മുറപ്പെണ്ണിന്റെ കള്ള കളിഅടിപൊളി  

മനീഷ :ഉണ്ണിയേട്ടൻ പോകുമ്പോൾ എനിക്ക് അവിടെ ഉണ്ടാകണം എന്നൊരു ആഗ്രഹം തോന്നി.

ഉണ്ണി :ഈ തവണ നീ ക്ഷമിക്ക് അടുത്ത തവണ നീ ആ വീട്ടിൽ തന്നെ ഉണ്ടാകും.

അവൻ പറഞ്ഞതിന്റെ പൊരുൾ മനസ്സിൽ ആയപ്പോൾ അവൾക്ക് സന്തോഷം ആയി.കുറച്ചു നേരം കൂടി അവൻ അവളോട്‌ സൊറ പറഞ്ഞു നിന്ന ശേഷം തിരിച്ചു പോയി. അവൻ പോയ് കഴിഞ്ഞപ്പോൾ അവൾക് ഒന്ന് പൊട്ടികരയണം എന്നുണ്ടായിരുന്നു അവൾക് പക്ഷെ എല്ലാത്തിനും അവസാനം ശുഭം ആയി തന്നെ നടക്കും എന്നൊരു ചിന്ത അവളുടെ മനസ്സിൽ മന്ത്രിച്ചു.

വീട്ടിൽ ചെന്നു അച്ഛനോട് ഉണ്ണിയേട്ടൻ പോകുന്ന കാര്യം ഒന്ന് പറഞ്ഞാലോ എന്ന് ചിന്തിച്ചു. എന്നാൽ പിന്നെ നടക്കാൻ പോകുന്ന അടിക്കും ബഹളത്തിനും അവളെ കൊണ്ട് ഒന്നും ചെയ്യാൻ സാധിക്കില്ല. എല്ലാം അടക്കി പിടിച്ചു കൊണ്ട് അവൾ ആ വീട്ടിൽ വിയർപ്പു മുട്ടി. ആരും കാണാതെ ഉണ്ണിയേട്ടനുമായി ചാറ്റിങ് ചെയ്തു. ഇടയ്ക്ക് ഇടയ്ക്ക് അവൾ അവന് മെസ്സേജ് അയച്ചു കൊണ്ടേ ഇരുന്നു. എന്നാൽ പോകുന്ന തിരക്കിൽ ആയത് കൊണ്ട് അവൻ റിപ്ലൈ വളരെ സാവധാനം ആയിരുന്നു കൊടുത്തു കൊണ്ട് ഇരുന്നത്. അടുത്ത ദിവസം അവൻ കാറിൽ പോകുന്നത് ദൂരെ നിന്നു കൊണ്ട് അവൾ കണ്ടു. ഹൃദയം പൊട്ടിയ വേദനയും കടിച്ചു പിടിച്ചു അവൾ വീട്ടിലേക്ക് നടന്നു ഇനി രണ്ട് വർഷം ഒരു വലിയ കാത്തിരിപ്പ്……

ദിവസങ്ങൾ മെല്ലെ നീങ്ങി. ദുബായ് ചെന്ന് ഉണ്ണി പുതിയ സിം എടുക്കും വരെ അവർ തമ്മിൽ വിളിയും പറച്ചിലും എല്ലാം കുറവ് ആയിരുന്നു. അപ്പോഴേക്കും ഒരു മാസം കൂടി തെള്ളി നീങ്ങി അവൾ കോളേജിലേക്ക് കാൽ വെച്ചു. വീട്ടിൽ നിന്ന് കുറച്ചു ദൂരം ഉള്ളത് കൊണ്ട് പോയി വരവ് വളരെ കഷ്ടം ആണ് അതുകൊണ്ട് അവിടെ തന്നെ ഹോസ്റ്റലിൽ തങ്ങി. അവിടെ വെച്ച് അവൾക്ക് ഒരു കൂട്ടുകാരിയെ കിട്ടി മീര. ആളു ഒരു നല്ല പാലക്കാരി പെൺ കൊച്ചു ആണ്. നന്നായി വായി നോക്കുന്ന പ്രകൃതം. അവർ രണ്ടും ഒരു റൂമിൽ ആയിരുന്നു അത് പോലെ അവർ രണ്ടും ഒരു ഡിവിഷൻ ആയിരുന്നു. അവർ പരസ്പരം പരിചയപെട്ടു.
മനീഷ :ഹായ്..

മീര :ഹായ്…ഞാൻ മീര സ്ഥലം കോട്ടയം പാല….

മനീഷ :ഞാൻ മനീഷ…. കൊല്ലം തെന്മല.

മീര :ഞാൻ അവിടെ ചെറുപ്പത്തിൽ ടൂർ വന്നിട്ടുണ്ട്. അവിടെ ആണൊ വീട്.

