🫦🫦കാർത്തിക ടീച്ചർ🫦🫦അടിപൊളി  

ഞാൻ വീടിന്റെ ഉള്ളിലേക്ക് കടന്നുകൊണ്ട് ചുറ്റും നോക്കി, മഞ്ഞ നിറമുള്ള പെയിന്റ് ആണ്. സൈഡ് റാക്കിൽ മുഴുവനും പുസ്തകങ്ങൾ! ഇതൊക്കെയാണ് കാർത്തുവിന്റെ സമ്പാദ്യമെന്നു തോന്നിപോയി! കാർത്തു ചുവരിൽ ചാരി നിന്നപ്പോൾ അവളുടെ കയ്യില് ഞാൻ നോക്കിയതും MT യുടെ രണ്ടാമൂഴം കണ്ടു.
“എന്താ സംസാരിക്കാൻ ഉണ്ടന്ന് പറഞ്ഞത്?!”

“എന്നെ കുറിച്ച് അഭിപ്രായം എന്താണ്?!”

“ഹിഹി!!!” കാർത്തു പൊട്ടി പൊട്ടി ചിരിച്ചു. ചിരി നിർത്തുന്നേയില്ല, ചോദിച്ചത് അത്രേം വല്യ മണ്ടത്തരമാണോ എന്ന് ഞാനോർത്തു പോയി. ആ കണ്ണിൽ കാണുന്ന വികാരങ്ങളെ എന്ത് പേരിട്ടു വിലക്കണമെന്നെനിക്കറിയില്ല.

“പറ ടീച്ചറെ?!”

“ഇപ്പൊ ടീച്ചർ ആയോ വിശാൽ?!”

“ആയി!!”

“നീ കള്ളൻ ആണ്!!!!!!!”

“കള്ളനോ?!”

“ഉം….. പാതിരാത്രി ഇങ്ങോട്ടേക്ക് വന്നതെന്തിനാണ്?!”

“ടീച്ചറെ തമാശ കള! പറഞ്ഞെ എന്നെ ഇഷ്ടമല്ലേ???.”

“ഡാ എന്നോടിത് ചോദിക്കാനും മാത്രം നിനക്ക് ധൈര്യമുണ്ടോ !”

“ധൈര്യം ഉള്ളോണ്ടല്ലേ?! ഇപ്പൊ ഈ രാത്രിതന്നെ വന്നത്!!”

“ലക്ഷ്മി അമ്മയോട് പറയട്ടെയിത്!!”

“ഒരിക്കലും പറയില്ലെന്നെനിക്കറിഞ്ഞൂടെ!!”

“ടാ നീ…” കാർത്തു പല്ലുകടിച്ചുകൊണ്ട് കയ്യോങ്ങി!

“കാർത്തു, എനിക്കറിയാം കാർത്തുന് എന്നെയിഷ്ടമെന്നു, ഞാനത് ഉറപ്പിക്കാൻ വേണ്ടിയാണിപ്പോ വന്നത്…”

“ശെരി, ആണേങ്കിലിപ്പോ എന്താ!??”

“സത്യം?!!!”

“അല്ല, കള്ളം!!! പോയി കിടന്നുറങ്ങു ചെക്കാ….” കുണുങ്ങിച്ചിരിയാണ് ഇത്തവണ ഞാനാ മുഖത്ത് കണ്ടത്.

ടീച്ചർ നിന്ന നില്പിൽ എന്നോട് പുറത്തേക്ക് പോകാനുള്ള ആംഗ്യം കൈകൊണ്ട് കാണിച്ചതും എനിക്ക് പിന്നെയവിടെ നിൽക്കാൻ തോന്നിയില്ല, സിനിമകളിൽ പരസ്പരം ഇഷ്ടമെന്നു പറയുന്ന സീനുകൾ കണ്ടിട്ടുണ്ടെങ്കിലും, അതുപോലെ ജീവിതത്തിൽ നടക്കില്ലെന്നു ഞാനാദ്യമായിട്ട് മനസിലാക്കുകയിരുന്നു. പക്ഷെ ഞാൻ ആ മുറിയിൽ നിന്ന് പുറത്തേക്ക് കടക്കുമ്പോ എന്റെ മനസ് അപ്പോഴും അവിടെയായിരുന്നു. ടീച്ചറുടെ കണ്ണിൽ ഗൗരവം ഉണ്ടെങ്കിലും മനസ്സിൽ ആർദ്രത നിറഞ്ഞു നിൽക്കുകയാണ്!

ഞാൻ പതിയെ ടീച്ചറുടെ വീടിന്റെ മുന്നിൽ നിന്നും ഇറങ്ങുമ്പോ ടീച്ചർ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് വേഗം പോ എന്ന അർഥത്തിൽ കൈകാണിച്ചു. ഞാൻ വീട്ടിലേക്ക് ഓടിച്ചെന്നു, മുൻവശത്തെ വാതിൽ പതിയെ അടച്ചു. സ്റ്റെപ് കയറി മേലെയെത്തി കിടക്കാൻ ശ്രമിച്ചു.

