താമസിയാതെ ഞങ്ങൾ ആ വലിയ താടിയുള്ള ഗുരുജിയെയും കടന്നുപോയി, ഞാൻ നേരത്തെ പറഞ്ഞതുപോലെ, ലജ്ജയില്ലാതെ അവളെ ആപാദചൂഢം ആർത്തിയോടെ നോക്കിയത് അയാൾ മാത്രം ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ. അയാളുടെ ശരീരഭാഷ ഒരു മസിൽ മാന് ചേർന്ന വിധമായിരുന്നു, അതിനാൽ എനിക്ക് ഒരൽപ്പം അസ്വസ്ഥത തോന്നി. അവളുടെ ഇൻസ്റ്റാഗ്രാമിൽ അതുപോലെയുള്ള കുറേപ്പേരെ അവൾ ഫോളോ ചെയുന്നുണ്ട് അവൾക്ക് ബേസിക്കലി സ്പോർട്സ അത്‌ലറ്റിക് ബോഡി ഒക്കെ ഇഷ്ടമാണ് കോളേജിലെ വോളിബോൾ താരം ആയിരുന്നത് കൊണ്ടാവണം.
“ഇവിടെ ഇരിക്കാം അല്ലെ.” അയാളുടെ രണ്ടു സീറ്റ് പിന്നിൽ നിന്നുകൊണ്ട് സ്‌മൃതി ചോദിച്ചു.
“ഇല്ല, ഇച്ചിരി കൂടെ പോകാം.” ഞാൻ ഇംഗ്ലീഷിൽ പറഞ്ഞു.
“അയ്യോ, ഇനിയും പിറകിലേക്കോ? ബസിന്റെ കുലുക്കം കൊണ്ട് നമുക്ക് ഉറങ്ങാനെ ആവില്ല അജിത്!” അവൾ പറഞ്ഞു.
“എന്നെ വിശ്വസിക്കൂ സ്‌മൃതി, അത്ര കുഴപ്പം ഉണ്ടാകാനിടയില്ല.” ഞാൻ അവളെ സമാധാനിപ്പിച്ചു.
സത്യത്തിൽ അതായിരുന്നു ഞാൻ ചെയ്ത മറ്റൊരു തെറ്റ്! ഞങ്ങൾ അവിടെ ഇരുന്നെങ്കിൽ, ബാഗുകൾ ആ സീറ്റിനു മുകളിൽ ഉള്ള റാക്കിൽ തന്നെ വയ്ക്കാമായിരുന്നു, അവൾ പറഞ്ഞത് കേട്ടാൽ മതിയായിരുന്നു. ഒരുപക്ഷേ, ഒരുപക്ഷേ, മറ്റ് യാത്രക്കാരുമായി വളരെ അടുത്ത്, ഗുരുജിയ്ക്ക് ഇങ്ങനെ അവളുടെ അടുത്തിരിക്കാൻ കഴിയുമായിരുന്നില്ല. ആവൊ എനിക്കറിയില്ല, അറിയാൻ ഒരു മാർഗവുമില്ല.
ഞാൻ അവളെ പിറകിലേക്ക് ആളുകൾ കയറുന്നതിന്റെ നേരെയുള്ള ഉള്ള സീറ്റിൽ കൈകാണിച്ചു.
“ഇവിടെ മതി.” ഞാൻ പറഞ്ഞു.
“അയ്യോ ഇവിടെ ബാഗുകൾക്ക് ഷെൽഫ് ഇല്ല.” സ്‌മൃതി പറഞ്ഞു.
“ഞാൻ ബാഗ് മുൻപിൽ വെക്കാം സ്‌മൃതി , എന്തായാലും ഞാൻ ഉറങ്ങാൻ പോണില്ല….സ്‌മൃതി ഉറങ്ങിക്കോ.”
സ്‌മൃതി ഇരിക്കുമ്പോൾ ഞാൻ ഞങ്ങളുടെ ബാഗുകൾ മുന്നിൽ വച്ചു. ബസ് പതിയെ നീങ്ങി തുടങ്ങി, താമസിയാതെ സ്‌മൃതി എന്റെ തോളിൽ ചാഞ്ഞു മയങ്ങി, ആ മയക്കത്തിലും കാർഡിഗൺ ഇട്ടിരിക്കുമ്പോളും അവൾക്ക് തണുക്കുന്നതായി എനിക്ക് തോന്നി.
