🫦🫦കാർത്തിക ടീച്ചർ🫦🫦അടിപൊളി  

ടീച്ചറുടെ ബസ്റ്റോപ്പിൽ അവർ ഇറങ്ങിയപ്പോൾ ഞാനും കൂടെയിറങ്ങി. ടാർ ചെയ്യാത്ത മൺ റോഡിലൂടെ ഞാൻ കൂടെ നടന്നു. ഒന്ന് രണ്ടുപേര് കൂടെ ഉണ്ടായിരുന്നു. പരിചയമില്ലാത്തവർ ആണെങ്കിലും അവരുടെ മുന്നിൽ വെച്ച് അതെ കുറിച്ച് സംസാരിച്ചു ബഹളം ഉണ്ടാക്കാനുള്ള ബുദ്ധി ഞാൻ കാണിച്ചില്ല.

രണ്ടാളും നടന്നു ടീച്ചറുടെ വീടെത്തി. ടീച്ചർ ലോക്ക് ചെയ്ത ഡോർ തുറന്നപ്പോൾ ഞാനും ഉള്ളിലേക്ക് കയറി.

“എന്തിനാ കരഞ്ഞേ…ടീച്ചർ?? അവനിട്ട് ഒന്ന് പൊട്ടിക്കമായിരുന്നില്ലേ…”

ടീച്ചർ ഒന്നുമിണ്ടാതെ സോഫയിൽ തല താഴ്ത്തിയിരുന്നു. ടീച്ചറുടെ ഹാൻഡ് ബാഗ് സോഫയിൽ നിന്നും താഴേക്ക് വീണുപോയി. ഞാൻ കോർണറിൽ വെച്ചിരുന്ന ഫ്രിഡ്ജ് തുറന്നു അതിൽ നിന്നും ഒരു കുപ്പി വെള്ളം എടുത്തു തുറന്നു ഞാനിച്ചിരി കുടിച്ചു. എന്നിട്ട് ടീച്ചറുടെ അടുത്തിരുന്നു ഗ്ലാസിൽ വെള്ളം പകർന്നു നീട്ടി.

“കുടിക്ക് ടീച്ചറെ….ഹമ്..”

ടീച്ചർ വെള്ളം വാങ്ങിക്കുടിച്ചു കൊണ്ടെന്നോടു പറഞ്ഞു.

“എനിക്ക് പേടിയാണ് വിശാൽ, ഞാനിവിടെ ഒറ്റയ്ക്കല്ലേ?”

“അയ്യോ ദയവായി ആ കരച്ചിലൊന്നു നിർത്തുമോ പ്ലീസ്…”

“വിശാൽ…ഇന്നൊരുപക്ഷേ നടന്നപോലെ നിനക്കെന്നെ എന്നും രക്ഷിക്കാൻ കഴിയുമോ…?!!”

“അതിനിപ്പോ എന്താ എന്നും നമുക്കൊന്നിച്ചു വരാല്ലോ..”

ടീച്ചറിൻറെ നിഷ്കളങ്കമായ മറുപടിയിൽ എന്റെ കവിളിൽ തലോടി…

“അല്ല! ടീച്ചറെന്താ ഇപ്പൊ പറഞ്ഞെ..?!! അപ്പൊ ഇതിനു മുൻപും ഇതുപോലെ ഉണ്ടായിട്ടുണ്ടെന്നാണോ..!” ഞാൻ വിറച്ചുകൊണ്ട് ചോദിക്കുമ്പോ ടീച്ചർ മനം നൊന്തു പിടഞ്ഞു…അവർക്കൊന്നും പറയാനുണ്ടായിരുന്നില്ല. ആ നിമിഷം എന്ത് ചെയുമെന്നറിയാതെ അവരെന്നെ കെട്ടിപിടിച്ചു കരഞ്ഞപ്പോൾ എനിക്കും പകരം എങ്ങനെ ആശ്വസിക്കണമെന്നു ഒരു തിട്ടവുമുണ്ടായില്ല.
എങ്കിലും വിറച്ചു വിറച്ചുകൊണ്ട് ഞാനും ടീച്ചറെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചപ്പോൾ അവരുടെ നെഞ്ചിലെ പഞ്ഞിക്കുട്ടികൾ എന്റെ നെഞ്ചിലമർന്നു. ഞാൻ ശെരിക്കും സുഖിച്ചു നിന്ന്. ഒപ്പം ടീച്ചറുടെ മേനിയിലെ തുളസിയുടെ മണവും കൂടെ ആയപ്പോൾ എന്റെ മനസിലും ശരീരത്തിലും പേരില്ലാത്ത പുതുവികാരങ്ങൾ മുളപൊട്ടി. ടീച്ചറുടെ തോളിലെ വിയർപ്പുകണങ്ങൾ ഞാൻ മുഖം ചേർത്ത് പിടിച്ചു ഒന്നുടെ അമർത്തിപിടിച്ചപ്പോൾ ടീച്ചർ പെട്ടന്നു എന്റെ അരക്കെട്ടിലെ മുഴുപ്പിന്റെ ബലം അറിഞ്ഞതും എന്നിൽ നിന്നും അടർന്നു മാറി.

