പെട്ടെന്ന് സമർ ഉറക്കത്തിൽ നിന്ന് ചാടിയെണീറ്റു…അവൻ വിയർത്തിരുന്നു…സ്വപ്നത്തിൽ കണ്ടത് അവനെ വേട്ടയാടി…കുന്നിന്മുകളിൽ അവൻ കെട്ടിയ ടെന്റിനുള്ളിൽ ആയിരുന്നു അവൻ…ടെന്റിനുള്ളിലെ ഇരുട്ടിലേക്ക് അവൻ നോക്കിയിരുന്നു കുറച്ചുനേരം…പിന്നെ അവൻ പുറത്തേക്കിറങ്ങി…
ഒരു കുന്നിന്മുകളിലാണ് സമർ ടെന്റ് കെട്ടിയിരുന്നത്‌..ടെന്റിന് മൂന്നുഭാഗവും കൊക്കയായിരുന്നു…ആരും കേറാൻ മടിക്കുന്ന ഒരു കുന്ന്…അവിടെയാണ് ടെന്റ് കെട്ടി സമർ ഒരു രാത്രി ചിലവഴിച്ചത്…ഒന്ന് ചെറുതായി തെന്നിയിരുന്നെങ്കിൽ കൊക്കയിൽ വീണ് തവിടുപൊടിയായേനെ…
സമർ നടന്ന് കൊക്കയുടെ അടുത്തെത്തി…കുറച്ചുനേരം കൊക്കയിലേക്ക് നോക്കി നിന്ന ശേഷം അവൻ അവിടെ ഇരുന്നു…കൊക്കയിലേക്ക് കാലും നീട്ടി…ഒന്നും അവനെ ഭയപ്പെടുത്തിയില്ല…അവൻ അവിടെയല്ലായിരുന്നു…അവൻ വേറേതോ ലോകത്തായിരുന്നു…അവൻ വേറെയെന്തോ ചിന്തകളിൽ മുഴുകി അവിടെ ഇരുന്നു…നേരത്തെ കണ്ട സ്വപ്നത്തിന്റെ കെട്ട് ഇനിയും അവനിൽ നിന്ന് മാറിയിട്ടില്ലായിരുന്നു.. അത് അത്രയധികം അവനെ വേട്ടയാടി…അവൻ ആകാശത്തേക്ക് നോക്കി…രണ്ട് കിളികൾ വട്ടമിട്ട് പറക്കുന്നത് അവൻ കണ്ടു…വട്ടമിട്ട് പറക്കുകയല്ല അവർ പരസ്പരം സ്നേഹിക്കുകയായിരുന്നു…അവർ പരസ്പരം പ്രേമിക്കുന്നത് സമർ ഇമ ചിമ്മാതെ നോക്കിയിരുന്നു കണ്ടു…അവർ പരസ്പ്പരം ചുംബിക്കുന്നതും അത് കഴിഞ്ഞുള്ള പെൺകിളിയുടെ കൊഞ്ചലൂറിയ ശബ്ദവും അവനെ ആനന്ദം കൊള്ളിച്ചു…അവനിൽ പ്രണയം നിറച്ചു…ഇതുവരെ തോന്നാത്തതെന്തോ അവന് ഉള്ളിൽ ഫീൽ ചെയ്യുന്നപോലെ തോന്നി…അവന്റെയുള്ളിൽ എന്തോ നിറയുന്നപോലെ തോന്നി..തലയ്ക്കുള്ളിലെ തീയും പുകയുമെല്ലാം എരിഞ്ഞടുങ്ങി വസന്തകാലം വന്നു…പൂക്കൾ പൂത്തു…അതിന്റെ പരിമളവും സൗന്ദര്യവും അവനുള്ളിൽ സന്തോഷം നിറച്ചു…അവന്റെ ആധികൾ ഒക്കെ ഇല്ലാണ്ടായപോലെ തോന്നി…അവനും ആ കിളികളെപ്പോലെ പ്രണയിക്കാൻ തോന്നി..തന്റെ പെൺവേഴാമ്പലിനെ കാണാൻ അവന് കൊതിയായി..അവളുടെ നെഞ്ചിൽ മുഖം ചേർക്കാൻ അവന്റെ ഉള്ളുതുടിച്ചു…
പ്രണയം…അറുപതുകാരനെയും ഇരുപതുകാരനാക്കുന്ന മഹാപ്രതിഭാസം…സ്നേഹിക്കാൻ തോന്നുന്ന തന്റെ ഇണയെ വരിപ്പുണരാൻ തോന്നുന്ന ഓരോ നിമിഷങ്ങൾ…അവൾക്ക് വേണ്ടി ഈ ലോകം തന്നെ കീഴടക്കാൻ കഴിയുമെന്ന വിശ്വാസം…