ഉറക്കം വരുന്നേയില്ല!!! കാർത്തു പെണ്ണിന് ഇഷ്ടമാണെന്നു പറഞ്ഞെങ്കിലും കൂടുതലൊന്നും പ്രതീക്ഷികണ്ട എന്നാണ് മുഖഭാവം, ഒന്ന് ചുംബിക്കാൻ പോയിട്ട് കൈയിലെ ആ നീളമുള്ള വിരലിൽ തൊടാൻ പോലും കാർത്തു സമ്മതിക്കുമെന്നു തോന്നുന്നില്ല!

പക്ഷെ ഒന്ന് തൊട്ടു നോക്കിയാലോ?!! ഞാൻ ഒന്നുടെ ബാല്കണിയിൽ നിന്നും താഴേക്ക് നോക്കി. കാർത്തുവിന്റെ മുറിയിലെ ജനലിൽ ഇപ്പോഴും വെളിച്ചമുണ്ട്! ഇതെന്താ മൂങ്ങയുടെ ജന്മമാണോ!!!
വീണ്ടും ഞാൻ താഴേക്കിറങ്ങി, വാതിലിൽ ഒരുതവണ കൂടെ മുട്ടിയതും ഇത്തവണ വേഗം തുറന്നു.

“എന്താ വിശാൽ?!! ഉറങ്ങാൻ സമ്മതിക്കില്ലേ??! നീ…” ഇരു കയ്യും ഇടുപ്പിൽ കുത്തിവെച്ചുകൊണ്ട് സാക്ഷാൽ കാന്താരി ടീച്ചർ ആയി കാർത്തു മാറി.

“കാർത്തു ഉറങ്ങീട്ടൊന്നുമില്ലെന്നു എനിക്കറിയാം!!”

“കിടക്കുമ്പോ ലൈറ്റ് ഞാൻ ഓഫാകാറില്ല!!!!!”

“ചുമ്മാ….”

“പോയി കിടന്നുറങ്ങിക്കേ… ഇനിയും വരാൻ നിക്കരുത്…”

“ഉഹും…ഞാൻ ഉറങ്ങും വരെ കാർത്തൂന് കൂട്ടിരിക്കാം…”

“അയ്യടാ ഇയാളാരാ എന്റെ?! ഉറങ്ങും വരെ കൂട്ടിരിക്കാം പോലും, എങ്കിൽ താരാട്ടും കൂടെ പാടിതാ…”

“വേണേൽ പാടിത്തരാം…”

“പോയെ പോയെ!!” കാർത്തുവിന് ഞാൻ ശല്യമായെന്നു ആ മുഖത്തുണ്ടായിരുന്നു.

“ഉഹും! പറഞ്ഞാൽ കേൾകിലെങ്കി പിന്നെ ഞാനെന്തു ചെയ്യാനാണ്….” ആത്മഗതം പോലെ പറഞ്ഞുകൊണ്ട് കാർത്തു ചുണ്ടു വെട്ടിച്ചു. ഒന്നും മിണ്ടാതെ ഞാൻ തിരഞ്ഞു നടന്നപ്പോൾ കാർത്തു പിറകിൽ നിന്നും വീണ്ടും വിളിച്ചു

“വിശാൽ, ഞാൻ വെറുതെ പറഞ്ഞതാ… ഞാൻ വായിക്കുകയായിരുന്നു…”

“ഞാൻ പോണൂ… ഒറ്റയ്ക്ക് കിടന്നോ അതല്ലേ ഇഷ്ടം!!”

കാർത്തു അടുക്കുന്ന ലക്ഷണമില്ല! എന്റെ ഓരോ മോഹം കൊണ്ട് ഞാനിന്നു അനുഭവിക്കുകയാണ്, പ്രേമിക്കാൻ ആരേം കിട്ടീല്ല!!! ടീച്ചറെ തന്നെ വേണം…..ഞാൻ വീടിന്റെ മുന്നിലെത്തി വാതിൽ തുറക്കാൻ നേരം, അകത്തു നിന്നും അത് പൂട്ടിയിരുന്നു!!

ഇനിയിപ്പോ എന്ത് ചെയ്യും? ഉമ്മറത്തെ ചാരുപടിയിൽ കിടന്നുറങ്ങുക എന്ന് വെച്ചാൽ ചിലപ്പോ തണുത്തു ചത്തുപോകും, രാവിലെ വരെ ഉറക്കം വരാതെ കിടക്കുക എന്ന് വെച്ചാൽ അതിലേറെ കഷ്ടമാണ്. എന്നാലും ആരായിരിക്കും മുറിയുടെ വാതിലടച്ചത്! കാളിങ് ബെൽ അടിച്ചാലോ? എന്തിനാണ് ഈ പാതിരാത്രിക്ക് വീടിനു പുറത്തിറങ്ങിയത് എന്നുള്ള ചോദ്യത്തിന് ഉത്തരം പറയണം. അത് ചിലപ്പോ കാർത്തൂനും കുഴപ്പത്തിന് കാരണമാകും! ഇനിയിപ്പോ ഒരു വഴിയേ കാണുന്നുള്ളൂ!!