മനീഷ :അതെ…!

മീര സംസാരിക്കുമ്പോളും ഫോണിൽ ടൈപ്പ് ചെയ്യുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

മീര :പാല അറിയുമോ…

മനീഷ :കേട്ടിട്ടുണ്ട് പോയിട്ടില്ല….

മീര :വീട് വിട്ട് ആദ്യം ആയിട്ട് ആണൊ..

മനീഷ:അതെ…

മീര :അതെ അതാണ് ഇങ്ങനെ ഒതുങ്ങി സംസാരിക്കുന്നത്. അതെ ഞാൻ പിന്നെ ഇങ്ങനെ ഹോസ്റ്റലിൽ നിന്നാണ് ഫഹ്റുപ്പത്തിലെ പഠിക്കുന്നത്. അപ്പായും അമ്മയും ലവ് മാര്യേജ് ആയിരുന്നു. വീട്ടിൽ എതിർപ്പ് ആയിരുന്നു കൂടുതൽ. കല്യാണം കഴിഞ്ഞു ഒരു വർഷം കഴിഞ്ഞു ഞാൻ ജനിച്ചു. പക്ഷേ അപ്പോഴേക്കും അവരുടെ ഇടയിൽ പൊരുത്ത കേട് ആയി. അവർ തമ്മിൽ നിയമപരമായി പിരിഞ്ഞു. പിന്നെ ഞാൻ മാത്രം ബാക്കി ആയി. രണ്ടാളും എന്നേ നോക്കുന്നു എന്ന ഔദാര്യമായി ചിലവിന് ഉള്ള പൈസ അയച്ചു തെരും. അപ്പ ദുബായ് ബിസിനസ് മാൻ ആണ്. അതിന്റെ തിരക്ക് കാരണം എന്നേ വന്നു കാണാൻ പോലും സമയം ഇല്ല. പിന്നെ അമ്മ ആസ്‌ട്രേലിയയിൽ ഒരു ഹോസ്പിറ്റലിൽ dr ആയി വർക്ക് ചെയ്യുന്നു. ആർക്കും എന്നേ വന്നു കാണാൻ സമയം ഇല്ല.

അവളുടെ കഥ കേട്ടപ്പോൾ മനീഷ ആകെ തകർന്ന് പോയി. മീരയ്ക് മുൻപിൽ തന്റെ സങ്കട കഥകൾ ഒന്നും തന്നെ അല്ലെന്ന് അവൾക്ക് തോന്നി.

മനീഷ :സോറി…

മീര :എന്തിന്….!

മനീഷ :ഞാൻ കാരണം വീണ്ടും അതൊക്കെ…

മീര :ഹേയ് ഒരിക്കലും ഇല്ല ഇത് എന്റെ വിധി ആണ് അതിൽ മറ്റുള്ളവരെ പഴിചാരിയിട്ട് കാര്യം ഇല്ല പിന്നെ സങ്കടം മനസ്സിൽ വെക്കാതെ ആരോട് എങ്കിലും ഒക്കെ തുറന്നു പറയണം അപ്പോൾ കുറച്ചു ആശ്വാസം കിട്ടും. അതെ തന്നെ ഇപ്പോൾ ഞാൻ എന്റെ ബെസ്റ്റ് ഫ്രണ്ട് ആയി കാണുവാ കുഴപ്പം ഉണ്ടോ.

അത് കേട്ട് മനീഷയ്ക്ക് ചിരി വന്നു.

മനീഷ :അതിനു എന്താ ഇനി മുതൽ ബെസ്റ്റ് ഫ്രണ്ട്സ് ആയിരിക്കും.
അവർ പരസ്പരം കൈ കൊടുത്തു. മനീഷയുടെ വിഷമം പയ്യെ പയ്യെ അവളുടെ കൂടെ കൂടിയപ്പോൾ കുറഞ്ഞു വന്നു. അവർ നല്ല കട്ട ഫ്രണ്ട്സ് ആയി മാറി. എന്നാൽ മനീഷ ചില സമയത്ത് അവളെ നോക്കുമ്പോൾ കൈയിൽ ഫോണിൽ ആരോടോ അവൾ വേഗത്തിൽ ചാറ്റിങ് ചെയ്യുന്നത് കാണാമായിരുന്നു. അത് ആരോട് ആണെന്ന് ചോദിക്കണം എന്നുണ്ടെകിലും അവളുടെ പേർസണൽ കാര്യത്തിൽ വെറുതെ ഇട പെടേണ്ട എന്ന് അവൾക്ക് തോന്നി. കോളേജിൽ നിന്ന് ഇറങ്ങിയ ഒരു ദിവസം മനീഷയെ ബസ് സ്റ്റോപ്പിൽ നിർത്തി അവൾ കുറച്ചു ദൂരെ നിൽക്കുന്ന ബൈക്കിൽ വന്ന ഒരു പയ്യൻ കൂടെ സംസാരിക്കുന്നത് കണ്ടു.കുറച്ചു നേരം കഴിഞ്ഞു പോകാൻ ഉള്ള ബസ് വരാൻ ആയപ്പോൾ അവൾ തിരികെ പോന്നു. ആരാണ് അതെന്ന് അവളോട്‌ ചോദിക്കണമ് എന്ന് അവൾക് തോന്നി. അപ്പോൾ അത് പറ്റിയില്ലെങ്കിലും റൂമിൽ ചെന്നപ്പോൾ മനീഷ അവളോട്‌ അവനെപറ്റി ചോദിച്ചു.