തണുത്ത കാറ്റ് മുഖത്തേക്ക് അടിക്കുമ്പോളും എന്റെ ശരീത്തെക്കാളും മരവിപ്പ് മനസിന് ഏറ്റിരുന്നു . ആ ഇരുണ്ട ബസ്സിൽ ഇരിക്കുമ്പോൾ സംഭവങ്ങളുടെ മുഴുവൻ ക്രമവും എന്റെ മനസ്സിൽ നിറഞ്ഞു. മീറ്റിംഗിനായി ഡൽഹിയിലെത്താനുള്ള എന്റെ ശ്രമങ്ങൾ ഉപേക്ഷിക്കാനുള്ള എല്ലാ തടസ്സങ്ങളും ദൈവത്തിൽ നിന്നുള്ള ഒരു അടയാളമായിരുന്നോ എന്ന് ഞാൻ ചിന്തിച്ചു. ഏതെങ്കിലും ഘട്ടങ്ങളിൽ എനിക്ക് വ്യത്യസ്തമായ ഒരു തീരുമാനം ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിൽ – ഫ്ലൈറ്റ് റദ്ദാക്കലിനുശേഷമോ, ഹൈവേ ട്രാഫിക്കിന് ശേഷമോ, അപകടത്തിന് ശേഷമോ, അല്ലെങ്കിൽ ബസ്സിൽ കയറി അപകടകരമായതായി കാണപ്പെടുന്ന ഭീഷണിയെ കണ്ടതിനുശേഷമോ കാര്യങ്ങൾ വ്യത്യസ്തമായി മാറുമായിരുന്നു. പക്ഷേ ഞാൻ അതൊന്നും കാര്യമാക്കാതെ ഇരുന്നതുകൊണ്ടാണ് ഇവിടെയിപ്പോൾ ഇങ്ങനെ ഇരിക്കേണ്ടി വന്നത് !.
എന്റെ നിരപരാധിയായ സുന്ദരിയായ ഭാര്യ ഗുരുജിയെന്ന കൊള്ളക്കാരന്റെ പിടിയിലാവില്ലായിരുന്നു. പുതപ്പിനടിയിലെ ഗുരുജിയുടെ കൈകളുടെ ചലനങ്ങൾ ശരിക്കും തിരക്കിലായിരുന്നു. അവിടെ എന്താണ് സംഭവിക്കുന്നതെന്ന് എനിക്ക് സങ്കൽപ്പിക്കാൻ പോലുമാകുന്നില്ല . സ്‌മൃതി നേരിടുന്ന അപമാനം മൂലം കുറച്ചുനേരമായി ഞാൻ അവളെ നോക്കാതിരിക്കാൻ ശ്രമിക്കുകയാണ്. പക്ഷെ കഴിഞ്ഞില്ല , ഞാൻ അവളെ നോക്കിപ്പോയി. സ്‌മൃതിയും ഗുരുജിയും llama natural wool കൊണ്ട് നിർമ്മിതമായ അവൾക്കേറെ പ്രിയപ്പെട്ട ആ പുതപ്പിന്റെ ഉള്ളിൽ ആയിരുന്നു. എനിക്ക് ഗുരുജിയുടെ മുഖമോ സ്‌മൃതിയുടെ മുഖമോ ഇപ്പോൾ ഒട്ടും കാണാൻ കഴിയുമായിരുന്നില്ല. പക്ഷെ വണ്ടിയുടെ കുലുക്കവും അപ്രതീക്ഷിതമായ കാറ്റും കൂടെ ആയപ്പോൾ ആ ചലങ്ങൾക്ക് ഒത്തു ഇരുവരെയും പുതച്ച പുതപ്പ് ഊർന്നു വീണു…..
സ്‌മൃതിയുടെ വെളുത്ത സുന്ദരമായ മുഖം ജനാലയ്ക്കു നേരെ കമ്പിയിൽ അമർത്തി ഗുരുജി അയാളുടെ കറുത്ത കട്ട താടിയുള്ള മുഖം കൊണ്ട് സൗമ്യമായി ചുംബിക്കുകയായിരുന്നു.
ആ കാഴ്ച …..എന്റെ വയറിനു നേരെ പിടിച്ചിരിക്കുന്ന കത്തി എന്റെ ഹൃദയത്തിൽ കയറുന്നതായി എന്നെ തോന്നിപ്പിച്ചു, ഇരുട്ടിൽ പോലും അയാളുടെ രോമനിബിഡമായ കൈകൾ സ്‌മൃതിയുടെ ബ്രൗൺ കാർഡിഗണിനു മുകളിലൂടെ അയാൾ ഞെക്കി പിഴിഞ്ഞ് കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. ഗുരുജിയുടെ കവിളിൽ സ്‌മൃതിയുടെ കണ്ണ് നീര് നനഞ്ഞുകൊണ്ട് ഒഴുകുന്നുണ്ടായിരുന്നു, അവൾ ആ അധമന്റെ കൽപന അനുസരിച്ചുകൊണ്ട് അവളുടെ ശബ്ദങ്ങൾ പരമാവധി അടക്കി പിടിച്ചു സൂക്ഷിക്കുന്നത് ഞാൻ തൊണ്ട വരണ്ടുങ്ങി കൊണ്ട് പ്രതികരിക്കാനാവാതെ ആ കാഴച്ചയിൽ നോക്കി നിന്നു.