ഞാനും എന്തോ തെറ്റ് ചെയ്‌തെന്ന തോന്നൽ എനിക്കുണ്ടായി. ഞാൻ ഇറങ്ങട്ടെ എന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ നിക്ക് കാപ്പി കുടിക്കാം എന്ന് ടീച്ചർ പറഞ്ഞു. ടീച്ചറെനീറ്റുകൊണ്ട് കവിളും മുഖവും ടവ്വല്കൊണ്ട് ഒപ്പിയെടുത്തു. അവർ അടുക്കളയിലേക്ക് നടന്നുകൊണ്ട് സ്ടവ് ഓണാക്കി കാപ്പി വെക്കാൻ ആരംഭിച്ചു.

ഞാൻ ടെബിൽ വെച്ചിരുന്ന ടീച്ചറുടെ പഴയ ഫോട്ടോ ഒരെണ്ണം എടുത്തു നോക്കി. ശോ …എന്റെ സുന്ദരിക്കോത..!!!! തിരികെ സോഫയിൽ ഇരുന്നിട്ടും എനിക്കിരുപ്പ് ഉറയ്ക്കെനായില്ല. ഞാൻ പിന്നെ ടീച്ചറിന്റെയൊപ്പം അടുക്കളയിലേക്ക് ചെന്നപ്പോൾ അവരെന്തോ ആലോചിച്ചുകൊണ്ട് ആ പാൽ പാത്രത്തിൽ നോക്കുകയായിരുന്നു. പാൽ തിളച്ചു പോകുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ ഞാനതങ്ങോഫാക്കി…

“ടീച്ചറെ…”

“ഇപ്പൊ തരാം കാപ്പി….”

“ഞാനാലോചിക്കുവായിരുന്നു…ടീച്ചർ ഒരു സ്‌കൂട്ടി വാങ്ങിയാലോന്നു! അതാവുമ്പോ ബസിലെ ശല്യം നമുക്ക് ഒഴിവാക്കാലോ?”

“ഞാനും ആലോചിച്ചിരുന്നു. പക്ഷെ ലൈസൻസ് ഒന്നുമില്ല വിശാൽ.”

“പഠിക്കാൻ താല്പര്യമുണ്ടോ അത് പറ..”

“ഉം …പഠിക്കാല്ലൊ..”

“എങ്കിൽ ഞാൻ പഠിപ്പിക്കാം പക്ഷെ ചിലവുണ്ട്!!!”

“എന്ത് വേണേൽ തരാം പോരെ…”

“അച്ഛന്റെ ഷോപ്പിന്റെ അടുത്ത് ഹോണ്ടയുടെ ഷോറൂം ഉണ്ട്, ഞാൻ വൈകീട്ട് വിളിച്ചു പറയാം ടീച്ചറുടെ നമ്പർ താ…”

“നമ്പർ ഞാൻ തരാം…ഫോൺ ടേബിളിൽ ഉണ്ട്, തന്റെ നമ്പർ അതിലൊന്ന് സേവ് ചെയ്യണെ..”

എന്റെ മനസ്സിൽ ആഹ്ലാദതിരയിളക്കം.അല്ലാതെ മറ്റെന്ത്!!!! ടീച്ചറുടെ നമ്പർ ആണ് കിട്ടിയിരിക്കുന്നത്, എന്തെങ്കിലും പറഞ്ഞു വളല്ലപ്പോഴുമാ ശബ്ദം കേൾക്കാല്ലോ. ടീച്ചറിന്റെ നോക്കിയ 1100 കയ്യിലെടുത്തു ഞാനതിൽ അച്ഛന്റെ നമ്പർ സേവ് ചെയ്തു. ടീച്ചർ നമ്പർ പറഞ്ഞപ്പോൾ ഞാൻ നോട്ട്ബുക്കിൽ എഴുത്തിയിട്ടു. കോഫി ആയപ്പോൾ രണ്ടാളും കൂടെ ടേബിളിൽ നേർക്ക് നേരെയിരുന്നു കുടിച്ചു. ടീച്ചർ വീട്ടിലുണ്ടാക്കിയ അരി മുറുക്ക് കഴിക്കാനും തന്നു.
ട്യൂഷനൊന്നും ഉണ്ടായില്ല, ടീച്ചർ കുളിച്ചു ഫ്രഷ് ആകുന്ന നേരം വീടിന്റെ പിറകിലെ തൊടിയിൽ നിന്നും ഞാൻ കശുമാങ്ങ പെറുക്കാൻ ആണ് ചെന്നത്. നാളെ നോക്കാം എന്ന് പറഞ്ഞു കുളി കഴിഞ്ഞു ടീച്ചർ തലയിലൊരു തോർത്തും കെട്ടി എന്റെമുന്നിൽ വന്നപ്പോൾ ഈറൻ സന്ധ്യയിൽ വിരിഞ്ഞ വാടാമല്ലി പൂ പോലെ എനിക്ക് തോന്നി. തിരികെ വീടെത്തിയപ്പോൾ ഒരല്പം വൈകി. ബസിൽ ഫുൾ ചാർജ് കൊടുക്കേണ്ടി വന്നു. പോട്ടെ സാരമില്ല. ഞാൻ ബാഗും വെച്ചു നേരെ അടുക്കളയിലേക്ക് ചെന്നു.