ഞാൻ നേരെ കാർത്തുവിന്റെ വാതിലിൽ ഒന്നുടെ മുട്ടി. തുറന്നില്ല, വീണ്ടും മുട്ടിയിട്ടു “കാർത്തൂ” എന്ന് വിളിച്ചതും ഉറക്കച്ചടവോടെ കാർത്തു വാതിൽ തുറന്നു. ഉറക്കത്തെ ശല്യപെടുത്തിയതിന്റെ എല്ലാ ദേഷ്യവും പെണ്ണിന്റെ മുഖത്തുണ്ട്, “ഹാ, എന്താ വിശാൽ എന്നെ ഉറങ്ങാൻ സമ്മതിക്കില്ല എന്ന ശപദമെടുത്തിരിക്കയാണോ നീ”

“കാർത്തൂ, വീടിന്റെ വാതിൽ അകത്തു നിന്നുമാരോ പൂട്ടി!!!”
“നന്നായി, കാളിംഗ് ബെൽ ഇല്ലേ ചെന്നടിക്ക് പോ” കാർത്തുവിന്റെ കണ്ണുകൾ പയ്യെ അടയുന്നുണ്ടായിരുന്നു, കോട്ടുവായും വരുന്നുണ്ട് എനിക്കാണെങ്കിൽ ഉള്ളിൽ നല്ല പേടിയും!

“അതൊന്നും വേണ്ട കാർത്തൂ, ഞാനിന്നു ഇവിടെയെവിടെയെങ്കിലും കിടന്നോളാം, രാവിലെ നേരത്തെ ഓടാൻ പോയതാണെന്ന് പറഞ്ഞിട്ട് 6 മണിക്ക് വന്നോളാം!”

“ശെരി ശെരി, എനിക്കുറക്കം വരുന്നുണ്ട്, അകത്തേക്ക് വാ വേഗം.” കാർത്തു എന്റെ മുന്നിൽ നിന്ന് മാറിയതും ഞാൻ നേരെ കാർത്തുവിന്റെ ബെഡിൽ കേറി കിടന്നു.

“ഹാലോ ഇതെങ്ങോട്ടേക്കാ കയറി പോകുന്നെ, എന്റെ കൂടെ ആരും കിടക്കുന്നതെന്കിഷ്ടല്ല പോയെ..”

“ഇല്ല കാർത്തൂ, ഞാൻ ശല്യമൊന്നും ഉണ്ടാക്കില്ല. മിണ്ടാതയിവിടെ കിടന്നോളാം…”

“വേണ്ട വേണ്ട…അതൊന്നും ശെരിയാവില്ല!!” കാർത്തുവിന് അതൊട്ടും അംഗീകരിക്കാനായില്ല. ഞാനതു പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്നു. എങ്കിലും വീണ്ടും തല ചരിച്ചു ചോദിച്ചു.

“പേടിയുണ്ടോ എന്നെ?”

“ഇല്ല!!”

“പിന്നെന്താ കുഴപ്പം വാ..”

ഞാൻ കാർത്തുവിന്റെ അല്ലിമണമുള്ള കൈപിടിച്ചു ബെഡിലേക്കിരുത്തി.

“വിശാൽ, പ്ലീസ് ഇത് …. ഇത് ശെരിയല്ല” പിടക്കുന്ന കണ്ണുകളിലെ ദയനീയത എനിക്ക് മനസ്സിലാക്കാമായിരുന്നു, പക്ഷെ ഞാനത് അവഗണിച്ചു.

“ലൈറ്റ് ഓഫാക്ക് ടീച്ചറെ, അയ്യോ ആ ഫോണിൽ 6 മണിക്ക് അലാറം വെക്കാമോ?”

ടീച്ചർ സൈഡ് ടേബിളിലെ ബുക്കിന്റെ മേലെനിന്നും നോക്കിയ 1600 എടുത്തുകൊണ്ട് അലാറം വെച്ചു. ഞാനപ്പോഴേക്കും ചുവരോട് ചേർന്ന് കിടന്നിരുന്നു. പുതപ്പെന്റെ കാലിൽ മൂടിയിരുന്നു. കാർത്തു എന്നെ ദേഷ്യത്തോടെ നോക്കി കണ്ണുരുട്ടുണ്ടായിരുന്നു. എനിക്ക് നല്ല ചിരിയും വരുന്നുണ്ട്.

+23

-6