അകത്ത് സന്തോഷവും മുഖത്തു പുഞ്ചിരിയും വരുത്താൻ അഭിനയിക്കേണ്ടി വരാത്ത ദിവസങ്ങൾ…അവളെ ഒരു നോക്ക് കാണാൻ ഓരോ രാവും കഷ്ടപ്പെട്ട് വെളുപ്പിച്ചെടുക്കുന്ന രാവുകൾ…അവളുടെ കൈകോർത്തു നടക്കാൻ ഒരു തവണയെങ്കിലും അവസരം തരണേ എന്ന ദൈവത്തോട് പ്രാർത്ഥിക്കുന്ന പ്രാർത്ഥനകൾ…പ്രണയം അത്ര മനോഹരമാണ്…അത്രയത്ര മനോഹരം…പ്രണയം അസുരനെയും മനുഷ്യനാക്കും…എഴുപതുകാരനെ ഇരുപതുകാരനാക്കും…കാർക്കശക്കാരനെ കോമാളിയാക്കും…ഒരു മൂളിപ്പാട്ടുപോലും പാടാത്തവനെ നല്ല ഗായകനാക്കും…പ്രണയം..പ്രണയം…പ്രണയം…
പെട്ടെന്ന് ഒരു ഫാൽക്കൻ കിളിയുടെ ശബ്ദം അവൻ കേട്ടു… അവിടെ വട്ടമിട്ട് പറന്നിരുന്ന കിളികൾ ഭയത്താൽ പറന്നുപോയി…സമർ ശബ്ദം കേട്ട ഭാഗത്തേക്ക് നോക്കി…ഫാൽക്കൻ മേഘങ്ങളിൽ നിന്ന് പുറത്തേക്ക് വന്നു…അവന്റെ ചുവന്ന കണ്ണുകൾ ആരെയോ തേടി…അവൻ സമറിനെ കണ്ടു…സമർ അവനെ നോക്കിനിൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു…ഫാൽക്കൻ അത് കണ്ടതും അവന്റെ ഇമയൊന്ന് വെട്ടി…സമർ അവനെ തന്നെ നോക്കി നിന്നു..ഫാൽക്കൻ വന്ന വഴിക്ക് പറന്നു..മേഘങ്ങളിലേക്ക് വീണ്ടും ചേക്കേറി..അപ്പോഴേക്കും സമറിന്റെ കണ്ണുകളിലെ പ്രണയം മാഞ്ഞുപോയിരുന്നു…പകരം ആർക്കും കണ്ടുപിടിക്കാൻ പറ്റാത്ത ഒരു ഭാവം അവനിൽ തെളിഞ്ഞു നിന്നു….
★☆★☆★☆★☆★☆★☆
ഒരു ചായക്കട…
നാട്ടിലെ ചായക്കടയാണ് ആ നാട്ടിലെ പ്രധാന ന്യൂസ് ചാനൽ…
ആ നാട്ടിലെ പ്രധാന ചായക്കട കം ന്യൂസ് ചാനൽ ആണ് കാദർക്കാന്റെ ചായക്കട…നാട്(അത് നിങ്ങൾക്ക് പിന്നെ മനസ്സിലാകും..സസ്പെൻസ്..)…കാദറും ഭാര്യ റംലയും ആണ് ആ കട നടത്തിക്കൊണ്ടിരുന്നത്…
“കാദർക്കാ…അപ്പോ ആ ദിവസങ്ങൾ വന്നെത്തി തുടങ്ങി ല്ലേ…”…ചായകുടിച്ചോണ്ടിരുന്ന ഒരാൾ കാദർനോട് ചോദിച്ചു…കാദർ അതിനൊരു മൂളൽ കൊടുത്തു…
“ഏത് ദിവസം..”..റംല പതുക്കെ കാദരിനോട് ചോദിച്ചു…കാദർ പേടിപ്പെടുത്തുന്ന ഒരു ഭാവം കാണിച്ചു…റംലക്ക് കാര്യം മനസ്സിലായി…കാദറിന്റെ മുഖത്തു കണ്ട രുദ്രഭാവം അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് പടർന്നു…
“ഇനിയാണ് ശേരിക്കുള്ള കളികൾ വരാൻ പോകുന്നത്…”…ഒരാൾ പറഞ്ഞു…
“ഇനി അറിയാം ആർക്കൊക്കെ എത്രയൊക്കെ ഉശിരുണ്ടെന്ന്…”…വേറെ ഒരാൾ പറഞ്ഞു…
“ഒരാളെ കാര്യത്തിൽ എനിക്ക് സംശയമില്ല…പക്ഷെ എല്ലാവരും കാത്തിരിക്കുന്നത് വേറെ ഒരുത്തനുവേണ്ടിയാണ്…”…ഒരാൾ മൂർച്ചയുള്ള ശബ്ദത്തോടെ പറഞ്ഞു…എല്ലാവരും അത് കേട്ടു… നിശബ്ദരായി..ഒരു പക്ഷെ അവനെ അത്ര അവർ ഭയക്കുന്നുണ്ടാവാം…അതല്ലേ അവനെക്കുറിച്ചുള്ള ഒരു പരാമർശം കേട്ടപ്പോയേക്കും അവർ നിശ്ശബ്ദരായത്…ഒരു ദൈർഖ്യമേറിയ നിശബ്ദത…