“അമ്മാ..”

“സല്പുത്രൻ ഇത്രേം നേരം എവിടെയായിരുന്നു.. പോയി കുളിച്ചു വാ ചെക്കാ..”

“പോകുവാ മ്മെ. വൈഷ്ണവി എവിടെ…”

“അവൾ പഠിക്കുവാ മേലെ. നീ ശല്യം ചെയ്യണ്ട..”

ഹം അമ്മയ്ക്ക് ഞാൻ തട്ടി മുട്ടി പഠിച്ചു പത്താം ക്ലാസ് ആയതു കൊണ്ട് മാത്രമല്ല, പണ്ട് മുതലേ അമ്മയുടെ ഫേവ് വൈഷ്ണവി തന്നെയാണ്. ഞാൻ മുൻപ് പറഞ്ഞതാണല്ലോ ഇത്. ഹാ അടുത്ത ജന്മത്തിലെങ്കിലും പഠിക്കുന്ന കുട്ടിയായി ജനിച്ചാൽ മതിയായിരുന്നു. കുളിയും കഴിഞ്ഞു ഞാൻ ടീവി കാണാൻ ഇരിക്കുമ്പോ അമ്മ പിന്നെ വന്നു പഠിക്കാൻ പറഞ്ഞു. ഞാൻ പയ്യെ എണീറ്റ് സ്റ്റഡി റൂം ചെന്നപ്പോൾ വൈഷ്ണവി, രണ്ടു സൈഡിലും മുടി കെട്ടി പാവാടയുമിട്ടു ബുക്കിന്റെ മുന്നിൽ തപസു ചെയുന്നു. പഠിച്ചോട്ടെ ഇനി ഞാൻ ശല്യം ചെയ്യണ്ട….

മാത്‍സ് ഹോം വർക്ക് ചെയ്തുകൊണ്ടിരിക്കെ…. ആ സുന്ദരിക്കോതെയുടെ മുഖമെന്റെ മനസിലേക്ക് വന്നു. ഞാൻ പയ്യെ ബാഗിൽ നിന്നും ആ ഫ്രെയിം ചെയ്ത ഫോട്ടോ എടുത്തു. അതെ!!! ഞാനത് അടിച്ചു മാറ്റി. എന്തെ ? ഇഷ്ടപെട്ടില്ലേ ? പോടാപ്പാ…

പതിയെ ഒരുമ്മ കൊടുത്തപ്പോൾ എനിക്ക് ദേഹമാസകലം കുളിരുകോരി. ശെരിക്കും ഇതുപോലെ ഒരുമ്മ കൊടുക്കാൻ പറ്റിയെങ്കിലെന്നു ആലോചിക്കുമ്പോ എന്തെല്ലാമോ ഉള്ളിൽ തോനുന്നു. ടീച്ചറുടെ ആ മാറിന്റെ മൃദുലത കെട്ടിപ്പിടിച്ചപ്പോൾ അനുഭവിച്ചതാണ്. പഞ്ഞികൊണ്ടാണോ ഉണ്ടാക്കിയിരിക്കുന്നത്? അത്രയും സുഖമായിരുന്നു അത് നെഞ്ചിൽ ചേരുമ്പോ. അതിൽ പാലുണ്ടാകുമോ ? എന്നാലുമിപ്പോ ടീച്ചറോട് ഇങ്ങനെ തോന്നാൻ കാര്യമെന്താ. തന്നോട് പണ്ടുള്ള വാത്സല്യമൊന്നും ഇപ്പൊ ടീച്ചർക്ക് ഇപ്പോഴില്ല, സത്യമാണ്. എന്നാലും മനസ്സിൽ തട്ടുന്ന ഈ കത്തുന്ന സൗന്ദര്യത്തിന്റെ ആരാധകൻ ആയിപോകുന്നത് ഉള്ളിലൊരു വല്ലാത്ത സുഖം തരുന്നുണ്ട്.
ഇതെന്താ ഇവനീ സമയത്തു എണീക്കുന്നത് അടങ്ങി കിടക്കടാ അവിടെ….ഞാൻ എന്റെ മുണ്ടിന്റെ ഉള്ളിൽ ഉണരുന്ന കുട്ടനെ അമർത്തിപ്പിടിച്ചു. ഓരോന്ന് ആലോചിച്ചുകൊണ്ട് എന്റെ സ്വപ്നലോകത്തിന്റെ വാതിൽ പതിയെ തുറന്നു. കട്ടിലിലേക്ക് മലർന്നു.

+23

-6