അവളുടെ കണ്ണുനീർ എന്നെ അലട്ടുന്നതിലും കൂടുതൽ ഗുരുജിയെ ചൊടിപ്പിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു, അയാൾക്കതൊരു ശല്യമായി തോന്നിയിട്ടുണ്ടാകാം. അയാൾ കൈ എത്തിച്ചുകൊണ്ട് അയാളുടെ തോക്കിനായി പരതി, അയാളുടെ ഓം ജുബ്ബയുടെ പോക്കറ്റിൽ നിന്നും മറ്റൊരു ഷോട്ട് ഗൺ എടുത്തുകൊണ്ട് അത് എന്റെ ദിശയിലേക്ക് ചൂണ്ടിക്കാണിച്ചു. എന്നിട്ട് ആ അസുരജന്മം എനിക്ക് കേൾക്കാൻ മതിയായ ഉച്ചത്തിലുള്ള ശബ്ദത്തിൽ സ്‌മൃതിയോടു മന്ത്രിച്ചു.
“അതെ….നിന്റെ പൂങ്കണ്ണീർ എനിക്ക് മനസിലാകും. പക്ഷേ ഇത് എന്റെ ജുബ്ബയിൽ മുഴുവനും ആയി നനഞ്ഞു കുതിർന്നു. നീയിതു നിർത്തുന്നുണ്ടോ, അല്ലെങ്കിൽ നിന്റെ ഭർത്താവിന്റെ തലയിൽ തന്നെ ഞാൻ വെടിവയ്ക്കും.”
അവൾ ആശ്വാസത്തോടെ കണ്ണുകൾ തുടച്ചു. അവശേഷിക്കുന്ന കണ്ണുനീർ ഗുരുജി നക്കികുടിക്കുമ്പോ ഞാൻ ബസിലെ കമ്പിയിൽ മുറുകെ പിടിച്ചു, എനിക്കത് നോക്കാതെ ഇരിക്കാമായിരുന്നു പക്ഷെ …അറിയില്ല ഗുരുജി അയാളുടെ നാവുകൊണ്ട് നക്കി മൃദുവായി കവിളിൽ നിന്നും വഴിഞ്ഞെടുത്തു. അയാളുടെ ഒരു കരതലം അപ്പോഴും സ്‌മൃതിയുടെ മുലകളെ ഞെക്കി പൊട്ടിക്കുകയാണ്.
“നല്ല കുട്ടി. നീ ഒരു ബുദ്ധിമതി തന്നെയാണ് എന്ന് എനിക്ക് തോന്നുന്നത്. അതിനാൽ ഞാൻ ഇത് വളരെ വ്യക്തമായി പറയട്ടെ. നീ അർദ്ധരാത്രിയിൽ ഒരു ഇരുണ്ട ബസ്സിലാണ്, നീയും നിന്റെഭർത്താവും എന്റെ കാരുണ്യത്തിലാണ്. എനിക്ക് നിന്നെ വല്ലാതെ ഇഷ്ടമായി. നിന്റെയീ സൗകുമാര്യം എനിക്ക് നുകരണം എന്നുണ്ട്. പക്ഷെ എന്തോ എനിക്ക് നിന്നെ വേദനിപ്പിക്കാൻ തോന്നുന്നില്ല. നിന്റെ ഭർത്താവിനെ ഞാൻ ഉപദ്രവിക്കില്ല, പക്ഷെ കുറച്ച് സമയത്തേക്ക് ഞാൻ മനസ്സിൽ ആഗ്രഹിക്കുന്നത് ഞാൻ ചെയ്യട്ടെ, നിന്നെ കൊല്ലാൻ ഉള്ള ആയുധം എന്റെ കൈയിലുണ്ട് , പക്ഷെ പേടിക്കണ്ട, വെറുതെ വിടും ഉറപ്പ്. പക്ഷെ എതിർത്തലോ കരഞ്ഞാലോ പിന്നെ ഞാൻ എന്ത്ചെയ്‌യുമെന്നു എനിക്കറീല.
ഞങ്ങൾ ഇരുവരെയും ഭയപ്പെടുത്തുന്ന അവസാന വാചകം അദ്ദേഹം കനത്തിൽ പറഞ്ഞു. അവൾ കണ്ണുകൾ വിശാലമായി തുറന്നു, അവൾക്ക് കണ്ണീരു വറ്റിയപോലെ എനിക്ക് തോന്നി. അയാളുടെ മുഖം സ്‌മൃതിയിലേക്ക് തിരിഞ്ഞു, അയാൾ സ്‌മൃതിയുടെ കണ്ണുകളിലേക്ക് ഉറ്റുനോക്കി.