നിശബ്ദതയെ ഓടിച്ചുകൊണ്ട് രണ്ട് ടാവേരകൾ വേഗതയിൽ അവിടെ വന്നു നിന്നു…അവിടെയാകെ പൊടിപടലങ്ങൾ നിറഞ്ഞു നിന്നു…അതിൽ നിന്നും ഏഴെട്ടുപേർ ഇറങ്ങി…പിന്നെ സലാമും… സലാമിനെ കണ്ട് കാദർ വിനീതനായി കടയുടെ പുറത്തേക്ക് വന്നു…
“കാദറെ നിനക്ക് അനുസരണശീലം വളരെ കുറവാണല്ലോ…”…സലാം വായിലിരുന്ന മുറുക്കാൻ തുപ്പിക്കൊണ്ട് കാദരിനോട് പറഞ്ഞു…
“മോനേ അത്…”..കാദർ വാക്കുകൾ മുഴുമിക്കാനാകാതെ നിന്നു…
“എന്താടോ തനിക്കൊന്നും കൊണക്കാനില്ലേ…”…വൃദ്ധനായ കാദരിനോട് സലാം നിന്ന് ചൂടായി…കാദർ ഒന്നും മറുപടി പറഞ്ഞില്ല…
“നിന്നോട് ഈ ചായക്കട പൊളിച്ചുമാറ്റാൻ ഞാൻ പലതവണ പറഞ്ഞു…നിനക്കെന്തായാലും അനുസരണശീലം കുറവായത് കൊണ്ട് ഞാൻ തന്നെയങ്ങ് ഇത് പൊളിച്ചുമാറ്റിയേക്കാം…”…സലാം കാദരിനോട് പറഞ്ഞു…
“അയ്യോ കുഞ്ഞേ…ഒന്നും ചെയ്യല്ലേ…ഞങ്ങളുടെ വയറ്റിപ്പെഴപ്പാണിത്…ഒന്നും ചെയ്യല്ലേ…”…കാദർ സലാമിനോട് അപേക്ഷിച്ചു…റംലയും പുറത്തേക്ക് വന്നു…
“വയറ്റിപെഴപ്പ്…നീ എന്ത് ധൈര്യത്തിലാടോ ഞാൻ ഇത്രയും തവണ പറഞ്ഞിട്ടും കട നടത്തിപോന്നത്…അവന്റെ ധൈര്യത്തിലോ…”…സലാം കോപത്തോടെ മൂർച്ചയേറിയ ശബ്ദത്തിൽ കാദരിനോട് ചോദിച്ചു…
“അതൊന്നും അല്ല കുഞ്ഞേ…ഇത് ഞങ്ങളെ വയറ്റിപ്പഴപ്പ് ആയതുകൊണ്ടാ…”…കാദറിന്റെ വാക്കുകൾ മുഴുമിക്കാൻ സലാം അവസരം കൊടുത്തില്ല…
“അവൻ വരില്ലെടാ നായെ… അവൻ ഇനി ഒരിക്കലും വരില്ല…വന്നാൽ അവൻ ജീവനോടെ തിരിച്ചുപോകില്ല…”…സലാം വാശിയോടെ പറഞ്ഞു…
“അവന്റെ ഓര്മകളുള്ള ഒന്നും ഇവിടെ വേണ്ടാ… അവന്റെ പേര് പോലും ആരെങ്കിലും ഉരിയാടി എന്ന് ഞാനറിഞ്ഞാൽ ആ നാവ് ഞാൻ പിഴുതെടുക്കും… കേറി പൊളിക്കെടാ…”..സലാം ഗുണ്ടകളോട് ആജ്ഞാപിച്ചു…ഗുണ്ടകൾ കടയ്ക്കുള്ളിൽ കയറി സാധനങ്ങൾ വലിച്ചു പുറത്തേക്കിടാൻ തുടങ്ങി…കാദറും റംലയും സലാമിന്റെ വീണിൽ കരഞ്ഞുകൊണ്ട് കേണപേക്ഷിച്ചു…പക്ഷെ അതൊന്നും സലാം ചെവിക്കൊണ്ടില്ല…ഗുണ്ടകൾ ആ കട മൊത്തം പൊളിച്ചു…കണ്ടുനിന്ന ഒരാളുപോലും സലാമിനോട് ഒരു വാക്ക് പോലും ചോദിച്ചില്ല…പൊളിച്ചുകഴിഞ്ഞതിനുശേഷം സലാമും ഗുണ്ടകളും വണ്ടികളിൽ കയറി പോയി…കാദറും റംലയും എണീറ്റ് കട നോക്കി…അതാകെ അവർ പൊളിച്ചിരുന്നു…റംലയ്ക്ക് നല്ല ദേഷ്യം വന്നു…
