ നിനക്ക് “” വന്നു വന്നു എന്റെ തോളിൽ ആയി എല്ലാം. അവളുടെ കരച്ചിലിനെ ഇവിടെ വിലയുള്ളു.
“നിങ്ങൾ ശെരിക്കും എന്റെ തള്ള തന്നെ ആണോ…?” പിടിവിട്ടു പോയി. ഇത്രേം തകർന്ന എന്നേക്കാൾ.. അവളുടെ കാര്യങ്ങൾക്ക് മാത്രമാണ് ഇവരെല്ലാ കാലവും നിന്നിട്ടുള്ളത്.. ആ വാക്കുകൾ കേട്ടപ്പോ ദേഷ്യം വന്നു പോയി. അമ്മയുടെ കൈ വന്നു. ആദ്യമായിട്ട് എന്റെ കവിളിൽ. ഒന്നല്ല.. രണ്ടല്ല മൂന്ന് വട്ടം.. നിന്ന് വാങ്ങി.വേദന ഇല്ലായിരുന്നു ഒരു തരം മരവിപ്പ്
“ചോദിക്കണം ഡാ നിന്നെ ഇത്രേ ആക്കിയ ഞങ്ങളോട് തന്നെ ചോദിക്കണം,ഇത്ര കാലം നിന്നെ ഞാൻ തല്ലിയിട്ടില്ല… ഇനീം വയ്യ!! ഞങ്ങൾക്ക് അല്ലെങ്കിലും ഇവൾക്ക് വേണ്ടി എങ്കിലും..ഇവളുടെ കണ്ണ് നിറയുമ്പോൾ തകരുന്നത് എന്റെ ചങ്ക് കൂടെയാ “” അമ്മ കരഞ്ഞു ആ കൈകൾ എന്റെ കോള്ളറിൽ പിടിച്ചു വലിച്ചു. മിണ്ടാൻ വയ്യായിരുന്നു. ഒരിക്കലും അനുഭവിച്ചിട്ടില്ലാത്ത ഒരു തരം മന്തത.