മനീഷ :അല്ല നീ ആരോട് ആണ് ബസ് സ്റ്റോപ്പിൽ വെച്ച് മാറി നിന്ന് സംസാരിച്ചത്.

മീര :ഞാൻ അത് വിചാരിക്കുക ആയിരുന്നു ഇത്രയും നേരം എന്ത്കൊണ്ട് അത് നീ എന്നോട് ചോദിച്ചില്ല എന്ന്.

മനീഷ :ശെരി ഇപ്പോൾ ചോദിച്ചിരിക്കുന്നു. ആരാ അത്…!!!

മീര :നിനക്ക് ലവർ ഉണ്ടോ…!

മനീഷ :ഉം….

മീര :ഹമ്പടി കള്ളി അപ്പോൾ മിണ്ടാ പൂച്ച അല്ല…

മനീഷ :അതിനു എന്താ ഞാൻ ഇഷ്ട്ടപെടുന്നത് എന്റെ മുറ ചെക്കനെ തന്നെ ആണ്.

മീര :ഓഹ്ഹ് കുടുംബക്കാർ തന്നെ ആണൊ അത് ബോർ ആണ്.. മനീഷ :എന്ത് ബോർ….!

മീര :അതെ മുറച്ചെക്കൻ എന്നൊക്കെ പറയുമ്പോ നിന്നെ ചെറുപ്പം മുതലേ അറിയുന്ന ഒരാൾ അല്ലേ. എനിക്ക് അങ്ങനെ അല്ല ഒരു നിമിഷത്തിൽ സ്പർക്ക് തോന്നി ഇവൻ തന്നെ ആണ് ഞാൻ കാത്തിരുന്ന ആൾ എന്ന് തോന്നണം അതിലാണ് ത്രില്ല്.

മനീഷ :നിനക്ക് എന്തെങ്കിലും കുഴപ്പം ഉണ്ടോ…!

മീര :നീ പേടിക്കണ്ട വട്ട് ഒന്നും അല്ല….!

മനീഷ :ഹേയ് ഇത് മുഴു വട്ട്, സിദ്ധാന്തം…..! അല്ലാണ്ട് എന്താ പറയാ…
മീര :എടി അവൻ എന്റെ ലവ്ർ ആണ്. ഞാൻ നേരത്തെ നിന്ന ഹോസ്റ്റലിൽ പിള്ളേർ ഇവൻ കാര്യം അവിടെ പോയി പറഞ്ഞു അവസാനം അവിടെ നിന്ന് ഞാൻ പുറത്ത് ആയി. അത് കൊണ്ട് മാറി നിന്ന് സംസാരിച്ചത്.

മനീഷ :ഒഹ്ഹ്ഹ്ഹ് അതാണല്ലേ ഒരു ഒളിച്ചു കളി..

മീര :എനിക്ക് അങ്ങനെ ഒളിച്ചു കളി ഒന്നും ഇല്ല എല്ലാം സ്ട്രൈറ്റ്. ഇനിയും ഹോസ്റ്റൽ മാറാൻ വയ്യാ അത് കൊണ്ട് കുറച്ചു സീക്രെട് ആയി പോകാം എന്ന് കരുതി.

മനീഷ :ഉം നടക്കട്ടെ നടക്കട്ടെ…

മീര :അല്ല അപ്പോൾ നിന്റെ ആള് ആയി ഒന്ന് ചാറ്റിങ് ചെയ്യണേയോ കാൾ ചെയ്യുന്നയോ ഞാൻ ഇതുവരെ കണ്ടിട്ടില്ല.

മനീഷ :ഉണ്ണിയേട്ടൻ ഇപ്പോൾ ദുബായ്ക്ക് പോയി അവിടെ ചെന്ന് ഒരു മാസം ആകുന്നെ ഉള്ളു. സിം റെഡി ആയിട്ടില്ല റെഡി അയാൾ പിന്നെ വിളി തന്നെ.

+34

-2